ช่วงบ่ายเหนือฟ้ากับลูกทั้งสามหอบหิ้วกับข้าวไปหาภาคีที่หน้าเวทีจัดแสดงสำหรับงานลอยกระทง ตอนไปถึงเธอเห็นสามีกำลังยืนคุยกับกลุ่มสาวน้อยสาวใหญ่ที่เป็นแม่ค้าร้านอาหารต่าง ๆ เธอเห็นแต่ละคนหอบหิ้วเอาของกินมาให้เขามากมาย สาวอวบจึงก้มมองปิ่นโตในมือของตัวเองอย่างลังเล"อี่แม่ไม่ไปหาป้อล่ะ เดี๋ยวผู้หญิงพวกนั้นก็ฉกป้อไปแซ่บหรอก" บะแต๋งเห็นแม่ยืนอ้ำอึ้ง"คือว่าป้อคงจะกินข้าวแล้วล่ะมั้ง ดูสิมีแต่คนเอาของมาให้กิน" เหนือฟ้าตัดพ้อสายตาละห้อย"บะหนุนน้อยไม่ต้องเป็นห่วงนะ แต๋งจะไปตามป้อให้เองครับ" เด็กชายจับมือแม่แล้วหันไปกระซิบกระซาบน้องสาวน้องชาย"คิก ๆ เดี๋ยวนิ่งฉัดการปาขี้เอง" นิ่มฟ้ายิ้มกว้าง"หนุนฟ้าฉาเดี๋ยวน่านไปตำป้อขี้เองเน้อ นั่งเจ๋ย ๆ ตรงนี้" น่านฟ้าจับมือแม่แล้วพาไปนั่งรอแถวเก้าอี้หน้าเวที"พวกลูกคิดจะทำอะไรกัน" พอเธอรู้ว่าท้องปุ๊ปก็ยิ่งไม่อยากจะไปเหวี่ยงวีนใส่ใคร เพราะกลัวจะเป็นเวรกรรมติดตัวลูก จึงทำได้แค่ยืนมอง"ทำดีเพื่ออี่แม่ไงล่ะ" บะแต๋งยิ้มตาปิด"อย่าทำให้มันวุ่นวายนะลูก แม่ว่าจะไปเดินหาผลไม้กินซะหน่อย ขี้เกียจรอป้อแล้ว ลูกก็คอยดูแลน้องด้วยล่ะ" เธอบอกแล้วหยิบปิ่นโตติดมือไปด้วย"บ่าเอา
Last Updated : 2025-02-10 Read more