เสียงเพลงจากลำโพงตัวเล็กดังคลอเบาๆ ทั่วห้องพักนักศึกษา โต๊ะไม้กลางห้องมีขวดเครื่องดื่มวางเรียงรายอยู่หลายขวด แก้วน้ำพลาสติกใสตั้งระเกะระกะเคียงคู่กับซองขนมที่ถูกเปิดไว้ครึ่งหนึ่ง บรรยากาศค่อนข้างผ่อนคลาย ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนสนิทที่มารวมตัวกันเพื่อสังสรรค์ในค่ำคืนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง มือหนึ่งถือแก้วเครื่องดื่มที่เหลือเพียงครึ่ง ส่วนอีกมือวางพาดบนพนักเก้าอี้อย่างสบายๆ บนใบหน้าของเขาแฝงความคิดบางอย่างที่ยากจะอ่านออก เพื่อนๆรอบตัวเขา—คีย์ จุน และท็อป—ยังคงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน"เรน นายไม่คิดจะทำอะไรหน่อยเหรอ?” คีย์เปิดบทสนทนา พร้อมยกแก้วขึ้นจิบ สีหน้าเขาปนความอยากรู้และความขบขันเล็กๆ “เรื่องของคุณหนูคนนั้นน่ะ ผู้หญิงระดับนั้นอุตส่าห์ลดตัวมาคุยกับนายกลางลานคณะเลยน่ะ จะปล่อยผ่านไปจริงๆเหรอ?”เขาฟังแล้วก็หัวเราะในลำคอ ยกแก้วในมือขึ้นจิบช้าๆ ก่อนตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก “ก็ไม่เห็นจะต้องทำอะไรนี่ เราไม่ได้รู้จักกันหรือเป็นอะไรกันสักหน่อย...แล้วจะให้ทำอะไรได้?”“แบบนั้นน่ะหรอที่เรียกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน?” ท็อปแทรกขึ้น พลางเอนตัวพิงโซฟา ใบหน้าฉายแววสงสัย “นายลืมไปจริงๆหรือแกล้งลืมกันแน่เน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19 อ่านเพิ่มเติม