บททั้งหมดของ จอมบาป: บทที่ 1 - บทที่ 5

เสียงเสื้อฉีกขาดพร้อมเสียงกรีดร้องตกใจของเธอดังขึ้นและพยายามดิ้นหนี แต่เอวเล็กก็ถูกแขนแข็งแรงของคนต่ำช้ากอดรัดรั้งไว้แน่น “ก็บอกว่าจะค้นหาความจริงเอง ขโมยไม่ขโมยเดี๋ยวรู้กัน” จากที่สัมผัสบีบขยำก่อนหน้าว่าอวบนุ่มแล้วมาเห็นของจริงที่ดุนดันในยกทรงสีเนื้อยิ่งทำให้เขาตกใจกับความสวยงาม รูปทรงของมันสวยน่าค้นหาที่สุด “คุณจะข่มขืนฉันไม่ได้นะ” เธอบอกเขาพร้อมปัดมือใหญ่ที่กำลังวนเวียนกับหน้าอกตัวเองออก อีกมือก็ดันหน้าอกแข็งแรงไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองแนบเนื้ออกไปเบียดถูกับหน้าอกของเขา “คำว่าข่มขืนใช้กับฉันไม่ได้หรอกนะ” น้ำคำหยาบคายดังออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปองค์อินทร์ คำฝอย หรืออินทร์ วัย 22 ปี ที่เพิ่งเรียนจบเมื่อสองวันก่อน เธอเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่ยังว่างงานแต่ก็ต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ แบบตอนนี้ในวันที่มาเลี้ยงฉลองเรียนจบกับกลุ่มเพื่อนที่ผับดังในย่านหนึ่งของกรุงเทพฯ ตอนนี้เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำไมชีวิตถึงได้ซวยอะไรแบบนี้ มาเจอกับคนถ่อยต่ำช้าเช่นนี้ได้ เธอก็ทำบุญใส่บาตรทุกเช้า ทำไมบุญกุศลไม่ส่งผลให้ชีวิตเธอเจอแต่คนดีๆ เลย ทำไมต้องส่งคนบาปดั่งเดรัจฉานมา

องค์อินทร์นอนนิ่งผ่อนคลายอย่างคนต่ำทรามบอก เธอพยายามไม่สนใจความเจ็บปวดที่สอดแทรกฝากตัวกลางลำตัวของตัวเองในตอนนี้ ทั้งเจ็บทั้งอึดอัดกลางร่าง อยากจะผลักดันเขาหนี ทำไมชีวิตของเธอต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ มาเจอคนเลว มาเจอขยะของสังคม มาเจอคนถ่อยหยาบช้าแบบนี้ “เจ็บ! ” “ชูว์! ผ่อนคลายเด็กน้อย...อ่า ไม่ไหวแล้ว ถ้ายังนิ่งแบบนี้คนที่จะตายคือฉันไม่ใช่เธอ อ่า ว่าแต่ชื่ออะไรเราน่ะ”อยากเรียกชื่อของหล่อนเหลือเกินจึงถาม ปกติแล้วเขาไม่เคยรู้สึกใส่ใจกับคนที่จะนอนด้วย แต่กับคนผิวสีน้ำผึ้งแสนยั่วยวนคนนี้มันชวนให้อยากรู้จัก และยิ่งได้รับความคับแน่นของหล่อนตอนนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าต้องการมากกว่านี้ จึงเริ่มขยับโยกเร่าเคลื่อนไหวเอวสอบ สองมือใหญ่กดหัวไหล่เล็กและลูบไล้มากอบกุมหน้าอกอวบบีบขยุ้มขยำไปตามจังหวะเคลื่อนไหวร่างใหญ่ “อ่ะ เจ็บนะ อ่า คนระยำ! อ่ะ อื้อ”องค์อินทร์กัดปากแน่น เจ็บแสบกลางร่างยามเขาเคลื่อนไหวกระแทกกาย เธอเจ็บทุกครั้งยามเขาเคลื่อนไหวขูดไถสอดลึกเข้ามาจุกลิ้นปี่ตน “อ่า ปากดีเหลือเกินแมวขโมยของฉัน อ่า แน่นเหลือเกิน อืม ชื่ออะไรบอกผัวหน่อยสิเด็กน้อย อ่า อยากเอาแ