บททั้งหมดของ จอมบาป: บทที่ 31 - บทที่ 38

ด้านคนที่ถูกกล่าวหาว่าใจร้ายตอนนี้สภาพร่างกายทรุดโทรมไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาอยู่เลย กิจวัตรของเขาวนเวียนเหมือนเดิมทุกวันคือตื่นเช้าไปทำงาน อยู่ทำงานจนถึงดึก แล้วไปกินเหล้าต่อที่ผับของคลังแสง เขาไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไปเจอกลับบ้านที่ว่างเปล่า เตียงนอนที่ว่างเปล่าขาดร่างเล็กของแม่เมียตัวจี๊ดไว้กอดรัดแสดงความรัก เขาส่งคนออกไปตามหาเธอแต่ก็ไร้ข่าวคราวใด ๆ วันนั้นเธอขับรถออกไป แต่เธอดันทิ้งรถไว้ที่ห้างสรรพสินค้า เขาขอดูกล้องวงจรปิดก็เห็นว่าเธอไม่ได้ไปพบใครทั้งนั้น ตอนเธอเดินออกจากห้างคนเดียว นั่นเป็นภาพการเคลื่อนไหวสุดท้ายของเธอ“มาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างนี้แล้วช่วยให้ตามเมียมึงเจอเหรอวะ”“ไอ้เทือกมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” มาถึงก็ปากหมาเลยไอ้เพื่อนเวร“เพิ่งมาถึงก็ตรงมาที่นี่เลย” เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเทวามาเมาหัวราน้ำอยู่ที่นี่ทุกวัน เมื่อกี้ตอนเขาลงเครื่องเขาได้ถามลูกน้องว่าคืนนี้เทวาได้มาดื่มหรือเปล่า พอได้ความเขาจึงเปลี่ยนที่หมายจากบ้านตรงมายังผับ“มึงกลับมาหาเมียมึง มึงไปเถอะกูดื่มสักพักเดี๋ยวก็กลับ” พูดกับเพื่อนแต่ตาไม่มอง ยกเหล้า

หึหึ“เตียงแข็งแรงไหม มันจะไม่หักใช่ไหมถ้าฉันทำรุนแรง รู้อะไรไหมฉันอยากทำแบบนี้มาตลอดหลายเดือนที่ปล่อยเธอมา อยากทำแบบนี้ อ่ะ แน่นเหลือเกิน ตอดรัดฉันมากเด็กน้อย อูว์” เขาสูดปากเป่าลมหายใจร้อนของตนออกมารดใบหูของเธอพร้อมโยกเร่าบดเอวเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น“อ่ะ ยะ...อย่ารุนแรงกับฉัน อย่าทำรุนแรง ละ...ลูกของฉัน อ่า” เธอบอกห้ามเขาเมื่อเขาเริ่มขยับซอยเอวบดเอวเข้าหาหนักหน่วงดุดันขึ้น และคนที่ได้ยินคำว่า ‘ลูก’ ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขานิ่งเหมือนโดนค้อนทุบหัวก็มิปาน ตอนนี้สมองของเขามันขาวโพลนไปหมด“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ ละ...ลูกงั้นเหรอ เธอท้องเหรอเด็กน้อย” เขาดึงสติตนกลับมาพร้อมกับใจที่เต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก มันดีใจตื่นเต้นหรือว่าตกใจกันแน่ แต่มุมปากหนาเผลอหยักยิ้มเล็กน้อย และถ้าเธอเอี้ยวหน้าหันมามองก็จะเห็นว่าตอนนี้มุมปากของเขามันยกยิ้มอยู่“ใช่ ฉันท้อง ห้ามรุนแรงกับฉัน และห้ามทำแบบป่าเถื่อน และถ้าได้สมใจแล้วก็กลับไปด้วย อย่ามายุ่งกับฉันอีก ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด...อ่ะ อื้อ”แล้วมือใหญ่ที่กอบกุมเต้าพร้อมอีกมือบังคับหน้าของเธอให้เอี

คิดแล้วตัดสินใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้ลูกขาดพ่อขาดแม่ทั้งๆ ที่เขาและเธอยังอยู่ ฉะนั้นเขาต้องช่วยเธอเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่เธอล่ะ ต้องการเขาไหม จะรักเขาไหม ไม่รักก็จะบังคับเพราะท้องแล้วและก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เป็นคนข้างบ้านที่ได้เสียกันจนคุ้นเคยไปเสียแล้ว       “ครับนาย” ไอ้ผาดกับไอ้ขาบตอบรับประสานเสียงกันอย่างไม่นัดหมายพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กันที่ราชาแห่งบาปของพวกเขายอมรับหัวใจตัวเองไม่ขี้ขลาดหนีหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สาม        กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!       เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นตอนดึกทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจะนอนหลับต้องลุกขึ้นมาดูเพราะเสียงออดหน้าบ้านยังคงดังอยู่ แถมวันนี้เหนื่อยเพลียด้วย เพราะตอนกลางวันเธอพาลูกน้อยไปหาหมอตามนัดกว่าจะถึงคิวก็รอนานหลายชั่วโมง และตอนนี้สี่ทุ่มกว่าจะห้าทุ่มแล้วใครกันมาที่บ้านของเธอ องค์อินทร์เปิดประตูออกมาก็เจอแม่เธอที่เปิดประตูห้องออกมาเหมือนกัน       “

       “ให้คนบาปอย่างฉันได้ไถ่บาปนะอินทร์ ชีวิตที่เหลือของฉันจะถวายให้เธอเลยเด็กน้อย”       “คุณเทือก...อินทร์....อินทร์ยอมแพ้แล้ว ยอมทุกอย่าง ยอมแพ้ความเกลียดที่มีเพราะอินทร์รักคนเลว รักคนบาปคนนี้เหมือนกันค่ะ คนเลว ตุบ! ตุบ! ฮือๆๆ” แล้วเธอก็ปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาพร้อมทุบตีอกแกร่งแรงๆ และเขาก็รั้งเธอเข้าไปกอด       “เธอรักฉันไหม เธอแน่ใจนะที่พูดมาว่ารักฉันน่ะมันคือความจริง เธอไม่ได้หลอกฉันไม่ได้จะแก้แค้นฉันใช่ไหม” คนบาปคิดมากพร้อมกอดเธอแน่น       “ไม่ค่ะ อินทร์พูดทุกอย่างจากใจ อินทร์อยากมีความสุข อยากให้ลูกมีพ่อและพ่อของลูกอินทร์มีแค่คุณเทือกนะ อินทร์รักคุณเทือกค่ะ”       “ไอ้เทือกคนนี้ก็รักเมียเด็กเหมือนกัน” เขาดันเธอออกจากอ้อมกอดมายกมือปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน เธอเขินอายบิดตัวไปมาเมื่อเขาอ่อนโยนกับตน เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ และก็เบิกตากว้างเมื่อเขาโน้มลงมาบดจูบ