คิดแล้วตัดสินใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้ลูกขาดพ่อขาดแม่ทั้งๆ ที่เขาและเธอยังอยู่ ฉะนั้นเขาต้องช่วยเธอเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่เธอล่ะ ต้องการเขาไหม จะรักเขาไหม ไม่รักก็จะบังคับเพราะท้องแล้วและก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เป็นคนข้างบ้านที่ได้เสียกันจนคุ้นเคยไปเสียแล้ว
“ครับนาย” ไอ้ผาดกับไอ้ขาบตอบรับประสานเสียงกันอย่างไม่นัดหมายพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กันที่ราชาแห่งบาปของพวกเขายอมรับหัวใจตัวเองไม่ขี้ขลาดหนีหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สาม
กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นตอนดึกทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจะนอนหลับต้องลุกขึ้นมาดูเพราะเสียงออดหน้าบ้านยังคงดังอยู่ แถมวันนี้เหนื่อยเพลียด้วย เพราะตอนกลางวันเธอพาลูกน้อยไปหาหมอตามนัดกว่าจะถึงคิวก็รอนานหลายชั่วโมง และตอนนี้สี่ทุ่มกว่าจะห้าทุ่มแล้วใครกันมาที่บ้านของเธอ องค์อินทร์เปิดประตูออกมาก็เจอแม่เธอที่เปิดประตูห้องออกมาเหมือนกัน
“
ไอ้ผาดกับไอ้ขาบพาองค์อินทร์ว่าที่นายหญิงของตนมายังชั้นบน พร้อมกับเปิดประตูห้องให้และปิดประตูห้องแนบสนิทเมื่อเธอเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง ทั้งสองส่งยิ้มให้กันแล้วเดินจากประตูห้องไปทันที ส่วนด้านในห้ององค์อินทร์เดินไปหาเตียงใหญ่กลางห้องที่เขานอนหลับอยู่ พอมาถึงก็ยื่นมือไปแตะอังหน้าผากของเขาแล้วก็ชักกลับมาเมื่อปะทะกับไอร้อนของกายเขา “เดี๋ยวอินทร์เช็ดตัวให้นะคะ”เธอบอกกับคนที่หลับแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่แขวนในห้องน้ำเปิดน้ำในก๊อกน้ำใส่ผ้าจนเปียกแล้วบิดหมาดแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปยังเตียงใหญ่ เธอหย่อนก้นนั่งบนเตียงข้างๆ เขาพร้อมขยับไปใกล้แล้วเริ่มเช็ดหน้าให้เขาแล้วเลิกผ้าห่มออกก็เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อ เขาใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว มือเล็กเริ่มเคลื่อนไหวถูผ้าที่เปียกในมือไปมาตามตัวของเขาเพื่อลดอุณหภูมิที่ร้อนของร่างกายเขา และเขาก็ครางพร่าสั่นหนาวจนเธอต้องรีบเช็ดตัวให้เสร็จแล้วนำผ้าไปล้างน้ำบิดหมาดกลับมาพับเล็กๆ แปะที่หน้าผากของเขา พร้อมห่มผ้าให้เขา เธอมองอกแล
“ให้คนบาปอย่างฉันได้ไถ่บาปนะอินทร์ ชีวิตที่เหลือของฉันจะถวายให้เธอเลยเด็กน้อย” “คุณเทือก...อินทร์....อินทร์ยอมแพ้แล้ว ยอมทุกอย่าง ยอมแพ้ความเกลียดที่มีเพราะอินทร์รักคนเลว รักคนบาปคนนี้เหมือนกันค่ะ คนเลว ตุบ! ตุบ! ฮือๆๆ” แล้วเธอก็ปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาพร้อมทุบตีอกแกร่งแรงๆ และเขาก็รั้งเธอเข้าไปกอด “เธอรักฉันไหม เธอแน่ใจนะที่พูดมาว่ารักฉันน่ะมันคือความจริง เธอไม่ได้หลอกฉันไม่ได้จะแก้แค้นฉันใช่ไหม” คนบาปคิดมากพร้อมกอดเธอแน่น “ไม่ค่ะ อินทร์พูดทุกอย่างจากใจ อินทร์อยากมีความสุข อยากให้ลูกมีพ่อและพ่อของลูกอินทร์มีแค่คุณเทือกนะ อินทร์รักคุณเทือกค่ะ” “ไอ้เทือกคนนี้ก็รักเมียเด็กเหมือนกัน” เขาดันเธอออกจากอ้อมกอดมายกมือปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน เธอเขินอายบิดตัวไปมาเมื่อเขาอ่อนโยนกับตน เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ และก็เบิกตากว้างเมื่อเขาโน้มลงมาบดจูบ
อุแว้! อุแว้! อุแว้! เสียงลูกน้อยที่นอนในเปลดังขึ้นทำให้คนเป็นพ่อที่เพิ่งกลับมาจากตากผ้าอ้อมลูกเสร็จต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่อ เขาจ้างแม่บ้าน และแม่ยายช่วยเลี้ยงลูก แต่ทำไมเขาเหนื่อยเหมือนเดิม เพราะภรรยาเด็กยอดรักนั้นอยากให้เขาทำเอง วันๆ เขาไปทำงานแล้วก็ต้องกลับมาซักผ้าอ้อมของลูกที่เพิ่งอายุได้สี่เดือน ลูกชายที่ถอดแบบเขามาทุกอย่าง แม้กระทั้งเพศชาย เด็กชายชวิน คอนแวนต์ หรือชาบู แน่นอนว่าชื่อนี้แม่ยายเขาตั้งให้ “คุณเทือกดูลูกหน่อยค่ะ ไม่รู้อึรึเปล่า ถ้าอึเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกด้วยนะคะ อินทร์กำลังช่วยแม่ทำกับข้าวมื้อเย็นค่ะ” “ได้ครับผม” ราชาแห่งจอมบาปแห่งสเปน เจ้าพ่อกาสิโนผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของผับ ซ่อง และพ่อค้าอาวุธอย่างเขาหมดสภาพความองอาจตั้งแต่มีลูกและภรรยาเด็กนั่นแหละ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับเมีย เขาเยาะเย้ยแต่ไอ้เทวาตอนนี้เขากับไอ้เทวามันต่างกันที่ไหน และถ้าใครมาเห็นเขาตอนนี้เนี่ยนะคงขำ เพร
เพล้ง! เสียงแก้วใสๆ ในมือถูกปาลงพื้นอย่างไม่ไยดี พร้อมกับร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สาวเท้าหนักๆ ไปยังเป้าหมายที่ถูกจับกดคุกเข่าอยู่กับพื้นตรงหน้าตัวเอง พอเดินไปถึงก็ใช้เท้าใหญ่ยกขึ้นไปแตะคางเล็กแล้วใช้เท้านั่นดันคางมนให้แหงนเงยขึ้นมาสบตาตัวเอง ดวงตาสีทมิฬจ้องไปมองไปยังดวงตาของกวางน้อยที่นั่งสั่นเทาตรงหน้าตัวเองพร้อมแสยะยกยิ้มสมเพชให้หล่อน “คิดผิดแล้วที่มาขโมยของของคนอย่างฉัน” น้ำเสียงแหบกระด้างดังออกมาพร้อมกับเท้าที่ดันคางเล็กยกลง กลับมายืนประคองร่างสูงใหญ่ตัวเอง “ฉันไม่ได้ขโมย” หล่อนตอบกลับเสียงสั่น พร้อมกับก้มหลบตาสีทมิฬน่ากลัวคู่นั้นของเขา หึหึ “บอกมาใครจ้างเธอมาขโมยของฉัน” ยังคงเชื่อ เสียงห้าวดุดันที่ดังในตอนนี้คือเสียงของพระเจ้าของความบาปทั้งปวงบนโลกนี้ นายเทือก คลังแสง คอนแวนต์ วัย 39 ย่าง 40 ปี เจ้าของธุรกิจมืดและทรงอิทธิพลที่สุดของน่านฟ้าเมืองไทยก็ว่าได้ เขามีผับ ซ่อง กาสิโน และค้าขายอาวุธ แม้จะเป็นธุรกิจมืด แต่เขาก็เสียภาษีตามกฎหมาย “ไอ้ผาดไอ้ขาบมันติดต่อกลับมารึยัง” เมื่อกวางน้อยไม่ยอมตอบก็ถามคนของตัวเองที่เป็นคนกดไหล่ล
เสียงเสื้อฉีกขาดพร้อมเสียงกรีดร้องตกใจของเธอดังขึ้นและพยายามดิ้นหนี แต่เอวเล็กก็ถูกแขนแข็งแรงของคนต่ำช้ากอดรัดรั้งไว้แน่น “ก็บอกว่าจะค้นหาความจริงเอง ขโมยไม่ขโมยเดี๋ยวรู้กัน” จากที่สัมผัสบีบขยำก่อนหน้าว่าอวบนุ่มแล้วมาเห็นของจริงที่ดุนดันในยกทรงสีเนื้อยิ่งทำให้เขาตกใจกับความสวยงาม รูปทรงของมันสวยน่าค้นหาที่สุด “คุณจะข่มขืนฉันไม่ได้นะ” เธอบอกเขาพร้อมปัดมือใหญ่ที่กำลังวนเวียนกับหน้าอกตัวเองออก อีกมือก็ดันหน้าอกแข็งแรงไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองแนบเนื้ออกไปเบียดถูกับหน้าอกของเขา “คำว่าข่มขืนใช้กับฉันไม่ได้หรอกนะ” น้ำคำหยาบคายดังออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปองค์อินทร์ คำฝอย หรืออินทร์ วัย 22 ปี ที่เพิ่งเรียนจบเมื่อสองวันก่อน เธอเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่ยังว่างงานแต่ก็ต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ แบบตอนนี้ในวันที่มาเลี้ยงฉลองเรียนจบกับกลุ่มเพื่อนที่ผับดังในย่านหนึ่งของกรุงเทพฯ ตอนนี้เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำไมชีวิตถึงได้ซวยอะไรแบบนี้ มาเจอกับคนถ่อยต่ำช้าเช่นนี้ได้ เธอก็ทำบุญใส่บาตรทุกเช้า ทำไมบุญกุศลไม่ส่งผลให้ชีวิตเธอเจอแต่คนดีๆ เลย ทำไมต้องส่งคนบาปดั่งเดรัจฉานมา
“อ่า อื้อ” ทันทีที่ปากหนาผละออก องค์อินทร์ก็หอบหายใจแรงทันที เพราะเมื่อกี้เธอนึกว่าตัวเองจะตายเพราะจูบแล้ว และหล่อนก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอันน้อยนิดกับสติที่ยังเหลือดีอยู่ยกมือฟาดไปยังบ้องหูของเขาเผียะ!โอ้ย!คนที่กำลังหลงมัวเมาไปกับผิวสีน้ำผึ้งยามกระทบแสงไฟร้องโอดครวญเจ็บกกหูที่ถูกฟาดตบทันที ความไม่คาดคิดและไม่ได้ตั้งตัวทำให้หลบหนีไม่ทันกรอด!เสียงขบกรามแกร่งแน่นดังลอดออกมาจากริมฝีปากจ้องมองคนใต้ร่าง ตอนนี้เขาหูอื้อไปหมด หล่อนกล้ามาก กล้ามากที่ตบบ้องหูเขาแบบนี้ เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้ ขนาดแม่ที่เลี้ยงดูแลเขามายังไม่เคยทำกับเขาแบบนี้“ปล่อยฉันไปเถอะนะ” องค์อินทร์อ้อนวอนพร้อมกับจับท่อนแข็งแรงที่เท้ากับโซฟากักร่างตัวเองไว้“บุกรุกห้องทำงานฉัน ตบบ้องหูฉันจนอื้อชาขนาดนี้ยังคิดว่าจะปล่อยไปไหนได้อีกเหรอ ถ้าวันนี้กูไม่เอาจนขาถ่างคลานออกจากห้องอย่ามาเรียกกูว่าไอ้เทือก!” สิ้นเสียงหยาบกระด้างก็มีเสียงกรีดร้องดังตามมาเมื่อเขาใช้สองมือกอบกุมสองเต้าของเธอแล้วบีบเคล้นเอาแต่ใจ หาได้ถนอมและอ่อนโยน“อ่ะ เจ็บนะ ฉันเจ็บ ได้โปรด...ได้โปรดหยุดเถอะ อือ ฮือๆๆ” องค์อินทร์จับมือใหญ่ที่กำหน้าอก
องค์อินทร์นอนนิ่งผ่อนคลายอย่างคนต่ำทรามบอก เธอพยายามไม่สนใจความเจ็บปวดที่สอดแทรกฝากตัวกลางลำตัวของตัวเองในตอนนี้ ทั้งเจ็บทั้งอึดอัดกลางร่าง อยากจะผลักดันเขาหนี ทำไมชีวิตของเธอต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ มาเจอคนเลว มาเจอขยะของสังคม มาเจอคนถ่อยหยาบช้าแบบนี้ “เจ็บ! ” “ชูว์! ผ่อนคลายเด็กน้อย...อ่า ไม่ไหวแล้ว ถ้ายังนิ่งแบบนี้คนที่จะตายคือฉันไม่ใช่เธอ อ่า ว่าแต่ชื่ออะไรเราน่ะ”อยากเรียกชื่อของหล่อนเหลือเกินจึงถาม ปกติแล้วเขาไม่เคยรู้สึกใส่ใจกับคนที่จะนอนด้วย แต่กับคนผิวสีน้ำผึ้งแสนยั่วยวนคนนี้มันชวนให้อยากรู้จัก และยิ่งได้รับความคับแน่นของหล่อนตอนนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าต้องการมากกว่านี้ จึงเริ่มขยับโยกเร่าเคลื่อนไหวเอวสอบ สองมือใหญ่กดหัวไหล่เล็กและลูบไล้มากอบกุมหน้าอกอวบบีบขยุ้มขยำไปตามจังหวะเคลื่อนไหวร่างใหญ่ “อ่ะ เจ็บนะ อ่า คนระยำ! อ่ะ อื้อ”องค์อินทร์กัดปากแน่น เจ็บแสบกลางร่างยามเขาเคลื่อนไหวกระแทกกาย เธอเจ็บทุกครั้งยามเขาเคลื่อนไหวขูดไถสอดลึกเข้ามาจุกลิ้นปี่ตน “อ่า ปากดีเหลือเกินแมวขโมยของฉัน อ่า แน่นเหลือเกิน อืม ชื่ออะไรบอกผัวหน่อยสิเด็กน้อย อ่า อยากเอาแ
“อ่า ไม่ไหวแล้ว อินทร์ร้อน อื้อ อินทร์ไม่ไหวแล้วนะคะ อ่า อื้อ” “อ่า ผัวรู้ว่าหนูอินทร์ไม่ไหว ตอนนี้คุณเทือกก็จะแตกแล้ว แต่เราจะแตกเสียวพร้อมกันทูนหัว โอว์ เสียว” พั่บ! พั่บ! พั่บ! หนึ่งคนเปลือยหนึ่งคนยังมีเสื้อผ้าครบมีเพียงแค่เป้ากลางหว่างขาที่เปิดเผยให้ได้ออกมาหายใจกินน้ำน้อยในถ้ำน้อยของสาวเจ้า เอวสอบไหวโยกเร่ากดคลึงหนักหน่วงไหวโยกเร่าเสียวซ่านดุดันอย่างชำนาญ ส่วนคนไร้ประสบการณ์ก็ทำหน้าที่ไหวเคลื่อนโยกตามแม้จะไม่รู้ว่าตัวเองเด้งถูกจังหวะไหมแต่เธอก็ร้องกระเส่าทุกครั้งยามเขาสอดกายลึกคลึงในร่าง “โอว์ ทูนหัวของคุณเทือก อ่า” เวลาผ่านไปตีสามจนเวลาผับปิด เหล่าบรรดาเพื่อนต่างโทรหาเพื่อนรักอย่างองค์อินทร์ เพราะตั้งแต่บอกว่าจะไปตามเพื่อนในกลุ่มที่ไปเข้าห้องน้ำ คนไม่เคยมาเที่ยวผับ
อุแว้! อุแว้! อุแว้! เสียงลูกน้อยที่นอนในเปลดังขึ้นทำให้คนเป็นพ่อที่เพิ่งกลับมาจากตากผ้าอ้อมลูกเสร็จต้องยกมือขึ้นปาดเหงื่อ เขาจ้างแม่บ้าน และแม่ยายช่วยเลี้ยงลูก แต่ทำไมเขาเหนื่อยเหมือนเดิม เพราะภรรยาเด็กยอดรักนั้นอยากให้เขาทำเอง วันๆ เขาไปทำงานแล้วก็ต้องกลับมาซักผ้าอ้อมของลูกที่เพิ่งอายุได้สี่เดือน ลูกชายที่ถอดแบบเขามาทุกอย่าง แม้กระทั้งเพศชาย เด็กชายชวิน คอนแวนต์ หรือชาบู แน่นอนว่าชื่อนี้แม่ยายเขาตั้งให้ “คุณเทือกดูลูกหน่อยค่ะ ไม่รู้อึรึเปล่า ถ้าอึเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกด้วยนะคะ อินทร์กำลังช่วยแม่ทำกับข้าวมื้อเย็นค่ะ” “ได้ครับผม” ราชาแห่งจอมบาปแห่งสเปน เจ้าพ่อกาสิโนผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของผับ ซ่อง และพ่อค้าอาวุธอย่างเขาหมดสภาพความองอาจตั้งแต่มีลูกและภรรยาเด็กนั่นแหละ เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับเมีย เขาเยาะเย้ยแต่ไอ้เทวาตอนนี้เขากับไอ้เทวามันต่างกันที่ไหน และถ้าใครมาเห็นเขาตอนนี้เนี่ยนะคงขำ เพร
“ให้คนบาปอย่างฉันได้ไถ่บาปนะอินทร์ ชีวิตที่เหลือของฉันจะถวายให้เธอเลยเด็กน้อย” “คุณเทือก...อินทร์....อินทร์ยอมแพ้แล้ว ยอมทุกอย่าง ยอมแพ้ความเกลียดที่มีเพราะอินทร์รักคนเลว รักคนบาปคนนี้เหมือนกันค่ะ คนเลว ตุบ! ตุบ! ฮือๆๆ” แล้วเธอก็ปล่อยเสียงร้องไห้ดังออกมาพร้อมทุบตีอกแกร่งแรงๆ และเขาก็รั้งเธอเข้าไปกอด “เธอรักฉันไหม เธอแน่ใจนะที่พูดมาว่ารักฉันน่ะมันคือความจริง เธอไม่ได้หลอกฉันไม่ได้จะแก้แค้นฉันใช่ไหม” คนบาปคิดมากพร้อมกอดเธอแน่น “ไม่ค่ะ อินทร์พูดทุกอย่างจากใจ อินทร์อยากมีความสุข อยากให้ลูกมีพ่อและพ่อของลูกอินทร์มีแค่คุณเทือกนะ อินทร์รักคุณเทือกค่ะ” “ไอ้เทือกคนนี้ก็รักเมียเด็กเหมือนกัน” เขาดันเธอออกจากอ้อมกอดมายกมือปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน เธอเขินอายบิดตัวไปมาเมื่อเขาอ่อนโยนกับตน เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ และก็เบิกตากว้างเมื่อเขาโน้มลงมาบดจูบ
ไอ้ผาดกับไอ้ขาบพาองค์อินทร์ว่าที่นายหญิงของตนมายังชั้นบน พร้อมกับเปิดประตูห้องให้และปิดประตูห้องแนบสนิทเมื่อเธอเดินแทรกตัวเข้าไปในห้อง ทั้งสองส่งยิ้มให้กันแล้วเดินจากประตูห้องไปทันที ส่วนด้านในห้ององค์อินทร์เดินไปหาเตียงใหญ่กลางห้องที่เขานอนหลับอยู่ พอมาถึงก็ยื่นมือไปแตะอังหน้าผากของเขาแล้วก็ชักกลับมาเมื่อปะทะกับไอร้อนของกายเขา “เดี๋ยวอินทร์เช็ดตัวให้นะคะ”เธอบอกกับคนที่หลับแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่แขวนในห้องน้ำเปิดน้ำในก๊อกน้ำใส่ผ้าจนเปียกแล้วบิดหมาดแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปยังเตียงใหญ่ เธอหย่อนก้นนั่งบนเตียงข้างๆ เขาพร้อมขยับไปใกล้แล้วเริ่มเช็ดหน้าให้เขาแล้วเลิกผ้าห่มออกก็เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อ เขาใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว มือเล็กเริ่มเคลื่อนไหวถูผ้าที่เปียกในมือไปมาตามตัวของเขาเพื่อลดอุณหภูมิที่ร้อนของร่างกายเขา และเขาก็ครางพร่าสั่นหนาวจนเธอต้องรีบเช็ดตัวให้เสร็จแล้วนำผ้าไปล้างน้ำบิดหมาดกลับมาพับเล็กๆ แปะที่หน้าผากของเขา พร้อมห่มผ้าให้เขา เธอมองอกแล
คิดแล้วตัดสินใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้ลูกขาดพ่อขาดแม่ทั้งๆ ที่เขาและเธอยังอยู่ ฉะนั้นเขาต้องช่วยเธอเลี้ยงลูกดูแลลูก แต่เธอล่ะ ต้องการเขาไหม จะรักเขาไหม ไม่รักก็จะบังคับเพราะท้องแล้วและก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เป็นคนข้างบ้านที่ได้เสียกันจนคุ้นเคยไปเสียแล้ว “ครับนาย” ไอ้ผาดกับไอ้ขาบตอบรับประสานเสียงกันอย่างไม่นัดหมายพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กันที่ราชาแห่งบาปของพวกเขายอมรับหัวใจตัวเองไม่ขี้ขลาดหนีหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สาม กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นตอนดึกทำให้เจ้าของบ้านที่กำลังจะนอนหลับต้องลุกขึ้นมาดูเพราะเสียงออดหน้าบ้านยังคงดังอยู่ แถมวันนี้เหนื่อยเพลียด้วย เพราะตอนกลางวันเธอพาลูกน้อยไปหาหมอตามนัดกว่าจะถึงคิวก็รอนานหลายชั่วโมง และตอนนี้สี่ทุ่มกว่าจะห้าทุ่มแล้วใครกันมาที่บ้านของเธอ องค์อินทร์เปิดประตูออกมาก็เจอแม่เธอที่เปิดประตูห้องออกมาเหมือนกัน “
ในตอนเช้ามืดเขาจากไปไม่บอกลาสักคำ ไม่ถามถึงเรื่องลูกของเธอและเขาสักเขา เขาไปแบบเงียบๆ เหมือนกับว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาระหว่างเธอและเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตอนนี้ก็สองอาทิตย์แล้วที่บ้านของเขาห้องของเขาปิดเงียบมืดเหมือนเดิม มีเพียงการ์ดที่คอยดูแลบ้านเหมือนที่ผ่านมา “คนสารเลว! ” สุดท้ายแล้วเขาก็จากไปอีกครั้ง และครั้งนี่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ ไม่ถามถึงลูกในท้อง และไม่สนใจเลยว่าลูกอายุครรภ์ได้เท่าไหร่แล้ว เขามันเลว และเธอก็เกลียดเขา “พอได้แล้ว อย่าไปหวังกับสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ เธอเกลียดเขาอินทร์ต้องเกลียดเขา ดีแล้วเขาไปแบบนี้ดีแล้ว เข้มแข็งสิ เข้มแข็ง” นั่งบีบมือตัวเองบนเตียงเล็กของตน วันนี้ทั้งวันเธอเหนื่อยล้ามาก แต่ก็ไม่เหนื่อยเท่าหัวใจเพราะมันเฝ้ามองไปแต่บ้านหลังข้างๆ “พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว พรุ่งนี้หมอนัดด้วย นอนนะคะคนดีของแม่ ตอนนี้หนูอายุได้สิบห้าสัปดาห์แล้วนะ หนูมีแม่ไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้เนอะ!” แล้วก
หึหึ“เตียงแข็งแรงไหม มันจะไม่หักใช่ไหมถ้าฉันทำรุนแรง รู้อะไรไหมฉันอยากทำแบบนี้มาตลอดหลายเดือนที่ปล่อยเธอมา อยากทำแบบนี้ อ่ะ แน่นเหลือเกิน ตอดรัดฉันมากเด็กน้อย อูว์” เขาสูดปากเป่าลมหายใจร้อนของตนออกมารดใบหูของเธอพร้อมโยกเร่าบดเอวเร็วขึ้นหนักหน่วงขึ้น“อ่ะ ยะ...อย่ารุนแรงกับฉัน อย่าทำรุนแรง ละ...ลูกของฉัน อ่า” เธอบอกห้ามเขาเมื่อเขาเริ่มขยับซอยเอวบดเอวเข้าหาหนักหน่วงดุดันขึ้น และคนที่ได้ยินคำว่า ‘ลูก’ ก็หยุดเคลื่อนไหวทันที เขานิ่งเหมือนโดนค้อนทุบหัวก็มิปาน ตอนนี้สมองของเขามันขาวโพลนไปหมด“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ ละ...ลูกงั้นเหรอ เธอท้องเหรอเด็กน้อย” เขาดึงสติตนกลับมาพร้อมกับใจที่เต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก มันดีใจตื่นเต้นหรือว่าตกใจกันแน่ แต่มุมปากหนาเผลอหยักยิ้มเล็กน้อย และถ้าเธอเอี้ยวหน้าหันมามองก็จะเห็นว่าตอนนี้มุมปากของเขามันยกยิ้มอยู่“ใช่ ฉันท้อง ห้ามรุนแรงกับฉัน และห้ามทำแบบป่าเถื่อน และถ้าได้สมใจแล้วก็กลับไปด้วย อย่ามายุ่งกับฉันอีก ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด...อ่ะ อื้อ”แล้วมือใหญ่ที่กอบกุมเต้าพร้อมอีกมือบังคับหน้าของเธอให้เอี
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีคนที่บุกรุกห้องก็เดินตัวเปลือยออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกชุ่ม และมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกับที่เธอใช้ก่อนหน้าคล้องคอเดินออกมา เขาไม่อายเธอเลยรึไง ส่วนเธอที่บอกตัวเองแล้วห้ามหวั่นไหวกับเรือนร่างสีทองแดงของเขา แต่แล้วก็พ่ายแพ้ใจเต้นแรงจนต้องก้มมองมือตัวเองที่หน้าตัก “เป่าผมให้หน่อยสิ”น้ำเสียงทุ้มพร่าดังขึ้นทำลายความเงียบพร้อมกับเดินไปหาเธอที่เตียงด้วยกายที่เปลือยแต่ว่าดุ้นร้ายกลางหว่างขาของเขามันไม่ได้สงบนิ่ง เหมือนมันจะตื่นตัว เพราะมันเหยียดขยายและอวบใหญ่มากเหมือนทุกครั้งที่มันจะเข้ามาในตัวเธอ แล้วก็ต้องหน้าแดงเมื่อนึกถึงเรื่องลามกบนเตียงกับคนสารเลว “เป่าเองสิ ไดร์เป่าผมก็วางที่โต๊ะเครื่องแป้งนั่น แล้วผมแห้งก็กลับไปได้แล้วฉันจะนอน” เธอบอกเขาก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้และดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว หึ! “ไล่ยังไงฉันก็ไม่ไปหรอก เพราะฉันตั้งใจจะมานอนกั
ด้านคนที่ถูกกล่าวหาว่าใจร้ายตอนนี้สภาพร่างกายทรุดโทรมไม่เหลือเค้าความหล่อเหลาอยู่เลย กิจวัตรของเขาวนเวียนเหมือนเดิมทุกวันคือตื่นเช้าไปทำงาน อยู่ทำงานจนถึงดึก แล้วไปกินเหล้าต่อที่ผับของคลังแสง เขาไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไปเจอกลับบ้านที่ว่างเปล่า เตียงนอนที่ว่างเปล่าขาดร่างเล็กของแม่เมียตัวจี๊ดไว้กอดรัดแสดงความรัก เขาส่งคนออกไปตามหาเธอแต่ก็ไร้ข่าวคราวใด ๆ วันนั้นเธอขับรถออกไป แต่เธอดันทิ้งรถไว้ที่ห้างสรรพสินค้า เขาขอดูกล้องวงจรปิดก็เห็นว่าเธอไม่ได้ไปพบใครทั้งนั้น ตอนเธอเดินออกจากห้างคนเดียว นั่นเป็นภาพการเคลื่อนไหวสุดท้ายของเธอ“มาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างนี้แล้วช่วยให้ตามเมียมึงเจอเหรอวะ”“ไอ้เทือกมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” มาถึงก็ปากหมาเลยไอ้เพื่อนเวร“เพิ่งมาถึงก็ตรงมาที่นี่เลย” เขาได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเทวามาเมาหัวราน้ำอยู่ที่นี่ทุกวัน เมื่อกี้ตอนเขาลงเครื่องเขาได้ถามลูกน้องว่าคืนนี้เทวาได้มาดื่มหรือเปล่า พอได้ความเขาจึงเปลี่ยนที่หมายจากบ้านตรงมายังผับ“มึงกลับมาหาเมียมึง มึงไปเถอะกูดื่มสักพักเดี๋ยวก็กลับ” พูดกับเพื่อนแต่ตาไม่มอง ยกเหล้า
แม้เวลาผ่านมาสามเดือนองค์อินทร์ก็ไม่ลืมสัมผัสหยาบโลนของคนข้างบ้าน และไม่รู้จนป่านนี้เขาไปอยู่ไหนหรืออยู่บ้านแต่เขาไม่สนใจและไม่ต้องการเธอแล้ว พูดง่ายๆ คือเบื่อเธอแล้วนั่นเอง และเธอก็บอกตัวเองทุกคืนว่าให้ลืมคลังแสง ให้ลืมคนบาปพรรค์นั้น แต่ยิ่งอยากลืมกลับยิ่งจำ และยิ่งตอนนี้ในท้องของเธอมีเลือดเนื้อของเขา และแน่นอนเธอจะดูแลเขาเอง ไม่มีเขาก็ไม่เห็นเป็นไร คนเลวอย่างเขาไม่เหมาะจะเป็นพ่อของใคร “มานั่งทำอะไรตรงนี้ลูก เข้าไปในบ้านสิลูก” นางเดินออกมาถามลูกสาวที่นั่งเหม่อที่สวนดอกไม้เล็กๆ หน้าบ้าน “ก็หนูเบื่อๆ พอลาออกจากงานแล้วไม่มีอะไรทำนอกจากช่วยแม่ทำกับข้าวขายข้าวราดแกง” ตอนนี้อายุครรภ์ของเธอได้สิบสามสัปดาห์ แต่ท้องยังคงเล็กมองไม่เห็นเพราะเป็นท้องแรกและท้องสาว “งั้นก็ไปช่วยแม่ปลูกหอมแดงและกระเทียมดีกว่าลูก เนี่ยก็ห้าโมงเย็นแล้วไม่มีแดดแล้วแหละ”นางชักชวนลูกสาวเพราะไม่อยากให้เครียดเรื่องพ่อของเด็ก และเ