All Chapters of หลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70: Chapter 31 - Chapter 40

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปวันนี้เป็นวันที่บ้านเศรษฐีเจียงจัดงานมหรสพฉลองงานแต่งงานของลูกสาวเขานำคณะงิ้วชื่อดังมาแสดงที่หมู่บ้านหลงเหมิน รวมถึงหนังกลางแปลงอีกด้วยหวังอ้ายหลิน เดินไปเดินมาด้วยความร้อนรน ย้อนกลับไปตั้งแต่อาทิตย์ก่อน ที่หญิงสาวตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาพ่อของเธอที่เป็นทหารยศนายพันอยู่ในเมืองหลวง เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่าน เธอต้องการให้พ่อของเธอส่งคนมาช่วยจัดการนังหลินชิงชิง 4-5 คน แต่จนถึงวันงานก็ยังไม่มีวี่แวว"นี่มันจะบ่ายสามโมงแล้ว คนของพ่อไปอยู่ที่ไหนกันหมด" เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความร้อนใจ"แต่ถ้าคนของพ่อมาไม่ทันงานวันนี้ ถ้าแผนของที่ฉันวางไว้อาจจะผิดพลาดได้" อ้ายหลินพูดอย่างร้อนรน สายตาจับจ้องไปที่ถนนเบื้องหน้าอย่างกระวนกระวายทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นพร้อมกับเงาตะคุ่มหลายเงาปรากฏขึ้นจากอีกฟากของถนน หวังอ้ายหลินชะงักเท้าลงเมื่อเห็นชายฉกรรจ์ห้าคนเดินนำหน้าด้วยชายร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมสัน ดวงตาเฉียบคมราวกับเหยี่ยวหัวใจของอ้ายหลินเต้นรัว เธอรู้ทันทีว่านี่คือคนของพ่อที่เธอเฝ้ารอ"นี้ครับของที่คุณหนูต้องการ" ชายคนหนึ่งในกลุ

แสงสีขาวสว่างวาบราวกับสายฟ้าฟาด หลินชิงชิงและหลินเสี่ยวหลงก็ถูกดึงเข้าไปในมิติ หญิงสาวรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอหลินเสี่ยวหลงมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น "พี่ชิงชิง ที่นี่มันที่ไหนกัน? " "นี่คือมิติของพี่เอง" หลินชิงชิงตอบน้องชายตามตรงสถานที่แห่งนี้เต็มไปต้นไม้อันอุดมสมบูรณ์ พื้นดินปกคลุมไปด้วยผักผลไม้ป่าและสมุนไพรนานาชนิด มีลำธารใสไหลผ่าน และที่น่าประหลาดใจที่สุดคือบ้านไม้โบราณหลังหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่กลางป่า ราวกับหลุดออกมาจากยุคสมัยอื่น"พี่ได้รับมิติแห่งนี้มาจากท่านเซียน ตอนที่พี่สาวโดนนังผิงผิงผลักหัวฟาดพื้นจนเกือบตาย" หลินชิงชิงบอกความจริงบางส่วนให้น้องชายได้รับรู้ หลินเสี่ยวหลงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "จริงหรือครับพี่ชิงชิง""ใช่แล้วละน้องเล็ก" หลินชิงชิงกล่าวก่อนจะเดินมาลูบหัวน้องชาย "เสี่ยวหลง อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ ไม่อย่างนั้นพี่สาวอาจจะเกิดอันตรายได้ ความโลภของมนุษย์น่ากลัวเพียงใดถ้าพวกเขารู้ว่าพี่สาวมีมิติแห่งนี้พวกเขาอาจจะมาแย่งชิง หรือฆ่าพี่สาวตายก็ได้"ดวงตากลมโตของเสี่ยว

หลินชิงชิงตวัดสายตามองหวังอ้ายหลินที่โดนชายฉกรรจ์ลากไปด้วยความสะใจ ก่อนจะเดินไปดูอาการคุณพระเอกที่นอนพิงต้นไม้ไว้ ใบหน้าซีดเซียวของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ หลินชิงชิงวิ่งเข้ามาดูอาการด้วยความร้อนใจ"พี่เหว่ยเป็นอย่างไรบ้างคะ" เธอทรุดตัวลงข้างๆหลี่เหว่ยพยายามลืมตาขึ้นมอง แต่เปลือกตาหนักอึ้งราวกับมีก้อนตะกั่วถ่วงไว้"ชิง...ชิงชิง หรือนี่" เขาพึมพำ เสียงแหบพร่า"ใช่ค่ะพี่เหว่ย ฉันเอง" หลินชิงชิงตอบ น้ำเสียงสั่นเครือด้วยความเป็นห่วงหลี่เหว่ยรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มในกาย "พี่เหว่ยอย่าเพิ่งพูดอะไรนะคะ ฉันจะพาพี่ไปหาหมอ พี่ดูไม่สบายมาก" หลินชิงชิงประคองเขาขึ้น"ไม่...ไม่ต้อง" หลี่เหว่ยค้านเสียงแผ่ว "พี่...พี่ไม่เป็นไรมาก""แต่...""ชิงชิง" หลี่เหว่ยขัดขึ้น "พี่อยาก...อยากกลับบ้านพัก"หลินชิงชิงมองพี่เหว่ยด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเห็นแววตาอ่อนล้าของเขา เธอก็ไม่อาจขัดใจได้"ก็ได้ค่ะ" หลินชิงชิงตอบรับ "งั้นเดี๋ยวฉันพาพี่เหว่ยกลับบ้านพักของพวกยุวชนปัญญานะคะ"เมื่อมาถึงห้องพัก หลินชิงชิงก็พยุงชายหนุ่มไปนั่งบน

หลินชิงชิง จัดการนำร่างของหลินซื่อเจี๋ยหายเข้าไปในมิติก่อนจะไปโผล่กลางลานหน้าหมู่บ้าน  เธอจัดการแขวนร่างนั้นไว้บนต้นไม้ พวกชาวบ้านหลังจากดูงิ้วที่บ้านเศรษฐีเจียงเสร็จต่างพูดคุยกันระหว่างที่เดินกลับบ้านด้วยความเพลิดเพลินใจทันใดนั้นเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิด ชาวบ้านที่กำลังเดินกลับบ้าน ต่างมากันหยุดชะงักด้วยความตกใจ เสียงนั้นดังมาจากต้นไม้ใหญ่กลางลานหมู่บ้าน พวกเขาพากันวิ่งไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นใต้ต้นไม้นั้นปรากฏร่างหญิงสาวในชุดขาวโพลน ผมยาวสยาย ใบหน้าซีดเซียว ร้องไห้คร่ำครวญอยู่เบื้องล่าง ดวงตาแดงก่ำจ้องมองร่างที่ห้อยโตงเตงอยู่บนกิ่งไม้ "นั่น... นั่นมันหลินซื่อเจี๋ยไม่ใช่รึ?" เสียงชายวัยกลางคนคนหนึ่งดังขึ้น"แล้ว... แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครละ อย่าบอกนะว่าเป็น ผะ..ผี "หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก มือไม้สั่นเทา"ผีหลอก ผีหลอก" เด็กน้อยคนหนึ่งร้องไห้จ้าขึ้นมาเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูน่ากลัวของหลินชิงชิง ที่เมคอัพหน้าจนเหมือนผีหลินชิงชิงได้ยินเสียงชาวบ้านพูดคุยกัน เธอจึงลืมตาขึ้น ดวงตาแดงก่ำจ้องมอง

เช้าวันรุ่งขึ้นที่บ้านใหญ่ตระกูลหลิน หลี่อ้ายเจีย ผู้เป็นใหญ่แห่งตระกูลหลิน ใบหน้าที่เคยสงบนิ่ง บัดนี้กลับเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความกังวล ช่วงนี้บ้านสกุลหลินเหมือนโดนคำสาป เหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน เริ่มตั้งแต่หลานสาวคนเล็กของหลินผิงผิง ที่โชคร้ายตกลงไปทะเลสาบ จนถูกชายอันธพาลอย่าง เหลยเทียนเหิง ช่วยชีวิตไว้ ชื่อเสียงของหลานสาวที่เคยขาวสะอาด บัดนี้กลับแปดเปื้อน อนาคตที่เคยสดใส กลับมืดมนลงแถมหลานชายคนรองหลินซื่อเจี๋ย ก็ยังมาโดนผีนังเฉินซู่เม่ย ตามมาหลอกหลอน หลังจากที่ทุกคนในครอบครัวนำเขาลงมาจากต้นไม้ เจ้ารองก็มีอาการ อยู่ในอาการหวาดผวา ร้องไห้ไม่หยุด ซ้ำร้ายยังเพ้อละเมอเห็นผีนังเฉินซู่เม่ยหญิงสาวที่ที่ผูกคอตายที่หลังบ้านเมื่อเดือนที่แล้ว ตามมาหลอกหลอนอยู่ตลอด"ซื่อเฉิง ซื่อเหวิน พวกแกสองคนดูแลเจ้ารองให้ดีๆ อย่าให้คลาดสายตา ย่าจะไปจุดธูปไหว้พระ ขอยันต์คุ้มครองป้องกันอันตรายให้กับพวกเราเพื่อนำมาป้องกันนังเผีร้ายฉินซู่เม่ย " หลี่อ้ายเจีย สั่งหลานชายคนโต ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"ครับ คุณย่า" หลินซื่อเฉิงและหลินซื่อเหวิน รับคำด้วยน้ำเสี