Semua Bab Seductress Unforgotten: Bab 151 - Bab 160

Dahan-dahang isinara ni Apple ang pintuan ng kwarto ng kanyang ama sa nursing home. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya habang mahigpit na niyayakap si Amara, na mahimbing pa ring natutulog sa kanyang mga bisig. Sa loob ng maraming taon, ngayon lang muling lumuwag ang kanyang dibdib. May kung anong kapayapaang bumalot sa kanya matapos ang matagal na panahon ng hinanakit at hindi pagkakaunawaan sa kanyang ama.Ngunit kahit na nagkaayos na sila, hindi niya maiwasang makaramdam ng pangungulila. Hindi pa rin madali ang sitwasyon. Alam niyang kahit gusto niyang manatili pa, kailangan niyang umalis. May buhay siyang babalikan sa Maynila.Habang naglalakad palabas ng nursing home, napansin niya si Joy, ang tagapangalaga ng kanyang ama. Nakangiti itong lumapit sa kanya."Nagkausap na kayo nang maayos?" tanong ni Joy, ang boses nito ay puno ng pag-aalala.Tumango si Apple, bahagyang napangiti. "Oo. At nagpapasalamat ako sa’yo, Joy. Kung hindi dahil sa’yo, hindi ko alam kung pa

Abalang-abala si Apple sa pagbibihis kay Amara, ang kanyang walong buwang gulang na anak. Mahinahong ipinapasok niya ang maliliit na braso ng sanggol sa isang puting onesie na may cute na teddy bear print. Sa tabi niya, nakalatag ang isang maliit na maleta, puno ng damit, diaper, gatas, at iba pang gamit ni Amara."Ang kulit mo, baby," natatawang sabi ni Apple habang pilit niyang inaayos ang malambot na buhok ng anak. Hindi mapakali si Amara, patuloy na iginagalaw ang maliliit nitong kamay na para bang excited ito sa pupuntahan.Sa kabilang silid naman, si Mia ay abala sa pagsasaayos ng kanilang mga gamit para sa business trip nila sa Cebu. Isa itong malaking wedding event, kaya’t todo ang kanilang paghahanda."Apple, sigurado ka bang okay ka lang na iwan si Amara kay Lance ngayong weekend?" tanong ni Mia habang inaayos ang kanyang hand-carry luggage.Tumigil saglit si Apple at nilingon si Mia. Alam niyang may bahid ng pag-aalala ang kaibigan niya."Napagkasunduan na namin ito bilang

"Hindi kita papayagang gamitin ang bata para lang mapanatili mo ako sa buhay mo," matigas na sagot ni Lance. "Tapos na tayo, Monica. At kung talagang buntis ka nga, ipapagawa ko ng DNA test ‘yan pagkapanganak mo."Nagbago ang ekspresyon ni Monica. Mula sa malambing na tono, ang mukha niya’y napuno ng galit at hinanakit."So, hindi mo talaga ako mahal, ano? Apple pa rin, gano’n ba? Siya pa rin ang mahal mo?"Hindi sumagot si Lance. Pero sapat na ang katahimikan niya para mapagtanto ni Monica ang sagot.Napangisi si Monica, pero hindi ito ngiti ng saya—ngiti ito ng isang taong sugatan at desperado."Magbabayad ka, Lance," bulong niya. "Sisiguraduhin kong hindi magiging madali ang buhay mo."At bago pa siya makapagsalita ulit, narinig nilang pareho ang mahina at biglang pag-iyak ni Amara mula sa loob ng kwarto.Saglit na natigilan si Lance. Tumingin siya kay Monica bago siya mabilis na tumalikod at tinungo ang kwarto ng anak. Akala ni Lance ay umalis ito, pero yun pala ay nasundan siya n

Habang binababa ni Lance ang stroller ni Amara sa sasakyan, naramdaman niyang may mga matang nakatingin sa kanila. Agad siyang naging alerto. Lumingon siya sa paligid, ngunit walang kakaiba—mga normal na taong naglalakad sa parkeng pinuntahan nila."Hindi ako dapat nagiging paranoid," mahina niyang sabi sa sarili.Pero nang simulang maglakad si Lance, saka niya napansin ang isang pamilyar na pigura sa di kalayuan—si Monica. Nakaupo ito sa isang bench, suot ang dark sunglasses at isang manipis na ngiti sa labi.Bumilis ang tibok ng puso niya.Hindi niya ito tinapunan ng tingin, kunwari’y hindi nakita, pero ramdam niyang pinagmamasdan siya nito.Maya-maya, nag-vibrate ang cellphone niya. Isang unknown number.“I told you, Lance. Hindi mo alam kung kailan ko gugustuhing gumanti.”Nanlamig ang buong katawan niya.Hawak ang stroller ni Amara, mabilis siyang umalis sa parkeng iyon.Dapat na siyang kumilos. Ngayon na.Nagmamadaling lumakad si Lance palabas ng parke, mahigpit ang hawak sa str

Isang gabi matapos ang pinag-usapan nina Apple at Lance, nakatanggap si Lance ng mensahe mula kay Monica.Monica: "Pumunta ka sa dating condo natin. Ngayon din. Kung ayaw mong may mangyaring masama."Nanigas ang katawan ni Lance habang binabasa ang text. Hindi na siya nagdalawang-isip. Tumayo siya at kinuha ang susi ng sasakyan."Saan ka pupunta?" tanong ni Apple na kakapasok lang mula sa kwarto ni Amara."Si Monica," sagot niya nang walang pag-aalinlangan. "Tinatawag ako. At sa tono ng mensahe niya, mukhang may masamang balak siya."Tumayo si Apple sa harapan niya at hinarangan siya. "Hindi ka pwedeng pumunta nang mag-isa.""Apple, hindi kita maaaring isama.""Pero hindi mo rin ako pwedeng iwan! Lance, baka hindi mo alam kung anong kaya niyang gawin!"Nagtagpo ang mga mata nila. Kita ni Lance ang matinding pag-aalala kay Apple."Pangako, babalik akong ligtas.""At paano kung hindi?"Napabuntong-hininga si Lance, pero hindi na siya nakipagtalo pa. Alam niyang wala siyang magagawa para