Semua Bab เมื่อรักออกเดินทาง: Bab 21 - Bab 30

ทุกคนดูสะใจมากเลยที่ได้แกล้งพี่ทิว ส่วนฉันยังเอ๋ออยู่ ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันค่ะเพราะรู้จักแค่ไม่กี่คนเอง“พี่ก็ว่ามันแซวอะไรกัน เรานี่เอง” พี่ริวเดินมากับพี่แบคค่ะ ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไรแค่ยิ้มให้ก็เท่านั้น “รถมึงเต็มหรือเปล่าไอ้ทิว กูจะฝากเด็กไปด้วยคนหนึ่ง” “ใคร?”“ไอ้นิค เถียงกับไอ้แบคมาตลอดทางเลยหนวกหูฉิบหาย” “เสียใจด้วยรถกูเต็ม” “เฮ้อ...”หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงก็ออกเดินทางกันต่อ อพี่เกตุเขามากับพี่เต้นะคะ ท่าทางสนิทกันพอสมควรเหมือนเพื่อนก็ไม่ใช่ มากกว่าเพื่อนก็ไม่เชิง“ถามได้นะ” อยู่ ๆ พี่ทิวก็พูดขึ้นมา“ไม่ถามดีกว่าค่ะ ถ้าพี่บอกว่าไม่มีอะไรหนูก็จะเชื่อแบบนั้น” “เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตอนนี้เกตุคงรู้ใจตัวเองแล้ว หรือกำลังเล่นสงครามประสาทกับไอ้แบคก็ไม่รู้นะ” ฉันก็พอมองออกเหมือนกันสายตาที่พี่แบคมองพี่เกตุมันชัดเจนมาก แต่ไม่ขอยุ่งดีกว่าฉันไม่ควรลืมว่าผู้หญิงคนนี้เคยปั่นประสาทฉันไว้ระหว่างทางก็จะมีแต่เสียงสนทนาระหว่างฉันกับพี่ทิว ส่วนนางทั้งสองหลับค่ะ! หนังท้องตึงหนังตาหย่อน ใช้เวลาเดินทางราวสามชั่วโมงก็มาถึง เป็นบ้านพักติดทะเลเลยค่ะ ค่อนข้างเป็นส่วนตัวและฉันก็แอบคิดว่ามันแพงมากด

ค่ำคืนแรกผ่านไปด้วยดีแถมยังล้วงความลับที่อยู่ก้นบึ้งหัวใจของพี่ทิวมาได้อีกด้วย ตอนนั้นที่เขาหายหน้าไปฉันคิดว่าเขาคงมีคนคุยหรือมีแฟนไปแล้วซะอีก ที่ไหนได้สภาพจิตใจย่ำแย่นี่เอง“ตาลไปเดินเล่นกัน”“ไปดิ แต่ขออาบน้ำก่อนแป๊บหนึ่ง”“กูไม่ไปนะ ซื้อโจ๊กมาฝากด้วย” ไอ้จูนมันว่าก่อนจะคลุมโปงหลับต่อ ส่วนพี่เกตุกับแฟนพี่นิคยังไม่ตื่นค่ะ ฉันกับแนนเลยอาบน้ำแต่งตัวออกมากันแค่สองคน“โอ้โห... พระเจ้า! กินหรืออาบกันเนี่ย” ถึงกับอุทานออกมาเมื่อเห็นขวดเครื่องดื่มเกลื่อนพื้นเต็มไปหมด มันเยอะมากค่ะ เห็นแล้วรกตามากเลย“แทบจะไม่มีทางเดินอยู่แล้ว” บ่นงุบงิบกันอยู่สองคนก่อนจะเก็บกวาดให้เรียบร้อยออกมาหน้าหาดมีของกินเยอะเลยค่ะ แต่ผู้คนยังไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่อีกอย่างตอนนี้ยังเช้าอยู่ด้วย เดินเล่นชมบรรยากาศกันไปเรื่อยจนฉันเป็นฝ่ายตั้งคำถามก่อน “เมื่อวานทำไมมึงลากเฮียไกด์ออกมาได้ล่ะ”“มึง! กูแค่พูดเล่นว่าจะไปต่อกับเขา แต่เขากวนประสาทไง หยอกมาหยอกกลับไม่โกง”“พี่ทิวบอกว่าเฮียโสด โสดมานานแล้วด้วยแต่ว่าเขาเป็นคนนิ่ง ๆ จนดูไม่ออกเลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่ อันนี้กูพูดเองนะ พี่ทิวไม่ได้พูด”“ช่างเถอะกูไม่ได้อะไรหรอกแค่กวนประ

วันนี้มีนัดกับเดอะแก๊งค่ะ เรียกได้ว่ารวมตัวครบทั้งห้องเลยถึงจะถูก รู้สึกดีมากที่จะได้เจอทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง งานนี้มีฉันกับแนนค่ะที่มา ที่เหลือพวกมันไม่ยอมมากัน แต่ไม่เป็นไรเขาไม่ได้บังคับศิษย์เก่าศิษย์ใหม่ใครจะมาหรือไม่มาก็ได้“ตาล กูไปหาเพื่อนนะ” “เออ ถ้าจะกลับหรือหากูไม่เจอก็โทรมาแล้วกัน”“โอเค” แนนแยกตัวไปหาเพื่อนสมัยตอนอยู่มอต้นฉันเองก็ไม่ต่าง ซึ่งตอนนี้ที่เห็นคนแรกก็คือไอ้จูนนั่นเอง แต่รู้สึกเบื่อขี้หน้ามันเพราะเจอกันค่อนข้างบ่อย “ไอ้หมูล่ะ กูโทรหามันบอกว่ามาถึงแล้วนะ”“ไม่เห็น กูอยู่ตรงนี้ก็เจอมึงคนแรกเนี่ย มันมากับพี่ริวหรือเปล่า”“เออ แล้วพี่ทิวล่ะไปไหน”“ไม่รู้อะ โทรหาไม่ติด แต่ก่อนหน้าน

“ดูเขาสนใจพี่มากกว่าพี่นิคอีกนะคะ” ฉันพูดออกไปตามความรู้สึกของตัวเอง “กินข้าวก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกันนะ” เขาว่าก่อนจะจูงมือฉันเดินมายังร้านอาหารใกล้ที่พัก “ไอ้ทิวทางนี้!” พี่แบคเอ่ยเรียกซึ่งเขานั่งอยู่กับเพื่อนอีกคนหนึ่งค่ะ ส่วนพี่ริวกับหมูไปเดินเล่นทางไหนแล้วไม่รู้เหมือนกัน “แล้วเด็กมึงล่ะ” พี่ทิวเอ่ยถามเพื่อนเขา ฉันไม่รู้ว่าคนนี้ชื่ออะไร “ไปกับพวกไอ้นิคแหละ” “ใครเป็นคนชงให้เด็กนั่นมายุ่งกับกูเนี่ย” “กูกับไอ้บอยไม่เกี่ยวนะ” พี่แบครีบแก้ต่าง “ไอ้เต้โน่น ชงไว้นานแล้วแต่มึงไม่สนใจแล้วเสือกมาเจอกันตอนหลังก็เป็นอย่างที่เห็นเนี่ย กูบอกมันว่ามึงมีแฟนแล้วอย่าเข้าไปวุ่นวายอีก ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นแบบนี้วะ” “ไอ้นิคมันรู้แต่ก็ไม่สนใจหรอก ควงเล่น ๆ พอเบื่อมันก็เขี่ยทิ้งแล้ว” พี่อีกคนเสริมต่อ “กูไม่ไว้หน้าใครนะถ้ายังไม่เลิกวุ่นวายกับชีวิตกู ใครจะกินกันรอบวงก็ช่างเหอะ กูเคยบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมายุ่งกับกู” “เออมึงใจเย็น ๆ เดี๋ยวพวกกูช่วยเคลียร์” “ไม่ทันแล้วไอ้เหี้ย!” พี่ทิวหัวเสียพอสมควร เขาดูไม่ชอบใจเอามาก ๆ เลยค่ะ “น้องตาลครับ พวกพี่ยืนยันได้ว่าไม่มีอะไร” “พี่ยืนยันด้วยอีกคน คุยกันแทบจะนั

หลายวันผ่านไปวันนี้ประกาศผลสอบค่ะ โชคดีของฉันที่ไม่ติดศูนย์ ไม่ติดรอ เราผ่านกันทั้งแก๊งค่ะ“ตาลมึงเอาเอกสารมาหรือเปล่า” ไอ้แนนเอ่ยถาม ซึ่งก่อนหน้านี้เรานัดแนะกันแล้วว่าจะหางานพาร์ทไทม์ทำในช่วงปิดเทอม“เอามา ว่าแต่มีมึงกับกูแค่สองคนเองเหรอ” “แจ๋มมันทำร้านสะดวกซื้อแล้วดากับแอมไม่ทำ ส่วนตูนมันช่วยยายดูสวนกะเพราอะ”“อ๋อ”สถานที่ที่พวกเราเลือกคือห้างสรรพสินค้าตลาดค่ะ เป็นสาขาที่เพิ่งเปิดใหม่อยู่ติดหน้าโรงเรียนเลย เหมือนก้าวเท้าออกจากบ้านถูกข้างก็ว่าได้เพราะนอกจากสอบผ่านแล้วยังได้สัมภาษณ์เลยทันที พร้อมเริ่มงานในอีกสามวันข้างหน้า แอบตื่นเต้นเหมือนกันเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน“มึงรีบหรือเปล่า” “ไม่!”“ดีเลย กูจะซื้อของใช้สักหน่อย เดินเป็นเพื่อนก่อนนะ” ไอ้แนนมันว่าก่อนจะเดินตรงไปยันโซนครีมบำรุง “นั่นพี่ทิวไหม”“ทิวไหนวะ”“คนนั้นไง ตอนเราอยู่มอสามเขาอยู่มอหกอะ” “เออ มึง!โคตรน่ารัก”“แต่เสียดายมากับแฟน จบเลย” บทสนทนาข้างต้นดังเข้ามาในโสตประสาทฉัน จะไม่อะไรเลยหากชื่อนั้นมันไม่ใช่ชื่อเดียวกับคนที่ฉันคุ้นเคย ปรายตามองไปทางที่คนกลุ่มนั้นกำลังพูดถึงอยู่เป็นพี่ทิวจริง ๆ ค่ะ เขามากับพี่เกตุแล