บททั้งหมดของ กรง | กาม: บทที่ 21 - บทที่ 30

— มหาวิทยาลัยเมื่อมาถึงมหาลัยเอิงเอยก็ถามฉันถึงเรื่องที่เธอสงสัยทั้งหมดทันที และฉันก็เล่าทั้งหมด ฉันไว้ใจที่จะเล่าเรื่องของฉันให้เอิงเอยฟัง เรื่องที่ฉันแต่งงานกับคุณท่าน และเล่าถึงเหตุผล ส่วนลูกชายของคุณท่าน คุณโชน ที่เอิงเอยเจอเมื่อวานฉันไม่ได้เล่าถึงเรื่องที่ฉันกับเขามีอะไรกัน และเรื่องในวันนี้ ฉันก็แค่บอกไปว่าพวกเพื่อนของคุณโชนมายืมสถานที่ดื่มกัน และที่ฉันไม่ได้ย้ายออกไปเมื่อวานเป็นเพราะคุณท่านได้ขอร้องฉันเอาไว้ แน่นอนว่าฉันโกหก ฉันพูดความจริงแต่ไม่หมดทุกอย่าง เรื่องที่จะย้ายออกตอนนี้คงทำไม่ได้เพราะฉันคิดว่าคุณโชนคงไม่ปล่อยฉันคลาดสายตาเขาแน่ “ทำไมแกน่าสงสารแบบนี้นะแสนดี แต่ก็ยังโชคดีที่คุณท่านเอ็นดูแก และลูกของคุณท่านก็เข้าใจทุกอย่าง” “ที่แกเล่ามานะฉันคิดว่าลูกชายของคุณท่านจะเกลียดแกสะอีก” พอได้ยินเอิงเอยพูดแบบนั้นฉันก็ได้แต่ยิ้ม แห้ง ๆ ให้ และก็โชคดีที่ถึงเวลาเข้าเรียนพอดีมันทำให้ฉันโล่งอกที่จะไม่ต้องมานั่งเกร็งอีก เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนฉันก็ได้รับสายจากคุณท่านให้ไปพบที่บ้าน คุณท่านกลับมาจากต่างประเทศแล้ว กลับมาก่อนกำหนดที่บอกเอาไว้เอิงเอยขออาสาขึ้นรถประจำทางกลับไปที่หอพัก

“เคยพาผู้หญิงมามีอะไรกันตรงนี้ด้วยงั้นหรอคะ” ฉันไม่รู้ว่าตัวเองคิดบ้าอะไรอยู่ จู่ๆ ถึงได้ถามคำถามโง่ๆแบบนั้นออกไป แต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมาจนกระทั่งเขาทำเรื่องอย่างว่ากับฉันเสร็จ เราต่างจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าทีีเข้าทาง “คุณเอาคืนมานะ !!” ฉันตวาดใส่คุณโชน เบาๆ สาเหตุเพราะเขาดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วของฉันไปหน้าตาเฉยเลย “ขึ้นรถ !!” ฉันไม่ได้กางเกงในคืน แต่กลับโดนสั่งให้ขึ้นรถ พอสั่งฉันเสร็จคุณโชนก็เดินไปที่รถพร้อมกับถือเจ้ากางเกงในของฉันติดมือไปด้วย แบบนี้มันดูเป็นโรคจิตชัดๆ ไม่สิเขามันเป็นโรคจิตอยู่แล้ว “จะพาฉันไปไหน” ฉันถามเขาแต่กลับไม่ได้คำตอบใดๆแถมยังโดนเขาจับจัดเข้าไปในรถอีก ฉันทำตัวแข็งทื่อไม่ยอมเข้าไปในรถ แค่ฉันมันก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปสู้ผู้ชายโตเท่าควายอย่างเขาได้ยังไง เขาเดินอ้อมมาทางคนขับจากนั้นก็ขับรถออกไปจากบ้านเลย และก็ยังไม่คืนกางเกงในของฉัน “คุณโชน !!” ฉันรีบปัดมือเขาออกเพราะเขาล้วงมือมาขาอ่อนของฉันและพยายามจะล้วงเข้ามาในกระโปรงของฉัน “เมื่อกี้ยังครางอยู่เลย ทำเป็นเล่นตัวไปได้” “เอาของฉันคืนมา” “ของอะไร ?” เขาทำหน้าไม่รู้เรื่องทั้งที่เอา กกน ของฉันไปแท

— คอนโด คุณโชนเขาไม่ได้พาฉันมาที่คอนโดของฉัน แต่เขาพาฉันมาที่คอนโดของเขา ที่ฉันรู้ก็เพราะว่าเขามีคีการ์ดของ ก็คงจะเป็นของเขานั่นแหละ “ทำไมไม่พาฉันกลับห้องฉัน” “ห้องเธอมันไกล” เขาตอบ สั้นๆ จากนั้นก็คว้าผ้าขนหนูเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนฉันห็นั่งรออยู่บนโซฟา ตัวเปียกหมดทั้งตัว พาฉันมาที่ห้องตัวเองแล้วฉันจะมีเสื้อผ้าที่ไหนเปลี่ยนกัน ฉันนั่งรอคุณโชนประมาณครึ่งชั่วโมงได้ เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ แถมยังใส่แค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวออกมา ฉันก็ไม่ได้อยากจะสังเกตหรอก แต่ไอ้ตรงนั้นของเขานะสิมันดันบล็อกเซอร์จนฉันเผลอหันมองตั้งหลายครั้ง นี่ฉันเป็นโรคจิตหรอเนี่ย “ไปอาบน้ำสิ เธอจะมานั่งมอง...ฉันอยู่ทำไม” เขาพูดถึงเจ้าแก่นกายของตัวเองด้วยคำที่มันไม่น่าฟังออกมา ทำเอาฉันรีบดึงผ้าขนหนูออกจากมือเขาแล้วก็วิ่งเข้ามาในห้องน้ำทันที —ห้องน้ำ “คะ คุณ ออกไปนะ” ฉันดันตัวคุณโชนออกเพราะเขาเดินตามฉันเข้ามาในห้องน้ำด้วย แถมสายตาเขามันหื่นกามจนฉันต้องรีบถอยหนี ตอนนี้ร่างกายของฉันมันเปลือยเปล่าอยู่ด้วย “ไม่อยากให้ฉันอาบน้ำให้เธอหรอ หื้ม” “ฉันอาบเองได้” ฉันพูดพลางถอยหนีจนติดผนังห้องน้ำ “หึ!!...” เขาหัวเราะ หึๆ ใ

ฉันพยายามแกะมือหนาของคุณออกจากแก้มของตัวเองจนสำเร็จ แล้วรู้มั้ยว่าเขาทำยังไงกับฉันต่อ เขาปัดชามข้าวในมือของฉันทำให้ขามมันตกแตกกระจายเต็มพื้น วันนี้เขาทำแบบนี้แล้วสองครั้ง ซึ่งฉันไม่ใช่แม่พระเพราะฉะนั้นฉันจะไม่ทน ไม่ทนให้เขามาทำแบบนี้ “ถ้าคุณจะเป็นคนอารมณ์ร้ายแบบนี้งั้นก็ดูแลตัวเองไปก็แล้วกันนะคะ” “แสนดี ใครสั่งให้เธอออกไป !!” เมื่อฉันพูดจบคุณโชนก็คว้ามาจับมือฉันจากนั้นก็กระชากแรงๆพร้อมกับถามฉันเสียงแข็ง “ไม่จำเป็นต้องมีใครสั่งค่ะ อ้อ!! แล้วคุณก็เก็บซากพวกนี้ที่คุณทำแตกเองด้วยนะคะ” “แสนดี แสนดี !!” “ฉันหายดีเมื่อไหร่ ฉันจะจัดการเธอ !!” เสียงของคุณโชนตะโกนตามหลังฉัน แต่ฉันก็ไม่ใส่ใจอะไรต่อให้เขาจะพูดข่มขู่ฉัน คนเอาแต่ใจตัวเองอย่างเขาให้อยู่คนเดียวแบบนี้แหละดีกว่า อีกอย่างมันไม่ใช่หน้าที่ที่ฉันต้องมาดูเขาสักหน่อย ทำไมฉันถึงพึ่งจะมาคิดได้กัน ฉันลงมาด้านล่างของคอนโด เรียกแท็กซี่กลับไปที่บ้านของคุณท่าน ฉันแอบติกเงินของคุณโชนมาเพื่อเป็นค่าแท็กซี่ ตอนที่ฉันเปลี่ยนชุดใส่เป็นชุดนักศึกษาเหมือนเดิม ฉันเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความรู้สึกหวั่นๆ กลัวว่าคุณท่านจะสงสัย เพราะถ้าคุณท่าน

— งานเลี้ยง งานเลี้ยงของบริษัทในวันนี้ฉันมาในฐานะของภรรยาผู้บริหารสูงสุดของบริษัทนั่นก็คือคุณท่าน คุณท่านพาฉันไปแนะนำให้แขกผู้ใหญ่หลายคนได้รู้จัก แต่ก็ไม่เคยเอ่ยว่าฉันคือภรรยา ฉันรู้ว่าคุณท่านไม่อยากให้ใครคิดอะไรไปมากกว่านี้ แต่คนอื่นเขาก็คงจะเข้าใจไปตามเนื้อผ้า งานเลี้ยงวันนี้ฉันมั่นใจแล้วแหละว่าฉันต้องเจอกับคุณโชนแน่นอน เพราะฉันได้ยินคุณท่านบอกว่าคุณโชนจะกลับมาวันนี้เขากำลังจะมาถึงไทย และก็จะตรงมาที่งานเลี้ยงทันที “คุณท่านคะ หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” คุณท่านพยักหน้าเล็กน้อยแทนคำตอบ ฉันเดินปลีกตัวออกมาจากผู้คน จริงๆ ฉันไม่ได้อยากจะเข้าห้องน้ำหรอก ฉัรแค่คิดว่าฉันไม่เหมาะกับงานเลี้ยงแบบนี้ ที่นี่มีแต่คนรวย ส่วนฉันมันคนจนฉันกลัวว่าจะไปทำอะไรให้คุณท่านขายหน้าก็เลยปลีกตัวออกมาก่อนจะดีกว่า ฉันเดินไปตรงระเบียงของตึกสูงซึ่งมันก็ห่างไกลจากผู้คนในงานมากพอสมควร ฉันยืนตรงริมระเบียง พลางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มืดมนต์ไม่มีแม้แต่ดาวสักดวก ความรู้สึกของฉันมันก็คงจะเหมือนกับสีท้องฟ้าในตอนนี้แหละ ฉันอยากจะหลุดออกไปจากตรงนี้ ถ้าตรงนี้ไม่มีคุณท่านผู้มีพระคุณของฉัน ฉันคงไม่มาอยู่แบบนี้ ไม่