All Chapters of ภรรยาในนาม: Chapter 21 - Chapter 30

"แต่นี่มันห้องทำงานนะคะ""แล้วไง ใครกระตุ้นมันก่อนล่ะ" เขาหมายถึงว่าใครเป็นคนทำให้มันแข็งตัว"ฉันไปกระตุ้นตอนไหน""ก็ตอนที่ครางไง""ฉันจะสื่อให้คุณรู้ว่าฉันเจ็บขาต่างหาก""ไม่ใช่แล้ว..เสียงเดียวกับโดนไอ้นี่เลย" ในขณะที่พูดสายตาคมก็ได้มองต่ำลงไป ซึ่งตอนนี้มันตุงออกมาจนเห็นได้ชัด"บอส" รรรรรรไม่คิดว่าเขาจะมีโมเม้นท์แบบนี้ เห็นเงียบขรึมทำแต่งานทั้งวัน"หึ" ชายหนุ่มนึกขำแล้วก็รูดซิปกลับคืน"??" หญิงสาวงงในงง แต่เธอก็รีบเอาขาลง แล้วก็จัดกระโปรงใหม่ กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจเสียก่อน"จะไปไหน" ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินไปที่ประตู"ออกไปทำงานไงคะ""ไหนบอกเจ็บขาไง""คะ? อ้อ.." เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอจะเดินปกติออกไปไม่ได้ หญิงสาวก็เลยแกล้งเดินกระเผลกขณะที่เปิดประตูห้องออกไป"หึหึ" คฑามองตามแล้วก็นึกขำแต่รอยยิ้มนั้นต้องได้หุบลงเมื่อมองออกไปเห็นสายตาผู้หญิงอีกคนที่มองเข้ามาถ้าคนที่อยู่หน้าห้องตั้งใจฟังคงจะได้ยินเสียงพ่นลมหายใจ ไม่มีใครชอบหรอกการกดดันในที่ทำงานแบบนี้ แต่ก็เข้าใจแหละว่ามันต้องมีทุกที่"วันนี้บอสมีนัดทานข้าวไหม" ใจจริงก็อยากจะหาเรื่องว่าให้นั่นแหละ แต่ไม่รู้จะหาเรื่องอะไร นิรันดร์ก็

"ต้องการคุยกับฉันเหรอคะ" หญิงสาวแปลกใจ พวกเขากำลังคิดจะทำอะไรกันอีกเนี่ย"อืม..ตามมา" กัลยาพูดพร้อมกับเดินนำหน้าไปที่ห้องประชุมเล็ก เพราะบริษัทแห่งนี้กัลยารู้ดีว่าห้องไหนเป็นห้องไหน ที่จริงเธอก็มีหุ้นส่วนอยู่ที่นี่ด้วย แต่ไม่ชอบบริหารบริษัท ชอบไปทางด้านการโรงแรมมากกว่ารรรรรรเดินตามเข้ามาแบบว่าง่าย พออีกฝ่ายเชิญให้นั่ง เธอก็นั่งลง"เรื่องที่เธอคุยเมื่อคืนนี้""เรื่องเมื่อคืนนี้? เรื่องอะไรคะ" หญิงสาวแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ทั้งๆ ที่เธอนั่นแหละเป็นคนทิ้งทวนไว้"ฉันรู้ดีว่าเธอต้องรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับสามีของฉันแน่ เธอรู้อะไรบอกมาให้หมด""ตกลงคุณจะมาถามหรือจะมาขู่กันแน่คะ""เธออย่ามาเล่นลิ้นได้ไหม เธอรู้ใช่ไหมว่าสามีฉัน.." กัลยาหยุดแค่นั้นเพราะอายที่จะพูดต่อ และเธอก็ไม่อยากจะจ้างนักสืบ เพราะกลัวว่าจะเป็นข่าว"ถ้าคุณให้ความสนใจสามีสักนิด เหมือนกับสนใจเรื่องคนอื่น เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยค่ะ""เรื่องคนอื่นที่ไหน นั่นน้องชายของฉัน""ถึงเป็นน้องชาย แต่ก็เป็นคนอื่นอยู่ดีค่ะ เพราะว่าคุณไม่สามารถที่จะใช้ชีวิตอยู่กับน้องชายตลอดไปได้ คู่ชีวิตของคุณคือสามีไม่ใช่น้องชาย"กัลยาถึงกับเงีย

พอประตูห้องเปิดออกคนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองแบบอัตโนมัติหญิงสาวถึงกับหยุดชะงัก นี่เธอทำอะไรลงไป เรื่องแค่นี้พวกเขาอยากจะทำก็ปล่อยให้ทำไปสิ เธอมีสิทธิ์อะไรมาหวงงาน.."มีอะไร" ชายหนุ่มมองตอนแรกแต่ตอนนี้เขาก้มลงไปทำงานต่อ เหมือนกับคนที่เข้ามาไม่ได้สำคัญอะไรเลย"ก็เรื่องงานน่ะสิคะ นุชเห็นว่าน้องเขายังใหม่มาก ก็เลยเสียมารยาทช่วยงาน แต่น้องเขาไม่พอใจ" ชมพูนุชที่เดินตามหลังมาได้เอ่ยพูดขึ้น แถมยังพูดเอาความดีความชอบเข้าตัวรรรรรรก็เลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว เขาจะเชื่อก็ปล่อยให้เขาเชื่อไปเถอะ"ผมถามว่ามีอะไร" พอเธอไม่พูดและกำลังจะออกจากห้อง..เขาก็เลยเงยหน้าขึ้นมาถามใหม่หญิงสาวค่อยๆ หันกลับไปมอง อยากจะรู้ว่าเขาถามเธอหรือถามแฟนเก่ากันแน่ แต่พอเห็นดวงตาของเขาที่มองมา.."เรื่องตารางนัดหมาย บอสจะให้คุณเลขาคนใหม่รับผิดชอบไหมคะ" เธอจะไม่บอกเจตนารมณ์ที่ถือวิสาสะเข้ามาก็ไม่ได้"เรื่องนั้นเป็นหน้าที่ของคุณนิรันดร์ไม่ใช่เหรอ""ค่ะ" แค่นี้รรรรรรก็รู้แล้วว่าเธอคงจะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มต่อสู้เลยด้วยซ้ำ เพราะดูเหมือนว่าเขาไม่คิดอยากจะช่วยเธอเลย แค่เขาเอ่ยปากมาคำเดียว มันก็เป็นคำตัดสิ

ว่าแล้วกัลยาก็ยกสายโทรศัพท์ในห้องขึ้นมา กดโทรออกไปหาใครบางคนเพียงไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูห้อง"เข้ามา"รรรรรรมองแบบสงสัย ว่าคนพวกนี้มาทำไมกัน เพราะคนที่เข้ามาไม่ได้มีแค่คนเดียว"เอาให้จำไม่ได้เลยนะ" กัลยาสั่งหนึ่งในสามที่เดินตามกันเข้ามา"ได้เลยค่ะ สวยอยู่แล้วเราไม่ต้องทำอะไรมาก" พวกเขาคือช่างแต่งหน้าที่กัลยาเรียกใช้ประจำ และวันนี้เธอก็เรียกมาให้แปลงโฉม คนที่เธอเริ่มจะถูกชะตาด้วย[บริษัท]"ห้องจัดเลี้ยงไปถึงไหนแล้ว" คฑาเรียกนิรันดร์เข้ามาสอบถาม เพราะเหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง เขาก็ต้องได้ไปที่นั่นแล้ว"เรียบร้อยดีครับ" นิรันดร์ตอบออกไปด้วยใบหน้าที่อมยิ้ม พนักงานของโรงแรมทุกคนถูกสั่งไม่ให้ช่วยงาน และทางนี้ก็ให้ปิดเป็นความลับ ..แล้วใครมันจะไปทำทันล่ะตัวคนเดียวพอได้ยินแบบนั้นคฑาก็ทำงานต่อ จนใกล้ถึงเวลา เขาก็เลยต้องได้กลับไปเปลี่ยนชุดใหม่คนของบริษัทที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ก็ได้ตามไปที่โรงแรมเช่นกันณ. ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรู.."มันทำได้ยังไง" ชมพูนุชมองหน้านิรันดร์ และนิรันดร์ก็มองหน้าชมพูนุช เมื่อเห็นว่างานถูกจัดขึ้นแบบอลังการแต่ทั้งสองไม่มีเวลาจะคิดอะไรอีกแล้ว เพราะตอนนี้แขกกำลังทยอยมา ก

"ท่านประธาน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวพยายามถีบขา เพราะเขาไม่ได้อุ้มธรรมดา เขาจับเธอพาดใส่ไหล่แล้วเดินตรงมาที่ลิฟต์พนักงานของคอนโดเห็นต่างก็มองมาดู แต่ก็จำได้ว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน ก็เลยไม่มีใครสนใจ ยังแอบยิ้มและกระซิบพูดว่าพวกเขาคงจะงอนให้กัน"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้" กำปั้นทุบเข้ากลางหลัง เพื่อให้คนร่างหนาปล่อย เพราะตอนนี้ลิฟต์ได้ปิดลงแล้ว และเธอก็รู้สึกอึดอัดท้องมากชายหนุ่มจึงยอมปล่อยลง"!!" ถ้าเขาไม่ใช่เจ้านาย เธอคงจะด่าจนเสียหมาไปแล้ว แต่นี่ต้องได้เก็บคำด่าไว้ในใจเพียงไม่นานลิฟต์ก็ได้เปิดออกที่ชั้นบน"ตามมา""คุณพาฉันออกมาจากงานแบบนี้ แล้วแขกในงานจะคิดยังไง" หญิงสาวไม่กล้าเดินตาม แต่ก็ถูกเขาลากออกมาจากลิฟต์อยู่ดีคฑาก็ยังไม่สนใจคำพูดนั้น..เขาพาเธอเข้ามาในห้องได้สำเร็จ ชายหนุ่มควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วทิ้งมันลงไปในถังขยะ เพราะมันดังไม่ขาดสาย และเขารู้ดีว่าเป็นใครที่โทรตาม"คุณจะบ้าเหรอทิ้งทำไม""ไม่ต้องพูดมาก!""จะไม่ให้ฉันพูดได้ยังไง อยู่ดีๆ นึกบ้าอะไรขึ้นมา" ถ้าในร่างกายไม่มีแอลกอฮอล์อยู่ เธอก็คงไม่กล้าพูดอะไรมากมายแบบนี้หรอก"เธอยั่วอารมณ์ฉันก่อนทำไม""ฉันไปยั่วอา