บทที่ 25

พอประตูห้องเปิดออกคนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองแบบอัตโนมัติ

หญิงสาวถึงกับหยุดชะงัก นี่เธอทำอะไรลงไป เรื่องแค่นี้พวกเขาอยากจะทำก็ปล่อยให้ทำไปสิ เธอมีสิทธิ์อะไรมาหวงงาน..

"มีอะไร" ชายหนุ่มมองตอนแรกแต่ตอนนี้เขาก้มลงไปทำงานต่อ เหมือนกับคนที่เข้ามาไม่ได้สำคัญอะไรเลย

"ก็เรื่องงานน่ะสิคะ นุชเห็นว่าน้องเขายังใหม่มาก ก็เลยเสียมารยาทช่วยงาน แต่น้องเขาไม่พอใจ" ชมพูนุชที่เดินตามหลังมาได้เอ่ยพูดขึ้น แถมยังพูดเอาความดีความชอบเข้าตัว

รรรรรรก็เลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว เขาจะเชื่อก็ปล่อยให้เขาเชื่อไปเถอะ

"ผมถามว่ามีอะไร" พอเธอไม่พูดและกำลังจะออกจากห้อง..เขาก็เลยเงยหน้าขึ้นมาถามใหม่

หญิงสาวค่อยๆ หันกลับไปมอง อยากจะรู้ว่าเขาถามเธอหรือถามแฟนเก่ากันแน่ แต่พอเห็นดวงตาของเขาที่มองมา..

"เรื่องตารางนัดหมาย บอสจะให้คุณเลขาคนใหม่รับผิดชอบไหมคะ" เธอจะไม่บอกเจตนารมณ์ที่ถือวิสาสะเข้ามาก็ไม่ได้

"เรื่องนั้นเป็นหน้าที่ของคุณนิรันดร์ไม่ใช่เหรอ"

"ค่ะ" แค่นี้รรรรรรก็รู้แล้วว่าเธอคงจะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มต่อสู้เลยด้วยซ้ำ เพราะดูเหมือนว่าเขาไม่คิดอยากจะช่วยเธอเลย แค่เขาเอ่ยปากมาคำเดียว มันก็เป็นคำตัดสิ