All Chapters of BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25+: Chapter 81 - Chapter 90

หัวค่ำในห้องพักบนเรือยอชท์ เพลิงนั่งพิงพนักหัวเตียงอ่านนิทานในหนังสือที่เนเน่ได้เตรียมมาด้วยกล่อมเพลินลินและเพลงพิณโดยมือข้างหนึ่งลูบหัวศีรษะทุยเล็กของลูกสลับกันไปด้วย เด็กหญิงคนน้องแหงนหน้าฟังกอดตุ๊กตาแมวสีฟ้าตัวกลางๆตาเคลิ้ม ส่วนคนพี่ดูดนมฟังตาเคลิ้มเช่นกันเนเน่ยืนมองยิ้มปลื้มปริ่ม ก่อนจะเดินหอบเสื้อผ้าเปียกหมาดๆมาวางลงบนเก้าอี้หน้ากระจก เอื้อมมือไปหยิบชุดนอนเชิ้ตสีขาวพร้อมกับกางเกงขาสั้นที่ชายหนุ่มได้จัดเตรียมไว้ให้หน้าตู้ขึ้นมาสวมใส่ หลังจากเธอเพิ่งทำความสะอาดชำระร่างกายและซักเสื้อผ้าที่ใส่แล้วของตัวเองกับเขาและลูกเสร็จ “หญิงชราในคราบหญิงสาวที่กลับโรยตัวลงมาจากหอคอย โดยการห้อยตัวลงมากับผมของใครสักคนที่ยาวเอาการ เมื่อเห็นว่ากอเทลได้ออกไปแล้ว เขาก็ได้เรียกคนที่อยู่ข้างบนเช่นเดียวกับที่กอเทลทำ..” ดวงตาคมกริบของเพลิงเหลือบมองเธอเป็นระยะโดยที่ปากนั้นขยับเล่าเรื่องไม่ขาดตอน แม้กระทั่งอีกฝ่ายเปิดประตูหอบเสื้อผ้าหมาดๆออกไปก็หยุดไม่ได้เพราะไม่อยากรบกวนลูกที่กำลังเคลิ้มๆกันอยู่ “ราพันเซลจึงทำการรักษาให้เขาโดยการนำผมไปพันไว้ที่มือของฟลินน์แล้วร้องเพลง เรื่องนี้ยิ่งทำให้ฟลินน์ตกใจเข้าไปใหญ

"....." เธอพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งหนักๆอย่างเอือมระอา แต่ทว่าขี้เกียจจะเถียงด้วยเลยปล่อยให้ชายหนุ่มอุ้มกลับโดยไม่ขัดขืน แม้ลึกๆเจ้าตัวก็ไม่ค่อยจะไว้ใจเขาสักเท่าไหร่หรอกกลัวๆด้วยซ้ำกลัวเขาจะทำอะไรมากกว่านั้นใบหน้าสวยซบเข้าหาแผงอกแกร่ง พร้อมกับแขนนั้นกระชับลำคอหนาแน่นกันตกโดยมีสายตาคู่คมของเพลิงเหลือบลงมองขณะที่กำลังก้าวลงบันไดมา เวลาเห็นเธออ้อนมันดูน่ารักเอามากๆเลยจนเขาหุบยิ้มไม่ได้แกร๊ก!ทันทีที่ประตูถูกผลักเข้าไปเนเน่รีบหันขวับไปมองลูกสาวทั้งสองคนบนเตียงนอนด้วยความเป็นห่วงว่ายังนอนอยู่ดีไหม แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าทำให้เธอรีบกวาดสายตาไปมองรอบๆจึงทำให้รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องเดิมที่อยู่ในตอนแรก ว่าแล้วต้องเป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด รู้เลยว่าเขาคิดจะทำอะไรและบอกเลยเธอไม่มีทางยอมทรมานกับรสนิยมซาดิสม์ของเขาอีกแล้ว ที่สำคัญเธอเป็นห่วงลูกด้วยไม่อยากปล่อยให้นอนกันตามลำพัง"คนอย่างนายมันไว้ใจไม่ได้เลยสักนิด" เธอหันกลับมาเหวใส่คนเจ้าเล่ห์เสียงเขียว แล้วพยายามดีดตัวลงจากอ้อมแขนของเขา แต่ก็ไม่เป็นผล"ไว้ใจไม่ได้ตรงไหน? ฉันก็พาเธอกลับมาห้องไหม" เพลิงถามกลับเสียงเรียบ ตามด้วยหน้ามึนบอกต่อ"ฉันจะก

เสือ เล้ง ตี๋มาก รวมไปถึงแคทกับแคนดี้ก็เป็นอีกคนที่หนักใจและต่างก็ห่วงเพื่อนกับหลานตัวเอง โดยเฉพาะฝ่ายแรกเดือดเนื้อร้อนใจอย่างเห็นได้ชัดพยายามช่วยกันคิดว่าที่ไหนบ้างเจ้าตัวจะไปเล้งคาดเดาว่าเพลิงต้องพาเนเน่กับลูกไปที่บ้านพักตากอากาศที่สีชังอีกแน่ๆ เพราะคอนโดหญิงสาวถูกขายไปแล้วก็เหลืออยู่ที่เดียวที่เพื่อนรักจะไป ทุกคนเลยต้องชิ่งพากันขับรถตามมาหาถึงที่ตั้งแต่รุ่งเช้าเพื่อจะบอกให้รีบพากันกลับก่อนที่พวกลูกน้องนายใหญ่จะเจอ อย่างน้อยยังช่วยกันหาทางแก้ต่างได้บ้างเบื่อที่จะเห็นเพื่อนรักมีบาดแผลบนร่างกายแล้ว ตอนนี้อยากเห็นเพื่อนรักมีความสุขมากกว่า"ไอ้เพื่อนเวรนี่..มันคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์หินรึไงขยันรนหาเรื่องเจ็บตัวตลอด!" ตี๋บ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดปนเป็นห่วงทันทีที่เดินกลับเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาในบ้านพักพร้อมกับทุกคน ตั้งแต่มาถึงพวกเขาก็เจอแค่รถยนต์ป้ายแดงของเจ้าตัวที่เพิ่งถอยมาใหม่จอดอยู่ จึงรีบแยกย้ายกันออกตามหาบริเวณรอบๆแต่ก็ไร้วี่แวว จะมีก็แต่รอยเท้าเดินมุ่งหน้าไปริมหาด"คนไม่เคยมีความรักอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก..ที่มันขยันทำแบบนี้ก็เพราะอยากอยู่กับคนที่มันรัก" เป็นเสือหันไปตอกกลับอย่

"....." หัวใจดวงน้อยพองโตเมื่อเขาทำทุกอย่างให้ชัดเจนแล้ว เนเน่กัดปากเบาๆอย่างทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ควรจะดีใจดีไหมที่เขาไม่ได้คิดจะพูดขอมันออกมาจากใจเอง ดูเหมือนจะฝืนๆด้วยซ้ำ"นี่ใช่ไหมที่อยากให้พูด..ทีนี้ก็ชัดเจนแล้วนะ" แต่แล้วประโยคถัดมาของเพลิงทำเธอโมโห ตะคอก"ถ้าไม่เต็มใจก็เก็บคำพูดของนายกลืนกลับเข้าไป" ว่าแล้วมือเล็กก็แกะมือหนาออกจากแขนตัวเองอีกครั้ง พอได้อิสระเธอรีบยันตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เห็นอย่างนั้นมีหรือที่คนอย่างเพลิงจะปล่อยให้ไปง่ายๆพรึ่บ!เขาตะปบแขนเรียวดึงตัวเนเน่ให้ล้มลงมานั่งบนตัก ก่อนกระชับกอดแน่นทั้งที่เจ้าตัวดีดดิ้น ทุบตี จิกให้ปล่อย"ฉันไม่ได้ไม่เต็มใจ แต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงต้องให้ความสำคัญกับสถานะด้วย" "บอกรักคนอื่นแต่ไม่ให้สถานะ แล้วเขาจะไปตรัสรู้ด้วยไหม..จะให้คิดเข้าข้างตัวเองรึไง สุดท้ายอีกคนไม่ได้คิดอะไรแค่อยากดูแลและไปมีใหม่งี้เหรอ""กลัวฉันไปมีใหม่ว่างั้น" ใบหน้าสวยเบือนหนีทั้งไม่สบอารมณ์ พร้อมกับถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างหนักใจ หลังหยุดกระทำหันไปอธิบายหวังให้เขาเข้าใจไม่ได้กลัวว่าจะไปมีใครใหม่เพราะรู้นิสัยเขาอยู่แล้ว แต่เขากลับยังซื่อบื้อไม่เลิก "ซื่อบื

จวบจนทุกอย่างเสร็จสิ้นรถยนต์คันหรูก็ขับแล่นออกมาจากที่ว่าการอำเภอ บ่งบอกว่าตอนนี้เขากับเธอเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แถมเขายังได้เป็นบิดาโดยชอบธรรมมีสิทธิ์ในตัวลูกๆเต็มประตู ซึ่งต่อจากนี้ไปใครก็ไม่มีสิทธิ์มาพรากเขาออกจากเธอและลูกได้อีกแล้วเพลิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุขมากเหมือนพระเจ้ามอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับชีวิต แม้คนเคยเลวอย่างเขาไม่สมควรได้รับแต่พระเจ้าก็ยังให้โอกาสจนมีวันนี้เกิดขึ้น"เป็นอะไรของพี่" เนเน่ขมวดคิ้วถามเมื่อเห็นเขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุดตั้งแต่เดินออกมาจากห้องทะเบียนแล้ว "มีความสุขไง" ใบหน้าคมคายหันมายิ้มบางๆตอบสลับหันกลับไปมองถนนเบื้องหน้า ความเป็นกังวลยังคงแสดงออกมาผ่านใบหน้าของเธออย่างชัดเจนบดบังรอยยิ้มอย่างที่ควรจะเป็น ทำเอาเขารีบยกมือเอื้อมไปดึงศีรษะทุยให้มาซบอก พร้อมกับถามกลับ "ทำไมทำหน้าแบบนั้น เราไม่มีความสุขเหรอ..หื้ม" ว่าแล้วเขาก็ก้มหอมขมับเธอเบาๆ ปลอบขวัญ"มีสิ แต่เน่แค่ไม่อยากให้พี่เจ็บตัวอีก พี่ไม่ต้องเข้าไปคุยกับป๊าไม่ได้เหรอ" หญิงสาวแหงนหน้ามองชายคนรัก พยายามไม่กลัวแล้วแต่ทว่าการไม่อาจรับรู้ได้เลยว่าผู้เป็นพ่อนั้นจะทำยังไงเมื่อเห็นเขาพ