All Chapters of หลงรักเด็กซ่อง: Chapter 51 - Chapter 60

"มะ..อื้อ!" คำพูดที่กำลังอยากจะเอื้อนเอ่ยกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อคนข้างบนกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างแรงหลังพูดจบประโยคจนฟันของเขากระทบกับริมฝีปากบนของเธอ เรียวลิ้นสากสอดเข้ามาตวัดหยอกเย้าควานหาความหวานในโพรงปาก กลิ่นคาวเลือดแทบทำให้เธออยากจะอาเจียนและแสบในเวลาเดียวกัน"อื้อ!!" ก๋วยเตี๋ยวดิ้นพล่านฟาดกำปั้นเล็กๆลงบนไหล่แกร่งอย่างแรงหวังให้เขาหยุดกระทำ หยาดน้ำตาที่เพิ่งจะแห้งไปไม่นานรินไหลอาบสองแก้มอีกครั้งเปียกชุ่มไปถึงใบหูและเส้นผมชายหนุ่มยอมถอนจูบออกในนาทีต่อมา เขาใช้ฝ่ามือเท้ากับที่นอนแล้วยกนิ้วโป้งข้างซ้ายขึ้นมาเช็ดเลือดออกจากกลีบปากลวกๆ เหลือบมองอีกฝ่ายที่นอนสะอื้นไห้พร้อมคราบเลือดไหลเปรอะเปื้อนปลายคาง แต่ก็ไม่ทำให้เขาหยุดการกระทำนี้ได้เพราะตั้งใจจะลบทุกอย่างบนเรือนร่างของเธอออกเดี๋ยวนี้ เนื่องจากเขาไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร แต่นี่เป็นเธอจึงจำเป็นต้องยอมลบล้างทุกอย่างถ้ามันเกิดขึ้นจริงและพร้อมจะลืมเรื่องราวเหล่านั้น"ฮือออออ..คุณอย่าทำอย่าง..ฮึก..นี้เลยนะคะ" เด็กสาวประนมมือไหว้ขอความเห็นใจ นอกจากนี้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่จะขยับตัว หากแต่สายตาเย็นชาที่เนมาร์เหลือบมองมานั้นดูเหมือนไม่

วันต่อมา.. "อื้อ~" ก๋วยเตี๋ยวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ภายใต้อ้อมกอดของเนมาร์เพราะรู้สึกถึงไอความร้อนผ่าวบนตัวเขา​ เธอปรือตาเหลือบมองคนตรงหน้าที่หลับสนิทอยู่อย่างงัวเงีย แล้วค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดดันตัวขึ้นนั่ง​ ก่อนจะใช้หลังมือเอื้อมขึ้นไปอังหน้าผากวัดอุณหภูมิ"คุณเนมาร์ตื่น" เธอเขย่าตัวชายหนุ่มเบาๆเมื่อฝ่ามือสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ร้อนกว่าปกติของเขา​ หรือเขาจะเป็นไข้เป็นไปได้ไงตามจริงน่าจะเป็นเธอมากกว่าที่ต้องเป็นอย่างนั้น แต่กลับไม่เป็นอะไรเลยนอกจากแสบช่วงล่าง​ เด็กสาวพูดขึ้นในใจด้วยความไม่แน่ใจ​ นานนับหลายนาทีเมื่อไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ จึงลองเขย่าตัวเขาอีกครั้ง"คุณตื่น คุณตื่นค่ะ" ก็ยังไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบรับเหมือนเดิม​ ทำเอาเธอกังวลไม่น้อยกลัวเขาจะเป็นอะไรไปเธอรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพเปลือยเปล่า เนื่องจากเขาไม่ให้ใส่เสื้อผ้าอ้างว่านอนเนื้อแนบเนื้อมันอบอุ่นดี ขาเรียวสวยก้าวลงจากเตียงเดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าดึงเชิ้ตสีขาวที่ห้อยอยู่ขึ้นมาสวมใส่​ แล้วเอื้อมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กบนราวข้างๆกันเข้าไปชุบน้ำให้ห้องน้ำ"ถ้าคุณไม่ตื่นงั้น..หนูขออนุญาตเช็ดตัวให้นะคะ" พอเดินกลับมา

ก๊อก! ก๊อก!"อื้อ~" เสียงรบกวนดังเล็ดลอดเข้ามาทำให้เนมาร์ที่ผล็อยหลับไปเพราะพิษไข้สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงสายๆ​ เขาปรือตาก้มมองคนในอ้อมกอดที่ยังหลับสนิทอยู่อย่างอ่อนโยน ปลายจมูกโด่งคมสันกดหอมลงบนศีรษะทุยที่ซุกอยู่ตรงแผงอกแกร่งเบาๆ​เวลามีก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างๆมันทำให้เขากินอิ่มนอนหลับราวกับว่าเธอเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งถ้าไม่มีก็ลงแดง เนมาร์เกลี่ยปอยผมดำขลับออกจากกรอบหน้าหวาน แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ก๋วยเตี๋ยวใช้หนุนออกมาจับศีรษะทุยไว้มืออีกข้างเอื้อมหยิบหมอนใบใหญ่เลื่อนมาวางให้เธอหนุนแทน​ จากนั้นก็ดันตัวลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเดินตรงไปหยิบผ้าขนหนูบนราวมาพันรอบเอวสอบ ก่อนจะออกจากห้องนอนไปเปิดประตูแกร๊ก|"ม๊า" เขาเรียกผู้เป็นแม่ดังลั่นเมื่อเปิดประตูออกมาแล้วเห็นท่านยืนรออยู่หน้าห้อง พร้อมในมือถือถุงอาหารและถุงยา นิ้วเรียวยาวขยี้ตาตัวเองเบาๆ"เรียกซะดังเลย กลัวลืมชื่อเหรอ" แนทตวัดสายตามองลูกชายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า​ เธอถอนหายใจพรืดใหญ่พร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างระอา​ เมื่อเห็นสภาพหัวยุ่งๆหน้าแดงก่ำเรือนร่างเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูปิดไว้ แถมท่อนแขนยังมีรอยเล็บจิกจนเหวอะหวะ "ไม่ต้องบอก

เอี๊ยดดดดดดดด!"ฮะ..ฮันนี่จอดรถทำไมคะ" เด็กสาวหันหน้าไปถามแฟนหนุ่มอย่างหน้าตาตื่นเมื่อจู่ๆก็เหยียบเบรกจอดรถกะทันหันในขณะที่ขับมาด้วยความเร็ว ส่งผลให้ล้อเสียดสีกันกับพื้นถนนอย่างแรงจนเกิดเป็นควันดำจางๆลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ปี้นนนนนนนนนน!ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ตอบกลับรถคันที่ตามหลังมาก็บีบแตรไล่ดังขึ้นเสียก่อน แต่เขาก็นั่งนิ่งไม่ได้สนใจอะไรปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้นใครอยากบีบก็บีบไปเดี๋ยวขี้เกียจก็หยุดไปเอง"ฮันนี่คะ จอดรถทำไมนี่กลางถนนนะมันอันตราย ออกรถเถอะคันหลังบีบแตรไล่ใหญ่แล้ว" ก๋วยเตี๋ยวย้ำคำถามอีกครั้ง พลางยกมือขึ้นปิดใบหูกลบเสียงด้านนอกที่ยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่มีท่าทีว่าจะเงียบง่ายๆ แม้จะยังได้ยินอยู่ทว่าก็เพียงนิดไม่เหมือนตอนแรก"....." คนถูกถามตีหน้ามึนไม่ตอบอะไรกลับ มือหนาปลดเข็มขัดราคาแพงพร้อมกระดุมกางเกงยีนของตนออก แล้วยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อดันกางเกงที่สวมใส่อยู่ลงมาคาไว้ตรงเข่าในนาทีต่อมา ทำให้อาวุธร้ายที่กำลังหลับใหลอยู่ผงาดขึ้นตั้งชัน"....." ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตกใจกับการกระทำของอีกฝ่าย คำถามตีรวนขึ้นมาในสมองอย่างไม่เข้าใจว่าเขาจะถอดกางเกงลงทำไมทั้งๆตร

ครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มแผดเสียงร้องดังอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีน ขณะที่กำลังขับรถกลับคอนโดด้วยความเร็ว มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทว่ากลับหยิบไม่ถนัดเลยปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้น"ไม่รับเหรอคะ" เมื่อเห็นอีกคนยังขับรถนิ่งก๋วยเตี๋ยวจึงเอ่ยถามขึ้น"ฉันหยิบไม่ถนัดดอลลีหยิบให้หน่อยสิ" ว่าจบเนมาร์ก็เหยียดขา พร้อมเบี่ยงสะโพกเพียงนิดรออีกคนให้มาล้วงหยิบ ครั้นเห็นอย่างนั้นเธอก็เอื้อมมือเข้าไปล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงเขาขึ้นมายื่นให้เจ้าของ"นี่ค่ะ""ใครโทรมา" ดวงตาคมกริบปรายตามองคนข้างๆแว๊บหนึ่งอย่างไม่กระตือรือร้น ก่อนจะตวัดกลับมองเบื้องหน้าถนนต่อ "....." เธอยกโทรศัพท์มือถือขึ้นเพ่งสายตามองหน้าจอใส "พี่ทิมค่ะ" "กดรับแล้วเปิดโฟนให้หน่อย ฉันถือไม่ได้ขับรถอยู่"นิ้วโป้งเรียวสวยกดปุ่มรับสาย พร้อมเปิดลำโพงให้ตามคำขออย่างว่าง่ายทันทีที่เขาพูดจบประโยค แล้วยื่นมือถือไปใกล้ๆปากเจ้าของ(ฮัลโหลนาย) ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้พูดอะไรเสียงของคนปลายสายก็ดังขึ้นมาเสียก่อน"ว่า?"(นายอยู่ไหน)"กูจ้างให้มึงมายุ่งเรื่องส่วนตัวกูเหรอ มีอะไรก็รีบๆพูดมากูขับรถอยู่"(ผมจะบอกว่าเรื่องที่น