บททั้งหมดของ Twisted Love คลั่งรักร้ายอันตราย: บทที่ 31 - บทที่ 40

วันหยุดที่เหลืออีกสองวันเต็มไปด้วยช่วงเวลาที่โรสและลูคัสใช้ร่วมกัน ทะเลสีครามและสายลมอ่อนๆ ดูเหมือนจะช่วยลบเลือนความตึงเครียดที่เคยเกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่ เสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งมานั้นคล้ายจะลูบไล้หัวใจที่เคยเจ็บปวด โรสยังจำบทสนทนายาวนานในคืนก่อนหน้านั้นได้ดี ทั้งคำขอโทษของลูคัสและความพยายามของเขาที่จะทำให้เธอเชื่อใจอีกครั้งแม้ใจเธอจะยังมีความหวั่นไหว แต่ลูคัสก็พยายามแสดงออกถึงความจริงใจในทุกการกระทำของเขา การที่เขาเดินจูงมือเธอริมชายหาดอย่างเงียบๆ หรือการที่เขาเฝ้ามองเธออย่างอ่อนโยนยามนั่งอยู่ด้วยกันใต้ร่มเงาต้นไม้ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาอาจจะดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เช้าวันถัดมา โรสตื่นขึ้นมาเมื่อแสงแดดสาดส่องผ่านม่านบางๆ ในห้องพัก ลมเย็นพัดมาจากหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อย เธอพลิกตัวไปมองลูคัสที่ยังหลับสนิทอยู่ข้างๆเธอ ร่างสูงที่ดูสงบนิ่งทำให้เธออดยิ้มไม่ได้สายตาของเธอจ้องไปที่ใบหน้าของเขาสักพัก ก่อนจะไล่ลงมาที่บ่าข้างซ้าย รอยกัดจางๆที่เกิดขึ้นหลังโขดหินนั่นยังปรากฏเด่นชัด เธอเผลอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ ความทรงจำเกี่ยวกับอารมณ์รุนแรงผสมผสานกับความปราร

“ได้ครับ” ลูคัสตอบรับง่ายๆพลางโน้มตัวเข้าไปใกล้ เธอไม่รู้เลยว่าในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมและหลงใหลขนาดไหนแม้โรสจะถอนหายใจและแสร้งทำหน้าเหนื่อยหน่าย แต่ในใจลึกๆ เธอก็รู้สึกอบอุ่นกับการออดอ้อนของเขา เธอแค่ต้องการให้เขารู้ว่าบางครั้งการอยู่คนเดียวก็สำคัญเหมือนกันหลังจากอาบน้ำเสร็จ โรสเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเดรสนอนผ้าซาตินสีไวน์แดงที่เน้นความโค้งเว้าของเรือนร่างอย่างพอเหมาะ ชุดที่เธอสวมดูเรียบง่าย แต่กลับเปล่งประกายความเป็นสาวใหญ่ที่เย้ายวนโดยไม่ต้องพยายาม กลิ่นหอมอ่อนๆจากครีมบำรุงที่เธอใช้ลอยมาจางๆ ทำให้ลูคัสที่นั่งรออยู่บนโซฟาเหลือบตามองอย่างไม่ปิดบังโรสหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดผมที่ยังเปียกหมาดๆ พลางก้าวมานั่งลงบนโซฟาข้างเขา ลูคัสไม่พูดอะไร แต่รอยยิ้มที่มุมปากกับสายตาที่จับจ้องมาทำให้เธอรู้ว่าเขาคิดอะไร“มองอะไรนักหนา?” โรสถามด้วยน้ำเสียงติดล้อเลียน เธอหันไปสบตากับเขา แต่แทนที่ลูคัสจะตอบ เขากลับยื่นมือมาดึงเธอให้ขยับเข้าไปนั่งบนตักของเขา“มองคุณไง” ลูคัสพูดเสียงนุ่มติดเย้ายวน“เธอนี่... ไม่เบื่อบ้างหรือไง?” โรสเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะออกมาแก้เขิน เธอเอนหลังพิงอกหนา“เบื่ออะไรครั

หลังจากมื้อค่ำจบลง ทั้งสองแยกย้ายกันไปพักผ่อน โรสนอนอยู่บนเตียง มองเพดานห้องที่สลัวด้วยแสงไฟจากโคมข้างเตียง ในหัวเธอเต็มไปด้วยความคิดวกวน ลูคัสแปลกไปจริงๆหรือเป็นเธอเองที่คิดมากเกินไปกันแน่? เขายังเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและใส่ใจเธอ แต่ก็เหมือนมีบางสิ่งในตัวเขาที่ทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นคง เธอพลิกตัวอีกครั้ง พยายามจะบอกตัวเองให้หยุดคิด แต่ความสงสัยยังคงเกาะกุมจิตใจวันต่อมาโรสรู้สึกเหนื่อยล้าหนักกว่าปกติ แม้งานวันนี้จะไม่ได้วุ่นวายนัก แต่ความคิดที่วนเวียนในหัวกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกดทับทั้งวัน บรรยากาศที่ยังคงอึดอัดระหว่างเธอกับลูคัสในช่วงหลังทำให้เธอแทบไม่มีสมาธิทำอะไรได้เต็มที่ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน โรสทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง แสงไฟจากถนนทอดผ่านใบหน้าที่ดูหม่นหมอง เธอพยายามไล่ความคิดด้านลบออกไป แต่คำพูดของเอเดนในวันนั้นยังคงวนกลับมาเหมือนเสียงสะท้อนในหัว‘อย่าไว้ใจลูคัสมากเกินไป’เธอไม่อยากคิดอะไรมากเกินไป แต่บางอย่างในท่าทีและพฤติกรรมของลูคัสช่วงนี้ก็กำลังผลักดันให้เธอเริ่มตั้งคำถามเมื่อถึงบ้าน ความเงียบที่ต้อนรับเธอยิ่งทำให้รู้สึกหม่นหมอง ลูคัสติดงานถ่ายแบบและบอกเธอไว้แล้วว่าจะกล

นี่เธอปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านมาขนาดนี้ได้ยังไงกันหลังจากนั้นโรสกลับมาที่พักที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัด เป็นครั้งแรกที่เธอไม่อยากจะเข้าไปที่นั่นทั้งๆที่มันเป็นบ้านของเธอเอง ความเหนื่อยล้าและความวุ่นวายในใจทำให้เธอต้องถอนหายใจออกมา กลิ่นหอมของเทียนหอมที่ลอยอวลในห้องบ่งบอกว่ามีใครบางคนอยู่ข้างใน และเธอก็รู้ดีว่าเป็นใคร ลูคัสนั่งอยู่บนโซฟา กำลังอ่านหนังสือเล่มโปรดอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอทันทีที่ได้ยินเสียงประตูปิด "กลับมาแล้วเหรอครับ?" เขาถามเสียงนุ่มพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นเช่นเคยโรสฝืนยิ้มกลับให้เขา “อืม วันนี้งานยุ่งนิดหน่อย” เธอพูดเรียบๆพลางถอดรองเท้าและวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ“ผมเตรียมอาหารเย็นไว้แล้วนะ ถ้าหิวก็ทานได้เลยครับ” เขาเอ่ยขึ้นเหมือนกับทุกวัน แต่วันนี้โรสรู้สึกถึงบางอย่างที่ต่างออกไป สายตาของเขาที่จับจ้องมาที่เธอนานเกินไปจนเธอรู้สึกแปลกๆ"เดี๋ยวฉันขอไปกินน้ำก่อนนะ" โรสพูดพร้อมเดินเลี่ยงไปที่ครัว ด้วยใจที่เต้นระรัว เธอพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็น แต่ความคิดเกี่ยวกับรูปถ่ายใบนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวโรสเปิดประตูตู้เย็นและหยิบน้ำออกมา เทใส่แก้วอย่างเงียบๆ แต่เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นด

"นี่มันอะไรกัน..." เสียงของโรสเบาหวิว ราวกับหลุดออกมาจากร่างที่แทบจะหมดสติเธอหยิบเอกสารขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ลายมือชื่อของลูคัสปรากฏชัดเจนที่มุมล่าง ความจริงเริ่มกระจ่างเมื่อเธอไล่อ่านรายละเอียดที่ระบุการจ่ายเงินเพื่อจ้างผู้หญิงคนนั้นให้เข้ามาใกล้ชิดสามีของเธอ ทุกตัวอักษรราวกับตอกย้ำในสมองว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจากการวางแผน... การวางแผนของคนที่เธอคิดว่าเขาจริงใจกับเธอโรสรู้สึกเหมือนจะทรงตัวไม่ไหวอีกต่อไป ภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้พุ่งเข้ามาในหัว เธอเริ่มประกอบชิ้นส่วนปริศนาที่เคยสงสัยเข้าด้วยกัน เหตุการณ์ที่ดูเหมือนไม่มีความเกี่ยวข้องกันกลับเชื่อมโยงกันเป็นเครือข่ายอันซับซ้อน ลูคัส...เขาไม่ได้เข้ามาในชีวิตเธอโดยบังเอิญ เขาวางแผนทุกอย่างไว้แล้วน้ำตาของเธอไหลออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไม...ทำไมเธอต้องมาเจอกับเรื่องที่โหดร้ายแบบนี้ เธอโดนทำร้ายจากคนที่เธอไว้ใจถึงสองครั้ง มันเป็นตลกร้ายอะไรกันความโกรธ ความเจ็บปวด และความรู้สึกที่โดนทรยศผสมปนเปกันจนยากจะแยกแยะ เธอแทบจะสติแตก หัวใจของเธอรู้สึกเหมือนถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ ตัวของเธอสั่นเทิ้มจนห้ามไม่ได้ เธอเอามือกุมศีรษะ พยายามรวบรวมสต