บททั้งหมดของ Twisted Love คลั่งรักร้ายอันตราย: บทที่ 11 - บทที่ 20

“แต่ไม่ใช่แค่อาหารหรอกนะครับ เรื่องทำความสะอาดบ้านอะไรพวกนั้น เดี๋ยวผมจัดการให้เอง คุณจะได้มีเวลาเหลือทำอะไรอย่างอื่นมากขึ้น” ลูคัสพูดพลางโน้มตัวมาหอมแก้มเธอเบาๆ แล้วก็เริ่มพรมจูบไปตามลำคอของเธออีกครั้งโรสหัวเราะชอบใจพลางยกมือขึ้นแตะไหล่เขา “เอ๋ เหมือนฉันจะได้คนรับใช้เลยนะเนี่ย”“ถ้าเพื่อคุณ ผมยอมทำหมดแหละครับ” เขาจูบเธออีกครั้งโรสเอนศีรษะพิงหมอน รับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มใจ แต่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว ทำไมลูคัสถึงทุ่มเทให้เธอมากขนาดนี้? เธอไม่เคยคาดหวังว่านายแบบหนุ่มที่ทั้งหล่อและอายุน้อยกว่า จะมาอยู่เคียงข้างเธอ คอยดูแลเอาใจใส่ในทุกๆเรื่องเล็กน้อยอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อ แล้วเธอเอง...จะโชคดีถึงขนาดนี้ได้จริงๆ เหรอ?ขณะที่เธอเริ่มจมอยู่กับคำถามเหล่านั้น ลูคัสก็เงยหน้ามามองเธอ ดวงตาคมคู่นั้นมีแววเจ้าเล่ห์แฝงอยู่ราวกับเขารู้ทันความคิดของเธอ ก่อนที่เขาจะค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้ ริมฝีปากของเขาไล้อย่างยั่วเย้าไปที่ลำคอของเธอ ความร้อนจากสัมผัสของเขาทำให้โรสรู้สึกใจเต้นแรงขึ้น“คิดอะไรอยู่หรือเปล่าครับ?” เขากระซิบแผ่วเบาข้างหู ก่อนจะประทับจูบลงที่ลาดไหล่ของเธออย่างหลงใหล“กะ…ก็แค่คิดว่า

ไม่นาน กลิ่นหอมของข้าวผัดอกไก่คลุกน้ำมันมะกอกก็กระจายไปทั่วห้องครัว ลูคัสยังทำซุปผักรวมใส่ไข่ขาวต้มและเตรียมสลัดผักสดคู่กับน้ำสลัดสูตรเฉพาะที่เขาผสมเอง ทุกจานดูเรียบง่าย แต่กลับน่ากินจนโรสเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลูคัสหยิบจานข้าวผัดอกไก่และชามซุปที่เขาเตรียมไว้พร้อมจะนำไปเสริฟ “มานั่งที่โต๊ะเถอะครับ คุณจะได้ทานสบายๆ”“ไม่เป็นไร ฉันกินตรงนี้ก็ได้นะ ง่ายดี เธอทำให้ตั้งขนาดนี้แล้ว” โรสคิดว่าไม่อยากจะรบกวนเขามากเพราะยังไงเธอก็เป็นคนง่ายๆอยู่แล้วลูคัสยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ “ถ้าคุณยังดื้อ ผมคงต้องอุ้มไปที่โต๊ะจริงๆนะครับ”คำพูดนั้นทำให้โรสหลุดหัวเราะออกมา “โอเคๆ ฉันยอมก็ได้”เมื่อเธอเดินไปที่โต๊ะอาหาร ลูคัสก็วางจานและชามลงบนโต๊ะอาหารซึ่งถูกจัดเรียบง่ายแต่ดูใส่ใจ เขาเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่ง ก่อนจะจัดการนั่งตรงข้ามและตักซุปมาเติมในถ้วยเล็กๆของโรสโรสมองการกระทำของเขาแล้วอดยิ้มไม่ได้ “เธอนี่ดูทำอะไรได้หมดจริงๆนะ ตั้งแต่ทำอาหารยันทำตัวเหมือนพ่อบ้านมืออาชีพ”ลูคัสหัวเราะในลำคอออกมาขณะที่เทน้ำใส่แก้วของเธอ “ผมแค่ทำตามหน้าที่ของคนที่อยากดูแลคุณก็เท่านั้นเองครับ”โรสยิ้มตอบ คำพูดของเขามั

ลูคัสปล่อยให้เธอทำตามใจชอบ ขณะที่ตัวเขาเอนตัวลงอย่างเกียจคร้าน แต่สีหน้าและแววตานั้นไม่ได้บ่งบอกถึงความผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อยและในความเงียบงันนั้น มีเพียงเขาที่รู้ว่าคืนนี้มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่โรสยังไม่ทันได้ระแวง...หลังจากที่โรสมั่นใจว่าลูคัสปลดปล่อยออกมาหมดแล้ว เธอจูบลงที่ตรงส่วนหัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองลูคัสที่กำลังมองเธออยู่ แต่สีหน้าของเขากลับมาเป็นปกติแล้ว"อร่อยมาก..." เธอพูดพร้อมกับเลียริมฝีปากตัวเองด้วยสีหน้าที่พึงพอใจอย่างเต็มที่ ขณะที่ลูคัสได้แต่มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล"คุณนี่มันจริงๆเลย..." ลูคัสพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่กลับมาบนใบหน้าโรสหัวเราพร้อมลุกขึ้นจากพื้น "หึหึ...ฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน" เธอพูดและกำลังจะเดินกลับเข้าห้องของเธอลูคัสที่ยังคงหายใจถี่เล็กน้อย ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าคมของเขา "เดี๋ยวสิครับ...คิดว่าผมจะปล่อยให้คุณไปง่ายๆเหรอ?"โรสชะงักแล้วหันกลับมามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความท้าทาย "แล้วเธอจะทำอะไรล่ะ?"นายแบบหนุ่มไม่ตอบ แต่ในชั่วพริบตา ลูคัสก้าวเข้ามาประชิดตัวเธอ มือแกร่งคว้าเอวบางไว้ก่อนจะพาเธ

เมื่อถึงจุดที่ความคลั่งไคล้ท่วมท้นจนไม่อาจควบคุมได้ ลูคัสเร่งจังหวะของเขาให้รุนแรงและหนักหน่วง สะโพกกระแทกเข้าหาโรสจนเสียงเนื้อกระทบกันดังสะท้อนก้องไปทั่วห้อง ร่างกายของเขาและเธอเกร็งแน่นทุกสัดส่วน ความร้อนแรงที่สะสมอยู่ภายในนั้นพุ่งทะยานจนเขาแทบจะขาดสติ“ลูคัส... ฉัน...!” เสียงของโรสสั่นพร่าขณะร่างของเธอเกร็งแน่น ทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายถูกกระตุ้นจนถึงขีดสุด ความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วช่องท้องและลามไปยังทุกปลายประสาททำให้เธอปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรง น้ำหล่อลื่นที่ไหลท่วมทำให้เขาสอดลึกเข้าไปยิ่งขึ้น เสียงครางของเธอก้องกังวานในห้องกว้าง ความสุขสมที่ยากจะบรรยายทำให้เธอแทบลืมตัว ร่างของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่อยู่ลูคัสรับรู้ถึงแรงตอดรัดจากภายในที่ทำให้เขาแทบจะเสร็จตามเธอไป เขากระแทกสะโพกเข้าไปลึกและหนักขึ้น ในการกระแทกเข้าไปครั้งสุดท้ายด้วยความแรงและลึก ทำให้เขาปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรง และขยับเข้าออกช้าๆเพื่อปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าไปในตัวเธอโรสหายใจถี่รัว ร่างกายกระตุกเป็นระลอกเมื่อความสุขสมรุนแรงพุ่งทะลักจนสติของเธอพร่าเลือนไปชั่วขณะ เสียงครางสุดท้ายหลุดออกมาจากริมฝีปากก่อนที่ทุกอย่าง

โต๊ะอาหารที่ถูกจัดไว้อย่างสวยงามยังคงอยู่เหมือนเดิม ลูคัสเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งอย่างช้าๆ มือเรียวยาวของเขาหยิบขวดไวน์แดงที่วางอยู่ข้างๆ รินลงในแก้วจนเต็ม ก่อนจะยกขึ้นมาจิบโดยไม่มีทีท่าสนุกสนานเหมือนทุกครั้งไฟจากโคมไฟระย้าเหนือโต๊ะสะท้อนกับแก้วไวน์ในมือของเขา เผยให้เห็นแววตาที่มืดหม่น ไร้ความอบอุ่น ริมฝีปากของเขาที่เคยยิ้มในทุกครั้งที่คุยกับโรสกลับปิดสนิท ใบหน้าคมสันที่ดูสงบนิ่งในทีแรกตอนนี้กลับมีบางอย่างที่ทำให้ดูเย็นชาและน่ากลัวเขาวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ มือข้างหนึ่งลูบแก้วไวน์ไปมาเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง บรรยากาศในห้องนั้นพลันมีบรรยากาศที่น่าอึดอัดและหนักอึ้งลูคัสนั่งอยู่อย่างนั้นในความเงียบ สีหน้าของเขาไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆ แต่ความเงียบที่แผ่ออกมาจากตัวเขากลับทำให้บรรยากาศรอบข้างชวนให้ขนลุก สายตาที่มองออกไปยังความว่างเปล่าทำให้ห้องครัวอันอบอุ่นกลายเป็นสถานที่ที่ชวนอึดอัดในทันทีในอีกฟากหนึ่ง เมื่อโรสก้าวออกมาจากร้านอาหาร เสียงดนตรีและเสียงหัวเราะจากงานวันเกิดค่อยๆเบาลง เธอมองนาฬิกาบนโทรศัพท์พลางถอนหายใจเบาๆ เวลาสองทุ่มแล้ว เธอใช้เวลามากกว่าที่