All Chapters of Relived To Marry The Masked CEO: Chapter 11 - Chapter 20

Tinanggal agad niya ang kanyang mga sapatos pagkapasok at, humiga na agad si Astrid sa kama, ramdam lahat ng pagod mula sa araw na ito. Tinignan naman ni Astrid ang kisame ng kwartong inihanda para sa kanya. Nasa tabi ng malaking cabinet ang kanyang mga gamit, at gaya ng sabi ni Tristan sa kanya kanina, lahat ito ay kumpleto. Walang ginalaw, kinuha o nawala dito Malaki ang kwarto, mas malaki pa ito kaysa sa kwarto ni Astria sa mansion ng mga Santiago. Ano pa nga bang aasahan niya, sobrang yaman ng pamilya ng kanyang mapapangasawa, at tama nga si Tristan. Kailangan na talaga niyang masanay sa gantong mga bagay, pero hindi pwedeng lumaki ang ulo. Bago pa siya makarating dito, biniro-biro pa siya ni Timothy na saka daw sila ni Tristan mag-sama sa iisang kwarto pag-napakasal na silang dalawa. Minsan talaga, hindi na niya alam kung masasabayan pa ba niya ang pagiging palabiro ng matanda, at minsan nakikita niya na hindi natutuwa si Tristan sa mga biro ng kanyang tatay. Hin

"Since you both haven't announced the date of your marriage, can we assume that you want it to be a private, and lowkey occasion where no press or reporters are involved?" Huling tanong na nito para sa kanila. Parehong tumango sila. "Yes, we would love to have a peaceful wedding where we are not bombarded with people taking pictures of us with flashing camera lights that can be blinded to the eyes." Kinurot ni Astrid ang kamay nito nang marinig na niya ang irita sa boses ng lalaki, kaya bago ito mag simula muli mag-salita, huminga muna ito ng malalim bago tinuloy ang sasabihin niya. "And yes, we want it to be private, only our friends and family are invited. I want my wife to be comfortable, and not think of anything else but me, on our wedding day." "And that's a wrap! Thanks for your time Miss Astria, and Sir Tristan. Can't wait to work with both of you again!" Masayang sabi ng lalaki sa kanilang dalawa. Ngumiti naman si Astrid dito, at kumaway sa kanila ng palabas na sil

Pagpasok ni Astrid sa loob ng kwarto na binanggit ni Tristan sa kanya, agad niyang binagsak ang buong katawan niya sa malaking kama. Masaya siyang napasinghal ng maramdaman niya ang malambot na kama sa kanyang katawan. 'Sa wakas, makakapagpahinga na rin!' Nakangiti nitong inisip, at pinikit ang mga mata. Grabe ang pagod niya sa araw na ito. Ganito din bq nararanasan ng ibang mayayaman na nagpakasal? Andaming events na nangyari sa isang buong araw, na hindi niya inakalang magkkasya pala. Tinignan niya ang orasan na nasa itaas ng pintuan, saktong 12:00 am na. Nag-unat ng katawan si Astrid bago inayos ang sarili sa kama upang makatulog na, bago siya makapasok dito nag-linie muna siya ng kanyang katawan, at inisuot ang nakahandang damit para sa kanya. "Bakit ba napaka nipis ng tela ng binigay nila? Ganto ba dapat ang mga pantulog ng mga mayayaman? Tsaka bakit see-through ito?!" Pag-aalala ni Astrid nang makita niya ang mga damit na inihanda para sa kanya. Ngunit hindi na

At dahil kakatapos lang ng kasal nila, hindi na muna nag-trabaho ngayon si Tristan. Ngunit parang mas gugustuhin nalang ni Astrid na mag-trabaho ito kesa na siya ang kukulitin, lalo pa tungkol sa kwarto na tutulugan niya mamaya. Ayon kay Tristan, inaaayos ng mga katulong nila ang kwarto niya, kaya kailam niya matulog muna ng ilang araw sa kwarto ni Tristan, ngunit hindi siya pumayag. "Hindi natin kailangan mag-sama sa iisang kwarto, Tristan." Magkakrus ang dalawang braso ni Astrid, habang masama ang tingin sa kanyang asawa na nakasuot pa din ng maskara kahit pa na nasa loob lamang sila ng mansion. "I know, but I want to. Tsaka inaaayos pa ang kwarto mo, wala ka nang matutulugan dito. Please?" Tanong muli ni Tristan dito, ngunit hindi nagpatinag si Astrid. Sa laki ng mansion nila, imposible wala na silang bakanteng kwarto na pwedeng gamitin pansamantala muna ni Astrid. "No." Hindi pag-iiba ng sagot ni Tristan sa ika-anim niyang tanong patungkol dito. Simula pag-gising ni

"Gusto ng guardian na bayaran ang mga organs at heart ng patient? Hindi idonate?" Pag-kklaro nito. Tumango naman ang doctor. "Hindi naman ito ang kauna-unahang may pangyayari na ganito, but we need to inform the patients that need these organs and heart first. They will be the ones to pay for it." Pag-papaliwanag ng director. "Alright, I will tell my patient that needs the heart about it." Magpapaalam na sana ito na umalis ng office ng director ng tawagin ulit siya nito. "I think that won't be a problem, Doc. Sanchez. I know the patient that you're talking about, the one that needs the heart. We can just add it to their bill, I'm sure they can afford that. Barya lang yan sa kanila. But if you will still inform them, suit yourself." Tumango na lang ito bilang sagot, at tuluyan nang lumabas. Habang nag-lalakad, paulit-ulit niyang naaalala ang mga pangyayari mula kanina sa guardian ng isang pasyente niya at ang sa pinagusapan nila ng director. 'Bakit ba ako naassign dito sa hospita