All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 31 ค่ำคืนที่แสนอบอุ่นเทียนหลันเซ่อถอนริมฝีปากออกมาจากกลีบกุหลาบมองร่างบางที่นอนบิดเร้าหายใจโรยรินยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ"เจ้าเหนื่อยแล้วอย่างนั้นหรือ ? อย่าพึ่งหมดแรงหนีข้าสิเพราะนี้มิใช่ของแท้เสียหน่อยต่อจากนี้ข้าจะมอบความรักของข้าให้เจ้าเอง" เทียนหลันเซ่อลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตนอย่างเร่งรีบ แท่งร้อนของเขาผงาดตั้งชูชันหลี่มี่มองมาพอดีถึงกับใบหน้าถอดสี "ท่านแม่ทัพเราหยุดแค่นี้ได้หรือไม่เจ้าคะข้าไม่ไหวแล้ว!! " เพียงแค่เห็นแท่งร้อนหลี่มี่อยากหยุดทันที"จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรเล่า เจ้าปลุกมังกรของข้าให้ผงาดแล้วจะหนีอย่างนั้นหรือ...ครั้งนี้เจ้าหนีข้าไม่ได้หรอกนะ ฮูหยินดูสิว่ามันร้อนเพียงใด" เทียนหลันเซ่อขึ้นเตียงคลานเข้ามานั่งต่อหน้านางพลางจับขาทั้งสองข้างของนางให้ตั้งชันขึ้นเผยให้เห็นกลีบกุหลาบได้อย่างชัดเจน หลี่มี่ตื่นจากอาการเมาทันทีเมื่อเห็นแท่งร้อนของเทียนหลันเซ่อ มันใหญ่โตมโหฬารจริง ๆ หากนางถูกของสิ่งนี้เข้าร่างกายของนางจะไม่บุบสลายอย่างนั้นหรือ เทียนหลันเซ่อจับมือของหลี่มี่มาจับที่แท่งร้อนของตน พร้อมเอ่ยกับนางอย่างนุ่มนวล"ฮูหยินตอนนี้มังกรน้อยของข้าพร้อมแล้วต่อจากนี้มันจะเป

บทที่ 33 เห็นข้าเป็นสตรีโง่งมสินะหลิวอี้เฟ่ยนางอยากมาเย้ยหยันโกหกทำให้เยิ่นเม่ยเม่ยช้ำใจแต่ไม่คิดเลยว่าเมื่อนางมาที่ห้องของเยิ่นเม่ยเม่ยจะพบว่าตอนนี้นางจะพบเจอภาพบาดตาแม่ทัพกอดเยิ่นเม่ยเม่ยแนบแน่นใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของหลิวอี้เฟ่ยบึ้งตึงดวงตาร้อนผ่าวด้วยความอิจฉา ก่อนจะฝืนยิ้มเดินเข้าไปหาทั้งสอง นางคิดว่านางจะทำให้แม่ทัพหันมาสนใจนางบ้างเมื่อเยิ่นเม่ยเม่ยเดินไปเอานำชา นางจึงคิดหาทางเข้าใกล้เรียกร้องให้ท่านแม่ทัพมาหาตนที่ห้องแต่ไม่คิดเลยว่าคำตอบที่ออกมาจากปากท่านแม่ทัพจะทำให้นางเจ็บปวดถึงเพียงนี้"หากไม่มีนางสักคนท่านแม่ทัพต้องสนใจข้าเพียงผู้เดียว เยิ่นเม่ยเม่ยข้ากับเจ้าเราคงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อีกต่อไป สตรีที่ไร้ญาติมิตรจัดการง่ายดาย ข้าต้องกลับเรือนไปหารือกับท่านพ่อเพื่อจัดการเรื่องนี้โดยเร็วมิเช่นนั้นจะเป็นข้าเองที่ทนทุกข์ทรมานใจ " น้ำเสียงที่เปล่งออกมาอย่างคับแค้นใจบ่งบอกถึงความอำมหิตของนางหลิวอี้เฟ่ยปาดน้ำตาลุกขึ้นนั่งที่เก้าอี้รอเยิ่นเม่ยเม่ยกลับมา และจะแสร้งทำดีกับนางให้นางตายใจก่อนจะกำจัดนางทิ้งซ่ะหลี่มี่อารมณ์ดีเดินมานำน้ำชาไปให้หลิวอี้เฟ่ยกลับมานางเห็นหลิวอี้เฟ่ยน

บทที่ 35 ช่วยกันตามหาหลิวอี้เฟยครุ่นคิดอยู่พักใหญ่นางก็ได้หยุดเดินพร้อมแสยะยิ้มออกมา“ข้าคิดออกแล้ว เอาเช่นนี้แล้วกันเจ้ามาใกล้ ๆ ข้า” หลิวอี้เฟ่ยเรียกสาวใช้ให้เข้ามาใกล้ตนพร้อมบอกแผนที่นางคิดได้ในตอนนี้แก่สาวใช้ สาวใช้ได้ยินก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินออกจากห้องของหลิวอี้เฟ่ยไป ส่วนนางก็รีบเดินไปหาทุกคนทำเหมือนไม่รู้เรื่อง“พวกเจ้าตามหาอะไรกันอยู่หรือมืดค่ำถึงเพียงนี้ไม่พักผ่อน”“ฮูหยินรองตอนนี้พวกข้ากำลังตามหาลูกแมวของคุณชายอ้าวเยว่ขอรับ ฮูหยินรองพบเห็นลูกแมวผ่านมาทางนี้บ้างหรือไม่?”“อะไรนะ!!! ลูกแมวของอ้ายเยว่หายไปอย่างนั้นหรือ ช่างน่าสงสารปานนี้คงทุกข์ใจตามหาลูกแมวอยู่สินะข้าไม่พบเห็นเลย พวกเจ้ารีบออกตามหาเถิดข้าจะช่วยหาอีกแรง” หลิวอี้เฟ่ยแสร้งทำหน้าตกใจก่อนจะมีสีหน้าสลดลงราวกับเห็นใจอ้ายเยว่อย่างแท้จริง บ่าวรับใช้รีบเร่งหากันอย่างเต็มที่หลี่มี่เดินตามหากับไป๋ลู่ไม่นานได้เห็นอ้ายเยว่เดินมากับแม่นมนางจึงรีบเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง”“อ้ายเยว่เจ้าพบมูมูหรือยัง?”“ข้าไม่เห็นมันเลย ไม่รู้ปานนี้มันอยู่ที่ใดข้าเป็นห่วงมันเหลือเกิน” อ้ายเยว่กล่าวออกมาน้ำเสียงสั่นเครือหลี่มี่อดไม่ได้ที่จะ

บทที่ 37 ฝีมือฮูหยินเทียนหลันเซ่อกำปิ่นแน่นกัดฟันทำเป็นเมินเฉยแต่ทว่าเรื่องนี้เขาไม่เชื่อว่าเป็นฝีมือของเยิ่นเม่ยเม่ย เขาจำได้เมื่อครั้งก่อนเพียงนางเห็นอ้ายเยว่รังแกสัตว์นางยังเข้าไปห้ามจนอ้ายเยว่เอาไม้ฟาดเข้าที่ขาจนล้มลงกับพื้นอย่างเจ็บปวด เรื่องโหดร้ายเช่นนี้นางไม่อาจจะทำได้แน่ ๆ เรื่องนี้ต้องมีผู้ใดใส่ร้ายนางเขาจะสืบหาให้ได้เพื่อลงโทษให้ถูกคน จึงสั่งให้เยิ่นเม่ยเม่ยอยู่เพียงในห้องเพื่อความปลอดภัยของนาง เขาเดินมาถึงหน้าห้องของท่านแม่พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่เขารู้ดีว่าบุตรชายของเขาจะเจ็บปวดมากเพียงใดเมื่อรู้ว่าสัตว์เลี้ยงได้จากไปแล้ว ปัง ปัง ปัง" เทียนหลันเซ่อเคาะประตูแม่นมที่อยู่ด้านในมาเปิดประตูให้ อ้ายเยว่ดีใจวิ่งหน้าตั้งมาหาท่านพ่ออย่างดีใจ"ท่านพ่อท่านพบมูมูแล้วหรือขอรับ ไหนขอรับมูมูของข้า" อ้ายเยว่หันมองซ้ายมองขวาหาแมวของตน เทียนหลันเซ่อย่อตัวลงใช้มือทั้งสองข้างจับที่แขนของอ้ายเยว่แน่น "นั้นสิไหนลูกแมวล่ะแม่ทัพ "ฟางเหนียงได้เอ่ยถามเช่นหลานชาย"ข้าเจอแล้วขอรับท่านแม่ อ้ายเยว่พ่อมีเรื่องจะบอกเจ้าทุกสิ่งบนโลกนี้เกิดมาล้วนแต่จากไป วันนี้พบเจอพรุ้งนี้ต้องจากลาไม่มีสิ่งใดอยู่กับเรา

บทที่ 39 ลงโทษหลิวอี้เฟ่ยจิบชาอย่างสบายใจอยู่กับสาวใช้สายลมยามเย็นช่างเย็นสบายเหลือเกิน วันนี้ทั้งวันนางได้ยินสิ่งที่สาวซุบซิบนินทาต่อว่าเยิ่นเม่ยเม่ยยิ่งทำให้นางมีความสุขที่เห็นนางเป็นสตรีที่เหี้ยมโหดมิหนำซ้ำตอนนี้นางคงถูกอ้ายเยว่เกลียดเข้ากระดูกดำ นางจำสีหน้าแววตาของแม่ทัพที่รู้ว่าเป็นฝีมือของเยิ่นเม่ยเม่ยได้ดี ยิ่งนางคิดเห็นภาพนางยิ่งสะใจที่เยิ่นเม่ยเม่ยถูกแม่ทัพเมินเฉย "วันนี้ข้ามีความสุขจริง ๆ วันพรุ่งนี้ข้าจะเข้าตลาดเพื่อหาลูกแมวมาให้อ้ายเยว่ หากข้าทำเช่นนี้อ้ายเยว่คงดีใจไม่น้อยและจะชอบข้ามากกว่าเยิ่นเม่ยเม่ย ฮ่าฮ่า จากนั้นข้าจะเข้าไปหาท่านแม่ทัพเป่าหูให้เขาเกลียดเยิ่นเม่ยเม่ยและหันมามองข้าสตรีที่แสนดีเพรียบพร้อมทุกอย่าง อีกไม่นานข้าจะทีบหัวของเยิ่นเม่ยเม่ยออกจากเรือนแห่งนี้ จริงสิข้าต้องแสดงเป็นคนดีมีน้ำใจเสียหน่อยฮูหยินถูกสั่งกักขังอยู่ในห้องคงเหงาไม่น้อย ไปเถิดวันนี้ข้าจะนำสำรับไปมอบให้แก่ฮูหยินเองเพราะข้าอยากให้ใบหน้าของนางตอนนี้เสียจริงจะเป็นเช่นไรนะ " หลิวอี้เฟ่ยเอ่ยได้ลุกขึ้นเพื่อไปที่ห้องของเยิ่นเม่ยเม่ยอย่างที่นางได้บอกกับสาวใช้แต่ทันใดนั้นเองประตูห้องของนางได้ถูกเปิ