บททั้งหมดของ นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก: บทที่ 21 - บทที่ 30

เขาดึงนางไปจูบอีกครั้ง ฟางเหยาไร้หนทางทัดทาน จะดุก็แล้ว ข่มขู่ก็แล้ว สายตาออดอ้อนราวลูกสุนัขนั่นทำให้นางยอมแพ้ได้ทุกครั้งจนนางทำอะไรไม่ได้เลย วันนี้นางวนมาที่ห้องพักเขาเกินสามรอบแล้ว หากยังเป็นเช่นนี้ต่อ ท่านหญิงจ้าวและคนอื่นๆคงได้สังเกตเห็นเข้าสักวัน แต่ดูเหมือนลูกหมาตัวโตนี้จะไม่รู้สึกกลัวเลยว่าจะถูกจับได้“พอแล้ว ข้าไปละ”“เจอกันตอนเย็นนะ”“เฮ้อ….”ฟางเหยาไม่พูดอะไร นางเดินเปิดประตูออกมาและพบว่าจ้าวลู่อินยืนรออยู่ด้านนอก แม้นางจะตกใจแต่ก็ข่มอารมณ์เอาไว้ แต่ก็ยังไม่พ้นสายตาของจ้าวลู่อิน“ลี่ฟางเหยา เจ้ามาทำอะไรที่นี่”“ข้า….ถูกใช้ให้เอาของมาให้อาจารย์หยาง”“เจ้าหายเข้ามาในห้องเขาตั้งนาน เจ้า…”“จ้าวลู่อิน เจ้ามาทำอะไรที่นี่”“พี่เฟิ่งหยวน ข้า….”นางเดินเข้าไปหาเฟิ่งหยวนทันทีและจับแขนเขาเอาไว้ เขาหันมามองหน้านางทันที แต่สีหน้าของฟางเหยาไม่ได้แสดงอาการใดๆแต่กลับทำให้เขาเริ่มกลัวใจนาง ให้นางแสดงสีหน้าว่าโกรธเสียดีกว่าที่จะทำเมินเฉยเช่นนี้“พี่เฟิ่งหยวน นางมาทำอะไรที่นี่”“ข้าหมดธุระแล้ว เชิญพวกท่านตามสบาย”แม้ว่าเขาจะไม่มีท่าทางที่ผิดปกติ แต่สายตาที่มองตามอีกคนหนึ่งไปก็จับพิรุธได้แต่ไ

“ข้าต้องหึงพวกท่านอีกทำไม”“หากไม่ใช่เพราะนางมาหาข้าในช่วงบ่าย เจ้าจะมีท่าทางเช่นนั้นในห้องเรียนงั้นหรือ ถูกต้องหรือไม่”“นั่นมันเรื่องของพวกท่าน ไม่เกี่ยว..โอ๊ย!!….กับข้าเสียหน่อย”“เจ็บหรือ ข้านึกแล้วเชียวว่าแผลยังไม่แห้งดี เจ้าถอดเสื้อออกเถอะ”“ถอดเสื้อ!!”“ใช่ ข้ามองไม่เห็นแผล และทำแผลเช่นนี้ไม่ถนัด เอาน่า เจ้าก็รู้ว่าข้าเห็น….”“พอแล้ว!! ข้ารู้แล้ว”เฟิ่งหยวนยิ้มออกมาอย่างพอใจที่วันนี้นางเชื่อฟังเขาเป็นอย่างดี นางยอมถอดเสื้อออกมาแต่รอยยิ้มเขาก็เริ่มหุบลงเช่นกัน“ฟางเหยา นั่นมัน…อะไรน่ะ”“อ้อ ผ้านี่หรือเจ้าคะ เอาไว้เวลาฝึกซ้อม พันหน้าอกเอาไว้เช่นนี้สะดวกกว่า ทำไม ท่านมีปัญหาอะไรงั้นหรือ”“แล้ว…เจ้าไม่อึดอัดบ้างหรือ”“ไม่เจ้าค่ะ ตกลงจะทำแผลต่อหรือไม่”“เฮ้อ..ทำสิ ทำอยู่นี่อย่างไรละ”เขานั่งทำแผลให้นางและเปลี่ยนผ้าพันแผลไปพร้อมกับบ่นพึมพำ“แค่นี้ถึงกับพันผ้าเสียหนาแน่น ข้าไว้ใจไม่ได้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือ”“ท่านบ่นอะไร”“เปล่า”“ข้าได้ยิน”“เสร็จแล้ว ฟางเหยา ข้า…”เขาพุ่งตัวเข้ามาหานางทันทีพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์ที่ทำให้นางใจอ่อน แต่นางดันเอาไว้ได้ทัน“ท่านบอกว่า มีเรื่องจะคุย…กับข้า…

ทุกคนเห็นเหมือนกันว่าลี่ฟางเหยานอนราวคนป่วยอยู่บนเตียง เมื่ออาจารย์จินสั่วไปจับหน้าผากที่ร้อนนั้นก็ตกใจและรีบสั่งให้คนหาน้ำมาเช็ดตัวนางโดยด่วนแม้แต่เฟิ่งหยวนและตงลี่เองก็ตกใจเช่นกันที่นางกลับมาที่นี่ได้ทันก่อนที่พวกเขาจะมาถึง ตงลี่สะกิดเฟิ่งหยวนให้เขารู้ตัวและไม่แสดงอาการออกไป“เอาละจ้าวลู่อิน เห็นกับตาเจ้าแล้วนะ”“นางหาเรื่องฟางเหยาครั้งแล้วครั้งเล่า เหตุใดไม่เลิกวุ่นวายเสียที ขี้อิจฉาจนน่ารังเกียจ”“แคก แคก…อา…อาจารย์หญิง”“เจ้าอย่าพึ่งลุก ข้าจะเช็ดตัวให้ อาจารย์ใหญ่เจ้าคะพวกท่านออกไปก่อน ข้าขอเช็ดตัวให้นางก่อน เจ้าน่ะไปสั่งให้คนต้มยาแก้ไข้ให้ข้าที”“เจ้าค่ะอาจารย์หญิง”“จ้าวลู่อินนี่มิใช่ครั้งแรกที่เจ้าก่อเรื่อง คราวนี้เจ้ายังมีอะไรแก้ตัวอีกหรือไม่”“อาจารย์ใหญ่ขอรับ ที่นี่มันคนป่วยออกไปคุยข้างนอกเถิดขอรับ”“อืม เอาตามที่ท่านแนะนำ อาจารย์หยาง ครั้งนี้จะให้ท่านตัดสินโทษนางเองก็แล้วกัน”ก่อนหน้านั้นลี่ฟางเหยาได้ยินเสียงด้านนอกห้องของเฟิ่งหยวนเอะอะและลู่อินถูกพาตัวออกไปด้านนอก นางจึงรีบย่องออกมาจากห้องของเขาและกลับมาที่หอนอนทันที แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด เพียงนอนไปชั่วครู่ก็รู้สึกว่

“หากว่าข้าไม่…”“หากเจ้าไม่ฟังข้าก็จะจูบเจ้าจนเจ้ายอมฟัง หากอยากจะกัดจนเนื้อข้าหลุดข้าก็จะไม่ร้องสักคำ เจ้าทำตามใจได้เลย หากพอใจเมื่อใด ข้าก็จะพูดเรื่องที่ข้าอยากพูด”“ท่านมาทำอะไรที่นี่”“มาหาเจ้า ข้าคิดถึงเจ้า ข้า…”“ท่านกับท่านหญิงจะหมั้นหมายแล้ว ท่านไม่ควรมายุ่งกับสตรีอื่นลับหลังนาง ข้าเองก็มิใช่คนสิ้นไร้ไม้ตอกที่ต้องไปแย่งว่าที่สามีผู้ใด”“ข้าไม่มีทางเป็นสามีของผู้อื่นนอกจากเจ้า ลี่ฟางเหยานี่คือสิ่งที่ข้าตั้งใจมาพูดวันนี้”“ปากของท่านพ่นแต่คำโกหก วาจาเชื่อถือไม่ได้ การกระทำกับคำพูดช่างสวนทางข้าไม่อยากเห็นหน้าท่าน”“แต่ข้าไม่มีทางยอมให้เจ้าทำเช่นนี้ ข้าจะพูดจนกว่าเจ้าจะเข้าใจ อย่าได้คิดหนีข้าไปได้เลย”“ที่นี่เป็นจวนข้า เหตุใดข้าต้องหนีท่าน”“ที่นี่เป็นห้องของเจ้า หากเจ้าไล่ข้าออกไปข้าก็จะทำให้คนทั้งจวนนี้รู้ว่าเราเป็นอะไรกันเช่นกัน ในเมื่อเจ้ากล้าแลก ข้าก็กล้าทำเช่นกัน”“ท่านมันคนเห็นแก่ตัว!!”“หากการรักเจ้าคือการทำให้ข้าเห็นแก่ตัว เช่นนั้นข้าก็จะยอมรับใครใช้ให้เจ้าหนีข้ากลับมาโดยไม่บอกกล่าว ไม่รับฟังเหตุผลเช่นนี้กัน”“ข้าไม่ได้หนี แค่หลีกทางให้และทำในสิ่งที่ถูกต้อง”“นั่นเป็นเจ้า

“จับได้หรือไม่”“มันทิ้งคนตายเอาไว้ ดูเหมือนว่าจะใช้เจ้าคนนี้รับแทนทั้งหมดและอีกคนหนีไปได้”“ตรวจสอบหรือยัง”“คนของห้วนตู๋ ตรานี้ไม่ผิดแน่”“ตงลี่ เริ่มแผนสองได้เลย”“ท่านแน่ใจหรือ”“หากไม่ทำตอนนี้ผู้คนที่นี่จะไม่ปลอดภัยความรับผิดชอบนี้มากเกินไป เราต้องรีบเปลี่ยนทิศทาง”“ขอรับ แล้วท่านพบผู้ที่ช่วยเราหรือไม่”“วิหควายุ”“วิหควายุ!! เขาอยู่ที่นี่จริงๆ เช่นนั้นก็…”“แม้ว่าจะพบตัว แต่ก็ใช่ว่านางจะมีเจตนาบริสุทธิ์นางอาจจะมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อื่น”“นางงั้นหรือ วิหควายุเป็นสตรีงั้นหรือ แต่ก่ออาชญากรรมข้างนอก ฆ่าคนชั่วพวกนั้นมากมายคนผู้นี้เป็นสตรีงั้นหรือ”“ใช่ เสียงและรูปร่างนางเป็นสตรีไม่ผิดแน่”“ท่านเห็นตัวนางด้วย”“ใช่ แม้จะครู่เดียวแต่เป็นสตรีไม่ผิดแน่”“หากนางมาช่วยเราได้ คงดีไม่น้อย”“วิหคอัคนีไม่ช่วยราชสำนัก เขาหันหลังให้ทางนี้นานแล้ว”“แต่หากท่านพบวิหควายุ นั่นอาจจะเป็นเพราะเขาส่งมาช่วย นางมาช่วยพวกเรามิเช่นนั้นเราอาจจะตายในป่าไผ่นั่นแล้ว วิชาที่พวกชั่วนั่นใช้เป็นวิชานอกรีต”“ใช่ ข้ากับฟางเหยาโดนมาก่อนหน้านั้นแล้ว ย่อมรู้จักมันดี”“วิหควายุ เก่งสมคำร่ำรือแค่กระบวนท่าเดียวก็จัดการพว