All Chapters of ภารกิจนางร้ายในเกมจีบหนุ่ม ทำไมมันเฮงซวยขนาดนี้: Chapter 21 - Chapter 30

เมื่อเหล่าสตรีมากมายในห้องนอนขององค์รัชทายาทเห็นท่านหญิงอาโมรีซึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับออกปากไล่พวกนาง แน่นอนว่าสภาพของสตรีแต่ละคนมันไม่แตกต่างกันเลย และพวกนางกำลังหยิบคว้าผ้าห่มและชุดเดรสที่กระจัดกระจายไปตามพื้นขึ้นมาปกคลุมร่างกายเอาไว้ แล้ววิ่งหนีออกจากห้องไป สกาเล็ตมองที่องค์รัชทายาท แต่ทว่าพระองค์ก็ไม่มีการเอ่ยปากเพื่อรั้งเธอหรือว่าสตรีใดเอาไว้ บนใบหน้าที่หล่อเหลาของพระองค์มันเต็มไปด้วยความตื่นตกใจในแบบที่เหมือนกับว่าการที่ท่านหญิงมาหาพระองค์ที่นี่ในวันนี้มันคือเรื่องที่นอกเหนือการควบคุม และเมื่อสกาเล็ตเดินจากไปเป็นคนสุดท้าย ประตูห้องนอนขององค์รัชทายาทก็ปิดลง มือของนาทาเลียสั่นเทา เธอมองหน้าของโอเวนที่กำลังมีสีหน้าตื่นตกใจ ซึ่งเธอไม่ได้แปลกใจกับสีหน้าเช่นนั้นของเขาสักเท่าไหร่นัก เพราะเขาคงไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี่มาหาเขาในยามนี้ ไม่ใช่เขาคนเดียวหรอกที่ไม่เคยคิด เพราะหากไม่ติดว่าจะต้องทำภารกิจเธอก็ไม่อยากจะมาเหยียบที่นี่เหมือนกัน! นาทาเลียคิดว่าตัวเองในยามนี้กำลังทำเรื่องที่น่าสมเพชมากที่สุด เธอสูญเสียศักดิ์ศรีและสูญสิ้นความเป็นมนุษย์ไปให้ระบบเกมบ้าๆ นี่ ทว่าเธอไม่มีทางเลือก เ

แกสทอนเดินเข้าที่คฤหาสน์ของท่านหญิงนาทาเลีย เขาเลิกคิ้วเพื่อเป็นการกล่าวถามอีฟถึงเรื่องที่เกิดขึ้นว่าตกลงแล้วมันเป็นอย่างไรกันแน่“ท่านหญิงดูเหมือนว่าจะพึ่งกลับมาจากพระราชวังค่ะ และ..สภาพจิตใจของท่านหญิงนั้นไม่สู้ดีสักเท่าไหร่”แกสทอนพยักหน้า เขาเดินเข้าไปในห้องนอนของนาทาเลีย เธอกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนที่แสนกว้างใหญ่ แต่ทว่าที่หางตากลับเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา เขานั่งลงข้างๆ เตียงพร้อมกับค่อยๆ ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับไปที่หางตาของเธอด้วยความแผ่วเบานาทาเลียค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย และเมื่อเธอมองเห็นแกสทอนหัวใจที่เจ็บปวดของนาทาเลียก็เหมือนว่าจะค่อยๆ ดีขึ้น“แกสทอน..”“ขอโทษด้วยนะครับ หากว่าข้าทำให้ท่านตื่น”นาทาเลียส่ายหน้าเบาๆ“ไม่เป็นไรหรอก ข้าเองก็นอนมานานมากพอสมควรแล้วเหมือนกัน เจ้าขึ้นมานอนบนนี้สิ”เขามองหน้าเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน เพียงแค่มองใบหน้านั้นของเธอก็ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุนแกสทอนไม่ได้ลังเลกับการขึ้นไปนอนบนเตียงของเจ้านาย เพราะเขามักจะทำอะไรตามความต้องการของตัวเองเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ในเวลานี้ไม่มีเจ้านายหรือว่าพ่อบ้านอะไรทั้งนั้น มี

โลเวลจุดยิ้มขึ้นอย่างพึงพอใจ เมื่อเขาเดินเข้ามาในงานพร้อมกับสตรีที่งดงามมากที่สุดในจักรวรรดิแห่งนี้ และนั่นยังไม่ทำให้เขารู้สึกอารมณ์ดีได้เท่ากับใบหน้าที่ตกตะลึงของท่านพ่อที่มองมาทางเขาทำไม? หวาดกลัวงั้นหรือ หวาดกลัวว่าเขาจะแย่งชิงตำแหน่งของแลนเดนอย่างนั้นหรือถึงได้ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนั้นนาทาเลียเบนสายตาไปมองหน้าของโลเวล เธอไม่รู้แน่ชัดถึงความบาดหมางในตระกูลบาทาซาร์ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พอจะเดาได้ถึงความเคียดแค้นของโลเวล เขาเป็นลูกครึ่งของสัตว์ศักดิ์และมนุษย์ มันอาจจะทำให้เขารู้สึกด้อยมากกว่าพี่ชายแต่..ดวงตาทั้งสองข้างของเขาที่มันเป็นคนละสีมันทำให้เธอรู้สึกว่าเสน่ห์อันมากมายของโลเวลอยู่ตรงนี้และเธอก็ชอบมันมากจนอยากจะให้เขาหยุดดูถูกดูแคลนตัวเอง แต่เพราะว่าเราทั้งสองคนยังไม่ได้สนิทสนมกันมากถึงเพียงนั้นทำให้นาทาเลียเลือกที่จะไม่กล่าวความรู้สึกของเธอออกไปองค์จักรพรรดิยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม ดวงตาของพระองค์มองไปที่ใบหน้างามของว่าที่พระชายาของลูกชายเขา ทว่าในวันนี้นางกลับควงคู่มากับบุตรชายคนรองของตระกูลบาทาซาร์แทนที่จะควงคู่มากับโอเวน และในช่วงเวลาถัดมา องค์รัชทายาทโอเวนก็ปรากฏตัว

แอนโทนี่ยังคงส่งยิ้มให้กับท่านหญิงนาทาเลียที่กำลังนั่งมองหน้าเขาอยู่ ด้วยระยะที่ไม่ห่างกันมากมันทำให้เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังอยู่ในอาการตกหลุมรักยังไงอย่างนั้นเลย ราวกับมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้อง โลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อนางกำลังเผยรอยยิ้มออกมาอย่างช้าๆ“ข้าไม่ได้มองในแง่ดี แต่หากว่าท่านจะเป็นเหมือนในข่าวลือก็ไม่เป็นอะไรเลย”นาทาเลียซบใบหน้าลงบนเข่า เธอมองหน้าเขาอีกครั้งและมองเห็นถึงใบหูที่ขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่อของเขา ดูเหมือนว่าความงดงามของนาทาเลียจะสร้างเรื่องขึ้นมาอีกแล้วสินะทว่าชายเบื้องหน้าให้ความรู้สึกที่เหมือนกับว่าเธอกำลังนั่งมองทะเลในยามค่ำคืน มันไม่ใช่สถานที่ที่เงียบสงบแต่ทว่าเมื่อมองเห็นกลับรู้สึกสบายใจอย่างน่าประหลาด“เช่นนั้นข้าจะคิดเอาเองว่าท่านบารอนหมายความว่าหากว่าข้าจะจับท่านไปเป็นนายบำเรอท่านก็คงไม่คิดขัดขวางใช่หรือไม่?”ครานี้เป็นแอนโทนี่ที่หลุดหัวเราะออกมา“ท่านหญิงจะให้เกียรติข้าเกินไปแล้วครับ ข้าเป็นเพียงบารอนเท่านั้น”นาทาเลียใช้มืออีกข้างหนึ่งจับที่ใบหน้าของเขา“ท่านก็รู้ว่าข้าคือสตรีชั่วช้าที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นหากว่าข้าพบเจอบุรุษที่ข้าอยากได้”เขาก้มหน้าลงเพื

ร้านน้ำชาที่ดูผิวเผินคือร้านขายน้ำชาที่แสนอบอุ่น และเต็มไปด้วยชนชั้นสูงมากมายที่เข้ามานั่งพูดคุยกันด้านใน แต่ทว่าเมื่อโลเวลพาเธอเดินขึ้นมาที่ด้านบน มันแตกต่างไปจากร้ายน้ำชาที่นาทาเลียเคยเห็นในวันนั้นลิบลับเลย เพราะว่าชั้นสามของที่นี่คือบาร์ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยชนชั้นสูงมากมายที่เข้ามาดื่มและใช้บริการ และไม่ใช่แค่บุรุษเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่เข้ามาในบาร์แต่เหล่าสตรีก็เดินเข้ามาในนี้เช่นเดียวกัน เพียงแต่หากเป็นสตรีที่ไม่สะดวกใจที่จะเปิดเผยใบหน้า พวกนางก็จะสวมหน้ากากขนนกเอาไว้เพื่อปิดบังใบหน้านาทาเลียเดินขึ้นไปยังชั้นหกซึ่งเป็นชั้นบนสุดของร้านน้ำชาแห่งนี้และเป็นห้องนอนที่แสนกว้างใหญ่ของโลเวลด้วย“ข้าไม่ยักรู้ว่าที่นี่มีบาร์อะไรแบบนั้นด้วย”ยิ่งรู้จักก็เหมือนกับว่าตัวของโลเวลนั้นเต็มไปด้วยปริศนามากมายที่เธอไม่อาจคาดเดาได้เลย“ยังมีเรื่องราวของข้าอีกเยอะพอสมควรที่ท่านหญิงยังไม่รู้ หันหลังมาสิครับข้าจะช่วยเปลี่ยนชุด”เธอหันหลังให้กับโลเวล บอกตามตรงว่านาทาเลียไม่ได้ระแวงโลเวลในฐานะที่เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งเลย อาจจะเพราะว่าเธอเคยนอนกับเขามาครั้งหนึ่งแล้ว นอนที่หมายความว่านอนจริงๆ และโลเวลไม่