All Chapters of อ้อนรักเจ้าลูกหมู: Chapter 1 - Chapter 10

วิญญาณสาวใหญ่สมหญิง บุญเมตตา สาวโสดวัยหมดเมนส์ผู้ยังใช้คำนำหน้าว่านางสาว ตื่นขึ้นมาในร่างสาวน้อยนามว่าลี่ชิงลี่ชิงวิญญาณออกจากร่าง เรียกง่าย ๆ คือตายแล้ว นางเสียเลือดมากเกินไปจากการคลอดทารกแฝดสวรรค์สร้างหรือนรกส่ง เยว่เหล่าจึงถีบวิญญาณสมหญิงเข้ามาในร่างเด็กสาวผู้กำลังแหกขาคลอดลูก กว่าเจ้าเด็กอ้วนสองคนจะหลุดออกมาจากท้องได้ เล่นเอาวิญญาณสาวใหญ่ถึงกับหมดเรี่ยวแรง ลี่ชิงสมหญิงรู้สึกสำนึกพระคุณแม่ขึ้นมาทันทีคลอดลูกมันทำไมยากลำบากอย่างนี้ ยิ่งมีเจ้าก้อนแป้งสองก้อนในท้องยิ่งลำบากลำบนเข้าไปอีก เกิดใหม่อีกทีก็ได้แหกขาคลอดเลย ทั้งที่ไม่ได้ผ่านขั้นตอนหฤหรรษ์ถูกเสกเด็กเข้าท้อง จะสนุกเสียวซาบซ่านเพียงใดก็ยังไม่เคยสัมผัสเยว่เหล่ารังแกข้า!ฟื้นมาปุบปับได้รับความรู้สึกเจ็บปวดทรมานในการคลอดทันทีฮึ! สาแก่ใจท่านแล้วกระมังผู้เฒ่าจันทราบนเตียงกว้างในห้องนอนตกแต่งอย่างเรียบง่าย เครื่องเรือนมีราคาปานกลาง มุ้งหมอน ผ้าปูเตียงเนื้อดี เสียงอุแว๊ ๆ ๆ อะแง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ดังรบกวนโสตประสาทให้ต้องตื่นขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจนักบนเตียงกว้างวิญญาณสาวใหญ่ในร่างสาวน้อยรู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงเด็กร้อง ลี่ชิงคนใหม่ลืมตาขึ้น

ยามเหม่า ณ จวนสกุลเฉินลี่ชิงตื่นมาในยามเช้า ยามเหม่าฟ้ายังไม่ทันสาง ลี่ชิงสมหญิงรู้สึกปวดระบมแผลตรงน้องโจ๊ะโม๊ะ ความปวดร้าวทั้งปวดแสบ ปวดหน่วง ปวดหนึบ ปวดตื้อ ปวดตุบๆ มันปวดผสมกันแบบรีมิกซ์เหมือนดนตรีตามผับเทค คือปวดได้โล่เบอร์นี้เลยเหรอใครจะไปนึกว่าการคลอดเจ้าสองหมูตอนออกมาจะทำให้น้องสาวปวดได้ขนาดนี้ ตอนนี้ลี่ชิงรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก "ฮือๆๆ ระบมไปหมดเลย น้องสาวจะใช้การได้อีกหรือไม่ ฮือๆ"ลี่ชิงบ่นโอดโอยอยู่เพียงลำพัง ฟ้ายังไม่สาง แต่สาวใช้ก็เข้ามาจุดเทียนไขให้ความสว่าง คอยเติมเทียนให้ห้องนางสว่างอยู่ตลอดเวลา นางเห็นสาวใช้อายุน้อยน่าจะอายุยังไม่ถึงสิบห้าปีเดินเข้ามาพร้อมอ่างน้ำร้อนในมือสาวใช้ผู้นั้นมองนางอย่างหวาดกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าลี่ชิงด้วยซ้ำ "ฮูหยินน้อยตื่นแล้วหรือเจ้าคะ เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บแผลหรือไม่""ตื่นแล้ว เจ็บแผลมาก แต่ตอนนี้ข้าอยากดูหน้าของตัวเองก่อน หน้าตาข้าเป็นอย่างไรตอนนี้ข้ายังไม่รู้เลย เอากระจกมาที"สาวใช้ทำหน้าเลิ่กลั่ก เหตุใดนางจึงพูดเหมือนเช่นไม่เคยเห็นหน้าตัวเองมาก่อน สาวใช้เดินไปหยิบกระจกมาให้ฮูหยินน้อยตามคำสั่ง ลี่ชิงรีบคว้ามาส่องดูทันที"โห้ สวยมา

หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก ลี่ชิงอาศัยอยู่ในจวนสกุลเฉิน แม่สามียังไม่มองหน้าเหมือนเดิม ส่วนสามีก็ออกไปทำงานที่ร้านค้าเฉินเซียวหลางสุดหล่ออายุ 25 ปี นับว่าแก่ในยุคนี้ แต่ในสายตาของนางสาวสมหญิง บุญเมตตานั้น ถือว่าได้สามีเด็กกว่าอายุวิญญาณถึงสองรอบ วิญญาณยัยป้าอายุ 48 ปีได้สามีเด็กอายุ 25 ปี ฮึ ๆ ๆ ๆ สวรรค์ส่งชัด ๆสกุลเฉินมีร้านค้าขนาดกลางเป็นร้านค้าข้าวและพวกพืชผลทางการเกษตร ลี่ชิงยังไม่มีโอกาสไปเห็นร้านค้านี้เพราะวัน ๆ นางเอาแต่เลี้ยงลูกน้อยวัยหนึ่งเดือนเศษอยู่ที่เรือนพัก เรือนหลีฮวาเป็นเรือนขนาดเล็กมีเพียงสองห้องนอน ห้องสุขา ห้องครัว ห้องนั่งเล่น แต่นี่ก็นับว่าใหญ่กว่าบ้านหลังเล็กทรงโมเดิร์นของป้าสมหญิงเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ ลี่ชิงกำลังจะอายุครบสิบเจ็ดปีในปีนี้ ใกล้ถึงวันเกิดของนางแล้วด้วยเหลือเวลาอีกเพียงสามวันเท่านั้นจะขอพรอะไรดีน๊า ตอนนี้ก็มีครบแล้ว มีลูกตัวอ้วนถึงสองตัว เอ๊ย สองคน สามีก็หล่อ มีบ้านซุกหัวนอน มีแม่สามีด้วย ถึงทำท่าทีเหมือนรังเกียจสะใภ้แต่ก็ส่งยาบำรุงร่างกายฝากมาให้ไม่ได้ขาด คงกลัวว่าสองหมูตอนจะไม่ได้รับน้ำนมที่มีคุณภาพ อานิสงส์แห่งเจ้าก้อนซาลาเปาทำให้ลี่ชิง

ลี่ชิงเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง หลังจากให้นมบุตรทั้งสองเสร็จก็มานั่งดูบุตรชายบุตรสาวหลับอยู่ในเตียงทารก ตอนแรกที่คลอดออกมาลี่ชิงคิดว่าลูกของตนช่างหน้าตาประหลาด ทั้งตัวเหี่ยวเหมือนคนแก่อายุ 80 แถมตัวยังย่นเป็นชั้น ผิวเป็นสีแดงเหมือนลูกหนูนานวันเข้าผ่านมาเดือนกว่า เจ้าลูกหมูทั้งสองอ้วนขึ้นขาวขึ้นเหมือนถูกสูบลม น้ำนมจากเต้าใหญ่ขนาดดารา AV สามารถผลิตน้ำนมให้ลูกหมูดื่มจนอิ่มลี่ชิงออกกำลังกายท่ากระชับหน้าอกไปด้วยหลังจากให้นมบุตร หน่มน๊มใหญ่ขนาดนี้ถ้าไม่ออกกำลังกายรั้งไว้ก็ยานโตงเตงกันพอดี วิญญาณคุณป้าสมหญิงนั่งยิ้มตาลอยเฝ้ามองทารกกำลังหลับ เด็กน้อยทั้งสองตัวอ้วนขึ้นราวสองชั่ง จดจำเสียงของแม่และกลิ่นของน้ำนมแม่ได้ อีกทั้งเจ้าก้อนซาลาเปาทั้งสองยังจำเสียงคุณชายเฉินและท่านย่าได้เมื่อท่านพ่อกับท่านย่ามาเยี่ยม เจ้าเด็กอ้วนหันไปหาเสียงที่คุ้นเคย โดยเฉพาะตอนท่านย่าเล่นด้วย ทั้งสองทำเสียงอ้อแอ้อย่างออดอ้อนฮูหยินใหญ่มีนามว่าหลี่เฟย ท่านย่าของเจ้าลูกหมูมาเยี่ยมทุกวัน เวลาเช้าหรือเย็น นางมาเยี่ยมทารกมิได้ขาด หน้าเย็นชาเหมือนเจ้าหญิงน้ำแข็งปรายหางตามองลี่ชิงด้วยสายตาเรียบเฉย แต่มองทารกทั้งสองด้วยสายตาเ

เหวินซูสะกิดปลายเท้าด้วยวิชาตัวเบามาจนถึงบริเวณจวนสกุลเฉิน ร่างสูงเร้นกายกระโดดลงไปยืนอยู่ข้างหน้าต่างเรือนหลีฮวา บานหน้าต่างเปิดแง้มอยู่เขามองลอดบานหน้าต่างเห็นลี่ชิงกำลังกล่อมบุตรเข้านอน นางสวมอาภรณ์สีขาว คลุมด้วยชุดคลุมลายดอกมู่ตาน ปล่อยผมสยายยาวสลวยลงถึงกลางหลัง ดวงหน้าหวานกำลังยิ้มเมื่อมองทารก สายตามารดารักใคร่หลงใหลทารกทั้งสองอย่างเต็มเปี่ยม ป้าสมหญิงทำเสียงเล็กเสียงน้อยคุยกับทารก ทั้งกอดทั้งหอมบุตร สูดดมกลิ่นเด็กปนกลิ่นน้ำนมช่างหอมชื่นใจ"ลูกแม่น่ารักที่สุด เฉินซีน้อย โตขึ้นอยากเป็นอะไรครับ" นางพูดกับทารกชายที่กำลังหลับคอพับ ลี่ชิงสมหญิงยังหอมลูกและพูดเสียงสองอย่างต่อเนื่องนางวางทารกชายลงบนเตียงทารก อุ้มทารกหญิงขึ้นมา พูดเสียงสองอีกเช่นเคย"เฉินเมี่ยวหลาน คนสวยของแม่ ตาสวยมากลูก ฟันก็สวยมาก" ลี่ชิงมโนว่าลูกสาวต้องมีฟันสวยเหมือนพวกดาราทำฟันแบบวีเนียร์ ลี่ชิงแหวกปากของลูกดูเหงือกสีชมพู ดูว่าฟันลูกขึ้นรึยัง เป็นผู้หญิงต้องฟันเงางามเรียงสวย คนยังไม่เคยมีลูก ย่อมเห่อลูกหนักเป็นธรรมดาเหวินซูยืนอมยิ้มมองนางหยอกล้อทารก ลี่ชิงส่งทารกเข้านอนในห้องเล็กด้านข้าง มีเสี่ยวหยุนกับสาวใช้อี