All Chapters of สายน้ำในความทรงจำ: Chapter 31 - Chapter 40

“ผมไม่เก่งเหมือนใหญ่ครับ คะแนนจีพีเอของใหญ่กับเก้าสูงที่สุดในโรงเรียน” “ใหญ่เรียนเก่ง แสดงว่าขยันเรียนสิ” “ขยันครับ กตัญญูด้วย ช่วยแม่เลี้ยงน้อง ทำงานบ้านทุกอย่าง” “ถ้าเกิดได้ที่เรียนไกลบ้านจะทำยังไง” “ป้าบัวคงลำบากหน่อย แต่น้องชายอีกคนก็ทำแทนใหญ่น่ะครับ” “บ้านใหญ่เขาทำอาชีพอะไรกัน” “ลุงสมบูรณ์เป็นภารโรงโรงเรียน ส่วนป้าบัวก็เป็นแม่บ้าน ทำกับข้าวขายในโรงเรียนครับ” “แล้วหรัดล่ะ พ่อกับแม่ทำงานอะไร” “พ่อผมเป็นนายสถานีรถไฟครับ แม่ขายอาหารตามสั่งริมทางรถไฟ” “สนิทสนมกับแก้วเก้าได้ยังไงล่ะ” เจ้าองค์อินทร์เลียบเรียงเคียงถามไปเรื่อย ๆ “ที่สนิทกันเพราะพวกเราชอบเล่นน้ำด้วยกัน วันหยุดเสาร์อาทิตย์ เราก็นัดเจอกันหลังโรงเรียน” “เพื่อนผู้หญิงคนอื่นมีมั้ยที่สนิท ๆ กัน” “ไม่มีหรอกครับ ผู้หญิงคนอื่น ๆ ชอบชวนกันไปเที่ยวเดินตลาด เข้าจังหวัดซื้อของ เก้าไม่ชอบ อีกอย่างพ่อกับแม่ของเก้าก็ไม่ชอบให้เก้าไปเที่ยวแบบนั้นด้วย”

ทอมมัสหยิบใบแจ้งผลตรวจเลือดของเจ้าองค์อินทร์กับเจ้าเทพนรินทร์สองใบ มองสลับไปสลับมา “คุณยังไงล่ะ เจ้าเทพนรินทร์ คุณคือแรงจูงใจ ที่ทำให้คุณวิชุดา อยากกำจัดคู่แข่ง ที่จะแย่งทรัพย์มรดกมหาศาลของเจ้าขวัญหล้า เดิมผมไม่ได้คิดถึงข้อนี้ เพราะตอนนั้นเราเชื่อว่าคุณเป็นลูกของเจ้าแมนสรวงยังไงก็ต้องได้ส่วนแบ่งมากมายอยู่แล้ว และคุณเองก็แสดงจุดยืนมาตลอดว่าคุณพอใจเท่าที่เจ้าย่าให้ แต่คุณวิชุดาไม่คิดแบบนั้น เธอรู้อยู่เต็มอกว่าคุณไม่มีสิทธิ์ และส่วนแบ่งของหลาน 3 คน 2 คนนั้น เป็นสายเลือดแท้ ๆ ของแมนรัตน์ แต่คุณไม่ใช่ แม่ของคุณอยากให้คุณได้รับคนละครึ่งกับเจ้าองค์อินทร์ซึ่งป็นลูกของเธอทั้งคู่ นั่นคือการเอาส่วนของเลอสรวงทั้งหมดมาให้คุณ” “ไม่หรอกฮะ ทอมมัส เมื่อคืนคุณแม่บอกว่า ไม่เคยรักเจ้าแมนสรวง แต่รักนายปริญญา ท่าทางเธอไม่ได้แคร์เรื่องที่เจ้าแมนสรวง ต้องโทษติดคุกเลย คุณแม่เฉย ๆ นะครับ เมื่อรู้ว่าพวกแมนรัตน์ไม่ได้ให้อะไร เจ้าแมนสรวงเลย” “ท่านจะต้องดีใจมาก ๆ ต่างหากล่ะ ที่ไม่ต้องเหนื่อยแรงอะไร สำนักงานกฎหมายก็ตกมาเป็นของคุณแต่ผู้เดียวทั้งหมด ทั้งส่

เลอสรวงล้วงกระเป๋าสตางค์ หยิบเงินออกมา 200 บาท ส่งให้แม่ค้า แลกกับถุงขนม แก้วเก้าถือขวดน้ำ รออยู่บนฝั่ง รอเลอสรวงกลับขึ้นมา ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปเห็นแก้วเก้ารออยู่ แต่ว่าเป็นแก้วเก้าที่ไม่ใช่เด็กสาวที่เขารู้จัก … เธอแต่งตัวสวย ผมเกล้ามวยติดช่อเอื้องสีเหลือง เหมือนออกมาจากหนังสือเล่มเก่า ๆ สวมเสื้อแขนกระบอก คอจีบ สีออกเหลืองอ่อน ๆ ผ้านุ่งทอยกลายทั้งผืน เครื่องเงินประดับที่คอและลำแขน ทับทิมสีแดงสดส่องแสงวาววับ เจ้าองค์อินทร์ พี่ชายของเขาเดินตามหลังมายืนซ้อนเธอคนนั้น สวมเสื้อคอตั้ง แขนยาว กางเกงขายาวครึ่งน่อง ชายผ้าประดับเลื่อมลายด้วยเพชร พลอย ในมือถือฝักดาบยาว ทั้งคู่ยิ้มและโบกมือเรียกเขา เลอสรวงขยี้ตา ก้มดูทางเดิน พยายามฝืนเดินไปให้ถึงฝั่งโดยเร็ว เรือแจวของยายคนนั้น เลยไปไกลแล้ว.... เสียงคนหล่นลงไปในน้ำคลองมอญดัง ตูม! ตามมาด้วยเสียงหวีดร้องของคนที่อยู่บนฝั่ง “เลอสรวง!” เสียงของพี่ชายสะท้อนไปทั่วคุ้งน้ำ “พี่ชายครับ” สติรับรู้ของเลอสรวงดับวูบลงแล้วแจ่มใสขึ้นมาอีกครั้ง พร

             อธิคมรับโทรศัพท์จากภรรยา ซึ่งเดาว่าโทรมาตามให้ไปทานอาหาร              เจ้าขวัญสรวงบอกว่าจะอยู่เฝ้าลูกชาย แต่เจ้าขวัญหล้าเอ่ยปรามขึ้นเสียก่อน              “อย่าเลย ไม่ต้องเฝ้าหรอก ขวัญสรวงลูกตรากตรำมามากเกินไปแล้ว  พรุ่งนี้ค่อยมาอีกทีนะ เชื่อแม่”              “ครับ ผมอยู่ใกล้ ๆ จะมาดูให้แต่เช้าเลย ตอนนี้เราไปทานอาหารเย็นกันดีกว่า พวกนั้นรออยู่นานแล้ว”              “อืม...เจ้าป้าคะ” แก้วเก้านึกวิธีเอาใจเจ้าขวัญสรวง “ที่ร้านนั่นน่ะ ใหญ่เพื่อนเก้า คนที่โดดน้ำลงไปช่วยคุณเลอสรวง รออยู่นะคะ พรุ่งนี้ใหญ่จะกลับปักษ์ใต้แล้ว”              “จริงสินะ ป้าลืมไป เราต้องไปขอบใจเขาที่ช่วยเลอสรวง” เจ้าขวัญสรวงยิ้มออก เธอก้มลงไปหอมแก้มลูกชาย เดินไปที่เตียงหลานชาย หอมแก้มอีกคน 

            “ตามจารีตประเพณีเจ้านางหญิงจะถูกเก็บตัวให้ทำงานบ้านงานเรือนอยู่ในคุ้มหลวง วันบุญวันพระจึงจะได้ออกไปไหว้บูชาพระธาตุหลวง เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ตอนที่ยังพระเยาว์เคยตามเจ้าขวัญฟ้าราชบุตรไปเที่ยวป่าเที่ยวเขานอกเมือง และมักจะลงสรงน้ำกาหลง เล่นสนุกสนาน เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์จึงทรงยึดถือเอาเจ้าขวัญฟ้าราชบุตร ลูกผู้พี่ เป็นชายในอุดมคติมาตั้งแต่เด็ก จนโตเป็นสาว  เหตุที่เจ้าศรีธรรมกับเจ้าศรีภูมิสองพี่น้องขัดใจกัน และยิ่งขัดแย้งหนัก     ก็เพราะเจ้าศรีธรรมถูกนางคำหล้า สนมคนหนึ่งเพ็ดทูลใส่ร้ายเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ว่าประสงค์จะให้เจ้าขวัญฟ้าราชบุตรทำการรัฐประหารและขึ้นครองเชียงรุ้ง เจ้าหลวงเชื่อถือนางคำหล้า จึงส่งสารบอกเจ้าศรีเวียงไชย ให้ส่งราชบุตร คือเจ้าศรีเวียงไชยะบุรีมารับตัวเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ทรงหนีไปกับเจ้าขวัญฟ้าราชบุตรข้ามแม่น้ำกาหลงหนีตายไปถึงเชียงม่อน แสดงว่า ทรงรักใคร่ในตัวพระเชษฐาจนยอมสละทุกอย่างได้ ฉันไม่คิดว่าท่านจะมีใจให้เจ้าลอราชบุตรหรอกนะ แต่ก็ไม่มีหลักฐานยืนยัน”      &