All Chapters of สายน้ำในความทรงจำ: Chapter 41 - Chapter 50

แก้วเก้าเดินลงไปจนถึงชายตลิ่ง เพื่อนสองคนของเธอไม่มีใครสนใจมองเธอเลย ไม่ว่าจะส่งเสียงเรียกดังขนาดไหน “ใหญ่ ใหญ่ ฮือ ฮือ ช่วยฉันด้วย ฉันอยากกลับบ้าน”เธอกลับขึ้นมายืนบนฝั่งอีกครั้ง แล้วเดินไปเรื่อย ๆ มองเหลียวหลังกลับไปดูเพื่อนเป็นระยะไม่มีใครสนใจว่าเธออยู่ตรงนั้น“ฉันทำไม่ดีกับแกใช่มั้ยใหญ่... แกก็เลยเอาคืน... ฉันรักแกนะ... แต่ไม่รู้สิ... เวลาแกมองฉัน ฉันมักจะนึกถึงใครอีกคนทุกที ฉันนึกถึงเขาเสมอเลย แต่พอเห็นว่าเป็นสายตาของแก ฉันก็รู้สึกไม่ชอบ ฉันอยากให้แกมองฉันอย่างเดิม มองธรรมดา ๆ ยิ้มธรรมดา ๆ ไม่ต้องทำแบบคุณเจ้าได้มั้ย ให้เขามองฉันอย่างนั้น คนเดียวก็พอ... คุณเจ้า! เจ้าองค์อินทร์อยู่ไหน.... มาช่วยเก้าที... เก้าอยากกลับบ้าน... ฮือ... ฮือ... ฮือ...” แก้วเก้าสะอึกสะอื้น เริ่มสิ้นหวังที่จะกลับถึงบ้านขึ้นเรื่อย ๆ แต่แล้วสายน้ำตาปี ก็เปลี่ยนไป...เธอกลับมานั่งอยู่ริมคลองในสวนร่มรื่น มีเรือแจวมาขายก๋วยเตี๋ยว ดอกลีลาวดีทัดหูอยู่ทั้งสองข้าง ส่งกลิ่นหอม “เก้าชอบที่นี่ เก้าอยากมีบ้านอยู่ที่นี่ แต่ย่านวลบอกว่า มันเป็นวัด เก้าจะไปอยากอยู่วัดได้ยังไง นั่นสิเนอะ.... แล้วทำไมเก้าจะอ

“แม่ก็ไม่เป็นไรหรอก เป็นห่วงลูกมากกว่า ลูกมัวแต่ถามถึงพ่อกับแม่ ตัวลูกเองล่ะที่เป็นหนัก ดีนะที่ได้เจ้าองค์อินทร์มาช่วย” แม่พยายามบอกให้รู้ ว่าเจ้าองค์อินทร์นั่งอยู่ด้วย“เจ้าองค์อินทร์!” แก้วเก้าหันกลับมามองคนที่คิดว่าเป็นพ่ออย่างเต็มตา พลางยกมือขยี้ตา“เดี๋ยวก็หน้าย่นหรอกแก้วเก้า ขยี้ตาแรง ๆ อย่างนั้น” เจ้าองค์อินทร์หยอกล้อ ยิ้มปนหัวเราะ แก้วเก้าได้ยินเสียงชัด ๆ “มะ มะไม่ใช่พ่อหรอกเหรอคะ” รู้สึกตัวว่าทำเรื่องขายหน้า “คุณเจ้าอ่ะ”เจ้าองค์อินทร์ส่ายหน้า ทำหน้าล้อเลียน ความสุขแล่นฉิวไปทั่วทั้งร่าง แก้วเก้ารู้สึกอื้ออึงไปทั้งศีรษะ เมื่อกี๊ที่เธอกอดไม่ใช่พ่อ แต่เป็นเขา คนที่เธอนั่งรอ อยู่ในความฝันเนิ่นนาน แสนทรมาน ภาณินีปล่อยให้ทั้งคู่ใช้เวลาด้วยกันอีกครั้ง “แม่ลงไปโทรศัพท์บอกพ่อของลูกก่อนนะ เก้า...คุยกับเจ้าองค์อินทร์ดี ๆ ล่ะ”แก้วเก้าได้ยินเสียงแม่ แต่จับใจความอะไรไมได้ เพราะจิตใจของเธอ จดจ่ออยู่กับชายหนุ่มตรงหน้า ÿอลงกตขั

“ครับ” เจ้าองค์อินทร์ชักจะเริ่มเกร็งขึ้น แข็งใจถามกลับไปว่า “เอ้อ เพราะเจ้าย่าให้สร้อยนั่นกับน้องเก้า แล้วทำให้ผมกับเธอกลายเป็นคู่หมั้นกันหรือเปล่าครับ”ภาณินีพยักหน้า “ใช่ค่ะ ... เราเห็นว่าการหมั้นครั้งนั้นเจ้าย่าของเจ้าทึกทักเอาฝ่ายเดียว เราไม่รู้ไม่เห็นด้วย รวมทั้งตัวเจ้าก็ไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ อย่างนี้เรายิ่งยอมรับไม่ได้”เจ้าองค์อินทร์ใจแป้วลงไปเป็นกอง ถึงจะเพิ่งรู้เรื่องการหมั้นและรู้จักความหมายของสร้อยมณีแก้วเก้า แต่เขาก็ยินดีที่จะรับเงื่อนไขตามนั้นโดยไม่มีข้อแม้เลย เสียงภาณินียังคงเจื้อยแจ้วต่อไป“เรารู้จักกับเจ้ามาตั้งหลายเดือนแล้วนะคะ ถึงวันนี้พี่ว่า ครอบครัวของเราก็สนิทสนมคุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่พี่กับพี่คมยังไม่ทราบเลยว่า เจ้ามีคนรักหรือยัง เรายังไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงเพื่อนผู้หญิง นอกจากคุณปูเป้ที่เคยเห็นตัวคนนั้น คุณปูเป้เป็นคนรักของเจ้าหรือของเจ้าเทพนรินทร์กันแน่คะ”เจ้าองค์อินทร์รู้สึกขัน เมื่อเจอคำถามนี้ “อาจารย์ … ” เขาเรียกภาณินี หัวเราะในลำคอ หึ หึ “ผมน่ะ ชอบ...เอ้อ...” เจ้าองค์อินทร์มองจ้องดวงตาของอีกฝ่าย อธิคมหวงลูกสาวมาก ถ้าบอกไปตรง ๆ เขาคงออกจากบ้านนี้ไม่

เจ้าขวัญฟ้าครองเชียงรุ้งต่อจากเจ้าหลวงศรีธรรม พระองค์กลายเป็นเจ้าครองแคว้นที่กระหายสงคราม เข้าร่วมกับเวียงกุมกาม เขลางค์นคร และเวียงพิงค์ต่อต้านทหารพม่าออกไปจากดินแดนสุวรรณภูมิ หลังการสู้รบอย่างเหน็ดเหนื่อย ชัยชนะที่ได้รับกลับมาไม่ได้ทำให้เขามีความสุขอย่างที่ปรารถนา หลังการสิ้นพระชนม์ของเจ้าหลวงขวัญฟ้าแห่งเชียงรุ้ง เจ้าหลวงลอแห่งเชียงม่อน ได้เจริญสัมพันธไมตรีกับเวียงไชยซึ่งผนวกดินแดนเชียงรุ้งเข้ากับเวียงไชย กลายเป็นสองแคว้นใหญ่ในดินแดนพายัพด้านตะวันออกของสุวรรณภูมิ”เจ้าขวัญหล้าบอกเล่าประวัติของสายราชสกุลเชียงม่อนจบแล้ว เธอหันไปสบตากับอาจารย์สองสามีภรรยา ซึ่งเกี่ยวดองสองวงศ์ตามโบราณประเพณีแล้ว ภาณินีหยิบปากกามาวาดแผนที่ทางน้ำสายเก่าและสายใหม่ ที่เคยออกสำรวจกับสามี เขียนจุดที่พบพระธาตุหลวงเวียงไชยแล้วยื่นให้เจ้าขวัญหล้า หญิงชรารับภาพนั้นมาดู   ภาณินีเรียบเรียงความคิด ตามมโนภาพของเธอไปด้วย“หลังเหตุการณ์ขบถเจ้าแล้ว ทั้ง 3 แคว้น น่าจะมีความพยายามอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะทำให้เกิดสงบสุขอย่างมั่นคงนะคะ ทำไมเจ้าหลวงขวัญฟ้า

เพิงอีกหลัง เป็นห้องน้ำและห้องส้วม ซึ่งเจ้าองค์อินทร์มีหน้าที่ขัดล้างทำความสะอาด และตักน้ำจากข้างล่างขึ้นมาเติมใส่ในโอ่งให้เต็ม โอ่งหนึ่งสำหรับดื่ม อีกโอ่งหนึ่งสำหรับใช้อาบข้างบนนี้มีไม้กวาด สำหรับกวาดใบไม้ รอบ ๆ บริเวณให้สะอาด มีผ้าขี้ริ้ว ถังน้ำเล็ก ๆ และขันอย่างละ 1 ใบ  เจ้าองค์อินทร์ ถูกแมลงมีปีกตัวเล็ก ๆ ในป่าขบกัด เป็นตุ่มเม็ดเล็ก ๆ ช่วงเวลากลางคืนอันหนาวเย็นไม่มีผ้าห่มให้คลายหนาว  มีเพียงผ้าจีวรสีกลักเก่า ปูบนแผ่นกระดานไม้ ซึ่งยาวพอที่จะคลุมห่มร่างได้เท่านั้น ÿคืนแรกหลวงปู่ให้เดินจงกรมบนลานรอบ ๆ เพิง แล้วนั่งสมาธิกับท่านไปจนดึก เพื่อไม่ให้เขาคร่ำเคร่งจนเกินไป หลวงปู่อนุญาตให้เขาเลิกก่อนได้  ตอนเช้ามืดหลวงปู่มาเคาะข้างฝาปลุก ให้ไปทำกิจวัตรเข้าห้องน้ำ แล้วตามหลวงปู่ลงดอยไปบิณฑบาต  หลวงปู่ฉันอาหารเช้าที่บิณฑบาตจากชาวบ้าน ช่วงเพลจะฉันกล้วยน้ำว้า 2 ผล และดื่มน้ำสะอาด จากนั้นจะทำวัดช่วงบ่าย  ช่วงเย็นจะลงโบสถ์ทำวัตรเย็น แล้วขึ้นมาอยู่บนยอดดอย ส่วนวันพระท่านจะลงโบสถ์ทั้งเช้าทั้งเย็น และจำวัดอยู่ในกุฏิข้างล่าง  คืนที่สองห