บททั้งหมดของ Taming the Casanova Billionaire : บทที่ 91 - บทที่ 100

Ngunit sa kalagitnaan ng eksena ay biglang napalingon ang dalawa nang pumasok si Julian. "Dad, w-what is happening here?" nagtatakang sabi ni Julian nang makita ang mga nagkalat at basag na bote sa sahig. "Amh...buti naman at maaga kang nakauwi ngayon. Kailangan ninyong mag-usap na mag-asawa Julian. Kung hindi pa ako napasugod dito ay hindi ko malalaman na may nangyayari na pa lang hindi maganda sa pagitan ninyong mag-asawa," malamig na sagot ng kanyang Ama. "Dad, wala ka dapat ikabahala. Okay kami ni Veca, at isa pa Honey, bakit ganyan ang itsura mo, anong nangyari dito?" wika ni Julian na tila pilit inililihis ang mabigat na sitwasyon. Ngumisi lamang si Veca at tila bahagya pa itong napangiti ng sarkastisko. "You're asking if anong nangyari dito? Huwow! Mag-tu-two months na tayong kasal Julian, pero bakit hindi ko pa rin ramdam na kasal tayo!?" sambit nito at tila may tama na ng alak ang paraan na pagsasalita ni Veca. "Maybe you should talk about this matter na kayo lang

[Pagbabalik-tanaw sa kasalukuyan| Third POV] Halos hindi makaimik ang matanda nang marinig ang mga salitang binibitawan ni Julian si Julian na inakala niyang si Eros. "T-too ba ang sinasabi mo iho? S-sinasabi mo ba na pinagtangkaan ka ng kakambal mo?" anang ng matanda. "Mang Tacio, sigurado ako, iba na ang tumatakbo sa isipan ni Eros, at nag-aalala ako sa kalagayan ni Alex. H-hindi ko nga alam kung kamusta na siya ngayon, kaya bukas na bukas din ay lilipad po ako pabalik ng Greece," saad nito. "Pero iho... hintayin mo muna na bumuti ang pakiramdam mo bago ka bumyahe mag-isa at baka mapa'no ka pa. W-wala ka bang balak na ipaalam ito sa mommy at daddy mo?" wika ng matanda. "Hindi po madaling ipaliwanag kung wala ako doon, 'wag kayong mag-alala Mang Tacio, kaya ko na po, at hindi niyo na po ako mapipigilan sa muling pagbabalik ko sa Greece, a-at isa pa, hindi na po ako makapaghintay na makita pang muli si Alex," emosyonal na sagot ni Julian at pinipilit na ilakad ang mga bint

Eros was sitting alone on the couch nang mag-ring ang cellphone nito. He answered it immediately. "Hello, how's the plan. Gising na ba ang kapatid ko?" kalmadong sabi nito habang kausap ang misteryosong tao sa kabilang linya. "Eros, nakuha mo na ang lahat ng gusto mo, siguro naman titigil ka na sa pagpapanggap mo bilang si Julian," sagot ng babaeng kausap nito sa kabilang linya. "Relax, naguumpisa pa lang ako. At isa pa, kahit naman sumabog ang totoo ay wala na akong pakialam. Sapat na ang perang nalikom ko, para maipagpatuloy na natin ang mga pinaplano natin," saad nito na may mataas na kumpyansa sa sarili. "Eros gising na ang kapatid mo! At...at anong wala ka ng pakialam? Malaking gulo itong pinasok mo, sinasabihan na kita noong una pa na huwag mo ng ituloy!" galit na sigaw ng kausap nito. "Natin. Pinasok natin. Damay ka na dito kaya huwag kang magmalinis, at p'wede ba?! Kung wala kang ibabalitang mabuti ay mas better na lang na manahimik ka diyan at magmasid sa mga

"Imposible 'to..." bulong ni Eros sa sarili. At ilang sandali pa lamang ay biglang sinugod ni Veca ang mga bata. Hinawakan niya ang mga braso ng kambal na magkapatid at pinagpapalo niya ito sa puwet. "Stupid! Kahit kailan talaga ay mga pabigat kayo sa pamilya namin!" sigaw ni Veca habang patuloy na pinapalo ang kambal. "No, please stop...it hurts!" saad ng matinis na boses ng batang si Echo. "Veca! Stop it! Ano ka ba mga bata lang ang mga 'yan?!" saad ni Eros at pumagitna ito upang pigilan si Veca. "These kids! J-Julian binasag nila ang antique na vase ko! I bought that for almost a half million!" sigaw nito habang hinihingal na nagsasalita. Patuloy naman ang pag-iyak ng mga bata habang nasa harapan nila si Eros. "Kahit na! Napakainit ng dugo mo sa mga bata! Veca pitong taong gulang pa lang ang mga 'yan? Pagsabihan mo sila ng maayos, hindi 'yong basta ka na lang bumubulusok dahil sa galit!" sigaw ni Eros habang nakayakap sa kanya ang kambal na sina Echo at Recho. "I d

KASALUKUYANG naglalakad na noon sina Brent at Alex na magkahawak kamay papunta sa isang venue kung saan punong puno ng ilaw at malapit pa ito sa karagatan. "Wow, ang romantic ng place. Pero...nasaan ang lola mo?" tanong ni Alex. Ngumiti lang ng matamis si Brent at patuloy na inalalayan ang dalaga patungo sa main venue. "For now, gusto muna kitang masolo. I really want to spend this evening with you Alex. Dahil...dahil ko masasabi kung hanggang kailan tayo ganito. Kung magpapatuloy nga bang ganito habang lumilipas ang araw at patuloy ang paggalaw ng oras," madamdamin na wika ni Brent habang pinagmamasdan ang paghampas ng mga alon sa karagatan. "B-bakit ka naman ganiyan magsalita? 'Di ba sabi ko naman sa 'yo na, papakasalan naman kita? Kaya kahit ano'ng mangyari Brent... sasamahan kita sa lahat, gaya ng pagsalo mo sa 'kin kahit nasa alanganin ako," saad ni Alex at sinadag nito ang kanyang ulo sa braso ni Brent. "Alex...ayaw ko naman na...na napipilitan ka lang mahalin ako dah