บททั้งหมดของ เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา: บทที่ 61 - บทที่ 70

“เฮ้ย!!”ปึ่ก!! อั่ก!! ฮาก!!ไม่ทันไรร่างเล็กและใหญ่สามร่างนอนตาเถลือกถลน หายใจรวยรินบนเนินทรายใหญ่ และมีเหยี่ยวตัวใหญ่ยักษ์กางปีกไหวจนฝุ่นทรายกระจาย กระโดดจากร่างนั้นไปร่างนี้จิกทึ้งผิวกายจนมีกลิ่นคาวโชยคละคลุ้งและเลือดสีแดงไหลเป็นสาย ซึมหายไปในรอยทรายร่างหนาใหญ่ทรุดตัวลงนั่งบนข้อเท้า มือใหญ่เป็นเหมือนคีมเหล็กจับบนใบหน้าซึ่งรกครึ้มไปด้วยหนวดและเคราของคนที่คิดว่าเป็นหัวหน้าในการเฝ้าดูครั้งนี้ “ก่อนตายแกควรทำประโยชน์ให้กับประชาชนที่อยู่หน่อยดีไหม บอกมาว่าพวกของเจ้าที่เหลือหลบซ่อนอยู่ที่ไหน มีใครเป็นนายใหญ่”แม้จะหวาดกลัวกับความตายที่อยู่เบื้องหน้า แต่เมื่อรับคำสั่งและให้คำสัตย์สาบานไว้แล้วว่าจะรักษาคำพูด ไม่สนแม้ชีวิตจะต้องสิ้นไป เพื่อให้นายได้เป็นหนึ่งในแผ่นหล้า น้ำลายปนเลือดออกจากปากสีน้ำตาลเข้ม “ถึงกูจะตาย มึงก็อย่าหวังว่าจะได้เจอกับเพื่อนและนายกู”“งั้นหรือ...แต่เราว่าไม่ใช่นะ” ใบหน้าคมคร้ามแฝงด้วยยิ้มเหี้ยมเกรียม ดวงตาเป็นประกายสีแดงลุกชันอย่างโกรธเกรี้ยว คนพวกนี้ทำเหมือนชีวิตตัวเองเป็นแค่ผักปลา ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง มือใหญ่ขยับเคลื่อนลงไปที่ลำคอแกร่งและกดอย่างแรงจนมีเสียงดัง

“นายท่านครับ”“นั่นใคร”น้ำเสียงห้าวนุ่มทุ้มดังออกมาจากกระโจมใหญ่ มือรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากเรือนกาย เหลือไว้เพียงแค่ผ้าผืนเล็กซึ่งปกปิดบางส่วนของร่างกายเอาไว้ และผ้าโพกศีรษะซึ่งปกปิดใบหน้าเหลือเพียงแค่ดวงตาคมดุ แล้วก้าวขึ้นไปนั่งเอนบนเตียงนอน ให้มือใหญ่เท้ารับน้ำหนักตัวเอาไว้ อีกมือก็ยื่นไปหยิบผลไม้มาถือบีบไว้“ผู้หญิงที่ท่านรอมาถึงแล้วครับนายท่าน”“งั้นหรือ ก็ให้เข้ามาซิ” ชายหนุ่มเชื้อเชิญ ดวงตามองผ่านผ้าม่านเนื้อบางเบาด้วยรอยยิ้ม อยากเห็นว่ากัญญาพัชรในชุดนางระบำที่จัดหาไว้นั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง จะสวยงามและเย้ายวนอย่างที่คิดไว้หรือเปล่า“เชิญครับคุณ” คาลิดเปิดประตูให้กัญญาพัชรเสร็จก็รีบเดินกลับไปประจำการที่เดิมเท้าเรียวยาวพาร่างสูงโปร่งเดินไปหยุดอยู่กึ่งกลางกระโจมใหญ่ และถึงแม้ว่าจะมีผ้าม่านสีขาวลายลูกไม้แปลกตาขวางกั้นอยู่ แต่ดูเหมือนว่ารัศมีแห่งอำนาจและความปรารถนาที่เร่าร้อนจะแผ่กระจายมาถึงตัว“เข้ามาซิฮะดียะห์ พอดีเลยเราเพิ่งกลับมายังไม่ได้อาบน้ำเลย เจ้ามาก็ดีแล้ว ช่วยอาบน้ำให้เราหน่อยซิ”นาสเซอร์บอกเสียงนุ่มและหยอกเย้า ร่างหนาลุกจากเตียงนอนอย่างเชื่องช้าเหมือนคนขี้เกียจ แต่เร

กัญญาพัชรรีบทำตามอย่างเผลอไผล ใบหน้าขาวสวยแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มสดชื่นและแจ่มใส ดวงตาเป็นประกายพราวระยับ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะเบิกกว้าง เมื่อรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ มือเล็กเรียวที่ลากไล้ไปทั่วลำตัวแกร่งหยุดชะงัก ปลายเล็บแหลมคมจิกลงไปบนอกกว้างจนคนที่นอนเอนตัวอิงถังไม้อยู่ถึงกับสะดุ้ง“ทำอะไรน่ะฮะดียะห์”“โอ๊ะ! ขอประทานอภัยเพคะองค์นาสเซอร์ หม่อมฉันเผลอคิดอะไรเพลินไปหน่อย” กัญญาพัชรรีบเอ่ยปากขอโทษ แต่ใบหน้านั้นแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มจนดวงตาเป็นประกายอย่างถูกอกถูกใจ อีกทั้งมือเล็กที่ลากไปทั่วกายใหญ่จากที่เคยแผ่วเบาและนุ่มนวลก็เป็นแรงขึ้นอย่าง“โอ๊ย! เราเจ็บนะฮะดียะห์”“ตายแล้ว หม่อมฉันขอประทานอภัยเพคะองค์นาสเซอร์ หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ” ‘นิดหน่อย แต่ตั้งใจมากถึงมากที่สุด’ประกายระยิบระยับอย่างถูกอกถูกใจที่เกิดขึ้นในดวงตากลมโต ทำให้นาสเซอร์รู้ว่ากำลังถูกหญิงสาวกลั่นแกล้ง รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นตรงมุมหนึ่งของริมฝีปากหนา ดวงตาคมกริบพราวระยับ ตอนแรกก็กะว่าจะเอาคืนอยู่หรอกนะ แต่พอได้เห็นรอยยิ้มกระจ่างสดใสเปื้อนใบหน้าขาวเนียน ก็ยอมปล่อยให้หญิงสาวทำตามใจต่อไป ได้แต่นับจำนวนครั้งเอาไว้เพื่อจะได้ลงโทษคนกล้าให้

กายใหญ่ถึงกับปั่นป่วน ถึงแม้ว่าจะมีสนมนางในพระราชวังมากมาย ตอบสนองเก่งกาจเพียงใด แต่กลับสู้สาวน้อยแรกแย้มเหมือนทารกบริสุทธิ์ที่ขยับเคลื่อนไหวอยู่ตอนนี้ไม่ได้เลยสักคน ผิวกายสาวเจ้าขาวเนียนและนุ่มมือเหมือนได้สัมผัสกับไหมเนื้อนุ่ม แล้วกลิ่นกายสาวก็หอมกรุ่นติดตรึงอยู่ในจมูกและความคิดคำนึงมือใหญ่ลากไล้บีบนวดเคลื่อนไปทั่วตั้งแต่ลำขาเรียวยาว ต้นขาเนียนสัมผัสกับเนินสวาทนุ่ม ก่อนขยับเคลื่อนไปตามผิวใยไหม บีบนวดหยอกล้อกับสะโพกงามงอนเรื่อยไปถึงแผ่นหลังเนียนนุ่ม วกกลับมากอบกุมทรวงอกสล้างอวบอิ่ม นาสเซอร์กดน้ำหนักมือลงไปคราแรกเพียงแผ่วเบา ก่อนทวีแรงขึ้นเมื่อการตอบสนองอย่างไม่ประสา แต่เรียกความปรารถนาในกายหนุ่มให้ลุกโชนสองมือเล็กละจากสองปลายยอดแข็งนูนเด่น เคลื่อนไปตามอกแข็งแกร่ง บ่ากว้าง ปลายเล็บแหลมจิกลงไปบนแผ่นหลัิงกว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยออ้ารอรับและอ้อนวอนขอจุมพิตหวานเร่าร้อน สองขาเรียวถูไถกับตั่งเตียงนอน แผ่นหลังเนียนขยับให้สองทรวงนุ่มแนบชิดมือใหญ่ริมฝีปากหนาอุ่นร้อนขบเม้มลำคอระหง แอ่งชีพจรสองฟากฝั่งจนแดงช้ำ ก่อนจะเคลื่อนไปหาเนินเนื้อนูนเด่น อวบอัดและเต็มไม้เต็มมือ ซึ่งสะท้อนขึ้นและลงตามแรงลม

“โอ๊ย! มัดหวายจ๋า...เบาๆ หน่อยคนดี” น้ำเสียงแหบพร่าดังลั่น กายแกร่งและร้อนผ่าวถูกความคับแน่นดูดกลืนจนต้องรีบสะบัดสะโพกสอบหนักหน่วง แรงเร็วและถี่ยิบสองกายสอดประสาน ร่วมเดินไปในเส้นทางสายปรารถนาเร่าร้อน สายลมแห่งรักพัดไหวโอบรอบสองกาย อีกทั้งธารดาราดาษดื่นส่องสว่างให้ได้พานพบกับดินแดนแห่งความสุข รายรอบไปด้วยดอกไม้สวยงามและกลิ่นหอม ธาราฉ่ำร้อนไหลเป็นสายจากสองกายที่หล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกันลมหายใจหอบแรงออกมาจากสองร่าง แขนแข็งแกร่งโอบรัดรอบกายนุ่มและดันเอาร่างโปร่งบางขยับขึ้นมาอยู่บนกายแกร่ง มือใหญ่กดซับหยาดเหงื่อบนใบหน้าขาวสวย ไล่ลงไปจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มบวมช้ำและแดงระเรื่อ แล้วก็อดภาคภูมิใจไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดกัญญาพัชรคือหญิงสาวที่เหมาะกับการเป็นชีคคานั่งบนบัลลังก์เป็นคู่คิด คู่กาย และคู่ใจของเขาที่สุด ไม่ว่าจะมีอุปสรรคใด เขาจะไม่ปล่อยหญิงสาวไปจากชีวิตเด็ดขาด มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วผิวเนื้อนวลเนียนนุ่มแผ่วเบา ศีรษะทุยผงกขึ้นกระซิบถามน้ำเสียงนุ่มทุ้ม“มัดหวายจ๋า...เดินทางไปท่องเที่ยวในดินแดนแห่งความฝันกับเราอีกครั้งนะคนดี”กัญญาพัชรที่ยังเหนื่อยหอบระคนเสียวซ่านและสุขสมอ้าปากค้าง ริมฝีป