บททั้งหมดของ สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง: บทที่ 51 - บทที่ 60

ในที่สุดเซียวจ้านก็ทนไม่ไหวเร่งขยับรุนแรงก่อนที่ทั้งคู่ก็กระตุกเกร็งพร้อมกัน จูเหมยลี่รู้สึกถึงแรงฉีดที่อุ่นในท้องน้อยวันนี้เขากินยาโด๊ปมาหรือไงนะ ทำไม่ถึงได้กินดุขนาดนี้กัน หยาดรักของทั้งสองคนเอ่อล้นออกมาเซียวจ้านเป่ยฟุบหน้ากับทรวงอกอิ่ม ปากหยักไล่งับปลายถันมือหนากอบกุมจนเต็มมืออย่างประกาศความเป็นเจ้าของ จูเหมยลี่ขาอ่อนจริงๆ ให้ตายสิคนบ้านี่เอาดุชะมัดเลย"ท่านพี่ จะหนึ่งชั่วยามแล้วเดี๋ยวท่านพี่เซี่ยกับท่านพี่จางมารอนะเจ้าคะ""อืม รอพี่นะจะรีบไปรีบกลับ บางทีหากพี่กำจัดศัตรูได้ก่อนอาจไม่ต้องไปเป็นทหารแล้วก็ได้""ข้าจะรอท่านเจ้าค่ะ ข้ารักท่านนักมาเถอะข้าช่วยท่านแต่งตัว"เซียวจ้านเป่ยไม่ยอมถอดถอนแก่นกายออกจากความอ่อนนุ่ม เขาอุ้มนางไปอาบน้ำและเขาก็ไม่ให้เสียเปล่าจับนางกินในอ่างอีกรอบจนน้ำกระฉอกหกเต็มพื้นไปหมดจูเหมยลี่เท้าแขนไปด้านหลังมือบางยึดขอบอ่างเอาไว้ สะโพกถูกเขาช้อนจนเนินสาวลอยเด่น เซียวจ้านเป่ยขยับกระแทกเข้าออกหายใจครือคราด เขาชอบที่เวลาได้อยู่ในตัวนางเสียจริงๆ ชอบเวลาเมียร้องขอ ชอบตอนนางสุขสม อ่าห์ ลี่เอ๋อรเจ้าทำให้ข้าคลั่งจริงๆเซียวจ้านเป่ยช้อนแผ่นหลังนางให้ขึ้นมาหา หน้าผากของท

สองวันต่อมาเรือก็เทียบท่าที่ลี่เป่ย เซียวจ้านเป่ยพากันขึ้นรถม้าไปจนถึงอี้โจวก่อนจะเดินทางกลับจิ่วโจวทันทีภายในรถม้าสองสาวนั่งขนาบเซียวจ้านเป่ยคนละข้าง แขนแกร่งถูกสองสาวกอดเอาไว้แนบใบหน้ากับลำแขนนั่น ปากน้อยๆ ยู่ไปด้วยเพราะกำลังโดนพี่ชายบ่น"รู้ไหมว่ามันตรายแค่ไหนหึ แล้วหนีอกกมาไม่บอกเสด็จอาเลย ซินเอ๋อร์รู้ไหมว่าเสด็จอาทั้งเป็นห่วงทั้งโมโห เจ้าด้วยนะเย่วเอ๋อร์""อืมพี่ใหญ่ข้ารู้น่า ข้ากับพี่หกแอบส่งสารบอกเสด็จอาก่อนแล้ว ใครใช้ให้เขาเอาแต่ทำงานๆ จนไม่อ่านสารเล่าเจ้าค่ะ""ใช่ๆ ซินเอ๋อร์กล่าวถูก เสด็จพ่อวันๆ ทำแต่งานไม่สนใจข้าเลย แล้วก็บอกว่ารักข้าที่สุด อีกอย่าที่ข้าหนีมาเพราะว่ารัชทายาทแคว้นฉีเดินทางมาหาองค์หญิงแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เจ้าค่ะ""หืมว่าไงนะ...แต่งงานเชื่อสัมพันธ์งั้นหรือ รัชทายาทแคว้นฉีหรือ""เจ้าค่ะพี่ใหญ่ ฉู่ซินหรานไปกราบทูลฉู่กุ้ยเฟยให้ส่งข้าหรือพี่หกแต่งไปเชื่อมสัมพันธ์ ข้าได้ยินพวกนางปรึกษากันเจ้าค่ะ""พี่ชาย ถ้าท่านแม่ของข้ายังไม่ตายข้าก็คงมีคนปกป้องบ้าง"เซียวจ้านเป่ยลูบหัวองค์หญิงหก ท่านน้าเซียวหงเป็นลูกพี่ลูกน้องกับท่านแม่ นางแต่เป็นสนมให้เสด็จอาจนมีอ้ายเย่วจากน

สองดรุณีน้อยหลับไปแล้ว แต่บุรุษที่เอาเปรียบนางกับนอนไม่หลับ กล้ามากนะกล้าตบหน้าเขาเชียวหรือ เขาไม่ปล่อยนางแน่เฝิงอันหยวนมีหน้าที่เกี่ยวกับเครื่องบรรณาการก็จริงแต่เกลียดการเข้าวังยิ่งนัก จึงไม่เคยเห็นองค์หญิงหก ได้ยินแค่ว่าเป็นดวงใจฝ่าบาทกับไทเฮาเท่านั้นส่วนจูยวี่ซานเองก็นอนไม่หลับ ต้องอาศัยบ้านหลานสาวคงไม่ดีแน่ เด็กอ้ายซินนั้นจะทำเขาขาดสติแล้วจับนางโยนลงเหวแน่ๆ ต่อให้เป็นน้องสาวของหลานเขยก็เถอะต้องบอกเสี่ยวลี่ว่าอย่าให้นางเลี้ยงผิงผิงเด็ดขาด เขารักผิงผิงแม้ว่าจะเป็นเพียงลูกติดของเซียวจ้านเป่ย นางเป็นเด็กน่ารักรู้ความยิ่งนัก มีอาแบบอ้ายซินไม่ใช่ตัวอย่างที่ดีนักยามเฉินทุกคนลงมารวมตัวกันที่ด้านล่าง เซียวจ้านเป่ยสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว จูยวี่ซานกับเฝิงอันหยวนลงมาพอดี เซียวจ้านเป่ยเรียกให้พวกเขานั่งด้วยกันก่อนที่เด็กสาวทั้งสองจะลงมาทีหลัง ทันทีที่เห็นพวกเขาหน้าก็งอลงโดยเฉพาะอ้ายเย่วนางเป็นถึงองค์หญิงไม่เคยมีใครมาทำเรื่องชั่วช้าเช่นนี้กับนาง เขาทำให้นางถูกพี่ชายดุ ตั้งแต่เกิดมาพี่ชายตามใจนางตลอดแต่เมื่อคืนเขาดุนางเพราะเขาเข้าข้างคนอื่น"วันหลังอย่าทำแบบนี้อีก หากพี่มาไม่ทันเล่าจะโทษพ

มื้อค่ำผ่านไปแล้ว จูยวี่ซานเอ่ยกับหลานสาวว่าพรุ่งนี้จะไปคุยกับชาวบ้าน ส่วนเรื่องขึ้นเขาๆจะให้เสี่ยวทงไปจัดการ จูเหมยลี่พาบุตรสาวเข้านอน ยังดีทีตอนที่ซ่อมบ้านนางขอร้องเซียวจ้านเป่ยให้ต่อห้องออกไปอีกสามห้อง ตอนนี้ห้องจึงพอให้เข้าพัก แต่อาสามแจ้งว่าจะไปเช่าบ้านของลุงแปดเพราะบ้านนางมีแต่สตรี อีกอย่าเซียวจ้านเป่ยไม่อยู่จะได้กันผู้คนครหาเมื่อแยกย้ายกันแล้วสองสาวก็มาคุยกับพี่ชาย เซียวจ้านเป่ยเตือนพวกนางเพราะที่นี่ไม่ใช่วังหลวง"ที่นี่จิ่วโจวไม่ใช่วังหลวงจะทำอะไรให้ระวัง โดยเฉพาะเจ้าอ้ายเย่วอย่าเข้าใกล้เฝิงอันหยวนคนนั้น เขาเป็นคนไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่ แต่เพราะป็นเพื่อนอาสามข้าเองก็พูดมากไม่ได้ อย่าทำพี่สะใภ้เจ้าลำบากใจ รู้หรือไม่""พี่ใหญ่ จูยวี่ซานก็ไม่ใช่คนดีนักหรอก ข้าว่านอกจากพี่สะใภ้แล้วหาคนดีไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ พี่หกหรือว่าพวกเราตามพี่ใหญ่ไปชายแดนดี""อย่าเหลวไหลซินเอ๋อร์ เรียกเขาดีๆเรียกอาสามหรือท่านอา""พี่ชาย ข้ารู้แล้วข้าไม่มีทางเข้าใกล้เฝิงอันหยวนตาแก่นิสัยไม่ดีคนนั้นหรอกเจ้าค่ะ อืมนี่เป็นสิ่งที่เสด็จพ่อให้ข้านำมาให้ท่าน"อ้ายเย่วส่งกล่องไม้ให้เชียวจ้านเป่ย เขารับมันมาก่อนจะศึกษาลวดลาย

แต่บางคนที่บ้านเขากลับนอนไม่หลับเซียวจ้านเป่ยไม่รู้เลยว่าฝากปลาย่างไว้กับแมวเสียแล้ว เซียวลี่ผิงนอนกับอ้ายซินส่วนอ้ายเย่วนอนอีกห้องและเฝิงอันหยวนที่ตอนนี้กำลังนอนให้คนตัวเล็กหนุนแขนเขาอยู่ อีกทั้งกอดหอมนางทั้งคืนเช่นกัน วรยุทธเขาร้ายกาจมากนัก ขนาดจูยวี่ซานที่ว่าวรยุทธสูงส่งแล้วยังไม่รู้เลยว่าสหายแอบปีนเข้าห้องน้องสาวของหลานเขยไม่ว่านางจะใช่บุตรสาวของเซียวหงหรือไม่ก็ไม่สำคัญแล้ว กลิ่นกายนางยั่วเย้าเขาตั้งแต่ที่โรงเตี้ยม มันรบกวนสมาธิเขาจนต้องย่องเข้าหา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปีนเข้าหาผู้หญิง แขนแกร่งโอบนางเอาไว้ทั้งคืนสูดกลิ่นกายคนตัวเล็ก นางหอมจริงๆหอมเหลือเกินเฝิงอันหยวนกอดนางจนถึงยามเหมาจึงออกไป กลิ่นกายนางติดตัวเขามาด้วยไม่อยากอาบน้ำเลยอยากเก็บเอาไว้ แต่คงไม่ได้จูยวี่ซานจมูกยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก สมกับเป็นพ่อค้าใบชาและสุรารายใหญ่ทั้งสามแคว้นจริงๆยามเหมาจูเหมยลี่ปลุกเซียวจ้านเป่ย ต้องกลับแล้วจะเอาแต่ใจไม่ได้ น้องสาวพวกเขาตอนนี้ไม่ควรเผชิญหน้ากับอาสาม ต้องรอให้พวกเขาปรับความเข้าใจกันก่อน"ท่านพี่ตื่นเถอะกลับบ้านนะเจ้าคะ""อืม ลี่เอ๋อร์อีกรอบได้ไหมก่อนกลับนะคนดี""เดี๋ยวสายอย่ารุ่มร่ามเ