บททั้งหมดของ สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง: บทที่ 71 - บทที่ 80

ทุกคนอ้าปากค้าง ใครจะคิดว่าพลทหารคนหนึ่งจะเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมา อย่างน้อยนางก็เป็นสตรีนะเจ้ากล่าวเช่นนี้นางจะทำเช่นไร แม้แต่แม่ทัพใหญ่จ้าวเฟิงยังสะอึก เขารู้ว่านี่เป็นแผนใส่ร้ายกลั่นแกล้งจากเป็นฉู่ชิง แต่ไอ้หนุ่มแซ่เซียวคนนี้ไม่จำเป็นต้องขนาดนี้หรือไม่ เฮ้อ"เจ้ากล่าวคำเท็จ ข้ากับนางเพิ่งเจอกันเมื่อเช้าตอนที่นางมาร้องเรียน ขอให้พามาพบแม่ทัพใหญ่"ฉู่ชิงพลาดได้อย่างไร จุดที่เขาพานางไปขย่มใส่กันเป็นจุดที่ไม่มีใครไป อีกทั้งเวลานั้นก็ดึกแล้ว"อ้อ ท่านว่าท่านไม่ได้มีอะไรกับนาง ถ้าเช่นนั้นข้าเชื่อท่านก็ได้ แต่ข้าก็ไม่ได้มีอะไรกับนางเช่นกันท่านแม่ทัพท่านเชื่อข้าหรือไม่ พวกข้าไปทำบ่วงดักสัตว์ป่า บังเอิญเจอพวกเขากำลังทำเรื่องชายหญิงกันมิใช่แค่ข้ากับรั่วสุ่ย คนที่เฝ้าเวรยามเมื่อคืนล้วนมาดูเรื่องหยาบโลนของพวกเขาทั้งคู่ อยู่กลางป่าเขาไม่มีงิ้วละคร นี่ก็ถือเป็นความบันเทิงมิใช่หรือขอรับ อีกอย่างภรรยาของข้างามกว่าสตรีเมืองหลวง งามกว่าสตรีทั้งแคว้น สตรีโคมเขียวเช่นเจ้าคิดว่าข้าจะตาบอดคว้าผู้หญิงที่คนรุมขี่ทั้งอำเภอเช่นเจ้ามาทำไม ข้าต้องครองตนสะอาดกลับไปหาภรรยาข้าจะมาเแปดเปื้อนเช่นนี้ได้อย่างไร ท่านแ

ทางด้านเด็กน้อยที่ตอนนี้ได้ผลซานจามาตะกร้าใหญ่ก็นั่งรอเด็กผู้ชายตัวโตลูกคนงานมาช่วยกันขนกลับบ้า่น อยู่ๆก็มีเงาทอดมาทาบทับเด็กน้อย พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสตรีที่น่ารังเกียจใจร้ายยืนอยู่"หึ อีเด็กกำพร้า มาทำอะไรแถวนี้ภูเขาแถวนี้ไม่ใช่ของบ้านเจ้า ""แล้วภูเขาเป็นของท่านป้าหรือเจ้าคะ ท่านป้าหมิงซูท่านจะหวงไว้ทำไม ในเมื่อท่านออกจะขี้เกียจไม่เคยแม้แต่ถอนผักป่าสักต้น"เซียวลี่ผิงตอบกลับนางอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน จูหมิงซูที่ถูกเซียวลี่ผิงยอกย้อนก็เงื้อมือตบหน้าเด็กน้อยทันที เซียวลี่ผิงร้องไห้จ้า เด็กๆที่กลับไปเอาตะกร้ามาเพิ่มเห็นเหตุการณ์ก็รีบไปตามจูเหมยลี่ทันทีเพียะ!!!" ฮือๆๆๆ แงๆๆๆๆ ท่านป้าหมิงจูท่านตีข้าทำไม ฮือๆๆท่านแม่มีคนรังแกข้า ฮือๆๆ""อีเด็กเลว กล้าต่อปากต่อคำหรือ พ่อแกป่านนี้ตายอยู่สนามรบแล้ว ส่วนนังจูเหมยลี่ มันก็มีลูกของตัวเอง อีกไม่นานมันก็จะเอาแกไปขายที่ซ่อง หรือไม่ก็ให้เป็นทาส""แงๆๆ ท่านแม่รักข้าท่านแม่ไม่ขายข้า ท่านพ่อของข้าก็ยังไม่ตาย ท่านมันหญิงสติไม่ดี ปากเน่า ฮือๆๆ โอ๊ย อย่านะ อย่าตีข้า ฮือๆๆ"จูหมิงซูที่ถูกเซียวลี่ผิงต่อว่าก็ตบหน้าเด็กน้อยจนบวม อีกทั้งกระชากแขนไปที่ริมแม่น้ำ

จูยวี่ซานรวบร่างบางมากอดก่อนจะเชยคางนางให้สบตาเขา น้ำตาที่เปียกพวงแก้มสีชมพูระเรื่อทำเอาหัวใจของเขาถึงกับอ่อนยวบ นางช่างบอบบางยิ่งนัก"เด็กดีของอาสามเจ้าจะไปที่ใดกัน เจ้าทิ้งคนแก่อย่างอาได้ลงหรือ ไม่มีเจ้าข้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร ซินซินข้ารักเจ้านะ คนดีของข้าซินซินจ๋าอย่าโกรธไปเลย ต่อไปนี้เจ้าบอกไปตะวันออก สามีคนนี้ย่อมไม่ไปตะวันตกดีหรือไม่ หื้ม""ท่านรักข้าจริงๆไหม""ข้ารักเจ้ามากสิ กลับกันเถอะนะซินซิน""แต่ข้ายังไม่ได้ส่งจดหมายเลยนะ""อย่าส่งเลย แม่ทัพจ้าวบาดเจ็บ ตอนนี้พี่ชายเจ้าคุมทัพแทนเขา อย่าให้เรื่องเหล่านี้ไปกระทบกับการออกศึกจะดีกว่า พวกเราจัดการกันเองเถอะ จ้านเป่ยอยู่ทางนั้นต้องมีสามาธิ สนามรบอาวุธไร้ตาหากเขาว่อกแว่กนั่นหมายถึงชีวิต อีกอย่างคนของอาส่งข่าวมาว่าจริงๆแล้วแม่ทัพจ้าวถูกคนลอบทำร้ายเพื่อแย่งชิงตราประจำตำแหน่งแม่ทัพใหญ่มากว่า แต่ใครจะรู้ว่าตราแม่ทัพถูกส่งมอบให้พี่ชายเจ้าก่อนวันที่เขาจะถูกลอบทำร้ายเพียงวันเดียวตอนนี้พี่ชายเจ้าไม่ได้ทีแค่ศัตรูนอกด่านแล้วนะ ในค่ายไม่รู้ว่าเกลือเป็นหนอนคือใคร""แล้วพี่ชายเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ท่านอาพาข้าไปชายแดนได้หรือไม่""เมียจ๋า ต

"ฮือๆๆ เสด็จพ่อ" อ้ายเฉิงกางแขนกอดรับบุตรสาวที่ตอนนี้ร้องไห้กับอกเขา"ร้องทำไมเจ้าตัวดี ใครใช้ให้เจ้าหนีออกจากวังกันหึ"แม้คำพูดจะตำหนิแต่น้ำเสียงกับอาทรห่วงใยบุตรสาวยิ่งนัก อ้ายซินมองหน้าก่อนจะทำสีหน้าสงสัย"เสด็จมาได้อย่างไรเพคะ แล้วคนของฉู่หรานซินที่เฝ้าเสด็จพ่อในทุกๆวันเล่า""เรื่องราวยากกว่าที่เจ้าเข้าใจ นางกำลังพาบุตรชายหนีน่ะ""อ้ายฉางหรือเพคะ หม่อมฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่บุตรเสด็จพ่อ หม่อมฉันเคยได้ยินนางกับรองเจ้ากรมอาลักษณ์ติดต่อกัน เขาบอกว่าต้องอดทนถึงเมื่อไหร่อ้ายฉางจึงจะเรียกเขาว่าท่านพ่อสักที""ลูกเห็นว่าพ่อหลับนอนกับนางหรือ เห็นตาแก่ใกล้ตายคนนั้นที่ร่วมสังวาสกับสตรีคือพ่อหรือ"อ้ายซินทำสีหน้าสงสัย เซียวจ้านเป่ยจึงเอ่ยกับนาง"มีคนที่ใบหน้าคล้ายเสด็จพ่อน่ะ เราวางหมากตั้งแปดปีที่แล้ว ก่อนที่ฉู่หรานซินจะแต่งเข้ามา เสด็จพ่อก็อยู่ที่ตำหนักเย็นของพระราชวังหลังเก่านอกเมืองมาตลอด ไม่มีใครรู้นอกจากฝ่าบาทเสด็จปู่แล้วก็พี่ เฉิงอ๋องคนนั้นที่อยู่กับฉู่หรานซินทุกวันคือคนสนิทของเสด็จพ่อ ที่ปลอมแปลงใบหน้า"จากนั้นทุกคนก็เข้าใจ จางรั่วสุ่ยรีบกลับไปหาภรรยา เพราะว่านางกำลังอยู่เดือน เซี่ยตงหยางม

สิบวันต่อมาเซียวจ้านเป่ยมารวมกับทัพใหญ่เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็เรียกหานอี้มาหา หานอี้เป็นคนสนิทของแม่ทัพจ้าว"ตอนข้าไม่อยู่มีเรื่องอันใดหรือไม่""เป็นอย่างที่ท่านคาดการณ์ นายกองหูออกจากค่ายไปบ่อยๆ เขานัดพบคนๆหนึ่ง เราสืบดูแล้วเป็นคนของซีเป่ย ไท่ซ่างหวงทิ้งข้อความไว้ให้ท่านแม่ทัพขอรับ"เซียวจ้านเป่ยหยิบกระดาษที่วาดรูปออกมา เป็นเหมือนรูปวาดธรรมดา แต่เซียวจ้านเป่ยรู้ดีว่าเสด็จปู่กำลังจะสื่อถึงอะไร ภูเขา ลำธารหรือ นี่มันทางเข้าหลังตำหนักร้างนี่ รอยเท้าย้อนกลับเดินถอยหลังเช่นนั้นหรือ มีบางคนส่งข่าวจากช่องทางนั้น "รั่วสุ่ยเขียนอักษรถึงองค์ชายสี่หน่อย เขียนแค่ว่าชมจันทร์ในคืนที่ไร้เมฆบัง"จางรั่วสุยเขียนโครงตามที่เซียวจ้านเป่ยบอก ชมจันทร์ในคืนที่ไร้เมฆบัง แปลว่าอะไร พี่น้องคู่นี้หน้าสิ่วหน้าขวานยังมีแก่ใจต่อกลอนกันด้วยหรือ อินทรีปากเหล็กรับข้อความไปแล้ว ยามอิ๋นจึงได้จดหมายตอบกลับมา มีเพียงรูปวาดของเด็กทั้งห้า ที่มีสัญลักษณ์แตกต่างกันไป แต่เด็กคนหนึ่งหายไป"เป็นเจ้าจริงองค์ชายรอง คิดจะเปิดประตูหลังตำหนักร้างให้คนของท่านตาเจ้าเข้าไปก่อกบฏหรือ หึ สำคัญผิดเสียแล้ว"