บททั้งหมดของ สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง: บทที่ 41 - บทที่ 50

จูเหมยลี่เอาหินปูนที่ขุดมาได้นำมาเผาจนร้อน พรุ่งนี้จะผสมข้าวเหนียวเพื่อให้ยึดเกาะดีกว่าเดิม ทำพื้นบ้านกับพื้นห้องน้ำ อาจจะทำทางเดินและพื้นของคอกม้าและคอกวัวด้วยถ้าอิฐพอ หากไม่พอนางค่อยงมเอาก้อนหินในลำธารหลังบ้านมาทำก็ได้"ท่านพี่ ผิงผิงมาทานข้าวเถอะ มืดแล้วเหมือนฝนมาอีกแล้ว ดีนะที่ทำห้องน้ำกับห้องเสบียงเสร็จแล้ว หลังคาเรียบร้อยเหลือแค่พื้นเท่านั้น""ท่านแม่เจ้าขา ท่านแม่ทำผัดเห็ดอีกได้ไหมเจ้าคะ ผิงผิงอยากกินเจ้าค่ะ""อืม ถ้าคืนฝนตกพรุ่งนี้แม่จะไปเก็บให้นะคนดี เห็ดชนิดนี้จะขึ้นแค่ตอนฝนตกน่ะ แต่วันนี้แม่ทำข้าวอบโป๊ยเซียนให้ลูกด้วยนะ สีสวยน่ากินมากเลย ผิงผิงของแม่อยากกินไหมเอ่ย หื้ม""อยากกินเจ้าค่ะ ท่านพ่อเจ้าคะท่านแม่ทำอาหารอร่อยที่สุดเลยเจ้าค่ะ""ใช่ ท่านแม่ของลูกเป็นสตรีที่เก่งที่สุด ทำอาหารก็เก่ง ที่สำคัญท่านแม่ของลูกนางงามยิ่งนักลูกว่าไหม""เจ้าค้า ท่านแม่ของข้างามที่สุดเลยเจ้าค่ะ"สามคนพ่อแม่ลูกนั่งกินข้าวกันอย่างมีความสุข เซียวจ้านเป่ยมองหน้าภรรยาก็ยิ้ม เมียเขาสวยเหลือเกิน ตอนเขาไม่อยู่ต้องทำอย่างไรดี หากรู้ว่าจะได้เมียงามเยี่ยงนี่คงไม่สมัครทหารหรอก หวงนางยิ่งนัก"ท่านพี่ทานข้าวส

เซียวจ้านเป่ยมาถึงบ้านก็เห็นจูเหมยลี่กำลังเก็บยอดผักที่โดนฝนเมื่อคืนกำลังอ่อนน่ากิน ได้ยินเสียงเซียวลี่ผิงดังแจ้วๆ สองแม่ลูกถือตระกร้าคนละใบเตรียมตัวไปเก็บเห็ดเมื่อวานบุตรสาวเขาบอกมารดานางว่าอยากกิน จูเหมยลี่สมกับเป็นมารดาจริงๆ ความเมตตาความอ่อนโยนนั้นเขาเห็นมารดาตนเองผ่านร่างของนาง ท่านแม่ก็มีจิตใจอ่อนโยนเช่นนี้ สวรรค์คงสงสารเขาจึงส่งนางมาเติมเต็ม เซียวจ้านเป่ยเดินไปหาสองแม่ลุกที่เตรียมสะพายตะกร้าออกจากบ้าน"ลี่เอ๋อร์ ผิงผิงสองแม่ลูกไปเก็บเห็ดเหตุใดไม่รอพ่อด้วยเล่า นี่ข้าถูกทอดทิ้งเสียแล้วหรือ""คิกๆๆ ท่านพ่อ โอ๋ๆๆ ท่านพ่อเหนื่อยแล้วเจ้าค่ะท่านแม่บอกว่าท่านพ่อต้องทำงานทั้งวัน อยากให้ท่านพ่อพักผ่อนบ้างเจ้าค่ะ เดี๋ยวลูกกับท่านแม่ไปเก็บเองไม่เสียใจนะเจ้าคะ""ท่านพี่ ท่านอยากไปด้วยหรือเจ้าคะ ข้านัดพี่ลู่เหลียนเอาไว้ด้วย นางบอกว่าเห็ดตี้มู่อร่อยมาก เด็กสองคนเองก็ชอบกิน พวกเรานัดกันไว้ว่าหากฝนตกเมื่อไหรจะออกไปเก็บ อีกทั้งชาวบ้านเยอะนักข้าเกรงว่าท่านจะไม่ชอบใจ""ยังเป็นเจ้าที่ใส่ใจข้า ไปเถอะคนดีต่อให้ไม่ชอบใจแค่ไหนข้าก็ไม่อยากให้ใครมามองเจ้าข้าหวง ผิงผิงพ่อจะไปด้วย ท่านแม่เจ้างามนักพ่อกลัว

จูเหมยลี่ที่นั่งฟังอยู่นานจึงเอ่ยขึ้นลอยๆ"อาสามเจ้าคะ ท่านควรไปกตัญญูกับท่านลุงใหญ่หน่อยนะเจ้าคะ อุตส่าห์เอาเงินที่ข้ารับจ้างหามาซื้อยาให้ท่านปู่ไปให้ป้าสะใภ้ใหญ่ซื้อของขวัญแต่งงานให้น้องสะใภ้ที่บ้านเดิมของนาง” “ลุงใหญ่กตัญญูยิ่งนัก เอาปิ่นเงินที่เป็นสินเดิมของข้าที่จะไปจำนำพาท่านปู่ไปหาหมอแย่งจากข้าไปขายเพื่อนำเงินมาเล่นพนัน พอท่านย่าต่อว่าก็ผลักจนนางล้มลง จากนั้นท่านย่าก็ป่วยเรื้อรังจนจากไป ต่อมา จึงได้ขายข้าให้กับท่านพี่เพื่อเอาเงินไปต่อทุนในบ่อน อาสามพี่ชายเช่นนี้ท่านอย่าลืมกตัญญูให้ดีๆเล่าเจ้าคะ"สิ้นคำของจูเหมยลี่ทุกสายตาก็มองมาที่จูหมิงซูทันที ชาวบ้านคนนึงทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น"อั๊ยย่ะ พวกเจ้าเป็นญาติพี่น้องแบบใดกัน อายุขนาดนี้ยังใช้นางซักผ้าระดูตนเอง บังคับนางทำงานในนา ทุบตีนางทุกวัน แล้วนี่ๆนายพรานเซียวพวกเขาขายเสี่ยวลี่ให้เจ้าจริงๆหรือ"เซียวจ้านเป่ยส่ายหน้าก่อนจะเอ่ย"พวกเขาขายภรรยามาให้ข้าจริงๆด้วยเงินสามตำลึง แต่ข้าฉีกสัญญาขายตัวนั่นทิ้งไปแล้ว ข้าถือว่านั่นเป็นค่าสินสอดสู่ขอนางมามิใช่การซื้อขาย ภรรยาคนนี้ข้าได้มาเพราะข้าเซียวจ้านเป่ยมีวาสนาขอรับ ลี่เอ๋อร์เรื่องอดีตอย่าพูด

เมื่อทุกอย่างคนของบ้านใหญ่ก็จากไปแล้ว เหล่าบุรุษก็คุยกัน เซียวจ้านเป่ยแนะนำเซี่ยตงหยางกับจางรั่วสุยให้กับจูยวี่ซานรู้จัก จากนั้นก็พูดคุยถูกคอ จูเหมยลี่พาเซียวลี่ผิงไปถอนวัชพืชต้นเล็กๆที่ขึ้นมาใหม่เพราะหลายวันก่อนฝนตกแปลงผักที่ชาวบ้านและคนของคังหยุนมาช่วยกันทำนั้นตอนนี้เริ่มมีต้นกล้าขึ้นแล้ว แต่ละแปลงกล้าสูงเกือบสีองชุ่น มีทั้งหลัวโปว ผักกาด ถั่วฝักยาว มะเขือ อีกทั้งพริก ฟักทอง ต้นหอม ต้นกระเทียม เป็นเพราะนางได้พรวิเศษมา หากอยากได้สิ่งใดขอเพียงคิดเอาก็จะได้กลิ่นของมันทันที จูเหมยลี่ปลูกมันฝรั่งกับมันเทศไว้อย่างละสองแปลง อีกไม่นานก็ได้กินแล้ว ได้ยินเสียงสามีเรียกหานางจึงล้างมือแล้วพาบุตรสาวเดินมา"ลี่เอ๋อร์ มาหาพี่หน่อยเถอะพี่มีเรื่องจะคุยด้วย""ท่านพ่อเรียกแล้ว ไปล้างมือกันก่อนนะเด็กดีของแม่""เจ้าค่ะ ท่านแม่เจ้าคะท่านตาใจดีมากๆ ผิงผิงชอบท่านตามากๆเลยเจ้าค่ะ"ถ้าอยากให้ท่านตารักอยากให้ทุกคนรักใครผิงผิงของแม่ต้องเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย ไม่ก้าวร้าวรู้หรือไม่""เจ้าค่ะ ผิงผิงจะเป็นเด็กดี"สองแม่ลูกพากันจุงมือมายังลานหน้าบ้านที่เซียวจ้านเป่ยกับอาสามของนางและสหายของเขานั่งอยู่ คนงานของอ

จูเหมยลี่เข้าไปปูที่นอนให้อาสามของนาง เสร็จแล้วจึงมานั่งสนทนาด้วยเซียวลี่ผิงที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักมารดาเริ่มสัปหงกแล้ว จูเหมยลี่อุ้มบุตรสาวไปนอนในห้องก่อนจะห่มผ้าให้อย่างเบามือ พอนางหลับสนิทก็ออกมานั่งคุยต่ออีกพักหนึ่ง จูยวี่ซานเอ่ยกับหลานสาวถึงเรื่องสินค้าที่เขาสนใจ"เสี่ยวลี่ ใบชาของเจ้าอาสามอยากถามว่าสามารถคั่วออกมาได้มากกว่านี้หรือไม่ หากนำไปค้าขายต่างเมืองน่าจะขายดี""ชานั่นข้าคั่วเองเจ้าค่ะ ท่านอาเห็นรั้วบ้านข้าหรือไม่เจ้าคะมีดอกไม้เลื้อยเต็มไปหมด วันนี้ข้ายังทำเหล้าหมักดอกเหมยกุ้ยไว้หลายไห หากท่านอาสามชิมแล้วคิดว่าสามารถนำไปขายได้ข้าจะลองดูเจ้าค่ะ อย่างน้อยก็ให้ชาวบ้านมีรายได้สักหน่อยเพราะต้องจ้างแรงงาน""แล้วเจ้าเล่าหลานเขย ยอมให้เมียทำการค้าหรือไม่ ข้ารู้ว่าเจ้าหวงนางยิ่งนักข้ามองออก""ขอเพียงท่านออกหน้า ลี่เอ๋อร์อยู่เบื้องหลังก็พอได้ขอรับ ข้ามีเรื่องส่วนตัวที่ไม่อยากให้ลี่เอ๋อร์กับผิงผิงต้องพบปะผู้คนมากนัก""ข้ารู้ฐานะเจ้าไม่ธรรมดาแต่จะไม่ถามที่มาที่ไป ขอเพียงเจ้ารักหลานสาวข้าๆยินดีเป็นร่มบังลมบังฝนให้กับพวกเจ้า อ้อเสี่ยวลี่อีกสามวันอาจะไปพบสหายน่ะ เจ้าจัดใบชากับสุราดอกท้อท