แชร์

ความจริงพี่มิได้ยากจนnc+

ผู้เขียน: ป่าดอกท้อ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-25 18:35:35

จูเหมยลี่เอาหินปูนที่ขุดมาได้นำมาเผาจนร้อน พรุ่งนี้จะผสมข้าวเหนียวเพื่อให้ยึดเกาะดีกว่าเดิม ทำพื้นบ้านกับพื้นห้องน้ำ อาจจะทำทางเดินและพื้นของคอกม้าและคอกวัวด้วยถ้าอิฐพอ หากไม่พอนางค่อยงมเอาก้อนหินในลำธารหลังบ้านมาทำก็ได้

"ท่านพี่ ผิงผิงมาทานข้าวเถอะ มืดแล้วเหมือนฝนมาอีกแล้ว ดีนะที่ทำห้องน้ำกับห้องเสบียงเสร็จแล้ว หลังคาเรียบร้อยเหลือแค่พื้นเท่านั้น"

"ท่านแม่เจ้าขา ท่านแม่ทำผัดเห็ดอีกได้ไหมเจ้าคะ ผิงผิงอยากกินเจ้าค่ะ"

"อืม ถ้าคืนฝนตกพรุ่งนี้แม่จะไปเก็บให้นะคนดี เห็ดชนิดนี้จะขึ้นแค่ตอนฝนตกน่ะ แต่วันนี้แม่ทำข้าวอบโป๊ยเซียนให้ลูกด้วยนะ สีสวยน่ากินมากเลย ผิงผิงของแม่อยากกินไหมเอ่ย หื้ม"

"อยากกินเจ้าค่ะ ท่านพ่อเจ้าคะท่านแม่ทำอาหารอร่อยที่สุดเลยเจ้าค่ะ"

"ใช่ ท่านแม่ของลูกเป็นสตรีที่เก่งที่สุด ทำอาหารก็เก่ง ที่สำคัญท่านแม่ของลูกนางงามยิ่งนักลูกว่าไหม"

"เจ้าค้า ท่านแม่ของข้างามที่สุดเลยเจ้าค่ะ"

สามคนพ่อแม่ลูกนั่งกินข้าวกันอย่างมีความสุข เซียวจ้านเป่ยมองหน้าภรรยาก็ยิ้ม เมียเขาสวยเหลือเกิน ตอนเขาไม่อยู่ต้องทำอย่างไรดี หากรู้ว่าจะได้เมียงามเยี่ยงนี่คงไม่สมัครทหารหรอก หวงนางยิ่งนัก

"ท่านพี่ทานข้าวส
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   อ้ายซินหนีออกจากวัง

    เซียวจ้านเป่ยเช็ดตัวให้นางอย่างถนอม ก่อนจะแต่งตัวให้แล้วอุ้มจูเหมยลี่พากลับห้องใหญ่ นางนอนหนุนแขนเขาหลับไปแต่เขายังไม่หลับ อ้ายซินเจ้าเด็กดื้อหนีออกจากวัง น่าจะหาทางมาหาเขา โชคดีที่อินทรีขนทองมีความสามารถในการสื่อสารกับคนเป็นนาย ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดหรือนางอยู่ที่ใดมันก็สามารถส่งสารได้"ซินเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง หนีมากับผู้ใดกันน่าลงโทษจริงๆ อยู่กับเสด็จอาไม่ดีตรงไหน เฮ้อ พี่จะไปไม่กี่วันแล้วไหนจะห่วงเมียกับลูก ตอนนี้เพิ่มเจ้ามาอีกคนเจ้าตัวยุ่ง"ไม่นานเขาก็หลับตามเมียกับลูกสาวรุ่งเช้าเซียวจ้านเป่ยตรงไปบ้านเซี่ยตงหยางแต่เช้า เขากำลังกลุ้มใจกับอ้ายซินที่หนีมาพบกับเขา พอดีเจอกับจางรั่วสุยที่หน้าบ้านจึงทักทายกัน"รั่วสุย เยี่ยอวี่นางเป็นนเช่นไรบ้าง นางหายแพ้ท้องหรือยัง แล้วลู่เหลียนเล่าสงบจิตใจได้แค่ไหนแล้ว""นางดีขึ้นแล้วขอรับ เอ่อ ซื่อจื่อน้อยคือว่าข้าเอ่อข้า"ทันทีที่จางรั่วสุ่ยเรียกเขาว่าซื่อจื่อน้อย เซียวจ้านเป่ยก็มีปฎิกิริยาทันที หันมาจ้องมองเขาอย่างไม่เข้าใจ"เมื่อสักครู่เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะจางรั่วสุ่ย""ซื่อจื่อ ท่านยังจำเด็กผู้ชายที่ท่านรับขึ้นรถม้าแล้วพาไปส่งบ้านมารดาของเขา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   อาสามกลับมาแล้ว

    เซียวจ้านเป่ยมาถึงบ้านก็เห็นจูเหมยลี่กำลังเก็บยอดผักที่โดนฝนเมื่อคืนกำลังอ่อนน่ากิน ได้ยินเสียงเซียวลี่ผิงดังแจ้วๆ สองแม่ลูกถือตระกร้าคนละใบเตรียมตัวไปเก็บเห็ดเมื่อวานบุตรสาวเขาบอกมารดานางว่าอยากกิน จูเหมยลี่สมกับเป็นมารดาจริงๆ ความเมตตาความอ่อนโยนนั้นเขาเห็นมารดาตนเองผ่านร่างของนาง ท่านแม่ก็มีจิตใจอ่อนโยนเช่นนี้ สวรรค์คงสงสารเขาจึงส่งนางมาเติมเต็ม เซียวจ้านเป่ยเดินไปหาสองแม่ลุกที่เตรียมสะพายตะกร้าออกจากบ้าน"ลี่เอ๋อร์ ผิงผิงสองแม่ลูกไปเก็บเห็ดเหตุใดไม่รอพ่อด้วยเล่า นี่ข้าถูกทอดทิ้งเสียแล้วหรือ""คิกๆๆ ท่านพ่อ โอ๋ๆๆ ท่านพ่อเหนื่อยแล้วเจ้าค่ะท่านแม่บอกว่าท่านพ่อต้องทำงานทั้งวัน อยากให้ท่านพ่อพักผ่อนบ้างเจ้าค่ะ เดี๋ยวลูกกับท่านแม่ไปเก็บเองไม่เสียใจนะเจ้าคะ""ท่านพี่ ท่านอยากไปด้วยหรือเจ้าคะ ข้านัดพี่ลู่เหลียนเอาไว้ด้วย นางบอกว่าเห็ดตี้มู่อร่อยมาก เด็กสองคนเองก็ชอบกิน พวกเรานัดกันไว้ว่าหากฝนตกเมื่อไหรจะออกไปเก็บ อีกทั้งชาวบ้านเยอะนักข้าเกรงว่าท่านจะไม่ชอบใจ""ยังเป็นเจ้าที่ใส่ใจข้า ไปเถอะคนดีต่อให้ไม่ชอบใจแค่ไหนข้าก็ไม่อยากให้ใครมามองเจ้าข้าหวง ผิงผิงพ่อจะไปด้วย ท่านแม่เจ้างามนักพ่อกลัว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เจ้ารู้ไหมพรุ่งนี้วันอะไร

    จูเหมยลี่เดาออก คงเป็นเพราะอาสามร่ำรวยกลับมานั่นเอง จูยวี่ซานนับว่าเป็นท่านอาที่รักนางมากที่สุด พ่อกัยแม่จากไป ท่านอาก็ออกไปเป็นพ่อค้าเร่ ท่านปู่กับท่านย่าจากไปไม่นานหลุมศพยังไม่ทันแห้งนางก็ถูกขาย จูเหมยลี่ไม่ให้สามคนแม่ลูกบ้านใหญ่ได้ประโยชน์แน่นอน แต่ดูแล้วอาสามนางเป็นคนฉลาด แผนร้องไห้หาขนมกินคงใช้กับเขาไม่ได้ รอดูปฏิกิริยาของเขาค่อยว่ากันสองผัวเมียขัดใจนัก ใครจะรู้ว่าจูยวี่ซานที่หายไปเก้าปี ทุกคนคิดว่าเขาตายแล้วจะกลายเป็นพ่อค้าร่ำรวยเงินทองกลับมา แน่นอนข้าวของเหล่านั้นต้องเป็นของบ้านใหญ่ นังตัวดีนี่แต่งออกมาแล้วไม่สมควรมีสิทธิ์"พี่ใหญ่ ท่าน พี่สะใภ้ใหญ่พวกท่านกลับไปก่อนเถอะ ข้าอยากคุยกับหลานสักหน่อย ไม่ได้เจอนางนานมากแล้ว""แต่ว่าข้าวของเหล่านั้นคือว่าน้องสาม พี่สะใภ้ช่วยจัดการให้ดีหรือไม่""ไม่รบกวนท่านหรอกขอรับ อาลิ่ว อาจง ข้าวของเหล่านั้นเจ้าเอามาที่นี่ให้หมด ส่วนใหญ่เป็นของที่ข้านำมาให้หลานสาวข้าเสี่ยวลี่ หีบไม้ใบนั้นก็ยกให้พี่ใหญ่ไป""เอ่อ นายท่านแล้วของที่จะมาให้นายผู้เฒ่ากับฮูหยินผู้เฒ่าเล่าขอรับ""เอามาที่นี่ทั้งหมด เสี่ยวลี่จะไม่เชิญอาสามเข้าบ้านหรือ""เชิญอาสามขอรับ ข้าแ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   สามตำลึงคืสินสอดขางนาง ไม่ใช่การซื้อขาย

    จูเหมยลี่ที่นั่งฟังอยู่นานจึงเอ่ยขึ้นลอยๆ"อาสามเจ้าคะ ท่านควรไปกตัญญูกับท่านลุงใหญ่หน่อยนะเจ้าคะ อุตส่าห์เอาเงินที่ข้ารับจ้างหามาซื้อยาให้ท่านปู่ไปให้ป้าสะใภ้ใหญ่ซื้อของขวัญแต่งงานให้น้องสะใภ้ที่บ้านเดิมของนาง” “ลุงใหญ่กตัญญูยิ่งนัก เอาปิ่นเงินที่เป็นสินเดิมของข้าที่จะไปจำนำพาท่านปู่ไปหาหมอแย่งจากข้าไปขายเพื่อนำเงินมาเล่นพนัน พอท่านย่าต่อว่าก็ผลักจนนางล้มลง จากนั้นท่านย่าก็ป่วยเรื้อรังจนจากไป ต่อมา จึงได้ขายข้าให้กับท่านพี่เพื่อเอาเงินไปต่อทุนในบ่อน อาสามพี่ชายเช่นนี้ท่านอย่าลืมกตัญญูให้ดีๆเล่าเจ้าคะ"สิ้นคำของจูเหมยลี่ทุกสายตาก็มองมาที่จูหมิงซูทันที ชาวบ้านคนนึงทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น"อั๊ยย่ะ พวกเจ้าเป็นญาติพี่น้องแบบใดกัน อายุขนาดนี้ยังใช้นางซักผ้าระดูตนเอง บังคับนางทำงานในนา ทุบตีนางทุกวัน แล้วนี่ๆนายพรานเซียวพวกเขาขายเสี่ยวลี่ให้เจ้าจริงๆหรือ"เซียวจ้านเป่ยส่ายหน้าก่อนจะเอ่ย"พวกเขาขายภรรยามาให้ข้าจริงๆด้วยเงินสามตำลึง แต่ข้าฉีกสัญญาขายตัวนั่นทิ้งไปแล้ว ข้าถือว่านั่นเป็นค่าสินสอดสู่ขอนางมามิใช่การซื้อขาย ภรรยาคนนี้ข้าได้มาเพราะข้าเซียวจ้านเป่ยมีวาสนาขอรับ ลี่เอ๋อร์เรื่องอดีตอย่าพูด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ข่าวคราวของท่านหญิง

    จินฝานไปรวมตัวกับคนของจูยวี่ซาน ไม่นานจูเหมยลี่และจูยวีซานก็กลับมาถึง เซียวลี่ผิงขี่คอท่านตาหัวเราะสนุกสนาน ข้าวของเริ่มทยอยเก็บเข้าบ้านจนหมดแล้ว บ้านของจูเหมยลี่ไม่เล็กแต่ห้องไม่พอโชคดีที่นางตัดสินใจสร้างห้องเสบียงให้ใหญ่มากพอ เดิมตั้งใจว่าหากเซียวจ้านเป่ยไปทัพ นางจะทำสินค้าออกมขายแต่ตอนนี้ไม่มีพื้นที่ให้เก็บแล้ว ของที่อาสามเอามาให้น้ันนับว่ามากมายนักจูยวี่ซานสั่งให้คนของเขาตามชาวบ้านที่มาด้วยกลับไปยังบ้านเช่า เพราะบ้านเช่าอยู่ห่างจากที่นี่ราวหนึ่งลี้ คนไปหมดแล้วเหลือเพียงจินฝานเท่านั้น เซียวจ้านเป่ยจึงแนะนำให้จูเหมยลี่รู้จัก เพราะเขาสังเกตุได้ว่านางมองเขากับคนของเขาตั้งแต่ต้น สตรีผู้นี้ปิดบังอันใดนางไม่ได้เลย สายตาเฉียบแหลมนิ่งนัก"ลี่เอ๋อร์ ท่านอาสามบุรุษผู้นี่คือจินฝาน เป็นญาตผู้น้องของข้าเองขอรับ เขาได้ข่าวว่าข้าตั้งรกรากอยู่ที่จิ่วโจวจึงมาตามหา พอดีเจอเข้ากับคาราวานของอาสามเลยขอเป็นคนงานท่านเพื่อมาตามหาข้าขอรับ""อ้อ จินฝานหรือข้ารู้แต่เขาแซ่จิน อ้อญาติผู้น้องเจ้าเหตใดไม่ใช้แซ่เซียวเล่า""นายท่านสาม มารดาข้าแซ่เซียวแต่งให้ท่านพ่อข้าแซ่จินขอรับ ที่มาหาพี่จ้านเป่ยเพราะว่าน้องสาว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ข้าเดินทางไปรับน้องสาว

    เมื่อทุกอย่างคนของบ้านใหญ่ก็จากไปแล้ว เหล่าบุรุษก็คุยกัน เซียวจ้านเป่ยแนะนำเซี่ยตงหยางกับจางรั่วสุยให้กับจูยวี่ซานรู้จัก จากนั้นก็พูดคุยถูกคอ จูเหมยลี่พาเซียวลี่ผิงไปถอนวัชพืชต้นเล็กๆที่ขึ้นมาใหม่เพราะหลายวันก่อนฝนตกแปลงผักที่ชาวบ้านและคนของคังหยุนมาช่วยกันทำนั้นตอนนี้เริ่มมีต้นกล้าขึ้นแล้ว แต่ละแปลงกล้าสูงเกือบสีองชุ่น มีทั้งหลัวโปว ผักกาด ถั่วฝักยาว มะเขือ อีกทั้งพริก ฟักทอง ต้นหอม ต้นกระเทียม เป็นเพราะนางได้พรวิเศษมา หากอยากได้สิ่งใดขอเพียงคิดเอาก็จะได้กลิ่นของมันทันที จูเหมยลี่ปลูกมันฝรั่งกับมันเทศไว้อย่างละสองแปลง อีกไม่นานก็ได้กินแล้ว ได้ยินเสียงสามีเรียกหานางจึงล้างมือแล้วพาบุตรสาวเดินมา"ลี่เอ๋อร์ มาหาพี่หน่อยเถอะพี่มีเรื่องจะคุยด้วย""ท่านพ่อเรียกแล้ว ไปล้างมือกันก่อนนะเด็กดีของแม่""เจ้าค่ะ ท่านแม่เจ้าคะท่านตาใจดีมากๆ ผิงผิงชอบท่านตามากๆเลยเจ้าค่ะ"ถ้าอยากให้ท่านตารักอยากให้ทุกคนรักใครผิงผิงของแม่ต้องเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย ไม่ก้าวร้าวรู้หรือไม่""เจ้าค่ะ ผิงผิงจะเป็นเด็กดี"สองแม่ลูกพากันจุงมือมายังลานหน้าบ้านที่เซียวจ้านเป่ยกับอาสามของนางและสหายของเขานั่งอยู่ คนงานของอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ปัดกวาดสุสาน

    จูเหมยลี่น้ำตาไหลออกมา แน่นอนเป็นความรู้สึกคิดถึงของร่างเดิม นางคิดถึงปู่กับย่า มีเพียงพวกเขาที่นางรักและผูกพัน เซียวจ้านเป่ยเห็นภรรยาร้องไห้ก็เดินมากอด ก่อนจะปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ลี่เอ๋อร์ คนจากไปแล้ว พวกท่านมองอยู่บนสวรรค์คงอยากเห็นเจ้ามีความสุขมีชีวิตที่ดี อย่าร้องไห้อีกเลยเจ้าคงไม่อยากให้พวกท่านต้องเป็นทุกข์ใจเพราะห่วงเจ้าจนไปไหนไม่ได้หรือ เด็กดีของพี่""ท่านปู่ ท่านย่านี่คือสามีของข้าเซียวจ้านเป่ยเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ข้าจะพาหลานสาวมาคาราวะพวกท่านนะเจ้าคะ นางน่ารักมากตอนนี้สี่ขวบกว่าแล้ว""ท่านปู่ ท่านย่า ไม่ต้องห่วงลี่เอ๋อร์นะขอรับ ข้าเซียวจ้านเป่ยสัญญาว่าจะรักและทะนุถนอมนาง ไม่ทำให้นางต้องทุกข์ใจอย่างแน่นอน"จูเหมยลี่หลั่งน้ำตาออกมาความว้าเหว่ของนางบวกกับความรู้สึกโหยหาของร่างเดิมทำให้ไม่สามารถกลั้นมันได้"ท่านพี่ ข้าคิดถึงพวกเขา ข้าไม่เหลือใครเลยจริงๆ หากอาสามไม่กลับมาข้าคง ฮือๆๆ""เจ้ามิใช่ว่ามีพี่กับลูกหรือ อีกไม่นานเจ้าก็จะมีลูกกับพี่อีกหลายๆคน ลี่เอ๋อร์เงียบนะ พวกท่านนอนหลับอยู่อย่าร้องไห้สิ อยากให้พวกท่านตื่นมารับรู้ความทุกข์ใจหรือ"จูเหมยลี่พยายามปรับอารมณ์ ร่างเดิมคงได้ยิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15
  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   หลานเขยข้าสงสัยจะลูกดก

    จูเหมยลี่เข้าไปปูที่นอนให้อาสามของนาง เสร็จแล้วจึงมานั่งสนทนาด้วยเซียวลี่ผิงที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักมารดาเริ่มสัปหงกแล้ว จูเหมยลี่อุ้มบุตรสาวไปนอนในห้องก่อนจะห่มผ้าให้อย่างเบามือ พอนางหลับสนิทก็ออกมานั่งคุยต่ออีกพักหนึ่ง จูยวี่ซานเอ่ยกับหลานสาวถึงเรื่องสินค้าที่เขาสนใจ"เสี่ยวลี่ ใบชาของเจ้าอาสามอยากถามว่าสามารถคั่วออกมาได้มากกว่านี้หรือไม่ หากนำไปค้าขายต่างเมืองน่าจะขายดี""ชานั่นข้าคั่วเองเจ้าค่ะ ท่านอาเห็นรั้วบ้านข้าหรือไม่เจ้าคะมีดอกไม้เลื้อยเต็มไปหมด วันนี้ข้ายังทำเหล้าหมักดอกเหมยกุ้ยไว้หลายไห หากท่านอาสามชิมแล้วคิดว่าสามารถนำไปขายได้ข้าจะลองดูเจ้าค่ะ อย่างน้อยก็ให้ชาวบ้านมีรายได้สักหน่อยเพราะต้องจ้างแรงงาน""แล้วเจ้าเล่าหลานเขย ยอมให้เมียทำการค้าหรือไม่ ข้ารู้ว่าเจ้าหวงนางยิ่งนักข้ามองออก""ขอเพียงท่านออกหน้า ลี่เอ๋อร์อยู่เบื้องหลังก็พอได้ขอรับ ข้ามีเรื่องส่วนตัวที่ไม่อยากให้ลี่เอ๋อร์กับผิงผิงต้องพบปะผู้คนมากนัก""ข้ารู้ฐานะเจ้าไม่ธรรมดาแต่จะไม่ถามที่มาที่ไป ขอเพียงเจ้ารักหลานสาวข้าๆยินดีเป็นร่มบังลมบังฝนให้กับพวกเจ้า อ้อเสี่ยวลี่อีกสามวันอาจะไปพบสหายน่ะ เจ้าจัดใบชากับสุราดอกท้อท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-15

บทล่าสุด

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ในที่สุดน้องสาวก็มีคนที่รักจริง

    บรรดาคนที่อยู่ในห้องสนทนาถึงกับตกใจกับข่าวใหม่ หานรั่วสุ่ยมีภรรยาแล้วอีกทั้งมีบุตรแล้วด้วย จ้านอ๋องก็มีพระชายาแล้วเช่นกัน พวกเขาสนทนาโดยไม่สนใจบุคคลที่อยู่ในห้องด้วยสักนิด "อืมพี่เมีย ข้าจะล่วงหน้าไปก่อนคิดถึงเหลี่ยนเอ๋อร์ของข้าแล้ว พวกท่านค่อยเดินทางทีหลังแล้วกัน""องค์ชายคังหยุนท่านจะไปเมื่อใดหรือพ่ะย่ะค่ะ""ออกเดินทางวันนี้ ข้าคิดถึงเมีย มีบางคนคิดถึงจูเว่ยเว่ยจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว น่ารำคาญยิ่งนัก อ้อนวอนข้าทุกวันจะกลับจิ่วโจวให้ได้""เอ๋เสด็จพี่ ข้าคิดถึงเว่ยเว่ยไม่ได้หรืออย่างไร ทีท่านคิดถึงพี่สะใภ้ได้เล่าหรือไม่เล่า ท่านพี่ล่ะคิดถึงพี่สะใภ้แสนงามของข้าหรือไม่ "อืม หยุนเอ๋อร์ รั่วสุ่ยพวกเจ้าคุยกันไปเถอะ อ้อพวกท่านทั้งหลายก็กลับไปเถอะนะ ไม่ว่าของขวัญของฝากที่ใครๆไหว้วานพวกท่านนำมานั้น ก็จงนำกลับไปด้วย ข้าอ้ายจ้านมีภรรยาแล้ว และข้าไม่แต่งเมียเพิ่ม ข้าไปล่ะพวกเจ้าปรึกษากันต่อเถอะ" "เอ่อพี่เมีย แล้วยายเฒ่าตาเฒ่าสกุลหานเหล่านั้นท่านจะว่าอย่างไรหรือ" คังหยุนแม้จะเป็นองค์ชายแต่ก็ไม่อยากใช้อำนาจกับพวกเขา แต่น่ารำคาญเหลือเกินโดยเฉพาะยายเฒ่าหานนั่น ตอนจาง

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   สกุลหานที่น่ารำคาญ

    “เอ๋ เสด็จพ่อตาใครกันนะว่ากระหม่อมเป็นตาเฒ่าหลอกเด็กรุ่นลูกมาเป็นเมีย นี่ๆพี่อันหยวนของข้าสามสิบเก้า ท่านสี่สิบสอง บางคนสี่สิบห้าแล้วนะ เหอะ”ซูฟางหรูอายหน้าแดง อ้ายเฉิงถลึงตาใส่จูยวี่ซานก่อนจะเอ่ย“มีอะไรคุยพรุ่งนี้ เมียข้าหิวข้าว หากไม่หยุดข้าจะเอาลูกสาวข้าคืนตาแก่จู”จูยวี่ซานและเฝิงอันหยวนหัวเราะก่อนจะพากันออกไป ปล่อยคู่รักต่างวัยให้อยู่ด้วยกัน จูเหมยลี่รับรู้จากอาสามว่าพ่อสามีกับซูฟางหรูข้าวสารเป็นข้าวสุกเรียบร้อยแล้วตอนนี้ซูฟางหรูนอนอยู่ในอ้อมกอดอ้ายเฉิง เขาลูบไหล่นางเบาๆ พูดคุย“อาให้คนไปรับมารดากับบิดาเจ้ามาแล้ว พรุ่งนี้บ่ายๆ ถึงจิ่วโจว”“ท่านอาพูดจริงหรือเจ้าคะ”“อารู้ว่าเจ้าเคยหมั้นหมาย แต่เพราะห่วงบิดากับมารดา จนคู่หมั้นถอนหมั้นเจ้า”“ท่านอา คือว่าเรื่องนั้น”“ข้ารู้ เจ้าห่วงพวกเขาจนฝ่ายนั้นรำคาญ แต่ก็ดีแล้วมิใช่หรือหากตอนนั้นเจ้าแต่งออกไป ใครจะนอนหนุนแขนอาเล่าตอนนี้หื้ม”“ท่านอา ท่านอายุสี่สิบห้าจริงๆ หรือ เหตุใดถึงเหมือนพี่น้องกับท่านพี่เซียวนัก ใบหน้าท่านเด็กกว่าอาสามอีก”“ปากหวานแบบนี้ต้องให้รางวัลแล้วไหม”อ้ายเฉิงเริ่มปลดอาภรณ์นางอีกครั้ง ซูฟางหรูจับมือเขาไว้ก่อนจะเอ่

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ความรักครั้งใหม่

    ซูฟางหรูกลับมาที่ริมแม่น้ำ อ้ายเฉิงนั่งรออยู่ พอเห็นนางก็เอามือกุมท้องดังเดิม ซูฟางหรูไม่รู้เลยว่าหมาป่ากำลังมองจ้องลูกแกะตัวน้อยเนื้อขาวๆ“ท่านอาเฉิง ยามาแล้วเจ้าค่ะเอ่อ ทะ ท่านอาทาเองได้ไหมเจ้าคะ”“ข้าจะทาอย่างไรกันมันไม่ถนัด เจ้าช่วยหน่อยสิอาหรู”“แต่ข้าเป็นสตรี ท่านเป็นบุรุษใกล้ชิดกันคงไม่ดีนักคือๆ ว่าข้า”“ช่างเถอะ เจ้ากลับไปเถอะเดี๋ยวข้านั่งหายเจ็บก็กลับเอง ไม่รบกวนเจ้าหรอก”“ท่านอา กะ ก็ได้แต่ว่าถ้าหากใครมาเห็นคงไม่ดี ว้าย!!”พูดไม่ทันจบนางก็ตัวลอยขึ้น อ้ายเฉิงอุ้มนางดีดตัวผ่านยอดไม้ก่อนจะมาถึงเรือนของตน ซูฟางหรูซบกับหน้าอกเขาแน่นเพราะกลัวตก จึงไม่เห็นบรรดาข้าราชบริพารที่ถอยหลังออกจากเรือนพักจนหมด องครักษ์เงาหายไปจากบริเวณนั้นทันทีอ้ายเฉิงวางร่างบางระหงลงบนเตียงของตน ซูฟางหรูมองเขาหน้าตาเหรอหรา ยิ่งมองยิ่งน่ารักเหลือเกินจนอ้ายเฉิงอดใจไม่ไหว รั้งนางมาจูบทันที“อื้อ” ซูฟางหรูเองนี่เป็นครั้งแรกที่นางใกล้ชิดบุรุษเพศ นางทำอะไรไม่ถูกยอมให้คนตัวโตชักจุงในที่สุดนางก็ถูกเขาลอกคราบจนเปลือยเปล่า“อาหรูเจ้างามนัก ขออาเฉิงนะเด็กดี”“อื้อ ท่านอาแบบนี้ไม่ถูกต้องนะเจ้าคะ ไหนท่านบอกว่าเจ็บท้อง

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   คนมารยา

    จูเหมยลี่ออกเดือนได้หลายวันแล้ว ตอนนี้บุตรชายอ้ายหลิวเหว่ยได้สองเดือนกว่าแล้ว เมื่อวานอ้ายซินมาบอกว่าเซียวจ้านเป่ยจัดการกลุ่มกบฏเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงแค่กวาดล้างกากเดนที่เหลืออยู่ ฮ่องเต้แต่งตั้งเขาเป็นอ๋อง เดิมทีอีกเจ็ดวันจะเดินทางมาจิ่วโจวแต่เพราะมีเหตุต้องอยู่ต่อ อีกครึ่งเดือนจึงจะมาพร้อมขบวนต้อนรับพระชายาจูเหมยลี่ส่งหลิวเหว่ยให้กับหรงหรง ก่อนจะเดินออกไปด้านนอก ก็เห็นซูฟางหรูเดินหิ้วตระกร้ามาหา เด็กสาวคนนี้หน้าตาสะสวยจริงๆ เป็นเด็กกตัญญูยิ่งนัก“พี่ฟางหรู ท่านเอาอะไรมาอีกละนั่นข้าเกรงใจจะแย่แล้ว”“อาซ้อเซียวท่านเกรงใจไปแล้ว หากไม่ได้ท่านคอยช่วยเหลือข้ากับพี่สาวและหลานๆ คงลำบากไม่น้อย เอ่อ นี่เป็นขนมดอกหยางไหวของท่านอาเฉิงเจ้าค่ะ”ซูฟางหรูส่งห่อใบบัวให้จูเหมยลี่ เว่ยเว่ยเดินออกมาจากในบ้านก่อนจะรับแล้วเอ่ยกับจูเหมยลี่“เสี่ยวลี่ พี่จะไปบ้านท่านยายสักสามวัน ทางนี้ไม่ขาดคนพอดีท่านยายป่วยอีกแล้ว พักนี้ท่านยายไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่”“อืม ท่านอาเสี่ยวทงรบกวนท่านมานี่สักหน่อย”เสี่ยวทงเป็นคนของนางไปแล้ว อาสามยกให้เขาคอยดูแลจูเหมยลี่กับเซียวลี่ผิงโดยเฉพาะ จูยวี่ซานไปข้างนอกบ่อยๆ เขากลัว

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   วังหลวงกลับมาสงบ

    เมื่อเรื่องในวังหลังเรียบร้อย ยามเฉินฮ่องเต้ก็สวมฉลองพระองค์นั่งอยู่บนบัลลังก์ในท้องพระโรง วันนี้ขุนนางมาเข้าเฝ้าโดยไม่รู้ว่าเรื่องราวอะไรกำลังจะเกิดขึ้นแต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขาเห็นคืออ้ายจ้านซื่อจื่อที่กลับมาแล้ว อีกคนหยางตงเซี่ย และหานรั่วสุ่ยทั่นฮวาน้อย"ฝ่าบาท วันนี้ประชุมเช้า เหตุใดซื่อจื่อจึงพกอาวุธเข้ามายังท้องพระโรงกันพ่ะย่ะค่ะ นี่มิเท่ากับทำผิดร้ายแรงหรอกหรือ""รองเจ้ากรมอาลักษณ์พูดจาน่าขัน พวกเราอารักขาฝ่าบาท มีอะไรไม่สมเหตุสมผลหรอกหรือ" จางรั่วสุ่ยเอ่ยขึ้น คนที่จ้องเขาตาถลนกำลังกำมือแน่น เขาคือหานรั่วท่านปู่ของเขา "รั่วสุ่ย อย่าเสียมารยาท นี่คือขุนนางเจ้าเป็นเพียงทหารปลายแถวจงสำรวม""โย่ว ใต้เท้าหานกล่าววาจาอันใดกัน ท่านดูไม่ออกหรือว่าข้ามีตำแหน่งใด สายตาฝ้าฟางเช่นนี้ควรลาออกไปเลี้ยงหลานอยู่บ้านจะดีกว่าหรือไม่"หานรั่วถึงกับหน้าเขียว เป็นเด็กเลวจริงๆ เลือดชั้นต่ำของมารดาคงแรง"อ้อ ใต้เท้าหานที่แท้เขาก็คือทั่นฮวาน้อยหานรั่วสุ่ย หลานชายของท่านนั่นเอง ""รองเจ้ากรมท่านกล่าวผิดแล้ว ข้าแซ่จาง จางรั่วสุ่ย แซ่หานนั้นข้าไม่เคยใช้"หานรั่วถึงกับหน้าคล้ำกว่าเดิ

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   กวาดล้างกบฎในวัง

    สิบวันต่อมาเซียวจ้านเป่ยมารวมกับทัพใหญ่เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็เรียกหานอี้มาหา หานอี้เป็นคนสนิทของแม่ทัพจ้าว"ตอนข้าไม่อยู่มีเรื่องอันใดหรือไม่""เป็นอย่างที่ท่านคาดการณ์ นายกองหูออกจากค่ายไปบ่อยๆ เขานัดพบคนๆหนึ่ง เราสืบดูแล้วเป็นคนของซีเป่ย ไท่ซ่างหวงทิ้งข้อความไว้ให้ท่านแม่ทัพขอรับ"เซียวจ้านเป่ยหยิบกระดาษที่วาดรูปออกมา เป็นเหมือนรูปวาดธรรมดา แต่เซียวจ้านเป่ยรู้ดีว่าเสด็จปู่กำลังจะสื่อถึงอะไร ภูเขา ลำธารหรือ นี่มันทางเข้าหลังตำหนักร้างนี่ รอยเท้าย้อนกลับเดินถอยหลังเช่นนั้นหรือ มีบางคนส่งข่าวจากช่องทางนั้น "รั่วสุ่ยเขียนอักษรถึงองค์ชายสี่หน่อย เขียนแค่ว่าชมจันทร์ในคืนที่ไร้เมฆบัง"จางรั่วสุยเขียนโครงตามที่เซียวจ้านเป่ยบอก ชมจันทร์ในคืนที่ไร้เมฆบัง แปลว่าอะไร พี่น้องคู่นี้หน้าสิ่วหน้าขวานยังมีแก่ใจต่อกลอนกันด้วยหรือ อินทรีปากเหล็กรับข้อความไปแล้ว ยามอิ๋นจึงได้จดหมายตอบกลับมา มีเพียงรูปวาดของเด็กทั้งห้า ที่มีสัญลักษณ์แตกต่างกันไป แต่เด็กคนหนึ่งหายไป"เป็นเจ้าจริงองค์ชายรอง คิดจะเปิดประตูหลังตำหนักร้างให้คนของท่านตาเจ้าเข้าไปก่อกบฏหรือ หึ สำคัญผิดเสียแล้ว"

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เตรียมกวาดล้างกบฎ

    หลังจากจูเหมยลี่คลอดบุตรชายให้เซียวจ้านเป่ยเรียบร้อยแล้วนางก็พักฟื้น ตอนนี้บริเวณหมู่บ้านกับตำบลจิ่วโจวทั้งตำบล มีทหารคอยอารักขาเต็มไปหมด จูเก่อคังที่ตอนนี้นั่งดื่มกับอาเฉิงอยู่ เขาไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือเชื้อพระวงศ์ จึงได้พูดคุยทุกเรื่อง"นี่ๆน้องเฉิง บุตรชายเจ้าเก่งนัก ไปทหารไม่นานก็ได้ตำแหน่งใหญ่โตกลับมา เฮ้อ วาสนาเสี่ยวลี่ของข้าจริงๆ อยากให้น้องรองกับน้องสะใภ้ของข้าได้รับรู้เหลือเกินว่าตอนนี้นางมีชีวิตที่ดีเพียงใด""พี่เก่อคัง หลานสาวท่านคนนี้บุตรชายของข้าดูท่าจะรักนางมาก""เสี่ยวลี่เป็นเด็กดี ขยันขันแข็ง หากไม่ใช่ว่าถูกลุงใหญ่กับป้าสะใภ้กลั่นแกล้งชีวิตนางคงไม่เลวร้าย โชคดีที่วันนั้นสองคนนั้นตัดสินใจขายเสี่ยวลี่ให้บุตรชายท่าน ไม่เช่นนั้นข้าไม่อาจเดาชะตากรรมนางได้เลย""กฎหมายซื้อขายคนคงต้องแจ้งฝ่าบาทให้ปรับจริงๆ แต่พวกขุนนางเก่าแก่คงไม่ยอม"เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กำลังกอดรักเมีย เขาต้องไปแล้วคนของเขาแจ้งมาแล้วว่ากลุ่มกบฏมีกี่พรรคพวก แล้วหลบซ่อนอยู่ที่ใดบ้าง"ลี่เอ๋อร์ พี่ต้องไปแล้ว พี่สัญญาว่าจะทำรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วกลับมารับเจ้ากับลูก""ท่านพี่

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   ได้บุตรชายสืบสกุล

    "ฮือๆๆ เสด็จพ่อ" อ้ายเฉิงกางแขนกอดรับบุตรสาวที่ตอนนี้ร้องไห้กับอกเขา"ร้องทำไมเจ้าตัวดี ใครใช้ให้เจ้าหนีออกจากวังกันหึ"แม้คำพูดจะตำหนิแต่น้ำเสียงกับอาทรห่วงใยบุตรสาวยิ่งนัก อ้ายซินมองหน้าก่อนจะทำสีหน้าสงสัย"เสด็จมาได้อย่างไรเพคะ แล้วคนของฉู่หรานซินที่เฝ้าเสด็จพ่อในทุกๆวันเล่า""เรื่องราวยากกว่าที่เจ้าเข้าใจ นางกำลังพาบุตรชายหนีน่ะ""อ้ายฉางหรือเพคะ หม่อมฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่บุตรเสด็จพ่อ หม่อมฉันเคยได้ยินนางกับรองเจ้ากรมอาลักษณ์ติดต่อกัน เขาบอกว่าต้องอดทนถึงเมื่อไหร่อ้ายฉางจึงจะเรียกเขาว่าท่านพ่อสักที""ลูกเห็นว่าพ่อหลับนอนกับนางหรือ เห็นตาแก่ใกล้ตายคนนั้นที่ร่วมสังวาสกับสตรีคือพ่อหรือ"อ้ายซินทำสีหน้าสงสัย เซียวจ้านเป่ยจึงเอ่ยกับนาง"มีคนที่ใบหน้าคล้ายเสด็จพ่อน่ะ เราวางหมากตั้งแปดปีที่แล้ว ก่อนที่ฉู่หรานซินจะแต่งเข้ามา เสด็จพ่อก็อยู่ที่ตำหนักเย็นของพระราชวังหลังเก่านอกเมืองมาตลอด ไม่มีใครรู้นอกจากฝ่าบาทเสด็จปู่แล้วก็พี่ เฉิงอ๋องคนนั้นที่อยู่กับฉู่หรานซินทุกวันคือคนสนิทของเสด็จพ่อ ที่ปลอมแปลงใบหน้า"จากนั้นทุกคนก็เข้าใจ จางรั่วสุ่ยรีบกลับไปหาภรรยา เพราะว่านางกำลังอยู่เดือน เซี่ยตงหยางม

  • สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง   เซียวจ้านเป่ยกลับมา

    อ้ายซินเอ่ยจบประโยคลมสายหนึ่งก็ผ่านตัวนางไป เห็นด้านหลังเป็นบุรุษใส่ชุดกองทัพ เขาคือพี่ชายของนาง อ้ายซินดิ้นลงจากตักสามีรีบเดินไปหา"พี่ชาย ท่านกลับมาแล้ว ฮือๆๆ"เซียวจ้านเป่ยหันมามองหน้าน้องสาวก่อนจะรั้งนางเข้ามากอด"ซินเอ๋อร์ เสี่ยวลี่อยู่ในนั้นหรือ""เจ้าค่ะ พี่สะใภ้เจ็บท้องมาสองชั่วยามแล้ว พี่ชายไหนว่าท่านอยู่ชายแดนไงเจ้าคะ""ทางนั้นเรียบร้อยแล้วล่ะ เหลือแค่ทางวังหลวง ฉู่ฉางเกินมุ่งหน้าเข้าวัง พี่สกัดเขาไว้ได้แต่ยังไม่รู้ว่ากองกำลังของเขาที่ยังซุกซ่อนอยู่มีเท่าไหร่ พอดีจิ่วโจวเป็นทางผ่านพี่จึงแวะหาลี่เอ๋อร์กับผิงผิงน่ะ"อ้ายซินกำมือแน่น ก่อนจะมองหน้าสามี จูยวี่ซานถอนหายใจ เขาคงปกป้องพี่ชายพี่สะใภ้และจูหมิงซูไม่ได้หรอก ได้ข่าวว่าแค่สตรีนางหนึ่งกล่าวหาเสี่ยวลี่คำเดียวก็ถูกโยนไปอยู่ก้นเหวแล้ว"ผิงผิงป่วยเจ้าค่ะ คือว่า""พี่รู้เรื่องหมดแล้ว ระหว่างทางที่มามีคนรายงานพี่ สามคนพ่อแม่ลูกนั้นพี่ให้ส่งไปชายแดนใต้หมดแล้ว ที่นั่นมีเหมืองแร่ให้พวกมันไปชดใช้ที่นั่น โดยเฉพาะจูหมิงซูคนนั้น หากรอดจากแผลบนใบหน้าได้นับว่านางดวงแข็งแล้ว""จ้านเป่ยอาสามต้องขออภัยเจ้าจริงๆ หากมิใช่ว่าอาสามต้องไปเจราจาก

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status