เจ็บท้องใกล้คลอด

จูยวี่ซานรวบร่างบางมากอดก่อนจะเชยคางนางให้สบตาเขา น้ำตาที่เปียกพวงแก้มสีชมพูระเรื่อทำเอาหัวใจของเขาถึงกับอ่อนยวบ นางช่างบอบบางยิ่งนัก

"เด็กดีของอาสามเจ้าจะไปที่ใดกัน เจ้าทิ้งคนแก่อย่างอาได้ลงหรือ ไม่มีเจ้าข้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร ซินซินข้ารักเจ้านะ คนดีของข้าซินซินจ๋าอย่าโกรธไปเลย ต่อไปนี้เจ้าบอกไปตะวันออก สามีคนนี้ย่อมไม่ไปตะวันตกดีหรือไม่ หื้ม"

"ท่านรักข้าจริงๆไหม"

"ข้ารักเจ้ามากสิ กลับกันเถอะนะซินซิน"

"แต่ข้ายังไม่ได้ส่งจดหมายเลยนะ"

"อย่าส่งเลย แม่ทัพจ้าวบาดเจ็บ ตอนนี้พี่ชายเจ้าคุมทัพแทนเขา อย่าให้เรื่องเหล่านี้ไปกระทบกับการออกศึกจะดีกว่า พวกเราจัดการกันเองเถอะ จ้านเป่ยอยู่ทางนั้นต้องมีสามาธิ สนามรบอาวุธไร้ตาหากเขาว่อกแว่กนั่นหมายถึงชีวิต อีกอย่างคนของอาส่งข่าวมาว่าจริงๆแล้วแม่ทัพจ้าวถูกคนลอบทำร้ายเพื่อแย่งชิงตราประจำตำแหน่งแม่ทัพใหญ่มากว่า แต่ใครจะรู้ว่าตราแม่ทัพถูกส่งมอบให้พี่ชายเจ้าก่อนวันที่เขาจะถูกลอบทำร้ายเพียงวันเดียวตอนนี้พี่ชายเจ้าไม่ได้ทีแค่ศัตรูนอกด่านแล้วนะ ในค่ายไม่รู้ว่าเกลือเป็นหนอนคือใคร"

"แล้วพี่ชายเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ท่านอาพาข้าไปชายแดนได้หรือไม่"

"เมียจ๋า ต