LOGINShare
ตามสืบ
Last Updated:
2025-02-19 22:06:24
Related chapters
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง รักเมียก่อนออกเดินทาง
เซียวจ้านเป่ยอุ้มจูเหมยลี่มาถึงบริเวณน้ำตกบนภูเขา ที่นี่เขาเจอมันเมื่อห้าปีก่อนเขามักจะมาพักในถ้ำด้านล่างเวลามาหาล่าสัตว์ป่า ร่างสูงอุ้มเมียสาวเดินเข้าไปด้านในก่อนจะสะบัดมือเพื่อเร่งแสงตะเกียงผนังด้านในถ้ำสวยมากเมื่อกระทบแสงไฟสวยระยิบระยับยังเปล่งประกายราวกับโคมไฟราคาแพงในยุคก่อนเชียว บนหินก้อนใหญ่มีผ้าปูเอาไว้เป็นขนสัตว์อ่อนนุ่ม มีผ้าห่มแปลว่าเขาเคยใช้ชีวิตที่นี่หรือ"ท่านพี่ ที่นี่สวยจังเลยเจ้าค่ะท่านอยู่ที่นี่บ่อยไหมเจ้าคะ""เมื่อก่อนข้าหนีหงซิ่วน่ะ รำคาญไม่อยากอยู่ไม่อยากเห็นหน้านาง หากไม่ถูกท่านปู่วางยาจนได้เสียกับนางแล้วกำเนิดผิงผิงข้าคงไม่กลับไปบ้านหรอกลี่เอ๋อร์""ห๊า ผิงผิงเกิดมาจากท่านถูกวางยาหรือ จุ๊ๆๆ น่าสงสารท่านจริงๆ รูปงามเสียเปล่า คิกๆ อื้ออออ"เซียวจ้านเป่ยลงโทษคนตัวเล็กที่หัวเราะเยาะเขา จูเหมยลี่จูบตอบสามีพวกเขาอ้อยอิ่งอยู่นาน จนเซียวจ้านเป่ยถินริมฝีปากออกมา"เมียข้าจูบเก่งขึ้นเยอะเชียวหื้ม""คนบ้า ท่านนี่นะจะเอ่ยให้อายทำไมกัน""ลี่เอ๋อร์จ๋าไม่อยู่ห้าคืนคิดถึงจะบ้าแล้ว อืม หอมตรงนี้ก็หอม ตรงนั้นก็หอมเจ้าหอมไปทั้งตัวเลย"เซียวจ้านเป่ยหอมพวงแก้มสีระเรื่อจากนั้นก
Last Updated : 2025-02-19สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ขโมยเข้าห้องแต่ไม่รู้ตัว
แต่บางคนที่บ้านเขากลับนอนไม่หลับเซียวจ้านเป่ยไม่รู้เลยว่าฝากปลาย่างไว้กับแมวเสียแล้ว เซียวลี่ผิงนอนกับอ้ายซินส่วนอ้ายเย่วนอนอีกห้องและเฝิงอันหยวนที่ตอนนี้กำลังนอนให้คนตัวเล็กหนุนแขนเขาอยู่ อีกทั้งกอดหอมนางทั้งคืนเช่นกัน วรยุทธเขาร้ายกาจมากนัก ขนาดจูยวี่ซานที่ว่าวรยุทธสูงส่งแล้วยังไม่รู้เลยว่าสหายแอบปีนเข้าห้องน้องสาวของหลานเขยไม่ว่านางจะใช่บุตรสาวของเซียวหงหรือไม่ก็ไม่สำคัญแล้ว กลิ่นกายนางยั่วเย้าเขาตั้งแต่ที่โรงเตี้ยม มันรบกวนสมาธิเขาจนต้องย่องเข้าหา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปีนเข้าหาผู้หญิง แขนแกร่งโอบนางเอาไว้ทั้งคืนสูดกลิ่นกายคนตัวเล็ก นางหอมจริงๆหอมเหลือเกินเฝิงอันหยวนกอดนางจนถึงยามเหมาจึงออกไป กลิ่นกายนางติดตัวเขามาด้วยไม่อยากอาบน้ำเลยอยากเก็บเอาไว้ แต่คงไม่ได้จูยวี่ซานจมูกยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก สมกับเป็นพ่อค้าใบชาและสุรารายใหญ่ทั้งสามแคว้นจริงๆยามเหมาจูเหมยลี่ปลุกเซียวจ้านเป่ย ต้องกลับแล้วจะเอาแต่ใจไม่ได้ น้องสาวพวกเขาตอนนี้ไม่ควรเผชิญหน้ากับอาสาม ต้องรอให้พวกเขาปรับความเข้าใจกันก่อน"ท่านพี่ตื่นเถอะกลับบ้านนะเจ้าคะ""อืม ลี่เอ๋อร์อีกรอบได้ไหมก่อนกลับนะคนดี""เดี๋ยวสายอย่ารุ่มร่ามเ
Last Updated : 2025-02-19สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ท่านเทพเครื่องหอม
เฝิงอันหยวนอมยิ้มเขาเพิ่งรู้ว่าตนเองเป็นเทพเซียน แสบไม่เบาจะหนี่พี่ชายเข้าบ่อนหรือ พวกเจ้าเป็นสตรีวังหลวงไปหาเอาเรื่องพวกนี้มาจากไหนใครสอนพวกเจ้ากันเจ้าตัวแสบทั้งสองจูยวี่ซานที่ได้ยินเช่นกันมองหน้าคังหยวน บุรุษตัวหอมหรือกลิ่นดอกบัวเสียด้วย จึงกระแอมใส่เฝิงอันหยวน"แฮ่มๆๆ พี่อันหยวนเทพเซียนองค์นั้นเป็นท่านหรือไม่กันเล่า""เจ้าน้อยๆหน่อยจูยวี่ซานจะเป็นข้าได้อย่างไรกัน เด็กคนนั้นนิสัยรับไม่ได้สักนิดใครจะอยากอยู่ใกล้นาง ข้าอยากอยู่ห่างๆมากกว่า""พวกนางเป็นเชื้อพระวงศ์หรือ ท่านรู้หรือไม่ถ้าเช่นนั้นหลานเขยข้าก็เป็นเชื้อพระวงศ์สินะ""ข้าไม่ชอบเมืองหลวง ไม่ชอบเข้าเฝ้าไม่รู้หรอก ว่าแต่ไหนบอกจะไปดูหลานสาวเจ้าเกณฑ์คนในหมู่บ้านไง""เอ่อ ท่านพี่อันหยวนท่านจะไม่กินมื้อเช้าก่อนหรือ ไปกินอะไรก่อนหน้าอิ่มมาเล่า"เฝิงอันหยวนมองหน้าสหายรุ่นน้องก่อนจะส่งเสียงจิ๊จ๊ะรำคาญออกมาแล้วเดินหนี อยู่ด้วยกันมาแปดปีนับแต่วันที่เขาช่วยเฝิงอันหยวนจากกลุ่มนักฆ่ารับจ้างเหตใดจะไม่รู้ว่าเมื่อคืนเทพเซียนที่แม่ตัวแสบอ้ายเย่วเอ่ยนั้นหมายถึงใคร หลานเขยเจ้าต้องหาบ้านเช่าให้ข้าไวๆเสียแล้วล่ะเซียวจ้านเป่ยให้จินฝานไปส่งจดหมายแก
Last Updated : 2025-02-19สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เริ่มใหม่กับข้านะ
อ้ายซินวิ่งร้องไห้ตามพี่สาวไปเช่นกัน เฝิงอันหยวนที่ตามมาได้ยินก็ตกใจ นางตายแล้วหรือเซียวหงนางตายแล้วหรือ เมื่อเช้าคนของเขามารายงานเพียงแค่ว่าอ้ายเย่วเป็นบุตรสาวของนางจริงๆ แต่ไม่ได้บอกว่านางตายแล้ว เซียวจ้านเป่ยกับสหายของเขามาถึงพอดีเฝิงอันหยวนจึงจะไปตามเด็กๆเอง"ซื่อจื่อข้าไปตามน้องสาวท่านเอง ท่านจัดการทางนี้เถอะไปกันใหญ่แล้ว ยวี่ซานเจ้าไปตามแม่หนูอ้ายซินนั่นข้าจะไปตามแม่หนู่อ้ายเย่ว"เฝิงอันหยวนรีบตามเด็กสาวไปจูยวี่ซายนเองก็ตามอ้ายซินไปเช่นกัน คังหยุนกำลัวจะตามน้องสาวไปก็ถูกเซียวจ้านเป่ยสะบัดฝ่ามือใส่เขาจนกระอักเลือด จางลู่เหลียนร้องกรี๊ดทันทีนางรีบวิ่งมาหาเขา"ซื่อจื่อ แค่เรื่องเข้าใจผิดอธิบายกันไม่ได้หรือเจ้าคะ เหตุใดต้องลงมือรุนแรงเพียงนี้ ฮือๆๆพี่คังหยุนท่านเป็นอะไรหรือไม่""อธิบายหรือ แล้วเขาเล่ารอซินเอ๋อร์กับเย่วเอ๋อร์อธิบายสิ่งใดหรือไม่ ไม่ถามพวกนางสักคำเอาแต่ใจตนเอง ตัดสินจากความคิดตนเอง น้องสาวของข้าถ้าเจ้าลำบากใจจะดูแลก็อย่ามาวุ่นวาย ข้ามีคนดูแแลดีกว่าเจ้า""ซื่อจื่อหรือ เซียวจ้านเป่ย อ้ายจ้าน ที่แท้ท่านก็คืออ้ายจ้านซื่อจื่อ หึ ข้าหาแทบพลิกแผ่นดินแต่ท่านปั่นหัวข้าหรือ เ
Last Updated : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง อย่ามาโทษข้านะตาแก่จู
เฝิงอันหยวนอุ้มอ้ายเย่วลงมาจากด้านบนเขา สายตาทุกคู่มองมาที่ทั้งคู่เป็นจุดเดียว เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้มองเฝิงอันหยวนด้วยสายตาที่ไม่พอใจ แต่ก็ถูกมือบางของภรรยามือจับเอาไว้พร้อมกับส่ายหน้าให้“ท่านพี่ หากไม่ได้เขาไปตามบางทีน้องหกอาจจะเตลิดไปแล้วนะเจ้าคะ อุ๊บ อื้อ”จูเหมยลี่ไม่ไหวแล้ว ไม่นะอย่าออกอาการตอนนี้นางอยากให้เขาออกเดินทางไปก่อน นางไม่อยากให้เขากังวล แต่เซียวจ้านเป่ยสังเกตเห็นนางหน้าซีดมาสองวันแล้ว เมื่อคืนก็ตามใจเขาจนผิดปกติ เมียมีเรื่องปิดบังอยู่ แม้กระทั่งอาการป่วยหรือเขาวางเซียวลี่ผิงลง ก่อนจะจับไหล่บางหันมาหา สบสายตานาง จูเหมยลี่ไม่กล้าสบตาเขา นางกลัวตัวเองทนไม่ไหวร้องไห้ออกมา แต่เซียวจ้านเป่ยไม่ยอม เขาเชยคางนางบังคับให้จ้องตาของเขา“ลี่เอ๋อร์ ป่วยทำไมไม่บอกพี่กัน เจ้าเป็นอะไรบอกพี่ให้รู้ มะรืนพี่ต้องไปแล้วนะ อย่าให้พี่กังวลใจสิ”“ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ข้าสบายดีอาจเพราะช่วงนี้มีแต่เรื่องให้กังวล ข้าไม่อยากให้ท่านไปเลยเครียดนิดหน่อยเจ้าค่ะ อุ๊บ”อ๊วก!!!! แหวะ!!!! จูเหมยลี่อาเจียนออกมาจนหมด วันนี้นางเหนื่อยมากนัก ยังมีเรื่องของน้องสาวเขาอีก ทำให้นางไม่ได้พักผ่อนอาการจึงออกมากกว่าปก
Last Updated : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง จูเหมยลี่ตั้งครรภ์
ไม่นานหมอชราก็มาถึง เซียวจ้านเป่ยนั่งจับมือนางแน่นโดยมีเซียวลี่ผิงอยู่บนตักคอยเช็ดหน้าให้ท่านแม่ เซียวจ้านเป่ยลูบใบหน้าขาวซีดนั้นเบาๆ ราวกับกลัวว่าหากแรงเกินไปนางจะแตกสลายได้ท่านหมอตรวจเสร็จแล้วก็ยินดีกับเขา แต่จูเหมยลี่ที่เพิ่งฟื้นกับน้ำตาไหลออกมา“ยินดีด้วยนายพรานเซียว ภรรยาท่านนางตั้งครรภ์แล้ว สุขภาพนางไม่นับว่าแย่เพียงแต่ช่วงนี้นางน่าจะพักผ่อนน้อย ถ้าอย่างไรท่านให้นางนอนพักมากหน่อย”“ขอบคุณท่านหมอมาก ผิงผิงท่านแม่จะมีน้องแล้วลูกดีใจหรือไม่”เซียวจ้านเป่ยเห็นภรรยาร้องไห้ออกมาก้รั้งนางขึ้นมากอด ลูบหลังให้ก่อนจะรอจนนางหยุดร้อง จึงดันร่างบางออกมองหน้า“ลี่เอ๋อร์เจ้าไม่ดีใจหรือที่กำลังจะมีลูกกับพี่ พี่อยากมีลูกกับเจ้ามาตลอดนะ”“ฮึก ฮึก ข้าดีใจแต่เขามาไม่ถูกเวลาเท่านั้น มะรืนท่านก็จะไปแล้วจะกลับมาทันลูกคลอดหรือไม่ก็ไม่รู้ ท่านพี่ข้า คือข้า ฮือๆๆๆ”“เด็กดีพี่ไปไม่นานหรอกนะ บางทีอาจไม่ถึงสองปี หรืออาจแค่ครึ่งปีก็ได้ อย่างร้องนะหากเจ้าใกล้คลอดพี่จะรีบกลับมาดีหรือไม่”“ท่านจะถูกทำโทษหากทิ้งกองทัพ ท่านพี่ข้า....”“อย่ากังวล พี่จะหาคนมาอยู่เป็นเพื่อนเจ้ลี่เอ่อร์อย่าทำงานอีก พีฝากเงินสองแสนตำ
Last Updated : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง หึงหวง
สองดรุณีน้อยไปแล้วสองคุณชายมองตามไปอย่างเสียดาย อยากรู้จักพวกนางมากกว่านี้แต่สายตาอีกสองคู่กำลังร้อนผ่าวแทบจะเผาร่างบางที่จุงมือกันเดินกลับมา เฝิงอันหยวนเดินไปหาก่อนจะลากมืออ้ายเย่วไปบ้านพักตนเองอุ้มนางเข้าห้องทันที“เฝิงอันหยวนท่านทำอะไร อยากตายหรือถ้าเสด็จพี่มาเจอจะทำเช่นไรกัน อื้อออ”เฝิงอันหยวนจูบนางเอาเป็นเอาตายเขาจูบลงโทษที่นางพูดคุยกับบุรุษอื่น อีกทั้งยังหัวเราะกับพวกมันด้วย อ้ายเย่วขัดขืนทุบหลังเขาประท้วง แต่ไม่นานก็ยอมเขา เฝิงอันหยวนสอดลิ้นร้อนไล้เกี่ยวพันลิ้นเล็กก่อนจะละจากริมฝีปากอวบอิ่ม ผ่อนนางลงที่นอน คลายสาบเสื้อนางออกก่อนจะกระซิบข้างหู“เย่วเย่ว อาหยวนอยากปะทับตราว่าอาต่างหากที่เป็นเจ้าของเจ้า ขออาชื่นใจสักนิดนะคนดี อาจะอดทนรอเข้าหอถ้าหากทนไหวนะ”“ท่านนี่มัน อื้อ ส เสียว อย่าดูดแรงเดี๋ยวท่านพี่กับเสด็จพี่ได้ยิน”“เด็กดีคนที่ต้องกลั้นเสียงครางควรเป็นเจ้าหรือไม่หื้ม อ่าห์ หวานนักเย่วเย่วทั้งตัวเจ้าเป็นของอาเป็นของอาคนเดียวรู้หรือไม่ ห้ามยิ้มห้ามพูดคุยกับสองคนนั่นอีก ไม่สิห้ามพูดคุยกับบุรุษอื่นที่ไม่ใช่อา”“อืม ด ได้ พอได้หรือยังอ้ายซินเห็นท่านลากข้ามาเดี๋ยวนางมาตามนะเจ้า
Last Updated : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ถูกขโมยน้องสาวไม่รู้ตัว
ยามจื่อ (23.00 - 24.59) เซียวจ้านเป่ยเดินทางกลับมาถึงบ้านพร้อมกับคังหยุนและจินฝาน พวกเขาไม่ใช้ม้าเพราะไม่อยากปลุกคนในหมู่บ้าน เลยอาศัยวิชาตัวเบาของตนเองเหินกลับมาเมื่อมาถึงบ้านก็เห็นทุกคนหลับหมดแล้ว คังหยุนไปบ้านจางรั่วสุ่ยหาจางลู่เหลียน เขาอ่อนใจจะฆ่าให้ตายก็ไม่ได้เป็นโอรสบุญธรมฮ่องเต้กับคังกุ้ยเฟย หลังจากมีเรื่องวันนี้เห็นได้ชัดว่าจางลู่เหลียนหลงรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้นแล้วจางรั่วสุ่ยมองตามแผ่นหลังที่เดินหายเข้าไปในห้องน้องสาวก่อนจะผ่อนลมปากถอยหายใจอย่างแรง เขาต้องสร้างผลงานให้ดี ติดตามอ้ายจ้านซื่อจื่อไปปราบกบฏแคว้นเหลียง หากแต่งงานลู่เหลียนจะได้ไม่ถูกรังแก เขายอมไม่ได้หากน้องสาวต้องไปเป็นอนุหรือชายารองในห้องจางลู่เหลียนที่หลับอยู่เพราะไปดูแลจูเหมยลี่ทั้งวันก็ลืมตาทันทีที่มีคนมานอนข้างๆ กลิ่นกายเขาเฉพาะตัวนางจำได้ดี“มาแล้วหรือเพคะ ทรงเหนื่อยหรือเปล่าองค์ชาย”“ไม่หรอก คิดถึงเจ้าน่ะเด็กดี”“มะรืนต้องเดินทางแล้ว พระองค์จะรั้งอยู่หรือกลับเมืองหลวงเพคะ”“ข้าจะไปวัดหานรั่วน่ะ ไปหาเสด็จป้ากับเสด็จย่า ลู่เหลียนข้าสัญญาจะไม่เอาเปรียบเจ้า ข้าอยากให้เกรียติพี่ชายเจ้า แต่ข้าขอชื่นใจบ้างบางค
Last Updated : 2025-02-26
Latest chapter
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ความรักนิรันด์กาล
ผ่านไปจนเกือบถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์ เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กำลังพาหลิวเหว่ยเดินเล่น บุตรชายวิ่งเตาะแตะๆ ไปมา หลิวเซียงสาวใช้อุ้มอยู่ หรงหรงตั้งครรภ์จึงทำได้เพียงเดินตามบรรดาซื่อจื่อกับท่านหญิง จูเหมยลี่ที่กำลังตั้งครรภ์บุตรคนที่สามมองไปยังลานบ้าน อ้ายลี่ผิงตอนนี้อายุแปดขวบแล้วยิ่งโตยิ่งงามมากนัก จูเหมยลี่ที่เห็นบุตรสาวก็ถอนหายใจ"เป็นอะไรไปหรือเมียข้าหืม""ผิงผิงยิ่งโตยิ่งงาม พระองค์ไม่หวงแต่หม่อมฉันหวงเพคะ หากลูกยังไม่สิบแปดไม่ให้ออกเรือนนะเพคะท่านอ๋อง""อีกสิบปีเชียวนะ เซี่ยตงชิงจะรอไหวหรือ""รอไม่ไหวก็ไปหาแต่งคุณหนูจวนอื่นโน่นเพคะ"จูเหมยลี่ยอมรับนางหวงบุตรสาวคนโตยิ่งนัก บุตรสาวนางงามเพียงนี้ไม่อยากให้ใครมามองเลย"พระชายา กระหม่อมรอได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่แต่งสตรีอื่นนอกจากผิงผิงเท่านั้น"เซียวจ้านเป่ยยิ้มให้กับจูเหมยลี่ เจ้าตัวน้อยที่ไม่รู้ว่าทุกคนพูดถึงนางก็วิ่งมา เห็นพี่ชายของนางมีเหงื่อเต็มไปหมดก็ปีนขึ้นเก้าอี้ให้ตัวพอดีกับเขาก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้"พี่ตงชิง ท่านเหนื่อยมากหรือไม่ ท่านน้าเสี่ยวอี้ทำน้ำหวานไว้ข้าไปเอามาให้นะเจ้าคะ"เซี่ยตงชิงสบสายตากลมโตของเด็กผู้หญิงตรง
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง จับเมียกินบนรถม้า
จูยวี่ซานกอดภรรยาจากนั้นก็หอมหน้าผากของนาง ก่อนจะรับเอาห่อผ้าของจูเหวินบุตรชายมากอดแล้วก้มลงหอม"อย่าดื้อกับท่านแม่ พ่อไปไม่นานนักหรอกเด็กดี"ผิงผิงที่วิ่งออกมาจากในบ้านกอดเอวอ้ายเฉิงเอาไว้ก่อนจะเงยหน้าแล้วเอ่ยขึ้น"เสด็จปู่เพคะ เทศกาลไหว้พระจันทร์น้องชายจะได้สองขวบเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะพาหลานไปหาเสด็จปู่ที่เมืองหลวง ถึงแม้ว่าผิงผิงอยากให้เสด็จปู่อยู่ที่นี่มากกว่าก็ตาม""ผิงผิงของปูน่ารักที่สุด ตั้งใจเรียนวรยุทธกับท่านปู่ฝางให้ดีๆ เจอกันปีหน้าต้องเก่งขึ้นกว่าเดิมรู้หรือไม่""เพคะ ผิงผิงจะตั้งใจเรียนวรยุทธ และตั้งใจยิงธนูให้เก่งต่อไปผิงผิงจะเป็นเจ้าสาวของพี่ตงชิงเพคะ"จูเหมยลี่อมยิ้ม เด็กหนอเด็กยังไม่รู้อะไรเลย โตอีกหน่อยจะอายหากจำได้ว่าเคยพูดอะไรไว้ จากนั้นก็อุ้มอ้ายหลิวเหว่ยส่งให้กับพ่อสามี อ้ายเฉิงรับเอาหลานชายมาอุ้มก่อนจะเอ่ยกับจูเหมยลี่"ลี่เอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อยังมิได้ขอบใจเจ้า จ้านเอ๋อร์ต้องแบกรับหลายสิ่งหลายอย่าง เขาต้องทุกข์เพียงใด ยิ่งหลังจากที่ปู่หลงจากไปเขายิ่งโดดเดี่ยว การที่ มีเจ้าเข้ามาในชีวิตทำให้ความมืดมนในใจเขามลายหายไป ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า ขอบใจเจ้ามากนัก""เสด็จพ่อทรงก
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง แก้วตาดวงใจของพระชายา
จูเหมยลี่ไม่อยากฆ่าคน ไม่อยากเปิดเผยเรื่องของนางมากนักอยากใช้ชีวิตกับสามีและลูกอย่างเงียบๆ นางคว้าคันธนูที่ทหารกับลูกศรมา ส่งสายตาให้บุตรสาวว่านางขอโทษ อ้ายลี่ผิงพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ก่อนจะหลับตาตามที่ท่านแม่สั่งส่งสารมาให้"ท่านอ๋อง เตรียมรับลูกกลับมานะเพคะ" จูเหมยลี่ยกคันธนูขึ้นลูกศรถูกทาบไปพร้อมปล่อยออก ก่อนจะเล็งที่ศีรษะนาง เพราะหงซิ่วจับอ้ายลี่ผิงยืนข้างหน้า มือกำอยู่รอบคอ เด็กน้อยสูงเพียงเอวของนางทำให้เปิดจังหวะการยิงมากนักหงซิ่วเห็นว่าจูเหมยลี่มีไอสังหารนางจะพลิกตัวเพื่อเหวี่ยงอ้ายลี่ผิงลงเหวแต่ไม่ทัน ลูกศรที่จูเหมยลี่ยิงออกไปนั้นเจาะกะโหลกนางพอดี หงซิ่วหงายหลังจะตกลงไป อ้ายลี่ผิงที่ถูกมือนางกำไว้ก็จะพลัดตกไปด้วย จ้านอ๋องจะไปรับบุตรสาว แต่เซี่ยตงชิงไวกว่า เขากระโดดที่เดียวก็คว้าอ้ายลี่ผิงไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกระแทกลงทำให้แผลที่ถูกฟันเลือดไหลไม่หยุด ก่อนจะถามอ้ายลี่ผิงนางว่าไม่เป็นไรใช่ไหม แล้วสลบไปจ้านอ๋องรีบให้คนอุ้มเซี่ยตงชิงกลับไปที่จวน ให้แจ้งแก่เซี่ยฮูหยินว่าคุณชายใหญ่จะอยู่ช่วยงานที่ตำหนักใหม่หลายวัน โจรเร่ร่อนที่รวมกันจับอ้ายลี่ผิงวันนี้จูเหมยล
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ผิงผิงหายไป
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กลับมาอยู่จิ่วโจวก็เตรียมหาทางสร้างอาชีพให้ชาวบ้าน เพราะเขาได้รับพระราชทานให้ดูแลทั้งสิบมณฑลจึงต้องดูแลราษฎร จูเหมยลี่ที่กำลังดูแลคนงานตากดอกเหมยกุ้ยอยู่ก็เดินมาหาสามีที่กำลังคุยงาน "ท่านอ๋อง ไม่ทรงพักผ่อนหรือเพคะนี่ก็บ่ายแล้วหม่อมฉันทำของว่างเอาไว้ เมื่อเช้าเสด็จพ่อแจ้งมาว่าจะเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมกับไท่จื่อ เลื่อนเวลาออกไปอีกครึ่งเดือนเพคะ""อืม เหนื่อยหรือไม่เด็กดี ผิงผิงเล่าไปไหนเสียแล้ว""ลูกไปหัดยิงธนูกับตงชิงเพคะ เสี่ยวเหว่ยท่านตาพาไปนั่งรถม้าเล่น พอดีซินซินอยากเข้าตำบลหาซื้อของใช้" สองสามีภรรยาพูดคุยกันไม่นานสาวใช้ก็นำขนมมา วันนี้จูเหมยลี่ทำขนมบัวลอยเนื่องจากขุดเผือกและมันได้มาก อีกทั้งฟักทองก็ให้ผลผลิตที่ดีนัก เนื้อทั้งเหนี่ยวแน่นยังมีน้ำบ๊วยที่หอมชื่นใจ ลำธารตรงหลังบ้านจะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เย็นตลอดเวลา จูเหมยลี่นำไหเปล่าไปแช่ในนั้นก่อนจะมาบรรจุน้ำบ๊วย แล้วผนึกฝาไหนำลงแช่อีกที น้ำบ๊วยจึงทั้งเย็นทั้งหอมชื่นใจสาวใช้แจกจ่ายของว่างให้คนงาน หลังจากงานแต่งรัชทายาททุกคนจึงรู้ว่าสามีของจูเหมยลี่คือจ้านอ๋องทำเอาชาวบ้านทำตัวไม่ถูกกันเ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ไท่จื่อแต่งงาน
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้มาถึงจิ่วโจวได้หลายวันแล้ว บางวันก็ไปคุมการต่อเติมซ่อมแซมจวน อย่างเช่นวันนี้เขาพาจูเหมยลี่มาด้วย เนื่องจากอยากขุดสระบัวและทำบ่อเลี้ยงปลาที่เมียเคยบอกว่าอยากได้"ลี่เอ๋อร์ ตรงนี้มีบ่อน้ำพุร้อน จวนสกุลหลิวที่ยึดมาที่ดินกว้างมาถึงตรงนี้ พี่ให้คนสร้างห้องอาบน้ำไว้แล้ว เจ้าอยากล้างตัวหรือไม่""สายตาพระองค์ดูก็รู้ว่าไม่ได้อยากอาบน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยคนเจ้าเล่ห์ท่านจับข้ากินทุกเวลาแบบนี้ท้องข้าจะว่างไหมเล่า""ลี่เอ๋อร์เด็กดี ไปอาบน้ำกันนะคนงามของพี่"จูเหมยลี่รู้ดีว่าไม่รอดอีกตามเคย ตั้งแต่มาถึงเขากักนางไว้บนเขาสี่วันสามคืน พอมาถึงบ้านก็ไม่สนใจจับนางกินตลอดเวลา บ่าวไพร่ต้องไปอยู่ไกลๆเรือน เนื่องจากบ้านของเซี่ยตงหยางสร้างเสร็จแล้ว ซูฟางหรานกลับไปบ้านตัวเองแล้วในบ่อน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยยังคงช้อนสะโพกเมียรักขยับแก่นกายใส่นางไม่หยุด เขารักนางมากนางช่างหอมหวานเหลือเกิน "แน่นนัก เหตุใดยังแน่นเหมือนตอนรักเจ้าครั้งแรกเมียจ๋า รัดจนทำนบพี่จะแตกทันทีที่เข้ามา""ท่านอ๋องเร่งเถอะเพคะ เมียอยากสุขสมแล้ว อ๊ายย ท่านกินเก่งกินดุแบบนี้หม่อมฉันจะไหวไหม อื้อ เสียวเพคะ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ไร้ซึ่งความอาวรณ์
เซียวจ้านเป่ยจุมพิตหน้าผากเล็กของเมียรัก ก่อนจะจูบซับเหงื่อที่ชื้นทั่วกรอบหน้าและซอกคออย่างไม่รังเกียจ พักได้ไม่นานก็อุ้มนางไปที่น้ำพุร้อนในถ้ำ รักนางในบ่อน้ำพุอีกหลายครั้ง จนจูเหมยลี่หมดแรงกอดคอเขาไว้"ไม่ไหวแล้ว เมียขาอ่อนแล้ว ยืนไม่ไหวพักนะเจ้าคะ ขอนอนพักก่อนเถอะท่านพี่"ยามอู่ของวันที่สามเขาจึงแต่งตัวให้นางแล้วอุ้มพาเดินออกมา เซียวจ้านเป่ยกักนางไว้ในถ้ำถึงสามคืน พอออกมาเจอแสงข้างนอกจูเหมยลี่ถึงกับตาหยีเลย"คนบ้า ไม่ให้ข้าเห็นเดือนเห็นตะวันเลย ป่านนี้เป็นห่วงกันทั้งเรือนแล้วกระมัง""พี่ยังไม่อิ่มนะ แต่เห็นเจ้าคิดถึงลูกพี่เลยพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเข้าจวนอ๋องเมื่อไหร่จะไม่ให้ลงจากเตียงเลย จนกว่าจะมีน้องให้เสี่ยวเหว่ยกับผิงผิงอีกคน""ท่านมันคนหื่น" "หึๆ พี่ยังมีแรงรักเจ้าได้อีกนะคนงาม" เขาไม่รีบ เนื่องจากขบวนที่มารับพระชายาของเขามาถึงหมู่บ้านตั้งแต่สองวันก่อน ตอนนี้ทั้งบุตรชายบุตรสาวต่างมีสาวใช้และองครักษ์ดูแล เขาอ้อยอิ่งพานางเดินชมนกชมไม้จนกระทั่งมาถึงบ้านก็ยามเซินพอดี ทุกคนเข้าแถวรอรับทั้งคู่พร้อมคำสรรเสริญ"ถวายพระพรท่านอ๋อง""ถวายพระพรพระชายา"คังหยุนและอ้าย
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ทำลูกคนที่สอง
จูเหมยลี่ลุกขึ้นมาปลดอาภรณ์ตนเองออกช้าๆ เซียวจ้านเป่ยส่งสายตายั่วยวนเมียรัก จนอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดออกไป ร่างงามขึ้นคร่อมบนตักแกร่งก่อนจะมองหน้าเขา เซียวจ้านเป่ยมอบจุมพิตแสนหวานให้นาง มือบางล้วงไปยังด้านล่างของตนเอง ค่อยๆคลี่กลีบดอกเหมยแสนบอบบางออก เซียวจ้านเป่ยจับแท่งทวนร้อนผ่าวตั้งตรง สะโพกงามค่อยๆกดลงมาหาสิ่งใหญ่โตที่รอคอยนางอยู่จูเหมยลี่ค่อยบดสะโพกส่ายไปมา บางทีก็กดลงเข้าหาความใหญ่โตจนสุดทางรัก แขนเรียวโอบรอบคอสามีเอาไว้ โยกเอวขึ้นลงช้าๆ เซียวจ้านเป่ยอยากขยับสะโพกสอบขยับใส่นางแต่นางกับกดสะโพกนิ่ง มือหนาละจากที่คล้องคอเขามากอดเอวหนาเอาไว้ บดสะโพกยั่วยวนเขาแน่นไม่ให้เขาได้ขยับ"อืม ลี่เอ๋อร์คนงามของพี่ เจ้ายั่วยวนเพียงนี้แต่เมื่อไหร่กัน พี่จะคลั่งตายแล้ว หลงเจ้าไม่ไหวแล้วเมียข้า""ใครใช้ให้ท่านยั่วยวนข้าก่อนเล่า นั่งดีๆข้าจะลงโทษที่ท่านกลั่นแกล้งข้าตอนที่มาถึง ท่านพี่กินอะไรมาหรือยังหิวหรือไม่เจ้าคะ""อืม รีบมายังมิได้กินข้าวคิดถึงเจ้านัก""งั้น ดื่มนมรองท้องก่อนไหมเจ้าคะ""หึๆๆ เมียรักของข้า วันนี้เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกหรือยั่วยวนเร่าร้อนเหลือเกิน" "หื
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง พาเมียไปพรอดรัก
สองคนเดินเข้าบ้าน จูเหมยลี่ถอดเสื้อนอกเขาออก เซียวจ้านเป่ยไม่เอาแต่ใจเขานอนกอดนางไว้ ก่อนจะขอนางดื่มด่ำทรวงอกคู่งาม ที่เขาห่างหายไปนานจูเหมยลี่ตามใจเขา เซียวจ้านเป่ยทั้งดูดเม้มตวัดลิ้นเลียไปมาจนร่างงามสะท้านผวาแอ่นอกขึ้นหาเขา ครางเบาๆด้วยความเสียวซ่าน จนกระทั่งเขาละจากดอกบัวทั้งสอง เลื่อนขึ้นมาหาสบตากับนาง นัยตาสีน้ำหมึกของเขาช่างดึงดูดนางให้หลงใหลยิ่งนัก มือน้อยๆยกขึ้นมาลูบใบหน้าของเขา"โกนหนวดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เจ้าคะ เขียวครึ้มแล้ว""อยากกลับมานอนหนุนตักให้เจ้าโกนให้ ไปที่ริมธารกันไหมเด็กดี""ไม่ได้ คนเต็มบ้านสายตากี่คู่กันไม่ได้มีแค่ผิงผิงเช่นเมื่อก่อนแล้วนะเจ้าคะ""หืม เมียข้าเจ้าคิดอันใดหรือ พี่หมายถึงโกนหนวดเท่านั้น เมียจ๋าเจ้าคิดมากกว่านั้นหรือ หื้ม""เซียวจ้านเป่ยคนบ้านี่ ข้าไม่คุยกับท่านแล้ว จะไปดูลูก งานในมือยังไม่เสร็จเลย"เซียวจ้านเป่ยหัวเราะในลำคอเขารู้แล้วว่าเมียงอน เขากับนางห่างหายเรื่องผัวเมียไปปีกว่า เขามาถึงก้ปลุกเร้านางขนาดนี้ยังแกล้งนางอีก ก่อนจะอมยิ้มเซียวจ้านเป่ยผูกสาบเสื้อให้นางก่อนจะอุ้มจูเหมยลี่ขึ้นเอ่ยกระซิบ"ไม่ได้ไปเรือนหอบนเขาเสี
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เซียวจ้านเป่ยกลับมาแล้ว
ตอนนี้ขบวนของจ้านอ๋องรอพักอยู่ที่ตำบล ส่วนท่านอ๋องนั้นทนคิดถึงเมียกับลูกไม่ไหวควบม้ากลับหมู่บ้านจิ่วโจวเรียบร้อยแล้ว จูเหมยลี่ที่ตอนนี้กำลัง เดินดูแปลงผักที่ให้คนงานช่วยกันปลูกเพื่อทำผักดอกสามรส อากาศหนาวๆนำมาต้มกับเต้าหู้รสชาติอร่อยซดน้ำแกงคล่องคอมากนัก พริกออกดอกออกผลดกดี นำมาทำน้ำมันพริกส่งออกไปขายได้กำไรพอควร เนื่องจากคนยังไม่นิยมกินรสจัด ส่วนใบชาย่อมขายดีมาก อ้ายเฉิงที่ตอนนี้ได้รับข่าวดีว่าซูฟางหรูตั้งครรภ์แล้วด็ดีใจ จูยวี่ซานกับเฝิงอันหยวนไปไหนไม่ได้เพราะอ้ายซินกับอ้ายเย่วใกล้คลอดเต็มที "เสี่ยวลี่ ผักดองคราวก่อนอร่อยมากนัก ท่านยายเบื่ออาหารมานานแล้ว พอได้ผักดองของเจ้าก็ทำให้กินได้มากขึ้นน่ะ ขอบใจนะ อีกอย่างเรื่องท่านหมออีกหยวนอีก""พี่เว่ยเว่ยจะเกรงใจทำไมเจ้าคะ ปู่ใหญ่กับท่านลุงช่วยเหลือข้าไว้ไม่น้อยเลย หากไม่ได้บ้านใหญ่ของพวกท่าน มิใช่ว่าป่านนี้หญ้าบนหลุมฝังศพของข้าสูงท่วมศีรษะท่านแล้วหรอกหรือ"สองพี่น้องนั่งคุยกันไปพลางเด็ดขั้วดอกโม่ลี่ฮวาไปพลาง ทางด้านคนงานพวกนางกำลังจัดการเด็ดก้านของพริกออก ใครมีหน้าที่ตากก็ตาก หรงหรงอุ้มอ้ายหลินเหว่ยออกมาเดินเล่น
