เข้าสู่ระบบแชร์
ถูกขโมยน้องสาวไม่รู้ตัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-26 13:42:30
บทที่เกี่ยวข้อง
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เมียใครๆก็หวง
ยามเฉินคนงานของจูยวี่ซานก็นำอาหารมาส่ง พวกเขาไปซื้อมาจากตลาดเพราะคุณหนูตั้งครรภ์แพ้ท้องไม่สามารถทำอาหารเองได้ แต่มีอีกคนหนึ่งที่ตามมากับคนงานด้วย“นายพรานเซียวไม่เจอท่านนานสบายดีหรือ”“อ้อ แม่นางเว่ยเว่ยท่านกลับมาจากบ้านท่านยายแล้วหรือ”“อืม เสี่ยวลี่น้อยล่ะ ท่านปู่ให้ข้ามาช่วยนาง เพราะได้ข่าวว่าพวกเจ้าจะไปกองทัพน่ะ”“อ้อ นางแพ้ท้องยังไม่ออกมาน่ะ”“อืม เอ๋นี่ใช่น้องสาวของท่านหรือไม่หน้าตางดงามเชียว”อ้ายเย่วกับอ้ายซินมองหน้าสตรีที่เพิ่งมาใหม่ก่อนพี่ชายของนางจะพยักหน้าให้“เด็กๆ นางคือจูเว่ยเว่ยหลานสาวผู้นำหมู่บ้านนางเป็นพี่สาวของพี่สะใภ้เจ้าน่ะ”“อ้อ สวัสดีพี่เว่ยเว่ยเจ้าค่ะ”“อืมสวัสดี ข้าขอไปดูเสี่ยวลี่ก่อนนะ”จูเว่ยเว่ยคอยมาดูแลเสี่ยวลี่ตามคำสั่งท่านปู่ เมื่อเจอกับจูยวี่ซานก็ตะลึง“อะ อา สะ สามบ้านอารอง ทะ ท่านยังไม่ตายหรือ”“เว่ยเว่ย เจ้าทักทายข้าด้วยการสาปแช่งหรือ”“ปะ เปล่าสักหน่อย ก็ใครๆ ก็ว่าท่านตายแล้ว”“เห้อ ไปดูน้องสาวเจ้าเถอะข้าจะเข้าเมือง ยังดียังมีพวกเจ้าบ้านใหญ่คอยหยิบยื่นไม่งั้นเสี่ยวลี่คงเหลือแต่กระดุกไปแล้ว ข้าอยากฆ่าจูพั่งด้วยมือจริงๆ เป็นลุงประสาอะไรแย่งสมบัติหลานไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง งอนเมียเด็ก
เซียวจ้านเป่ยข้าใจแล้วมิน่าเมื่อเช้าเมียรั้งเขาไว้ไม่ให้ออกมา นางคงรู้เรื่องก่อนแล้ว ว่าพวกเขาสี่คนข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้ว และเมียกลัวเขาอาละวาด เขาเองก็ไม่อยากให้ลี่เอ๋อร์ต้องเหนื่อยใจจึงตัดบท“ท่านอาสามรองเจ้ากรมไปคุยกันดีๆ เถอะ”บุรษนั่งเผชิญหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้ จูเหมยลี่ที่ตั้งครรภ์อยู่จูเว่ยเว่ยประคองออกมาหยุดที่หน้าประตูบ้าน“ท่านพี่ ค่อยๆ พูดคุยเถอะเจ้าค่ะ”เซียวจ้านเป่ยรีบไปประคองนางทันทีก่อนจะอุ้มนางไว้บนตักไม่ยอมให้เท้าถึงพื้น”“ถุงเท้าบางเกินไป อากาศเย็นอย่าโดนพื้นเลยเด็กดี”“ลูกไปไหนเจ้าคะ”“ให้พี่เว่ยเว่ยของเจ้าพาไปส่งบ้านรั่วสุ่ยน่ะ ตรงนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่นางไม่ควรอยู่ฟัง”เฝิงอันหยวนพูดจาชัดเจนฉะฉาน“ข้าจะพูดครั้งเดียว ข้ารักเย่วเย่ว ที่ผ่านมาข้าคิดว่าข้ารักเซียวหงแต่ข้าเพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมาข้าแค่สงสารนางที่บิดามารดาถูกโจรฆ่าตายนางกลายเป้็กำพร้า ต้องขอบคุณองค์ชายคังหยุนหากท่านไม่ทำร้ายจิตใจเย่วเย่วจนเตลิดข้าก็คงยังคิดว่าข้ารักเซียวหงอยู่ จนเย่วเย่วร้องไห้ออกมาบอกว่านางเป็กเด็กกำพร้ามีแต่คนรุมรังแก ข้าถึงรู้ที่ผ่านมากับเซียวหงข้ารักนางเหมือนน้องสาว อีกอย่างนางเอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง หากท่านเห็นแก่เครือญาตข้าก็ไม่ลังเลที่จะลงมือ
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้ต้องยอมรับอาสามของภรรยาเป็นน้องเขาอยากหลีกเลี่ยงไม่ได้ จุเหมยลี่ที่ตอนนี้กำลังจัดเสื้อผ้าและข้าวของจำเป็นให้เขาอยู่ นางน้ำตาคลอส่วนหนึ่งมาจากนางรักเขาอีกส่วนมาจากอารมณ์คนท้องเซียวจ้านเป่ยเดินเข้ามาหา นั่งลงบนเตียงกอดนางเอาไว้หลวมๆ คางหนาเกยกับไหล่มน ทั้งสองคนไม่พูดอะไรมีแต่เสียงหัวใจกับลมหายใจของทั้งคู่ที่ได้ยิน เซียวลี่ผิงหลับไปแล้ว ตั้งแต่รู้ว่าจะมีน้องก็เลิกซุกซนคอยดูแลมารดาตลอดเวลา น้ำขนมไม่เคยขาดต้องหามาให้ เท้าคู่เล็กขาสั้นๆวิ่งไปหาของกินมาบำรุงท่านแม่"อย่าร้อง พี่ยิ่งไม่อยากห่างเจ้าอยู่คนดี""ฮึก ๆๆ ข้าเป็นห่วงท่าน สนามรบอาวุธไร้ตาอีกทั้งไม่รู้เมื่อๆไหร่สงครามจะสงบ หากท่านไปเกินสองปีเล่าเจ้าคะ ท่านพี่ฮือๆๆ""ลี่เอ๋อร์ พี่ไปรับตำแหน่งรองแม่ทัพ ไม่ได้เข้าไปฟาดฟันเอาเป็นเอาตาย พี่เคยอยู่ชายแดนมาก่อนนตอนที่หนีหัวซุกหัวซุน พี่ย่อมรู้ภูมิศาสตร์ดี พี่รู้ว่าที่ใดรุกได้ ที่ใดตั้งรับ""ท่านพี่ ท่านต้องดูแลตัวเองดีๆ อย่าทำอะไรที่เสี่ยงไปไหนอย่าลืมไปกับพี่รั่วสุ่ย ข้ารู้ท่านมีฝีมือ แต่คนน้อยไม่อาจสู้หมู่มากได้ อย่าไปไหนคนเดียว โดยเฉพาะในแดนศัตรูนะเจ้าคะ"เซียวจ้านเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง แผนการแปดปีก่อน
เซียวจ้านเป่ยเห็นเจูเหมยลี่ยังไม่นอน นางนั่งรอเขาก็นั่งลงข้างๆแล้วรั้งนางมากอดเอาไว้"เจ้ากลัวพี่ไหม กลัซซินเอ๋อร์กับเย่วเอ๋อร์หรือเปล่า ลี่เอ๋อร์พวกเราเป็นเชื้อพระวงศ์ทุกก้าวล้วนมีกระบี่คอยจ่อเจ้าอยู่ หากไร้ฝีมือจะอยู่รอดคงลำบาก""ท่านพี่ บิดาท่านเป็นคนเช่นไรยอมให้คนอื่นมารังแกลูกตนเองเช่นนี้ ช่างเหลวไหลนัก""อย่าไปสนใจเขาเลย เรานอนกันเถอะพรุ่งนี้ต้องเตรียมเสบียง พี่ต้องออกเดินทางตอนยามเซินไปพร้อมกับบุรุษในหมู่บ้านอีกหลายๆคน""ท่านพี่ ข้าอยากให้ท่านช่วยอะไรสักอย่างเจ้าค่ะ""ว่ามาเถอะมีเรื่องอะไรระหว่างเราผัวเมียไม่จำเป็นต้องเกรงใจ""จูล่ง เขาเป็นหลานปู่สี่ ตอนนี้เหลือกันสองคนพี่น้อง ยอมเข้ากองทัพเพื่อให้น้องสาวมีข้าวสารมีเบี้ยหวัดมาจุนเจือ อยู่ในกองทัพท่านช่วยดูแลเขาหน่อย เมื่อก่อนปู่สี่ดีกับข้ามาก ดีกับท่านพ่อท่านแม่ด้วยตอนนี้คนไม่อยู่แล้วข้าอยากช่วยแต่ไม่อยากออกหน้า คนในหมู่บ้านล้วนแซ่จู หากช่วยบ้านนี้บ้านอื่นไม่ช่วยคงไม่ดี ข้าไม่อยากสร้างปัญหาให้ปู่ใหญ่เจ้าค่ะ"เซียวจ้านเป่ยรับปากนาง จากนั้นทั้งคู่ก็นอนได้สักทีจูเหมยลี่บอกแก่อาสามว่าให้ไปจ้างจูหลานเซียงมาเป็นคนช่วยงานนาง พี่ชายไปท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เปิดหน้าปะทะครั้งแรก1
ยามอู่วันรุ่งขึ้นขบวนของทหารที่มารับทหารใหม่ก็มาถึง บรรดาสตรีต่างร่ำไห้อาลัยคนของตนเอง มีหลายคนเป็นสามี บ้างเป็นบุตรชายหลานชาย จูหลานเซียงกอดเอวพี่ชายแน่น จูล่งหันมาหาจูเหมยลี่"พี่เมยลี่ข้าฝากน้องสาวด้วยขอรับ อาสามของท่านจะรับนางไปรับใช้ท่าน หากนางทำอะไรไม่ถูกใจท่านตักเตือนได้นะขอรับ""อืม อยู่ในกองทัพ ระวังตัวให้ดีเล่ากินนอนหูตาต้องไว"เซียวจ้านเป่ยเดินมากอดจูเหมยลี่ก่อนจะจูบนางอย่างไม่สนสายตาผู้ใด จูหมิงซูที่ตอนนี้บิดผ้าเช็ดหน้าจนแทบขาดออกจากกันแล้วนางสารเลวนี่ได้ครอบครองสามีที่ทั้งรูปงามและรักมัน ยังมีอาสามที่สติเลอะเลือนของนางอีก ไปเอ็นดูอุ้มชูบุตรสาวบ้านรองได้อย่างไร ท่านพ่อเป็นบุตรชายคนโตเทียบเท่าบิดาแต่อาสามไม่เห็นเขาในสายตาสักนิด จูหมิงซูเอ่ยเย้ยหยัน"หึ ร่ำลายังกับจะตายในสนามรบแล้วไม่ได้กลับมา""จูหมิงซู!! ทุกคนไปรบเพื่อให้เจ้าได้อยู่สบายไร้กังวลแต่งตัวสวยมีเวลาเอ่ยวาจาเน่าหนอนไปวันๆยังกล้าแช่งทุกคนอีกหรือ"จูเหมยลี่ตวาดนางเสียงดัง คนที่บุตรหลานไปทัพถึงกับหันมาจ้องนางเป็นตาเดียว"นั่นนะสิ บุตรชายข้าจะไปรบทำไมเจ้าปากเสียเช่นนี้นางเด็กเลว จูพั่งอบรมบุตรสาวเช่นไรกัน"ชาวบ้าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เปิดหน้าปะทะ2
ทุกคนอ้าปากค้าง ใครจะคิดว่าพลทหารคนหนึ่งจะเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมา อย่างน้อยนางก็เป็นสตรีนะเจ้ากล่าวเช่นนี้นางจะทำเช่นไร แม้แต่แม่ทัพใหญ่จ้าวเฟิงยังสะอึก เขารู้ว่านี่เป็นแผนใส่ร้ายกลั่นแกล้งจากเป็นฉู่ชิง แต่ไอ้หนุ่มแซ่เซียวคนนี้ไม่จำเป็นต้องขนาดนี้หรือไม่ เฮ้อ"เจ้ากล่าวคำเท็จ ข้ากับนางเพิ่งเจอกันเมื่อเช้าตอนที่นางมาร้องเรียน ขอให้พามาพบแม่ทัพใหญ่"ฉู่ชิงพลาดได้อย่างไร จุดที่เขาพานางไปขย่มใส่กันเป็นจุดที่ไม่มีใครไป อีกทั้งเวลานั้นก็ดึกแล้ว"อ้อ ท่านว่าท่านไม่ได้มีอะไรกับนาง ถ้าเช่นนั้นข้าเชื่อท่านก็ได้ แต่ข้าก็ไม่ได้มีอะไรกับนางเช่นกันท่านแม่ทัพท่านเชื่อข้าหรือไม่ พวกข้าไปทำบ่วงดักสัตว์ป่า บังเอิญเจอพวกเขากำลังทำเรื่องชายหญิงกันมิใช่แค่ข้ากับรั่วสุ่ย คนที่เฝ้าเวรยามเมื่อคืนล้วนมาดูเรื่องหยาบโลนของพวกเขาทั้งคู่ อยู่กลางป่าเขาไม่มีงิ้วละคร นี่ก็ถือเป็นความบันเทิงมิใช่หรือขอรับ อีกอย่างภรรยาของข้างามกว่าสตรีเมืองหลวง งามกว่าสตรีทั้งแคว้น สตรีโคมเขียวเช่นเจ้าคิดว่าข้าจะตาบอดคว้าผู้หญิงที่คนรุมขี่ทั้งอำเภอเช่นเจ้ามาทำไม ข้าต้องครองตนสะอาดกลับไปหาภรรยาข้าจะมาเแปดเปื้อนเช่นนี้ได้อย่างไร ท่านแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง น้องสามีตั้งครรภ์แล้ว
จางรั่วสุ่ยเดินตามเซียวจ้านเป่ยมาจนถึงกระโจมจึงเอ่ยขึ้น"ซื่อจื่อ วันนี้ท่านแสดงฝีมือไม่กลัวว่าจะแหวกหญ้าให้งูตื่นหรือขอรับ""จ้าวเฟิงรับใช้เสด็จปู่มานานตั้งแต่สมัยจ้าวเทียนเฝิงบิดาของเขา ไม่นานเขาก็นึกออกว่าใบหน้าของข้าเหมือนผู้ใด ที่ฉู่ชิงไม่คุนใบหน้าข้าเพราะข้าเหมือนเสด็จปุ่ ไม่เหมือนเสด็จแม่หรือเสด็จพ่อ""ทางด้านท่านอ๋องเสด็จพ่อของท่าน คนขององค์ชายคังหยุนเข้าปะปนได้แล้ว จะให้ดำเนินการเช่นใดดีขอรับ""ให้เขาวางยาให้เสด็จพ่อดูเหมือนป่วยตลอดเวลา ฉู่หรานซินจะได้ไม่พาหญิงนางโลมมาให้เขาอีก ข้ากำลังสงสัยว่าอ้ายฉางเป็นน้องชายคนละพ่อของข้าจริงๆหรือเปล่า""ฉู่ซินหรานสวมหมวกเขียวให้ท่านอ๋องหรือขอรับ""เรื่องนี้อ้ายซินน่าจะรู้ดี อย่าเพิ่งติดต่อท่านหญิง วันนี้ข้าเปิดเผยตัวแล้วอีกไม่นานพวกเขาอาจจะรู้แล้วว่าข้าอยู่ในองทัพ คงหาทางลงมือมากขึ้น แม้ว่าข้าจะแจ้งตอนเข้ากองทัพว่าข้ามาจากตำบลป๋ายซานหมู่บ้านซานเหอแต่ก็อย่าประมาท ให้คนคุ้มครองหมู่บ้านจิ่วโจวแล้วแจ้งข่าวองค์ชายด้วย หากฉู่ฉางเกินเปิดหน้าออกมาเมื่อไหร่ ที่เสด็จอา ตัวข้า เสด็จพ่อกับเสด็จปู่อดทนมาแปดปีคงถึงเวลาสักที""ฉู่ฉางเกิน เป็นเชื้อสายราช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ใครให้รังแกลูกสาวของข้า
ทางด้านเด็กน้อยที่ตอนนี้ได้ผลซานจามาตะกร้าใหญ่ก็นั่งรอเด็กผู้ชายตัวโตลูกคนงานมาช่วยกันขนกลับบ้า่น อยู่ๆก็มีเงาทอดมาทาบทับเด็กน้อย พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสตรีที่น่ารังเกียจใจร้ายยืนอยู่"หึ อีเด็กกำพร้า มาทำอะไรแถวนี้ภูเขาแถวนี้ไม่ใช่ของบ้านเจ้า ""แล้วภูเขาเป็นของท่านป้าหรือเจ้าคะ ท่านป้าหมิงซูท่านจะหวงไว้ทำไม ในเมื่อท่านออกจะขี้เกียจไม่เคยแม้แต่ถอนผักป่าสักต้น"เซียวลี่ผิงตอบกลับนางอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน จูหมิงซูที่ถูกเซียวลี่ผิงยอกย้อนก็เงื้อมือตบหน้าเด็กน้อยทันที เซียวลี่ผิงร้องไห้จ้า เด็กๆที่กลับไปเอาตะกร้ามาเพิ่มเห็นเหตุการณ์ก็รีบไปตามจูเหมยลี่ทันทีเพียะ!!!" ฮือๆๆๆ แงๆๆๆๆ ท่านป้าหมิงจูท่านตีข้าทำไม ฮือๆๆท่านแม่มีคนรังแกข้า ฮือๆๆ""อีเด็กเลว กล้าต่อปากต่อคำหรือ พ่อแกป่านนี้ตายอยู่สนามรบแล้ว ส่วนนังจูเหมยลี่ มันก็มีลูกของตัวเอง อีกไม่นานมันก็จะเอาแกไปขายที่ซ่อง หรือไม่ก็ให้เป็นทาส""แงๆๆ ท่านแม่รักข้าท่านแม่ไม่ขายข้า ท่านพ่อของข้าก็ยังไม่ตาย ท่านมันหญิงสติไม่ดี ปากเน่า ฮือๆๆ โอ๊ย อย่านะ อย่าตีข้า ฮือๆๆ"จูหมิงซูที่ถูกเซียวลี่ผิงต่อว่าก็ตบหน้าเด็กน้อยจนบวม อีกทั้งกระชากแขนไปที่ริมแม่น้ำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-26
บทล่าสุด
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ความรักนิรันด์กาล
ผ่านไปจนเกือบถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์ เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กำลังพาหลิวเหว่ยเดินเล่น บุตรชายวิ่งเตาะแตะๆ ไปมา หลิวเซียงสาวใช้อุ้มอยู่ หรงหรงตั้งครรภ์จึงทำได้เพียงเดินตามบรรดาซื่อจื่อกับท่านหญิง จูเหมยลี่ที่กำลังตั้งครรภ์บุตรคนที่สามมองไปยังลานบ้าน อ้ายลี่ผิงตอนนี้อายุแปดขวบแล้วยิ่งโตยิ่งงามมากนัก จูเหมยลี่ที่เห็นบุตรสาวก็ถอนหายใจ"เป็นอะไรไปหรือเมียข้าหืม""ผิงผิงยิ่งโตยิ่งงาม พระองค์ไม่หวงแต่หม่อมฉันหวงเพคะ หากลูกยังไม่สิบแปดไม่ให้ออกเรือนนะเพคะท่านอ๋อง""อีกสิบปีเชียวนะ เซี่ยตงชิงจะรอไหวหรือ""รอไม่ไหวก็ไปหาแต่งคุณหนูจวนอื่นโน่นเพคะ"จูเหมยลี่ยอมรับนางหวงบุตรสาวคนโตยิ่งนัก บุตรสาวนางงามเพียงนี้ไม่อยากให้ใครมามองเลย"พระชายา กระหม่อมรอได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่แต่งสตรีอื่นนอกจากผิงผิงเท่านั้น"เซียวจ้านเป่ยยิ้มให้กับจูเหมยลี่ เจ้าตัวน้อยที่ไม่รู้ว่าทุกคนพูดถึงนางก็วิ่งมา เห็นพี่ชายของนางมีเหงื่อเต็มไปหมดก็ปีนขึ้นเก้าอี้ให้ตัวพอดีกับเขาก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้"พี่ตงชิง ท่านเหนื่อยมากหรือไม่ ท่านน้าเสี่ยวอี้ทำน้ำหวานไว้ข้าไปเอามาให้นะเจ้าคะ"เซี่ยตงชิงสบสายตากลมโตของเด็กผู้หญิงตรง
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง จับเมียกินบนรถม้า
จูยวี่ซานกอดภรรยาจากนั้นก็หอมหน้าผากของนาง ก่อนจะรับเอาห่อผ้าของจูเหวินบุตรชายมากอดแล้วก้มลงหอม"อย่าดื้อกับท่านแม่ พ่อไปไม่นานนักหรอกเด็กดี"ผิงผิงที่วิ่งออกมาจากในบ้านกอดเอวอ้ายเฉิงเอาไว้ก่อนจะเงยหน้าแล้วเอ่ยขึ้น"เสด็จปู่เพคะ เทศกาลไหว้พระจันทร์น้องชายจะได้สองขวบเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะพาหลานไปหาเสด็จปู่ที่เมืองหลวง ถึงแม้ว่าผิงผิงอยากให้เสด็จปู่อยู่ที่นี่มากกว่าก็ตาม""ผิงผิงของปูน่ารักที่สุด ตั้งใจเรียนวรยุทธกับท่านปู่ฝางให้ดีๆ เจอกันปีหน้าต้องเก่งขึ้นกว่าเดิมรู้หรือไม่""เพคะ ผิงผิงจะตั้งใจเรียนวรยุทธ และตั้งใจยิงธนูให้เก่งต่อไปผิงผิงจะเป็นเจ้าสาวของพี่ตงชิงเพคะ"จูเหมยลี่อมยิ้ม เด็กหนอเด็กยังไม่รู้อะไรเลย โตอีกหน่อยจะอายหากจำได้ว่าเคยพูดอะไรไว้ จากนั้นก็อุ้มอ้ายหลิวเหว่ยส่งให้กับพ่อสามี อ้ายเฉิงรับเอาหลานชายมาอุ้มก่อนจะเอ่ยกับจูเหมยลี่"ลี่เอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อยังมิได้ขอบใจเจ้า จ้านเอ๋อร์ต้องแบกรับหลายสิ่งหลายอย่าง เขาต้องทุกข์เพียงใด ยิ่งหลังจากที่ปู่หลงจากไปเขายิ่งโดดเดี่ยว การที่ มีเจ้าเข้ามาในชีวิตทำให้ความมืดมนในใจเขามลายหายไป ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า ขอบใจเจ้ามากนัก""เสด็จพ่อทรงก
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง แก้วตาดวงใจของพระชายา
จูเหมยลี่ไม่อยากฆ่าคน ไม่อยากเปิดเผยเรื่องของนางมากนักอยากใช้ชีวิตกับสามีและลูกอย่างเงียบๆ นางคว้าคันธนูที่ทหารกับลูกศรมา ส่งสายตาให้บุตรสาวว่านางขอโทษ อ้ายลี่ผิงพยักหน้าว่าไม่เป็นไร ก่อนจะหลับตาตามที่ท่านแม่สั่งส่งสารมาให้"ท่านอ๋อง เตรียมรับลูกกลับมานะเพคะ" จูเหมยลี่ยกคันธนูขึ้นลูกศรถูกทาบไปพร้อมปล่อยออก ก่อนจะเล็งที่ศีรษะนาง เพราะหงซิ่วจับอ้ายลี่ผิงยืนข้างหน้า มือกำอยู่รอบคอ เด็กน้อยสูงเพียงเอวของนางทำให้เปิดจังหวะการยิงมากนักหงซิ่วเห็นว่าจูเหมยลี่มีไอสังหารนางจะพลิกตัวเพื่อเหวี่ยงอ้ายลี่ผิงลงเหวแต่ไม่ทัน ลูกศรที่จูเหมยลี่ยิงออกไปนั้นเจาะกะโหลกนางพอดี หงซิ่วหงายหลังจะตกลงไป อ้ายลี่ผิงที่ถูกมือนางกำไว้ก็จะพลัดตกไปด้วย จ้านอ๋องจะไปรับบุตรสาว แต่เซี่ยตงชิงไวกว่า เขากระโดดที่เดียวก็คว้าอ้ายลี่ผิงไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะกระแทกลงทำให้แผลที่ถูกฟันเลือดไหลไม่หยุด ก่อนจะถามอ้ายลี่ผิงนางว่าไม่เป็นไรใช่ไหม แล้วสลบไปจ้านอ๋องรีบให้คนอุ้มเซี่ยตงชิงกลับไปที่จวน ให้แจ้งแก่เซี่ยฮูหยินว่าคุณชายใหญ่จะอยู่ช่วยงานที่ตำหนักใหม่หลายวัน โจรเร่ร่อนที่รวมกันจับอ้ายลี่ผิงวันนี้จูเหมยล
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ผิงผิงหายไป
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้กลับมาอยู่จิ่วโจวก็เตรียมหาทางสร้างอาชีพให้ชาวบ้าน เพราะเขาได้รับพระราชทานให้ดูแลทั้งสิบมณฑลจึงต้องดูแลราษฎร จูเหมยลี่ที่กำลังดูแลคนงานตากดอกเหมยกุ้ยอยู่ก็เดินมาหาสามีที่กำลังคุยงาน "ท่านอ๋อง ไม่ทรงพักผ่อนหรือเพคะนี่ก็บ่ายแล้วหม่อมฉันทำของว่างเอาไว้ เมื่อเช้าเสด็จพ่อแจ้งมาว่าจะเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมกับไท่จื่อ เลื่อนเวลาออกไปอีกครึ่งเดือนเพคะ""อืม เหนื่อยหรือไม่เด็กดี ผิงผิงเล่าไปไหนเสียแล้ว""ลูกไปหัดยิงธนูกับตงชิงเพคะ เสี่ยวเหว่ยท่านตาพาไปนั่งรถม้าเล่น พอดีซินซินอยากเข้าตำบลหาซื้อของใช้" สองสามีภรรยาพูดคุยกันไม่นานสาวใช้ก็นำขนมมา วันนี้จูเหมยลี่ทำขนมบัวลอยเนื่องจากขุดเผือกและมันได้มาก อีกทั้งฟักทองก็ให้ผลผลิตที่ดีนัก เนื้อทั้งเหนี่ยวแน่นยังมีน้ำบ๊วยที่หอมชื่นใจ ลำธารตรงหลังบ้านจะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เย็นตลอดเวลา จูเหมยลี่นำไหเปล่าไปแช่ในนั้นก่อนจะมาบรรจุน้ำบ๊วย แล้วผนึกฝาไหนำลงแช่อีกที น้ำบ๊วยจึงทั้งเย็นทั้งหอมชื่นใจสาวใช้แจกจ่ายของว่างให้คนงาน หลังจากงานแต่งรัชทายาททุกคนจึงรู้ว่าสามีของจูเหมยลี่คือจ้านอ๋องทำเอาชาวบ้านทำตัวไม่ถูกกันเ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ไท่จื่อแต่งงาน
เซียวจ้านเป่ยที่ตอนนี้มาถึงจิ่วโจวได้หลายวันแล้ว บางวันก็ไปคุมการต่อเติมซ่อมแซมจวน อย่างเช่นวันนี้เขาพาจูเหมยลี่มาด้วย เนื่องจากอยากขุดสระบัวและทำบ่อเลี้ยงปลาที่เมียเคยบอกว่าอยากได้"ลี่เอ๋อร์ ตรงนี้มีบ่อน้ำพุร้อน จวนสกุลหลิวที่ยึดมาที่ดินกว้างมาถึงตรงนี้ พี่ให้คนสร้างห้องอาบน้ำไว้แล้ว เจ้าอยากล้างตัวหรือไม่""สายตาพระองค์ดูก็รู้ว่าไม่ได้อยากอาบน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยคนเจ้าเล่ห์ท่านจับข้ากินทุกเวลาแบบนี้ท้องข้าจะว่างไหมเล่า""ลี่เอ๋อร์เด็กดี ไปอาบน้ำกันนะคนงามของพี่"จูเหมยลี่รู้ดีว่าไม่รอดอีกตามเคย ตั้งแต่มาถึงเขากักนางไว้บนเขาสี่วันสามคืน พอมาถึงบ้านก็ไม่สนใจจับนางกินตลอดเวลา บ่าวไพร่ต้องไปอยู่ไกลๆเรือน เนื่องจากบ้านของเซี่ยตงหยางสร้างเสร็จแล้ว ซูฟางหรานกลับไปบ้านตัวเองแล้วในบ่อน้ำพุ เซียวจ้านเป่ยยังคงช้อนสะโพกเมียรักขยับแก่นกายใส่นางไม่หยุด เขารักนางมากนางช่างหอมหวานเหลือเกิน "แน่นนัก เหตุใดยังแน่นเหมือนตอนรักเจ้าครั้งแรกเมียจ๋า รัดจนทำนบพี่จะแตกทันทีที่เข้ามา""ท่านอ๋องเร่งเถอะเพคะ เมียอยากสุขสมแล้ว อ๊ายย ท่านกินเก่งกินดุแบบนี้หม่อมฉันจะไหวไหม อื้อ เสียวเพคะ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ไร้ซึ่งความอาวรณ์
เซียวจ้านเป่ยจุมพิตหน้าผากเล็กของเมียรัก ก่อนจะจูบซับเหงื่อที่ชื้นทั่วกรอบหน้าและซอกคออย่างไม่รังเกียจ พักได้ไม่นานก็อุ้มนางไปที่น้ำพุร้อนในถ้ำ รักนางในบ่อน้ำพุอีกหลายครั้ง จนจูเหมยลี่หมดแรงกอดคอเขาไว้"ไม่ไหวแล้ว เมียขาอ่อนแล้ว ยืนไม่ไหวพักนะเจ้าคะ ขอนอนพักก่อนเถอะท่านพี่"ยามอู่ของวันที่สามเขาจึงแต่งตัวให้นางแล้วอุ้มพาเดินออกมา เซียวจ้านเป่ยกักนางไว้ในถ้ำถึงสามคืน พอออกมาเจอแสงข้างนอกจูเหมยลี่ถึงกับตาหยีเลย"คนบ้า ไม่ให้ข้าเห็นเดือนเห็นตะวันเลย ป่านนี้เป็นห่วงกันทั้งเรือนแล้วกระมัง""พี่ยังไม่อิ่มนะ แต่เห็นเจ้าคิดถึงลูกพี่เลยพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเข้าจวนอ๋องเมื่อไหร่จะไม่ให้ลงจากเตียงเลย จนกว่าจะมีน้องให้เสี่ยวเหว่ยกับผิงผิงอีกคน""ท่านมันคนหื่น" "หึๆ พี่ยังมีแรงรักเจ้าได้อีกนะคนงาม" เขาไม่รีบ เนื่องจากขบวนที่มารับพระชายาของเขามาถึงหมู่บ้านตั้งแต่สองวันก่อน ตอนนี้ทั้งบุตรชายบุตรสาวต่างมีสาวใช้และองครักษ์ดูแล เขาอ้อยอิ่งพานางเดินชมนกชมไม้จนกระทั่งมาถึงบ้านก็ยามเซินพอดี ทุกคนเข้าแถวรอรับทั้งคู่พร้อมคำสรรเสริญ"ถวายพระพรท่านอ๋อง""ถวายพระพรพระชายา"คังหยุนและอ้าย
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง ทำลูกคนที่สอง
จูเหมยลี่ลุกขึ้นมาปลดอาภรณ์ตนเองออกช้าๆ เซียวจ้านเป่ยส่งสายตายั่วยวนเมียรัก จนอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดออกไป ร่างงามขึ้นคร่อมบนตักแกร่งก่อนจะมองหน้าเขา เซียวจ้านเป่ยมอบจุมพิตแสนหวานให้นาง มือบางล้วงไปยังด้านล่างของตนเอง ค่อยๆคลี่กลีบดอกเหมยแสนบอบบางออก เซียวจ้านเป่ยจับแท่งทวนร้อนผ่าวตั้งตรง สะโพกงามค่อยๆกดลงมาหาสิ่งใหญ่โตที่รอคอยนางอยู่จูเหมยลี่ค่อยบดสะโพกส่ายไปมา บางทีก็กดลงเข้าหาความใหญ่โตจนสุดทางรัก แขนเรียวโอบรอบคอสามีเอาไว้ โยกเอวขึ้นลงช้าๆ เซียวจ้านเป่ยอยากขยับสะโพกสอบขยับใส่นางแต่นางกับกดสะโพกนิ่ง มือหนาละจากที่คล้องคอเขามากอดเอวหนาเอาไว้ บดสะโพกยั่วยวนเขาแน่นไม่ให้เขาได้ขยับ"อืม ลี่เอ๋อร์คนงามของพี่ เจ้ายั่วยวนเพียงนี้แต่เมื่อไหร่กัน พี่จะคลั่งตายแล้ว หลงเจ้าไม่ไหวแล้วเมียข้า""ใครใช้ให้ท่านยั่วยวนข้าก่อนเล่า นั่งดีๆข้าจะลงโทษที่ท่านกลั่นแกล้งข้าตอนที่มาถึง ท่านพี่กินอะไรมาหรือยังหิวหรือไม่เจ้าคะ""อืม รีบมายังมิได้กินข้าวคิดถึงเจ้านัก""งั้น ดื่มนมรองท้องก่อนไหมเจ้าคะ""หึๆๆ เมียรักของข้า วันนี้เจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกหรือยั่วยวนเร่าร้อนเหลือเกิน" "หื
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง พาเมียไปพรอดรัก
สองคนเดินเข้าบ้าน จูเหมยลี่ถอดเสื้อนอกเขาออก เซียวจ้านเป่ยไม่เอาแต่ใจเขานอนกอดนางไว้ ก่อนจะขอนางดื่มด่ำทรวงอกคู่งาม ที่เขาห่างหายไปนานจูเหมยลี่ตามใจเขา เซียวจ้านเป่ยทั้งดูดเม้มตวัดลิ้นเลียไปมาจนร่างงามสะท้านผวาแอ่นอกขึ้นหาเขา ครางเบาๆด้วยความเสียวซ่าน จนกระทั่งเขาละจากดอกบัวทั้งสอง เลื่อนขึ้นมาหาสบตากับนาง นัยตาสีน้ำหมึกของเขาช่างดึงดูดนางให้หลงใหลยิ่งนัก มือน้อยๆยกขึ้นมาลูบใบหน้าของเขา"โกนหนวดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เจ้าคะ เขียวครึ้มแล้ว""อยากกลับมานอนหนุนตักให้เจ้าโกนให้ ไปที่ริมธารกันไหมเด็กดี""ไม่ได้ คนเต็มบ้านสายตากี่คู่กันไม่ได้มีแค่ผิงผิงเช่นเมื่อก่อนแล้วนะเจ้าคะ""หืม เมียข้าเจ้าคิดอันใดหรือ พี่หมายถึงโกนหนวดเท่านั้น เมียจ๋าเจ้าคิดมากกว่านั้นหรือ หื้ม""เซียวจ้านเป่ยคนบ้านี่ ข้าไม่คุยกับท่านแล้ว จะไปดูลูก งานในมือยังไม่เสร็จเลย"เซียวจ้านเป่ยหัวเราะในลำคอเขารู้แล้วว่าเมียงอน เขากับนางห่างหายเรื่องผัวเมียไปปีกว่า เขามาถึงก้ปลุกเร้านางขนาดนี้ยังแกล้งนางอีก ก่อนจะอมยิ้มเซียวจ้านเป่ยผูกสาบเสื้อให้นางก่อนจะอุ้มจูเหมยลี่ขึ้นเอ่ยกระซิบ"ไม่ได้ไปเรือนหอบนเขาเสี
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง เซียวจ้านเป่ยกลับมาแล้ว
ตอนนี้ขบวนของจ้านอ๋องรอพักอยู่ที่ตำบล ส่วนท่านอ๋องนั้นทนคิดถึงเมียกับลูกไม่ไหวควบม้ากลับหมู่บ้านจิ่วโจวเรียบร้อยแล้ว จูเหมยลี่ที่ตอนนี้กำลัง เดินดูแปลงผักที่ให้คนงานช่วยกันปลูกเพื่อทำผักดอกสามรส อากาศหนาวๆนำมาต้มกับเต้าหู้รสชาติอร่อยซดน้ำแกงคล่องคอมากนัก พริกออกดอกออกผลดกดี นำมาทำน้ำมันพริกส่งออกไปขายได้กำไรพอควร เนื่องจากคนยังไม่นิยมกินรสจัด ส่วนใบชาย่อมขายดีมาก อ้ายเฉิงที่ตอนนี้ได้รับข่าวดีว่าซูฟางหรูตั้งครรภ์แล้วด็ดีใจ จูยวี่ซานกับเฝิงอันหยวนไปไหนไม่ได้เพราะอ้ายซินกับอ้ายเย่วใกล้คลอดเต็มที "เสี่ยวลี่ ผักดองคราวก่อนอร่อยมากนัก ท่านยายเบื่ออาหารมานานแล้ว พอได้ผักดองของเจ้าก็ทำให้กินได้มากขึ้นน่ะ ขอบใจนะ อีกอย่างเรื่องท่านหมออีกหยวนอีก""พี่เว่ยเว่ยจะเกรงใจทำไมเจ้าคะ ปู่ใหญ่กับท่านลุงช่วยเหลือข้าไว้ไม่น้อยเลย หากไม่ได้บ้านใหญ่ของพวกท่าน มิใช่ว่าป่านนี้หญ้าบนหลุมฝังศพของข้าสูงท่วมศีรษะท่านแล้วหรอกหรือ"สองพี่น้องนั่งคุยกันไปพลางเด็ดขั้วดอกโม่ลี่ฮวาไปพลาง ทางด้านคนงานพวกนางกำลังจัดการเด็ดก้านของพริกออก ใครมีหน้าที่ตากก็ตาก หรงหรงอุ้มอ้ายหลินเหว่ยออกมาเดินเล่น
