บททั้งหมดของ INTENSE LOVE | คลั่งรักจอมมาร: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ขยับมานี่!”เสียงห้วนออกคำสั่งอย่างไม่สบอารมณ์ ทำเอาคนที่นั่งชิดขอบประตูอย่างทำตัวไม่ถูกนั้นค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้เขาอย่างไม่อิดออดและไม่ถามหรือสงสัยอะไรทั้งสิ้นก็เธออยากอยู่ใกล้ๆ เขามานานแล้วนี่นา คนตัวเล็กขยับเข้ามานั่งชิดติดชายหนุ่มจนสะโพกมนเบียดเสียดกับสะโพกของเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆฟรึบ!มือหนายื่นไปจับมือเรียวสวยของคนตัวเล็กที่วางอยู่บนตักเธอมากุมเอาไว้เหมือนตอนก่อนจะขึ้นมาบนรถไว้อีกครั้ง ก่อนจะดึงมาวางไว้บนตักแกร่งของตัวเองพร้อมกับบีบคลึงและไล้นิ้วบนหลังมือเล็กไปมาตลอดทาง การกระทำของเขาทำเอาผู้เป็นเจ้าของมือได้แต่แอบลอบยิ้มด้วยความเขิน ทำไมวันนี้เขาน่ารักกับเธอจังแม้จะดุไปบ้างแต่เขาก็น่ารักไม่ไหวเลย“นายครับผมเกรงว่าถ้าไปส่งคุณพิรตาก่อน นายจะไม่ทันเอาครับ เอ่อ งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนายก่อนแล้วค่อยกลับไปส่งคุณพิรตานะครับ” นิคหันมาพูดกับเจ้านายหนุ่มที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่เบาะด้านหลังด้วยน้ำเสียงจริงจัง“อื้ม” ชายหนุ่มหันมามองคนตัวเล็กข้างกายเพียงแว๊บเดียว ก่อนจะครางเสียงต่ำในลำคอตอบกลับลูกน้องไป เปลือกตาหนาของชายหนุ่มปิดลงช้าๆ ราวกับต้องการพักผ่อนแต่ทว่ามือและนิ้วของเขาก็ยังคงบ

ครืด ครืด ครืด“คะ คุณลีอันโดร”คนตัวเล็กที่กำลังนั่งถักเสื้อไหมพรมอยู่ที่พื้นข้างเตียงนอนถึงกลับต้องเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจ พลันหัวใจดวงน้อยก็เต้นรัวเร็วด้วยความตื่นเต้นดีใจ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นว่าเป็นเขาที่โทรเข้ามาหาเธอในยามวิกาลแบบนี้มือเรียวกำลังจะยื่นไปกดรับ แต่ทว่าปลายสายก็ตัดไปก่อน... หื้อเธอไม่ได้กดรับช้าสักหน่อยทำไมรีบวางจังพิรตาหยิบมือถือเครื่องบางมาถือเอาไว้ในมือเผื่อเขาโทรกลับมาอีกครั้งเธอจะได้กดรับสายทัน จนเวลาล่วงเลยไปหลายนาทีก็ไม่มีเสียงจากสายเรียกเข้าดังขึ้นเลยหรือเขาแค่กดผิด“โทรกลับดีมั้ยนะ” เม้มปากอย่างชั่งใจอยู่นานกับการคิดจะโทรกลับไปหาเขา ถึงแม้เขาจะกดผิดหรือมือลั่นแต่เธอขอโทรหาเขาให้คลายคิดถึงลงบ้างก็ยังดี และถึงจะโดนเขาดุกลับมาเธอก็ยอมทางด้านลีอันโดรนั้นก็แทบนั่งไม่ติดที่ตัวเองเผลอกดโทรหาเธอแบบวิดีโอคอล ถ้าเธอรับเขาจะต้องทำหน้าแบบไหน จะตอบว่ายังไง จะคุยอะไรกับเธอ เขาคิดอย่างตื่นเต้นราวกับเด็กหนุ่มพึ่งหัดมีความรักน่าอายชะมัด!ครืด ครืด ครืดแน่นอนจากที่เขานั่งไม่ติดเก้าอี้ทำงานอยู่แล้ว ตอนนี้เขาแทบจะลุกเดินไปให้ทั่วทั้งห้องด้วยความตื่นเต้นที่เห็นสายโทรเข้าม

Penhouse Leandoลีออนรับหน้าที่มาส่งพี่ชายที่เมาหมดสภาพคนเดียว เนื่องจากลีโอนาโดรพี่ชายอีกคนของเขาต้องไปส่งจินนี่แฟนสาวที่บ้านเพราะเธอเมาไม่ได้สติเช่นกัน แน่นอนที่เขาต้องมาส่งด้วยตัวเองก็เพราะต้องรักษาภาพลักษณ์ของนายใหญ่แห่งลอเรนเซียส ครั้นจะให้ลูกน้องมาส่งแล้วเห็นสภาพพี่ชายเขาแบบนี้ความผิดของเขาต้องถูกเพิ่มขึ้นมาอีก เพราะแค่ที่มอมเหล้าพี่ชายเพื่อให้คนปากแข็งอย่างลีอันโดรยอมเปิดปากว่าไปเฝ้าใครที่เมืองไทยความผิดเขาก็หนักพอแล้ว แม้จะทำตามคำขอร้องของแม่ก็ตาม“รอฟ! มาช่วยแบกพี่ใหญ่หน่อยซิวะ” ลีออนเปิดประตูรถมาเรียกลูกน้องคนสนิทของพี่ชายที่ยืนรอเจ้านายที่ลานจอดรถของเพนท์เฮ้าส์“ครับ คุณลีออน!” รอฟรับคำและตรงดิ่งเข้ามาที่รถสปอร์ทหรูของลีออนเพื่อประคองร่างของเจ้านายออกมาจากข้างในรถอย่างทุลักทุเล เพราะคนที่เมาจนแขนขาอ่อนแรงแทบก้าวขาเดินเองไม่ไหว“เอ่อ ว่าแต่ทำไมนายใหญ่ถึงได้มีสภาพแบบนี้ละครับคุณลีออน ปกติเมายากยิ่งกว่าอะไร” รอฟเอ่ยถามลีออนด้วยความสงสัยกับสภาพของเจ้านายที่แม้จะยืนเองยังไม่ได้“อย่าพึ่งถามมาก! รีบพาขึ้นไปก่อนที่จะสร่างเมาแล้วมาซัดฉันเข้า!” รอฟได้แต่มองตามน้องชายของเจ้านายด้วยคว

บ้านไออุ่น, ประเทศไทย"เขาทำอะไรอยู่นะ ทำไมไม่รับสายสักที" ทันทีที่ว่างจากทำอาหารให้เด็กๆ ช่วยมารดาแล้ว พิรตาก็รีบปลีกตัวเข้ามาในห้องเพื่อโทรหาเขาทันที แต่โทรเท่าไหร่เขาก็ไม่รับสายเลย ทักไปเท่าไหร่เขาก็ไม่อ่านไม่ตอบ"หรือเขายังไม่สร่างเมา นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วนี่นา เขาจะเป็นอะไรรึเปล่านะ" คิดด้วยความวิตกและเป็นห่วงเขา มือสวยก็ยังไม่วายกดโทรหาเขาอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ แล้วนี่เธอก็ไม่รู้จักใครที่พอจะสามารถติดต่อเขาได้เลย รู้อย่างงี้เธอน่าจะขอเบอร์พี่นิคลูกน้องเขาไว้ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด...ใบหน้าสวยหม่นเศร้าลงทันทีเพราะไม่ว่าจะเพียรพยายามโทรยังไงเขาก็ไม่รับ หรือจะเป็นเพราะว่าพอเขาสร่างเมาแล้วเขาเลยกลับไปเป็นคนเดิม คนที่รังเกียจและไม่ชอบหน้าเธอนะคงใช่แน่เลย... เขาคงจะจำสิ่งที่พูดกับเธอไม่ได้ไม่งั้นเขาคงตอบแชทหรือรับสายเธอแล้ว หญิงสาวคิดพลางน้ำตาซึม...┅✹┅วันเวลาล่วงเลยจากวันเป็นสัปดาห์จากสัปดาห์เป็นเดือนแล้วนี่ก็ผ่านมาเกือบจะสองเดือนเข้าไปแล้ว ที่พิรตาพยายามติดต่อหาเขา ทั้งส่งข้อความหาทั้งโทรหา แต่ก็ไร้วี่แววจากการตอบรับและโทรกลับมา แม้จะรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำนั้นไม่ถูกไม่ควรและเป็นการรบกวนเขา

หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จร่างเล็กก็เดินเข้าไปหาทุกคนที่รออยู่บริเวณริมสระว่ายน้ำ และทันทีที่เข้ามาถึงดารินก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรนอกจากบอกให้เธอปลดเสื้อคลุมที่ใช้ปิดบังเรือนร่างในชุดบิกินี่ทูพีชสีแดงเพลิงออกทันที แน่นอนว่าคุณท่านยกโทรศัพท์ขึ้นมากดรัวถ่ายภาพเธอและจับร่างเธอพลิกไปมาโดยมีป้าแอนช่วยออกแบบท่าทางและจับหมุนร่างเธอไปมาจนรู้สึกเวียนหัว"ยิ้มหน่อยลูก" คุณท่านร้องบอกเธอให้ยิ้มด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ท่าทางท่านดูแปลกมากสำหรับเธอ ไม่ว่าจะรอยยิ้มมีเลศนัยหรือการเอาอกเอาใจเธอหนักกว่าทุกครั้ง"จะกอดเอาไว้ทำไมล่ะ มีของดีก็ต้องโชว์สิจ๊ะ" ดารินเดินมาจับเรียวแขนเล็กที่ยกกอดอกปิดบังความอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัวของเธอออก แล้วหันไปยื่นมือถือให้ป้าแอนถ่ายรูปเธอต่อ"ยิ้มสวยๆ สิจ๊ะเดี๋ยวฉันจะส่งรูปไปอวดคุณใหญ่สักหน่อย"ทันทีที่เธอได้ยินชื่อของเขา จากรอยยิ้มเจื่อนก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแห่งความเขินอาย ใบหน้าสวยแดงซ่านจนป้าแอนต้องรีบยกกล้องมาถ่ายเอาไว้อย่างรู้งาน โดยหารู้ไม่ว่าหายนะสุดร้ายแรงกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอในไม่ช้า!ทุกคนต่างยิ้มเอ็นดูกับความน่ารักจนเก็บอาการไม่อยู่ของหญิงสาว อย่างนี้คุณใหญ่ก็ได้ใจสิ