หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จร่างเล็กก็เดินเข้าไปหาทุกคนที่รออยู่บริเวณริมสระว่ายน้ำ และทันทีที่เข้ามาถึงดารินก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรนอกจากบอกให้เธอปลดเสื้อคลุมที่ใช้ปิดบังเรือนร่างในชุดบิกินี่ทูพีชสีแดงเพลิงออกทันที แน่นอนว่าคุณท่านยกโทรศัพท์ขึ้นมากดรัวถ่ายภาพเธอและจับร่างเธอพลิกไปมาโดยมีป้าแอนช่วยออกแบบท่าทางและจับหมุนร่างเธอไปมาจนรู้สึกเวียนหัว"ยิ้มหน่อยลูก" คุณท่านร้องบอกเธอให้ยิ้มด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ท่าทางท่านดูแปลกมากสำหรับเธอ ไม่ว่าจะรอยยิ้มมีเลศนัยหรือการเอาอกเอาใจเธอหนักกว่าทุกครั้ง"จะกอดเอาไว้ทำไมล่ะ มีของดีก็ต้องโชว์สิจ๊ะ" ดารินเดินมาจับเรียวแขนเล็กที่ยกกอดอกปิดบังความอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัวของเธอออก แล้วหันไปยื่นมือถือให้ป้าแอนถ่ายรูปเธอต่อ"ยิ้มสวยๆ สิจ๊ะเดี๋ยวฉันจะส่งรูปไปอวดคุณใหญ่สักหน่อย"ทันทีที่เธอได้ยินชื่อของเขา จากรอยยิ้มเจื่อนก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแห่งความเขินอาย ใบหน้าสวยแดงซ่านจนป้าแอนต้องรีบยกกล้องมาถ่ายเอาไว้อย่างรู้งาน โดยหารู้ไม่ว่าหายนะสุดร้ายแรงกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอในไม่ช้า!ทุกคนต่างยิ้มเอ็นดูกับความน่ารักจนเก็บอาการไม่อยู่ของหญิงสาว อย่างนี้คุณใหญ่ก็ได้ใจสิ
ลีอันโดรถอนจูบแสนดุดันออกจากเรียวปากอิ่มสวยที่บวมเจ่อเล็กน้อย ก่อนจะหยัดกายขึ้นเพื่อถอดกางเกง สายตาคมดุมองร่างของผู้หญิงที่ทำให้เขาโมโหจนต้องรีบมาหาโดยไม่ได้มีเวลาให้พักอย่างคาดโทษ"อร๊าย!" มือเล็กรีบยกมาปิดตาเอาไว้ด้วยความตกใจเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นท่อนเอ็นขนาดเท่าแขนของเธอกระตุกหงึกหงักอยู่กลางกายของเขา"หึ! เห็นมาเยอะแล้วไม่ใช่หรือไง จะปิดตาเอาไว้ทำไม" กระแทกเสียงถามเธอด้วยน้ำเสียงดูแคลน ส่วนมือหนาทั้งสองข้างก็จัดการดึงกางเกงให้หลุดออกจากปลายเท้าโยนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี ก่อนจะวกไปกระชากเรียวแขนที่ยกปิดตาไปตึงไว้เหนือศีรษะของเธอจ๊วบ!ปากหยักกดกระแทกลงบดจูบเรียวปากอิ่มสวยที่เผยอรอรับอย่างหนักหน่วง ดุดัน ฝ่ามือหนาลูบไล้และบีบขย้ำอยู่ที่อกสวยอวบอิ่มของเธออย่างหยาบโลนจนเนื้อนิ่มทะลักปริตามร่องนิ้วลีอันโดรตะโปมจูบเรียวปากอิ่มสีสดครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความดุเดือดจากความหวงที่ปะทุขึ้นจนแทบล้นอก ทำเอาชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวของเลือดจากอุ้งปากสวย มือหนาที่มีเส้นเลือดปูดโปนหนาตาเลื่อนไปฉีกกระชากชุดว่ายน้ำท่อนบนที่ตอนนี้กองอยู่เหนือเนินอกอวบด้วยความเกรี้ยวกราดชุดแบบนี้เขาต้องได้เห็นแ
ลีอันโดรกระชับแขนเพื่อกกกอดร่างเล็กเข้าหาตัว แต่ทว่าความว่างเปล่าที่เกิดขึ้นก็ทำเอาเขาต้องสะดุ้งตื่นและเปิดเปลือกตาขึ้นมองไปทั่วทั้งห้อง ก่อนสายตาคมดุจะไปสะดุดเข้ากับร่างบอบบางของแม่เมียหมาดๆ กำลังย่องเดินออกจากห้องด้วยความเงียบเชียบราวกับกลัวทำเขาตื่นเพราะเสียงเดินของเธอ"จะไปไหน!" เขาเค้นเสียงดุใส่คนที่กำลังจะเปิดประตูห้องพลางใช้สายตาสำรวจร่างกายขาวอวบอิ่มของเธอหวงแหน เมื่อเธอกำลังจะออกจากห้องทั้งที่มีเพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาปิดบังเรือนกายเธอเท่านั้น แม้เสื้อเขาจะตัวใหญ่จนสามารถคลุมได้เกือบถึงเข่าเธอ แต่มันก็บางจนไม่สามารถที่จะบดบังเรือนกายสวยงามของเธอได้เลย แล้วถ้าใครเห็นเธอในสภาพที่แสนเซ็กซี่แบบนี้เข้าคงเกิดอารมณ์อยากจับเธอกดจมเตียงเหมือนที่เขากำลังคิดอยู่แน่"คะ คุณลีอันโดร ตะ ตื่นแล้วหรอคะ" ทันทีที่เธอหันหน้ากลับมาหาเขา กรามแกร่งก็ขบกันจนเป็นสันนูนด้วยความหวงที่ประทุขึ้นมาทันที สายตาดุคาดโทษเลื่อนมองเนินอกอวบที่เขาดูดดึงอย่างลุ่มหลงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงกำลังโผล่พ้นออกมาทะลุเนื้อผ้าบางนี่อย่าบอกนะว่าเธอคิดจะออกไปจากห้องด้วยสภาพแบบนี้จริงๆ"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน!" เขาถามด้วยเสียง
เปลือกตาหนาขยับเปิดขึ้นมาอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังแว่วๆ เข้ามาในโสตประสาท เขาเหลือบสายตามองหาเสียงน่ารำคาญที่ดังรบกวนเขาอยู่ที่ไหนซักแห่งอย่างหงุดหงิด พลันตาคมดุก็ไปสะดุดกับกางเกงสแลคที่ถอดกองอยู่ข้างเตียง ซึ่งข้างในนั้นมันมีมือถือของเขาที่ไม่ได้เอาออกมาเพราะมัวแต่โกรธและอยากทำโทษคนตัวเล็กในอ้อมกอดจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างใดๆ ทั้งนั้นชายหนุ่มประคองศีรษะเล็กที่ซวนซบหลับใหลอยู่บนแผงอกของเขาลงนอนที่หมอนใบโตข้างๆ แทนแขนกำยำของตัวเองอย่างเบามือ"อื้อออ คุณใหญ่~" เสียงเล็กครางงุ้งงิ้งน่ารัก แต่ทว่าเปลือกตาสวยกลับยังปิดหลับสนิท"คร้าบบบ" เขาครางเสียงตอบรับหวานหู มือก็เลื่อนลงไปตบที่ก้นเธอเบาๆ คล้ายกล่อมเด็กให้นอน มุมปากเล็กยิ้มละมุนราวกับกำลังหลับฝันดี เขาจึงก้มลงกดจูบที่ปากอวบอิ่มแรงๆ อย่างมันเขี้ยวก่อนจะเลื่อนปลายจมูกไปหอมแก้มนิ่มของเธออย่างอดใจไม่ไหวจุ๊บ!ลีอันโดรตัดใจจากเรียวปากอิ่มสวยก่อนจะพลิกกายใหญ่ล่ำสันลงจากเตียงก้มไปหยิบกางเกงที่ถอดกองอยู่บนพื้นขึ้นมาล้วงมือควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังรบกวนการนอนของเขา"กูบอกมึงว่าไง! อย่าโทรมารบกวนกู!" ลีอันโดรกรอกเสียงเข้มดุใส่นิคทั
อันเดรสที่เห็นภรรยานิ่งไปราวกับช็อคหลังจากที่เปิดอ่านข้อความของลูกชายที่ส่งมาก็ขยับเข้าไปดูหน้าจออมือถือของภรรยา ก่อนที่เขาจะอึ้งและช็อคตามไปติดๆ กับสิ่งที่เห็น สิ่งที่ภรรยาเขาเพียรบอกเพียรเป่าหูเขามาตลอดว่าลีอันโดรส่งคนไปเฝ้าไปดูแลหนูพอใจที่เมืองไทยเป็นเรื่องจริงหรอเนี้ย"อะ แฮ่ม ฉันว่าทุกคนไปพักผ่อนเถอะนะ ตอนนี้ลีออนกับลีโอให้คนออกตามหาหนูพอใจอย่างเต็มที่ ฉันรับรองว่าหนูพอใจจะต้องปลอดภัย" เป็นเสียงอันเดรสที่เอ่ยออกมาหลังจากที่ทุกอย่างเงียบสงบไปตั้งแต่ที่ภรรยาเขายืนช็อคค้างกลางอากาศไป"อ่ะ จริงด้วยย ไปพักผ่อนเถอะแม่เพียงแม่เพ็ญ หนูญะญ๋าด้วยนะลูก เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว หนูพอใจ เอ่อ น่าจะปลอดภัยอยู่ที่ไหนซักที่แหละ" ดารินเอ่ยเสริมคำพูดของสามี น้ำตาที่ตอนแรกเจิ่งนองรอบดวงตาตอนนี้แห้งเหือดเพราะภาพสุดสยิวของลูกชายและลูกสะใภ้ที่ถูกส่งมาทุกคนได้แต่ขมวดคิ้วและมองดารินด้วยความแปลกใจ เหตุใดคุณท่านทั้งสองถึงมีท่าทีคลายกังวลไป ทั้งที่เมื่อครู่แทบจะเป็นลมไปอีกรอบ โดยเฉพาะดาริน แล้วไหนจะคำพูดนั่นอีก เหมือนกับรู้ว่าพิรตาอยู่ที่ไหน แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยถามอะไร เพราะทุกคนกำลังตกอยู่ในห้วงความเป็นห่วงหญิงส
พิรตาถูกพามาบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ของคุณท่านโดยท่านพาเธอเข้ามาในห้องนอนใหญ่อีกห้องซึ่งอยู่ติดกับห้องของคุณท่านและคุณอันเดรสเพราะคุณท่านยังไม่ให้เธอกลับไปหาแม่และญะญ๋าเพราะดึกมากแล้ว ท่านให้เหตุผลว่าตอนนี้ทุกคนกำลังตกใจและเครียดที่เธอหายไป ท่านไม่อยากให้เธอไปพบกับทุกคนตอนนี้เพราะกลัวว่าเธอจะตอบคำถามทุกคนไม่ได้ว่าเธอหายไปไหนกับใครมา ซึ่งก็จริงนะหากเธอไปพบทุกคนตอนนี้เธอคงตอบคำถามไม่ถูกแน่ ยิ่งคนโกหกไม่เป็นแบบเธอยิ่งแล้วไปใหญ่"นั่งก่อนลูก" ดารินโอบประคองร่างเล็กของว่าที่ลูกสะใภ้มานั่งที่เตียงใหญ่กลางห้อง มือเรียวสุขภาพดียกขึ้นเกลี่ยเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสวยของพิรตาอย่างแผ่วเบาอ่อนโยนพิรตาที่เห็นท่านมีท่าทางราวกับไม่ได้โกรธหรือรังเกียจอะไรเธอ ก็ยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักขึ้นไปอีก ร่างบอบบางภายใต้ชุดเสื้อคลุมทรุดตัวลงไปนั่งที่พื้นและก้มกราบที่เท้าของดารินเพื่อขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น กับสิ่งที่เธอบังอาจไปมีอะไรกับลูกชายของท่านซึ่งถือว่าเป็นผู้มีพระคุณกับครอบครัวของเธอ เธอได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคาไปแล้วเต็มตัวแล้วจากเหตุการณ์นี้ แม้ตอนแรกเขาจะฉุดเธอไปแต่เธอก็ไม่ได้หนี
ฟรึบ!ร่างสูงขยับนั่งลงที่ขอบเตียงพลางใช้สายตาลอบมองและสำรวจใบหน้าสวยหวานของคนหลับเงียบๆ สงสัยเมื่อคืนคงร้องไห้หนักแน่นอน ตาบวมช้ำเชียว ยัยเด็กนี่ก็จริงๆ เลยเอะอะร้องไห้ เอะอะก็น้อยใจ ชอบคิดเองเออเอง ดูการกระทำเขาไม่ออกรึไง คนเกลียดคนไม่ชอบหน้าที่ไหนกันจะจับเธอกอดเธอหอมและจูบเสียทุกครั้งที่เห็นหน้า ทั้งสั่งลูกน้องตามเฝ้าตามดูแล เขางอนเขาน้อยใจที่เธอไม่ไปหาแค่ไหน ปากเขาบอกว่าจะเลิกสนใจเธอแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องนั่งเครื่องจากสเปนมาหาเธอที่นี่ภายในสิบสองชั่วโมง เพราะความหวงที่เธอบังอาจใส่ชุดบิกินี่โชว์คนอื่นก่อนมาถึงที่นี่เขาคาดโทษเธอไว้มากมายสารพัด แต่พอได้กอดได้สัมผัสเนื้อตัวหอมละมุนของเธอเขาที่คิดถึงและจดจำได้ดีว่าหอมชื่นใจแค่ไหน เขาก็ลงโทษเธอไม่ลงเลย ความโกรธความหวงแหนแปรเปลี่ยนเป็นอยากทะนุถนอมเธอเพราะกลัวเธอจะเจ็บจุ๊บ! ฟอดด"เด็กขี้แย" ปากหยักกดจูมแก้มนิ่มและเรียวปากเล็กอย่างมันเขี้ยว เขาอยากจับเธอมาฟัดหนักจะได้เลิกเป็นคนขี้น้อยใจและงอแงนัก หากไม่ติดว่าเกรงใจแม่เมียที่อยู่ข้างล่างปานนี้เธอเสร็จเขาอีกรอบแน่ร่างเล็กบนเตียงขยับตัวไปมาราวกับกำลังรู้สึกตัว ทำเอาลีอันโดรที่นั่งเฝ้านั่งมองเ
"แม่ก็ต้องเคลียร์กับผมเรื่องเมื่อคืนเหมือนกัน!" น้ำเสียงของเขาที่เปล่งออกมานั้นฟังดูแล้วคงยังไม่หายโมโหเรื่องเมื่อคืนแน่ เจ้าคิดเจ้าแค้นเหมือนกันสินะลูกชายเธอเนี้ย"นะ นี่อย่ามามองแม่ด้วยสายตาดุดันแบบนี้นะ ตัวเองทำผิดแท้ๆ เลยมีอย่างที่ไหนพาหนูพอใจไปแบบนั้น รู้ไหมทุกคนตกใจกันแค่ไหนคุณใหญ่" ดารินสวนกลับลูกชายอย่างไม่ยอมแพ้แม้จะแอบหวั่นกับท่าทางเยือกเย็นนั้น"แล้วใครใช้ให้แม่..." จับเมียผมใส่บิกินี่โชว์ไอ้พวกการ์ดกันล่ะ! เขาได้แต่ต่อประโยคนี้อยู่ในใจ เพราะทุกคนยังอยู่ที่นี่ เขาไม่อยากพูดอะไรให้ตัวเองเสียฟอร์ม เพราะช่วงหลังมานี้หลุดบ่อยเหลือเกิน"แม่อะไร" ดารินถามลูกชายด้วยความอยากรู้ แต่ในใจกำลังยิ้มร่าเพราะรู้สาเหตุดี ตอนแรกเธอคิดว่าแผนจับหนูพอใจใส่ชุดบิกินี่เพื่อล่อลูกชายเธอมาที่ไทยจะไม่สำเร็จด้วยซ้ำเพราะหลังจากที่เธอส่งรูปให้เจ้าลูกชายดู ก็ไม่เห็นตอบอะไรกลับมานอกจากขึ้ว่าอ่านแล้วเท่านั้น แต่ที่ไหนได้คนที่ไม่ตอบแชททำเป็นนิ่งเฉยกลับกำลังรีบนั่งเจ็ตมาหาลูกสะใภ้ของเธอ ปากแข็งให้ได้ตลอดเถอะคุณใหญ่"เปล่า! ออกไปกันได้แล้ว ผมอยากพักผ่อน" ลีอันโดรเฉไฉตอบมารดาด้วยน้ำเสียงกึ่งรำคาญ ก่อนจะหันไปไ
หลายชั่วโมงผ่านไป..."อื้อ.. พะ พอแล้วค่ะ เดี๋ยวไปประชุมไม่ทันนะ" พิรตาพูดพร้อมกับดันบ่าแกร่งของสามีเอาไว้เมื่อเขานั้นทำราวกับจะเข้ามากอดมาจูบเธออีกครั้ง ในห้องน้ำก็สองยกบนเตียงก็หนึ่ง นี่เขายังจะทำกับเธอในห้องแต่งตัวอีกหรือไงกัน"ก็ใครอยากให้น่ารักขนาดนี้ล่ะ จุ๊บ!""อื้อ! รีบใส่เสื้อผ้าเลยนะคะ" คนตัวเล็กพูดพร้อมกับยื่นเสื้อเชิ้ตสีขาวให้สามีหนุ่ม ก่อนจะผละตัวออกมายืนให้ห่างกับคนจอมหื่น"คร้าบบม๊ามี๊..."ฟรึ่บ!"อร๊ายยย"ชายหนุ่มยื่นมือไปรับเสื้อที่เธอส่งให้ก่อนจะกระตุกที่ชายเสื้อจนร่างเล็กที่มีเพียงเสื้อคลุมตัวใหญ่ปิดบังเรือนร่างถึงกับเซถลาตามแรงดึงเข้าสู่อ้อมกอดของเขา"ก่อนใส่เสื้อ... ขอกินนมม๊ามี๊ก่อน"จ๊วบ!"อร๊ายย... คนเจ้าเล่ห์" แม้ปากจะต่อว่าเขาแต่มือเรียวกลับยกขึ้นมาบีบบ่าแกร่งของเขาแน่น เมื่อเขาก้มหน้าลงมาดูดที่ยอดทรวงหวานสีช้ำจากแรงดูดกินของเขา ปากหยักเพิ่มแรงดูดดึงจนเธอแทบทรงตัวไม่อยู่เพราะถูกความเสียวซ่านจากปลายลิ้นร้อนเล่นงานสุดท้ายก็แพ้เขาอีกตามเคยสินะ"อื้อ.. พอแล้วค่ะ พอ" หญิงสาวพูดกับร่างสูงที่ดูดเม้มหน้าอกเธออย่างเมามันอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงยอมผละกลีบปากออกมา แต่ทว่าก
"นะ หนูจะทำอะไร? พอใจ อ๊า!!" ร่างสูงร้องถามเสียงหลงเมื่อทันทีที่เธอขึ้นคร่อมทับเขาพิรตาไม่ตอบแต่กลับใช้มือเล็กคว้าท่อนเอ็นอุ่นที่แข็งขึงตั้งลำตรงจับสอดเข้ามาในร่องรักของตัวเองราวกับสาวร้อนรัก ทำเอาชายหนุ่มได้แต่ส่งเสียงครางซี๊ดปากอย่างเสียวซ่าน มือหนาที่พึ่งหยิบเครื่องป้องกันมา กำแน่นอย่างทรมานเมื่อสะโพกมนขยับส่ายวนไปมาอย่างยั่วเย้าบนแท่งรักที่อยู่ในกายสาวของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็ต้องรีบยกไปจับที่เอวคอดเล็กเอาไว้แล้วบีบเคล้นเนื้อเนียนนุ่มเพื่อระบายความเสียวกลางกายสาวของเธอนั้นตอดความแข็งขึงเขาเป็นจังหวะจนเขานั้นปวดร้าวและทรมานไปทั้งลำ ยิ่งเธอส่ายวนสะโพกอย่างร่านร้อนชนิดที่ไม่ได้กลัวเอวหักเลยสักนิดก็ยิ่งทำเอาเขาเสียวทรมานจนต้องกัดกรามแกร่งเอาไว้แน่น"คุณใหญ่จะลงโทษที่พอใจขัดคำสั่งหรอคะ" ถามเสียงกระเส่าพร้อมกับกดสะโพกลงไปบนท่อนเอ็นของเขาหนักๆ แม้จะเสียวและทรมานไม่แพ้กับเขา แต่ยกนี้เธอต้องเป็นฝ่ายชนะเขาเท่านั้น"อ๊าาา... ซี๊ดด พะ พอก่อนที่รัก อ๊ะ!""พอได้ไงล่ะคะ... คุณใหญ่ยังไม่โดนฟาดเลยที่ทำตัวงี่เง่า!"เพลียะ!!!ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของเมียรักทันที หึ คงคิดว่าเขาจะโดนฟาดที่อื่นใช่ไห
"อ้ะ คุณใหญ่!!"หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อถูกผู้เป็นสามีฟาดฝ่ามือลงมาที่สะโพกกลมมนอย่างไม่เบามือนัก ร่างบางที่กำลังถูกอุ้มพาดบ่าแกร่งดีดดิ้นไปมาพลางร้องขอความช่วยเหลือจากสาวใช้ที่อยู่บริเวณนั้น แต่ก็หาได้มีคนกล้าเข้ามาช่วยเธอเลยสักคน เพราะแค่ถูกคนบ้าอำนาจที่อุ้มเธออยู่ตอนนี้ปรายตามองด้วยสายตาดุดันคาดโทษ ทุกคนก็ต่างก้มหน้างุดอย่างหวาดกลัวก่อนจะเดินหลบเลี่ยงไปอีกทางทันที"ช่วยด้วยค่ะ ป้าพอลล่าช่วยพอใจด้วยย...คุณใหญ่ปล่อยพอใจลงเดี๋ยวนี้นะคะ!""กะ เกิดอะไรขึ้นกันคะนายใหญ่ ทำไมถึง…" ป้าพอลล่าหัวหน้าแม่บ้านที่พึ่งเดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มอย่างสงสัยใคร่รู้กับเหตุการณ์ตรงหน้า"ไปบอกไอ้รอฟให้ไปส่งเนลล่าที่โรงเรียน แล้วบอกมันเลื่อนประชุมเป็นตอนบ่าย!" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสูงวัย แต่กลับหันไปออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดันน่ากลัวแทน"ตะ แต่ว่าา...นายญะ…""ถ้าไม่อยากโดนไล่ออกก็หุบปากและรีบไปทำตามที่ฉันสั่งซะ!"ร่างสูงตะคอกเสียงดุใส่หญิงชราหัวหน้าแม่บ้านก่อนจะอุ้มร่างบางที่ยังคงดีดดิ้นบนบ่าเดินมุ่งหน้าขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันทีด้วยใบหน้าบึ้งตึง ปล่อยให้คนที่ถูกตะคอกเส
ครืด ครืด ครืด~เสียงมือถือเครื่องบางที่ดังขึ้นอยู่โต๊ะเล็กข้างเตียงนั้น ทำเอาเปลือกตาบางขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ปรือปรอยเปิดเปลือกตามองไปยังต้นเหตุของเสียงรบกวนนั้นอย่างแปลกใจที่ถูกรบกวนตั้งแต่เช้ามือเรียวเล็กเอื้อมไปหยิบมือถือที่ส่งเสียงดังเข้ามาถือเพื่อเตรียมจะกดรับ แต่ทว่าเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอมือถือนั้นก็ทำเอาคนที่สะลึมสะลือในตอนแรกต้องรีบเด้งตัวขึ้นมานั่งแทบจะทันที เมื่อเห็นว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะแปดโมงเช้าแล้ว ซึ่งมันก็คือเวลาที่ลูกสาวตัวน้อยนั้นต้องได้ทานข้าวเพื่อเตรียมจะไปโรงเรียน แต่คนเป็นแม่อย่างเธอกลับนอนตื่นสาย ทั้งที่เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนดึกมากแถมไม่ได้ถูกสามีรังแกก่อนนอนด้วย"ตายละ... เนลล่าต้องงอนแน่เลย" พิรตาพึมพำพลางเตรียมจะลุกจากเตียงโดยไม่สนใจมือถือที่ส่งเสียงดังไม่หยุดของตัวเองเลยสักนิดเมื่อเห็นว่าตอนนี้สายเกินกว่าที่เธอจะให้ความสนใจได้ ใจเธอตอนนี้กังวลกลัวว่าจะลงไปทำอาหารให้ลูกน้อยและสามีทานไม่ทันเป็นที่สุด เนื่องจากลูกสาวตัวน้อยนั้นหากไม่ได้กินข้าวต้มกุ้งของโปรดฝีมือของมารดาในตอนเช้าหนูน้อยจะต้องเกิดอาการงอนจนไม่ยอมทานข้าวแน่คิดได้ดังนั้นร่างบางของเธอจึงรีบดีดตัว
"อะ เอ่อ…"พิรตาครางในลำคอพร้อมกับแอบเหลือบสายตามองสำรวจร่างกำยำของสามีที่เดินเปลือยท่อนบนโชว์เรือนร่างกำยำด้วยสายตาชื่นชมอย่างลืมตัว คุณใหญ่เป็นผู้ชายที่หุ่นสมบูรณ์แบบและเพอร์เฟคมากไม่ว่าจะเป็นแผงอกที่แน่นตึงไปด้วยมัดกล้ามรวมไปถึงลอนกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันเป็นก้อนสวยงามชวนมอง แม้ว่าเขาจะอายุปาไป 36 ปีแล้วแต่เขากลับดูดีขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่ออายุมากขึ้นและยิ่งทำให้เธออดที่จะหวงแหนเขาไม่ได้หวงหรอ?พิรตานึกถึงคำพูดของบุตรสาวที่เอ่ยบอกเธอเมื่อตอนหัวค่ำ…คุณครูบอกว่าอยากเจอแด๊ดดี๊เพราะแด๊ดดี๊หล่องั้นหรอ? เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย!"อะแฮ่ม" เสียงกระแอมจากเขาทำเอาเธอถึงกับหน้าแดงอย่างอับอายที่เผลอตัวแอบมองเขานานสองนาน สายตากลมหวานเลื่อนไปมองหน้าหล่อเหลาของสามีเล็กน้อยก่อนจะขยับเดินเข้าไปหาเขา"ทำไมอาบน้ำก่อนพอใจคะ" ถามพลางยกเรียวแขนเล็กขึ้นไปโอบรอบคอแกร่งเอาไว้แล้วมองเข้าไปในตาดุคมของเขาอย่างกระเง้ากระงอด"พี่เหนียวตัวน่ะ เลยอาบไปก่อน" เขาตอบพร้อมกับยกมือขึ้นแกะแขนเล็กออก ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวพิรตามองตามแผ่นหลังแน่นตึงของผู้เป็นสามีที่กำลังเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัวด้วยสายตาตัดพ้อ เธออ่อย
"คุณผู้หญิงคะ นายใหญ่บอกว่าไม่หิวค่ะให้คุณผู้หญิงกับคุณหนูทานกันเลยค่ะ" เสียงรายงานของสาวใช้ทำเอาคนที่กำลังถูกบุตรสาวออดอ้อนให้ป้อนอาหารอยู่ถึงกับชะงักมือที่กำลังจะตักข้าวทันที"มะ ไม่หิวหรอจ๊ะ""เอ่อ... ค่ะ""ม๊ามี๊ขาาา ป้อนได้เเล้วค่ะ" เสียงออดอ้อนเร่งเร้าให้มารดาที่กำลังเหม่อกับคำตอบของสาวใช้รีบป้อนอาหารให้หนูน้อยดังขึ้น ทำเอาพิรตาตัดใจแล้วหันไปตักแกงจืดเต้าหูหมูสับเมนูโปรดของลูกรักป้อนให้ทันที หญิงสาวตักป้อนบุตรสาวเงียบๆ พลางส่งยิ้มหวานให้ลูกรักไปด้วย แต่ตัวเธอนั้นไม่ยอมแตะอาหารที่ตัวเองตั้งใจทำเลยด้วยซ้ำ"วันนี้รอแด๊ดดี๊นานไหมคะคนเก่ง" หญิงสาวเอ่ยถามลูกน้อยที่กำลังวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ หลังจากที่อิ่มจากการทานมื้อค่ำไปแล้ว"วันนี้แด๊ดดี๊ไม่ได้ไปรับเนลล่าค่ะม๊ามี๊" คำตอบของลูกน้อยนั้นทำเอาคิ้วคนถามขมวดมุ่นอย่างแปลกใจทันที เกิดอะไรขึ้นกันปกติคุณใหญ่จะต้องไปรับลูกด้วยตัวเองทุกครั้ง แม้งานจะยุ่งแค่ไหนเขาก็จะปลีกตัวมารับลูกก่อน แต่เหตุใดวันนี้เนลล่าถึงบอกว่าเขาไม่ได้ไปรับ"สงสัยแด๊ดดี๊กำลังยุ่งๆ อยู่กับงานถึงไปรับคนเก่งของม๊ามี๊ไม่ได้" พิรตาพยายามพูดแก้ต่างให้กับสามีเพราะไม่อยากให้บุตรสาว
"พอใจ!!!""ว๊ายยย ญะญ๋าา... ฉันตกใจหมด" มือเล็กยกขึ้นทาบอกแล้วหันกลับไปมองเพื่อนอย่างตกใจกับเสียงเรียกที่ดังจนเธอถึงกับสะดุ้ง"ก็มัวแต่นั่งเหม่อลอยอยู่แบบนี้ ฉันเรียกเธอเป็นสิบๆ ครั้งแล้วยังไม่ได้ยินอีก" ญะญ๋าบ่นพึมพำพลางทรุดกายลงนั่งข้างๆ เพื่อนสาวที่กำลังนั่งจับต้นกุหลาบเอาไว้"คิดอะไรอยู่อ่ะ ทำไมเธอดูซึมๆ" ญะญ๋าขยับเข้าไปกระซิบถามเพื่อนอย่างสงสัยใคร่รู้กับอาการเหม่อลอยและใบหน้าที่ซึมแปลกๆ นั้นของเพื่อนสาว"เปล่านี่... แล้วนี่เธอมากับใคร เห็นคุณใหญ่บอกว่าพี่นิคต้องไปโมร็อกโกสองวันไม่ใช่หรอ" พิรตาปฏิเสธความสงสัยของเพื่อนพลางรีบเอ่ยถามเพื่อนรักเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุยทันที... เรื่องที่เธอเป็นกังวลจนทำให้มานั่งซึมอยู่ในสวนแบบนี้เธอไม่อยากบอกหรือคุยกับใครให้ไม่สบายใจไปกับเธอด้วยหรอก"ใช่... พี่นิคไปโมร็อกโก แต่ฉันไม่อยากไปด้วย""อ้าว ทำไมละ..." พิรตาถามกลับเพื่อนอย่างแปลกใจ ปกติเธอเห็นทั้งสองตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋ ยิ่งช่วงข้าวใหม่ปลามันแบบนี้ด้วย...แต่จะว่าไปตอนนี้ญะญ๋ากับพี่นิคก็แต่งงานกันได้หลายเดือนแล้วสินะ แถมความรักความเอาใจใส่ที่พี่นิคมีให้เพื่อนของเธอก็ไม่มีท่าทีลดลงไปเลย ไม่เหม
"แด๊ดดี๊ขาาาา... ม๊ามี๊ไปหนายยย"เสียงเล็กๆ เอ่ยถามผู้เป็นบิดาทันทีอย่างสงสัยเมื่อไม่เห็นมารดายืนรอรับเหมือนทุกวัน ปกติหลังจากที่หนูน้อยกลับจากโรงเรียนพร้อมกับผู้เป็นบิดานั้น ม๊ามี๊คนสวยก็จะคอยเดินมารับเธอหน้าบ้านทุกวันเพื่อรอกอดและหอม"ม๊ามี๊น่าจะหลับอยู่ข้างบนมั้งคะ""งั้นเราไปหาม๊ามี๊กันเถอะ เนลล่าคิดถึงม๊ามี๊...""ครับคนเก่ง"ลีอันโดรรับคำบุตรสาวเสร็จก็อุ้มหนูน้อยเนลล่าวัยสี่ขวบเดินขึ้นบันไดเพื่อไปหาเมียสุดที่รักหรือม๊ามี๊คนสวยของเนลล่าทันที... เห้อ นี่เขากับเธอก็อยู่ด้วยกันมาจนเนลล่าสี่ขวบแล้ว แต่ไอ้อาการคลั่งรักเมียและอาการหลงเมียกลับไม่ลดลงเลยสักนิดเดียว ตรงข้าม... นับวันยิ่งรักยิ่งหลงเมียมากขึ้นจนแทบไม่อยากอยู่ห่างนานๆที่สำคัญเด็กน้อยในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ก็ยิ่งทำให้เขารักเขาหลงไม่แพ้กัน และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่หลังจากเลิกงานเขาต้องไปรับบุตรสาวเป็นประจำทุกวัน... ความจริงแล้วเขาไม่อยากให้ลูกต้องไปโรงเรียนซะด้วยซ้ำ เพราะเนลล่ายังเด็กมากแล้วที่สำคัญเขาเป็นห่วงกลัวลูกถูกเพื่อนรังแก... เห็นลูกเขาฉลาดและหัวดื้อแบบนี้น่ะ ลูกสาวเขาก็ขี้แงเหมือนเมียเขาไม่มีผิด! แต่เมียเขาก็ไม่ยอมท
3 ปีต่อมา...จุ๊บ!!"จะไปไหนครับที่รัก"ลีอันโดรที่เดินเข้ามาสวมกอดและกดจูบแก้มนุ่มของภรรยาสุดที่รักเอ่ยถามคนที่กำลังนั่งแต่งหน้าทาปากอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัวอย่างสงสัยใคร่รู้เพราะปกติเวลาอยู่บ้านหรือจะออกไปไหนก็ตามน้อยครั้งมากที่เมียเขาจะแต่งหน้าแต่งตา แต่ทำไมวันนี้เธอถึงแต่งหน้าซะสวยผิดหูผิดตา ทำเอาต่อมความหวงเริ่มทำงานทันทีจนต้องก้มหน้าไปฝากรอยรักที่ซอกคอเรียวระหงของเธออย่างหวงแหนจุ๊บ จุ๊บ! ฟอดดดด"อ้ะ อื้ออ พอแล้วค่ะ" พิรตาพยายามดันใบหน้าของผู้เป็นสามีออกห่างซอกคอเล็กเมื่อเขานั้นเอาแต่ซุกไซร้และกดจูบและดูดดึงเนื้อเนียนสวยของเธอไม่ยอมหยุด"ที่รักจะไปไหนครับ" ชายหนุ่มยอมผละใบหน้าและริมฝีปากออกพลางเปลี่ยนมานั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ที่เธอนั่งอยู่ก่อนจะรั้งร่างบางให้นั่งทับลงมาบนตักแกร่งของเขาแทน"ความลับของสาวๆ ค่ะ วันนี้ฝากดูแลเนลล่าด้วยนะคะคุณแด๊ดดี้ แล้วพอใจจะรีบกลับน๊าา ฟอด!"เรียวแขนเล็กยกคล้องกอดคอหนา พลางกดจมูกเล็กเชิดรั้นหอมแก้มสากของสามีไปหนึ่งฟอดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปปัดแก้มต่ออย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆ กับสีหน้าของคนที่เธอนั่งตักอยู่ตอนนี้"งั้นก็ฝันไปเถอะว่าจะได้ออกไปไห