ครืด ครืด ครืด“คะ คุณลีอันโดร”คนตัวเล็กที่กำลังนั่งถักเสื้อไหมพรมอยู่ที่พื้นข้างเตียงนอนถึงกลับต้องเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจ พลันหัวใจดวงน้อยก็เต้นรัวเร็วด้วยความตื่นเต้นดีใจ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นว่าเป็นเขาที่โทรเข้ามาหาเธอในยามวิกาลแบบนี้มือเรียวกำลังจะยื่นไปกดรับ แต่ทว่าปลายสายก็ตัดไปก่อน... หื้อเธอไม่ได้กดรับช้าสักหน่อยทำไมรีบวางจังพิรตาหยิบมือถือเครื่องบางมาถือเอาไว้ในมือเผื่อเขาโทรกลับมาอีกครั้งเธอจะได้กดรับสายทัน จนเวลาล่วงเลยไปหลายนาทีก็ไม่มีเสียงจากสายเรียกเข้าดังขึ้นเลยหรือเขาแค่กดผิด“โทรกลับดีมั้ยนะ” เม้มปากอย่างชั่งใจอยู่นานกับการคิดจะโทรกลับไปหาเขา ถึงแม้เขาจะกดผิดหรือมือลั่นแต่เธอขอโทรหาเขาให้คลายคิดถึงลงบ้างก็ยังดี และถึงจะโดนเขาดุกลับมาเธอก็ยอมทางด้านลีอันโดรนั้นก็แทบนั่งไม่ติดที่ตัวเองเผลอกดโทรหาเธอแบบวิดีโอคอล ถ้าเธอรับเขาจะต้องทำหน้าแบบไหน จะตอบว่ายังไง จะคุยอะไรกับเธอ เขาคิดอย่างตื่นเต้นราวกับเด็กหนุ่มพึ่งหัดมีความรักน่าอายชะมัด!ครืด ครืด ครืดแน่นอนจากที่เขานั่งไม่ติดเก้าอี้ทำงานอยู่แล้ว ตอนนี้เขาแทบจะลุกเดินไปให้ทั่วทั้งห้องด้วยความตื่นเต้นที่เห็นสายโทรเข้าม
Penhouse Madrid Spain21.30 น.“ปานนี้ตื่นรึยังนะ”ลีอันโดรพึมพำถึงสาวน้อยที่อยู่เมืองไทยพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อเหลือบสายตาไปมองเวลาที่แสดงอยู่หน้าจอมือถือเป็นเวลาเกือบจะสี่ทุ่มเข้าแล้ว เนื่องจากเวลาที่ไทยกับสเปนห่างกันถึงสิบชั่วโมง เขาจึงคำนวนแล้วว่าเธอน่าจะตื่นแล้วหรืออาจจะนอนขี้เซาเหมือนตอนที่อยู่หอพัก ตอนนั้นน่ะเขาปลุกเธอด้วยสารพัดวิธีมาก จูบก็แล้ว หอมก็แล้ว เธอก็ยังไม่ยอมตื่น ชายหนุ่มแย้มยิ้มออกมาเมื่อนึกไปถึงความขี้เซาของเธอติ๊ง!เสียงแจ้งเตือนข้อความจากมือถือดังขึ้น ทำเอาชายหนุ่มที่ยืนแต่งตัวอยู่ต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ ใครกันที่ทักเข้ามาในเครื่องส่วนตัวของเขาเวลานี้Phirata : อรุณสวัสดิ์ค่ะ“หึ ตื่นแล้วสินะ”ทันทีที่เห็นชื่อเธอที่หน้าจอสมาร์ทโฟนทักเข้ามาเขาก็กระตุกยิ้มออกมาทันที เดี๋ยวนี้ทักเขาก่อนด้วย สงสัยไม่กลัวเขาดุแล้วมั้ง ลีอันโดรเปิดอ่านข้อความแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรไป เขาลุกไปแต่งตัวต่อเพื่อจะออกไปหาน้องชายตามที่ได้รับปากเอาไว้บ้านไออุ่น ประเทศไทยหลังจากที่ทำใจส่งคำทักทายไปหาเขา เธอก็ต้องมานั่งกัดปากอย่างเศร้าใจเมื่อเห็นเขาเปิดอ่านข้อความของเธอแล้วแต่
Penhouse Leandoลีออนรับหน้าที่มาส่งพี่ชายที่เมาหมดสภาพคนเดียว เนื่องจากลีโอนาโดรพี่ชายอีกคนของเขาต้องไปส่งจินนี่แฟนสาวที่บ้านเพราะเธอเมาไม่ได้สติเช่นกัน แน่นอนที่เขาต้องมาส่งด้วยตัวเองก็เพราะต้องรักษาภาพลักษณ์ของนายใหญ่แห่งลอเรนเซียส ครั้นจะให้ลูกน้องมาส่งแล้วเห็นสภาพพี่ชายเขาแบบนี้ความผิดของเขาต้องถูกเพิ่มขึ้นมาอีก เพราะแค่ที่มอมเหล้าพี่ชายเพื่อให้คนปากแข็งอย่างลีอันโดรยอมเปิดปากว่าไปเฝ้าใครที่เมืองไทยความผิดเขาก็หนักพอแล้ว แม้จะทำตามคำขอร้องของแม่ก็ตาม“รอฟ! มาช่วยแบกพี่ใหญ่หน่อยซิวะ” ลีออนเปิดประตูรถมาเรียกลูกน้องคนสนิทของพี่ชายที่ยืนรอเจ้านายที่ลานจอดรถของเพนท์เฮ้าส์“ครับ คุณลีออน!” รอฟรับคำและตรงดิ่งเข้ามาที่รถสปอร์ทหรูของลีออนเพื่อประคองร่างของเจ้านายออกมาจากข้างในรถอย่างทุลักทุเล เพราะคนที่เมาจนแขนขาอ่อนแรงแทบก้าวขาเดินเองไม่ไหว“เอ่อ ว่าแต่ทำไมนายใหญ่ถึงได้มีสภาพแบบนี้ละครับคุณลีออน ปกติเมายากยิ่งกว่าอะไร” รอฟเอ่ยถามลีออนด้วยความสงสัยกับสภาพของเจ้านายที่แม้จะยืนเองยังไม่ได้“อย่าพึ่งถามมาก! รีบพาขึ้นไปก่อนที่จะสร่างเมาแล้วมาซัดฉันเข้า!” รอฟได้แต่มองตามน้องชายของเจ้านายด้วยคว
“พี่นิคมีอะไรกับพอใจหรือเปล่าคะ?”“นายให้มารับคุณพอใจไปหาที่สเปนครับ”“ห๊ะ!! อะไรนะคะ” หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความตกใจ สมองก็พลันนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เขากับเธอคุยกันเมื่อคืน'มารับสิคะ''เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้นิคไปรับแต่เช้า'พิรตาเบิกตากว้างขึ้นทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอกับเขาคุยกัน ตอนที่พลั้งปากบอกให้เขามารับ...ที่เธอพูดไปตอนนั้นเพราะเห็นว่าเขาเมาเธอพูดอะไรไปเขาก็คงจำไม่ได้และเธอเพียงแค่อยากพูดเพื่อเอาใจเขาเท่านั้นเอง เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะจำเรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืนได้“เอ่อ... คือว่า พอใจนึกว่าคุณลีอันโดรพูดเล่น เพราะเมื่อคืนเขาเมามากเลยค่ะตอนที่คุยกัน”“นายไม่เคยเมาจนไม่รู้สติหรอกครับ”“ระ หรอคะ”ยิ่งได้ยินสิ่งที่นิคพูดตากลมสวยก็ยิ่งเบิกกว้างขึ้นอย่างเหลือเชื่อ เพราะเมื่อคืนเขาทั้งอ้อนทั้งบอกคิดถึงเธอหากเป็นในเวลาปกติหรือในเวลาที่เขาไม่เมาเธอคงไม่ได้ยินคำพูดพวกนี้จากเขาแน่“ครับ”“เอ่อ... คะ คือว่า...” พิรตาอ้ำอึ้งอย่างคิดไม่ตก เธอไม่รู้จะบอกกับลูกน้องของเขายังไงดี...ในเมื่อเธอไม่คิดว่าเขาจะให้เธอไปหาจริงๆ ปกติเขาเคยอยากให้เธอเข้าใกล้ที่ไหนกันละ เข้าใกล้แต่ละทีก็ต้องโดนดุ โดนตวาดใส
บ้านไออุ่น, ประเทศไทย"เขาทำอะไรอยู่นะ ทำไมไม่รับสายสักที" ทันทีที่ว่างจากทำอาหารให้เด็กๆ ช่วยมารดาแล้ว พิรตาก็รีบปลีกตัวเข้ามาในห้องเพื่อโทรหาเขาทันที แต่โทรเท่าไหร่เขาก็ไม่รับสายเลย ทักไปเท่าไหร่เขาก็ไม่อ่านไม่ตอบ"หรือเขายังไม่สร่างเมา นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วนี่นา เขาจะเป็นอะไรรึเปล่านะ" คิดด้วยความวิตกและเป็นห่วงเขา มือสวยก็ยังไม่วายกดโทรหาเขาอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ แล้วนี่เธอก็ไม่รู้จักใครที่พอจะสามารถติดต่อเขาได้เลย รู้อย่างงี้เธอน่าจะขอเบอร์พี่นิคลูกน้องเขาไว้ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด...ใบหน้าสวยหม่นเศร้าลงทันทีเพราะไม่ว่าจะเพียรพยายามโทรยังไงเขาก็ไม่รับ หรือจะเป็นเพราะว่าพอเขาสร่างเมาแล้วเขาเลยกลับไปเป็นคนเดิม คนที่รังเกียจและไม่ชอบหน้าเธอนะคงใช่แน่เลย... เขาคงจะจำสิ่งที่พูดกับเธอไม่ได้ไม่งั้นเขาคงตอบแชทหรือรับสายเธอแล้ว หญิงสาวคิดพลางน้ำตาซึม...┅✹┅วันเวลาล่วงเลยจากวันเป็นสัปดาห์จากสัปดาห์เป็นเดือนแล้วนี่ก็ผ่านมาเกือบจะสองเดือนเข้าไปแล้ว ที่พิรตาพยายามติดต่อหาเขา ทั้งส่งข้อความหาทั้งโทรหา แต่ก็ไร้วี่แววจากการตอบรับและโทรกลับมา แม้จะรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำนั้นไม่ถูกไม่ควรและเป็นการรบกวนเขา
"ทุกคนต้องไปเมืองไทยกับแม่พรุ่งนี้!" ดารินเอ่ยบอกความต้องการขึ้นมาในขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ในห้องอาหารของบ้าน"ไปทำไมครับ ผมไม่ว่างหรอกนะ!" เป็นลีโอนาโดรที่รีบปฏิเสธออกมาตั้งแต่ยังไม่รู้เหตุผลด้วยซ้ำ"นั่นสิ ช่วงนี้งานมีปัญหาพี่ใหญ่ก็โมโหร้ายอยู่แบบนี้ ไม่มีเวลาไปไหนหรอกครับ" ลีออนเสริมขึ้นทันควัน"ลูกทำงานกันมาแทบไม่มีเวลาพักผ่อนกันเลย แม่อยากให้พักผ่อนกันบ้าง งานน่ะปล่อยลูกน้องทำแทนไปก่อนก็ได้ คงไม่ล่มจมแค่ไปพักร้อนแค่อาทิตย์เดียวหรอกนะ""ผมไม่ไปครับ/ไม่ไปครับ" เสียงประสานของบุตรชายสุดที่รักทั้งสองคนดังขึ้นพร้อมกัน ทำเอาดารินขมวดคิ้วมุ่นขึ้นมาทันที"แต่ลูกทุกคนต้องไป แม่ยอมลูกๆ มาเยอะละนะถึงทีแม่ต้องขอให้ลูกทำเพื่อแม่บ้าง ได้มั้ยหื้ม""แค่ไปดูตัวเด็กพอใจนั่น พวกผมก็ถือว่าทำเพื่อแม่แล้วนิครับ" ลีออนเอ่ยถึงเหตุการณ์ที่เมื่อหลายปีก่อนที่แม่หลอกพวกเขาให้ไปเมืองไทยเพื่อดูตัวพิรตา"นะ นี่ลีออน เอ่อ มันคนละกรณีกันต่างหาก" ดารินถึงกับพูดไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าลูกชายจะรู้ทันเหตุผลเรื่องที่เธอหลอกลูกชายทั้งสามไปเมืองไทยเพื่อมาดูตัวพิรตา"จะอะไรก็ถือว่าผมทำเพื่อแม่แล้วครับ" ลีออนแย้
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จร่างเล็กก็เดินเข้าไปหาทุกคนที่รออยู่บริเวณริมสระว่ายน้ำ และทันทีที่เข้ามาถึงดารินก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรนอกจากบอกให้เธอปลดเสื้อคลุมที่ใช้ปิดบังเรือนร่างในชุดบิกินี่ทูพีชสีแดงเพลิงออกทันที แน่นอนว่าคุณท่านยกโทรศัพท์ขึ้นมากดรัวถ่ายภาพเธอและจับร่างเธอพลิกไปมาโดยมีป้าแอนช่วยออกแบบท่าทางและจับหมุนร่างเธอไปมาจนรู้สึกเวียนหัว"ยิ้มหน่อยลูก" คุณท่านร้องบอกเธอให้ยิ้มด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ท่าทางท่านดูแปลกมากสำหรับเธอ ไม่ว่าจะรอยยิ้มมีเลศนัยหรือการเอาอกเอาใจเธอหนักกว่าทุกครั้ง"จะกอดเอาไว้ทำไมล่ะ มีของดีก็ต้องโชว์สิจ๊ะ" ดารินเดินมาจับเรียวแขนเล็กที่ยกกอดอกปิดบังความอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัวของเธอออก แล้วหันไปยื่นมือถือให้ป้าแอนถ่ายรูปเธอต่อ"ยิ้มสวยๆ สิจ๊ะเดี๋ยวฉันจะส่งรูปไปอวดคุณใหญ่สักหน่อย"ทันทีที่เธอได้ยินชื่อของเขา จากรอยยิ้มเจื่อนก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแห่งความเขินอาย ใบหน้าสวยแดงซ่านจนป้าแอนต้องรีบยกกล้องมาถ่ายเอาไว้อย่างรู้งาน โดยหารู้ไม่ว่าหายนะสุดร้ายแรงกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอในไม่ช้า!ทุกคนต่างยิ้มเอ็นดูกับความน่ารักจนเก็บอาการไม่อยู่ของหญิงสาว อย่างนี้คุณใหญ่ก็ได้ใจสิ
ลีอันโดรถอนจูบแสนดุดันออกจากเรียวปากอิ่มสวยที่บวมเจ่อเล็กน้อย ก่อนจะหยัดกายขึ้นเพื่อถอดกางเกง สายตาคมดุมองร่างของผู้หญิงที่ทำให้เขาโมโหจนต้องรีบมาหาโดยไม่ได้มีเวลาให้พักอย่างคาดโทษ"อร๊าย!" มือเล็กรีบยกมาปิดตาเอาไว้ด้วยความตกใจเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นท่อนเอ็นขนาดเท่าแขนของเธอกระตุกหงึกหงักอยู่กลางกายของเขา"หึ! เห็นมาเยอะแล้วไม่ใช่หรือไง จะปิดตาเอาไว้ทำไม" กระแทกเสียงถามเธอด้วยน้ำเสียงดูแคลน ส่วนมือหนาทั้งสองข้างก็จัดการดึงกางเกงให้หลุดออกจากปลายเท้าโยนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี ก่อนจะวกไปกระชากเรียวแขนที่ยกปิดตาไปตึงไว้เหนือศีรษะของเธอจ๊วบ!ปากหยักกดกระแทกลงบดจูบเรียวปากอิ่มสวยที่เผยอรอรับอย่างหนักหน่วง ดุดัน ฝ่ามือหนาลูบไล้และบีบขย้ำอยู่ที่อกสวยอวบอิ่มของเธออย่างหยาบโลนจนเนื้อนิ่มทะลักปริตามร่องนิ้วลีอันโดรตะโปมจูบเรียวปากอิ่มสีสดครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความดุเดือดจากความหวงที่ปะทุขึ้นจนแทบล้นอก ทำเอาชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวของเลือดจากอุ้งปากสวย มือหนาที่มีเส้นเลือดปูดโปนหนาตาเลื่อนไปฉีกกระชากชุดว่ายน้ำท่อนบนที่ตอนนี้กองอยู่เหนือเนินอกอวบด้วยความเกรี้ยวกราดชุดแบบนี้เขาต้องได้เห็นแ
หลายชั่วโมงผ่านไป..."อื้อ.. พะ พอแล้วค่ะ เดี๋ยวไปประชุมไม่ทันนะ" พิรตาพูดพร้อมกับดันบ่าแกร่งของสามีเอาไว้เมื่อเขานั้นทำราวกับจะเข้ามากอดมาจูบเธออีกครั้ง ในห้องน้ำก็สองยกบนเตียงก็หนึ่ง นี่เขายังจะทำกับเธอในห้องแต่งตัวอีกหรือไงกัน"ก็ใครอยากให้น่ารักขนาดนี้ล่ะ จุ๊บ!""อื้อ! รีบใส่เสื้อผ้าเลยนะคะ" คนตัวเล็กพูดพร้อมกับยื่นเสื้อเชิ้ตสีขาวให้สามีหนุ่ม ก่อนจะผละตัวออกมายืนให้ห่างกับคนจอมหื่น"คร้าบบม๊ามี๊..."ฟรึ่บ!"อร๊ายยย"ชายหนุ่มยื่นมือไปรับเสื้อที่เธอส่งให้ก่อนจะกระตุกที่ชายเสื้อจนร่างเล็กที่มีเพียงเสื้อคลุมตัวใหญ่ปิดบังเรือนร่างถึงกับเซถลาตามแรงดึงเข้าสู่อ้อมกอดของเขา"ก่อนใส่เสื้อ... ขอกินนมม๊ามี๊ก่อน"จ๊วบ!"อร๊ายย... คนเจ้าเล่ห์" แม้ปากจะต่อว่าเขาแต่มือเรียวกลับยกขึ้นมาบีบบ่าแกร่งของเขาแน่น เมื่อเขาก้มหน้าลงมาดูดที่ยอดทรวงหวานสีช้ำจากแรงดูดกินของเขา ปากหยักเพิ่มแรงดูดดึงจนเธอแทบทรงตัวไม่อยู่เพราะถูกความเสียวซ่านจากปลายลิ้นร้อนเล่นงานสุดท้ายก็แพ้เขาอีกตามเคยสินะ"อื้อ.. พอแล้วค่ะ พอ" หญิงสาวพูดกับร่างสูงที่ดูดเม้มหน้าอกเธออย่างเมามันอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงยอมผละกลีบปากออกมา แต่ทว่าก
"นะ หนูจะทำอะไร? พอใจ อ๊า!!" ร่างสูงร้องถามเสียงหลงเมื่อทันทีที่เธอขึ้นคร่อมทับเขาพิรตาไม่ตอบแต่กลับใช้มือเล็กคว้าท่อนเอ็นอุ่นที่แข็งขึงตั้งลำตรงจับสอดเข้ามาในร่องรักของตัวเองราวกับสาวร้อนรัก ทำเอาชายหนุ่มได้แต่ส่งเสียงครางซี๊ดปากอย่างเสียวซ่าน มือหนาที่พึ่งหยิบเครื่องป้องกันมา กำแน่นอย่างทรมานเมื่อสะโพกมนขยับส่ายวนไปมาอย่างยั่วเย้าบนแท่งรักที่อยู่ในกายสาวของเธอ ส่วนมืออีกข้างก็ต้องรีบยกไปจับที่เอวคอดเล็กเอาไว้แล้วบีบเคล้นเนื้อเนียนนุ่มเพื่อระบายความเสียวกลางกายสาวของเธอนั้นตอดความแข็งขึงเขาเป็นจังหวะจนเขานั้นปวดร้าวและทรมานไปทั้งลำ ยิ่งเธอส่ายวนสะโพกอย่างร่านร้อนชนิดที่ไม่ได้กลัวเอวหักเลยสักนิดก็ยิ่งทำเอาเขาเสียวทรมานจนต้องกัดกรามแกร่งเอาไว้แน่น"คุณใหญ่จะลงโทษที่พอใจขัดคำสั่งหรอคะ" ถามเสียงกระเส่าพร้อมกับกดสะโพกลงไปบนท่อนเอ็นของเขาหนักๆ แม้จะเสียวและทรมานไม่แพ้กับเขา แต่ยกนี้เธอต้องเป็นฝ่ายชนะเขาเท่านั้น"อ๊าาา... ซี๊ดด พะ พอก่อนที่รัก อ๊ะ!""พอได้ไงล่ะคะ... คุณใหญ่ยังไม่โดนฟาดเลยที่ทำตัวงี่เง่า!"เพลียะ!!!ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของเมียรักทันที หึ คงคิดว่าเขาจะโดนฟาดที่อื่นใช่ไห
"อ้ะ คุณใหญ่!!"หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อถูกผู้เป็นสามีฟาดฝ่ามือลงมาที่สะโพกกลมมนอย่างไม่เบามือนัก ร่างบางที่กำลังถูกอุ้มพาดบ่าแกร่งดีดดิ้นไปมาพลางร้องขอความช่วยเหลือจากสาวใช้ที่อยู่บริเวณนั้น แต่ก็หาได้มีคนกล้าเข้ามาช่วยเธอเลยสักคน เพราะแค่ถูกคนบ้าอำนาจที่อุ้มเธออยู่ตอนนี้ปรายตามองด้วยสายตาดุดันคาดโทษ ทุกคนก็ต่างก้มหน้างุดอย่างหวาดกลัวก่อนจะเดินหลบเลี่ยงไปอีกทางทันที"ช่วยด้วยค่ะ ป้าพอลล่าช่วยพอใจด้วยย...คุณใหญ่ปล่อยพอใจลงเดี๋ยวนี้นะคะ!""กะ เกิดอะไรขึ้นกันคะนายใหญ่ ทำไมถึง…" ป้าพอลล่าหัวหน้าแม่บ้านที่พึ่งเดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มอย่างสงสัยใคร่รู้กับเหตุการณ์ตรงหน้า"ไปบอกไอ้รอฟให้ไปส่งเนลล่าที่โรงเรียน แล้วบอกมันเลื่อนประชุมเป็นตอนบ่าย!" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสูงวัย แต่กลับหันไปออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดันน่ากลัวแทน"ตะ แต่ว่าา...นายญะ…""ถ้าไม่อยากโดนไล่ออกก็หุบปากและรีบไปทำตามที่ฉันสั่งซะ!"ร่างสูงตะคอกเสียงดุใส่หญิงชราหัวหน้าแม่บ้านก่อนจะอุ้มร่างบางที่ยังคงดีดดิ้นบนบ่าเดินมุ่งหน้าขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองทันทีด้วยใบหน้าบึ้งตึง ปล่อยให้คนที่ถูกตะคอกเส
ครืด ครืด ครืด~เสียงมือถือเครื่องบางที่ดังขึ้นอยู่โต๊ะเล็กข้างเตียงนั้น ทำเอาเปลือกตาบางขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ปรือปรอยเปิดเปลือกตามองไปยังต้นเหตุของเสียงรบกวนนั้นอย่างแปลกใจที่ถูกรบกวนตั้งแต่เช้ามือเรียวเล็กเอื้อมไปหยิบมือถือที่ส่งเสียงดังเข้ามาถือเพื่อเตรียมจะกดรับ แต่ทว่าเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าจอมือถือนั้นก็ทำเอาคนที่สะลึมสะลือในตอนแรกต้องรีบเด้งตัวขึ้นมานั่งแทบจะทันที เมื่อเห็นว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะแปดโมงเช้าแล้ว ซึ่งมันก็คือเวลาที่ลูกสาวตัวน้อยนั้นต้องได้ทานข้าวเพื่อเตรียมจะไปโรงเรียน แต่คนเป็นแม่อย่างเธอกลับนอนตื่นสาย ทั้งที่เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนดึกมากแถมไม่ได้ถูกสามีรังแกก่อนนอนด้วย"ตายละ... เนลล่าต้องงอนแน่เลย" พิรตาพึมพำพลางเตรียมจะลุกจากเตียงโดยไม่สนใจมือถือที่ส่งเสียงดังไม่หยุดของตัวเองเลยสักนิดเมื่อเห็นว่าตอนนี้สายเกินกว่าที่เธอจะให้ความสนใจได้ ใจเธอตอนนี้กังวลกลัวว่าจะลงไปทำอาหารให้ลูกน้อยและสามีทานไม่ทันเป็นที่สุด เนื่องจากลูกสาวตัวน้อยนั้นหากไม่ได้กินข้าวต้มกุ้งของโปรดฝีมือของมารดาในตอนเช้าหนูน้อยจะต้องเกิดอาการงอนจนไม่ยอมทานข้าวแน่คิดได้ดังนั้นร่างบางของเธอจึงรีบดีดตัว
"อะ เอ่อ…"พิรตาครางในลำคอพร้อมกับแอบเหลือบสายตามองสำรวจร่างกำยำของสามีที่เดินเปลือยท่อนบนโชว์เรือนร่างกำยำด้วยสายตาชื่นชมอย่างลืมตัว คุณใหญ่เป็นผู้ชายที่หุ่นสมบูรณ์แบบและเพอร์เฟคมากไม่ว่าจะเป็นแผงอกที่แน่นตึงไปด้วยมัดกล้ามรวมไปถึงลอนกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันเป็นก้อนสวยงามชวนมอง แม้ว่าเขาจะอายุปาไป 36 ปีแล้วแต่เขากลับดูดีขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่ออายุมากขึ้นและยิ่งทำให้เธออดที่จะหวงแหนเขาไม่ได้หวงหรอ?พิรตานึกถึงคำพูดของบุตรสาวที่เอ่ยบอกเธอเมื่อตอนหัวค่ำ…คุณครูบอกว่าอยากเจอแด๊ดดี๊เพราะแด๊ดดี๊หล่องั้นหรอ? เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย!"อะแฮ่ม" เสียงกระแอมจากเขาทำเอาเธอถึงกับหน้าแดงอย่างอับอายที่เผลอตัวแอบมองเขานานสองนาน สายตากลมหวานเลื่อนไปมองหน้าหล่อเหลาของสามีเล็กน้อยก่อนจะขยับเดินเข้าไปหาเขา"ทำไมอาบน้ำก่อนพอใจคะ" ถามพลางยกเรียวแขนเล็กขึ้นไปโอบรอบคอแกร่งเอาไว้แล้วมองเข้าไปในตาดุคมของเขาอย่างกระเง้ากระงอด"พี่เหนียวตัวน่ะ เลยอาบไปก่อน" เขาตอบพร้อมกับยกมือขึ้นแกะแขนเล็กออก ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวพิรตามองตามแผ่นหลังแน่นตึงของผู้เป็นสามีที่กำลังเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัวด้วยสายตาตัดพ้อ เธออ่อย
"คุณผู้หญิงคะ นายใหญ่บอกว่าไม่หิวค่ะให้คุณผู้หญิงกับคุณหนูทานกันเลยค่ะ" เสียงรายงานของสาวใช้ทำเอาคนที่กำลังถูกบุตรสาวออดอ้อนให้ป้อนอาหารอยู่ถึงกับชะงักมือที่กำลังจะตักข้าวทันที"มะ ไม่หิวหรอจ๊ะ""เอ่อ... ค่ะ""ม๊ามี๊ขาาา ป้อนได้เเล้วค่ะ" เสียงออดอ้อนเร่งเร้าให้มารดาที่กำลังเหม่อกับคำตอบของสาวใช้รีบป้อนอาหารให้หนูน้อยดังขึ้น ทำเอาพิรตาตัดใจแล้วหันไปตักแกงจืดเต้าหูหมูสับเมนูโปรดของลูกรักป้อนให้ทันที หญิงสาวตักป้อนบุตรสาวเงียบๆ พลางส่งยิ้มหวานให้ลูกรักไปด้วย แต่ตัวเธอนั้นไม่ยอมแตะอาหารที่ตัวเองตั้งใจทำเลยด้วยซ้ำ"วันนี้รอแด๊ดดี๊นานไหมคะคนเก่ง" หญิงสาวเอ่ยถามลูกน้อยที่กำลังวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ หลังจากที่อิ่มจากการทานมื้อค่ำไปแล้ว"วันนี้แด๊ดดี๊ไม่ได้ไปรับเนลล่าค่ะม๊ามี๊" คำตอบของลูกน้อยนั้นทำเอาคิ้วคนถามขมวดมุ่นอย่างแปลกใจทันที เกิดอะไรขึ้นกันปกติคุณใหญ่จะต้องไปรับลูกด้วยตัวเองทุกครั้ง แม้งานจะยุ่งแค่ไหนเขาก็จะปลีกตัวมารับลูกก่อน แต่เหตุใดวันนี้เนลล่าถึงบอกว่าเขาไม่ได้ไปรับ"สงสัยแด๊ดดี๊กำลังยุ่งๆ อยู่กับงานถึงไปรับคนเก่งของม๊ามี๊ไม่ได้" พิรตาพยายามพูดแก้ต่างให้กับสามีเพราะไม่อยากให้บุตรสาว
"พอใจ!!!""ว๊ายยย ญะญ๋าา... ฉันตกใจหมด" มือเล็กยกขึ้นทาบอกแล้วหันกลับไปมองเพื่อนอย่างตกใจกับเสียงเรียกที่ดังจนเธอถึงกับสะดุ้ง"ก็มัวแต่นั่งเหม่อลอยอยู่แบบนี้ ฉันเรียกเธอเป็นสิบๆ ครั้งแล้วยังไม่ได้ยินอีก" ญะญ๋าบ่นพึมพำพลางทรุดกายลงนั่งข้างๆ เพื่อนสาวที่กำลังนั่งจับต้นกุหลาบเอาไว้"คิดอะไรอยู่อ่ะ ทำไมเธอดูซึมๆ" ญะญ๋าขยับเข้าไปกระซิบถามเพื่อนอย่างสงสัยใคร่รู้กับอาการเหม่อลอยและใบหน้าที่ซึมแปลกๆ นั้นของเพื่อนสาว"เปล่านี่... แล้วนี่เธอมากับใคร เห็นคุณใหญ่บอกว่าพี่นิคต้องไปโมร็อกโกสองวันไม่ใช่หรอ" พิรตาปฏิเสธความสงสัยของเพื่อนพลางรีบเอ่ยถามเพื่อนรักเพื่อเปลี่ยนเรื่องคุยทันที... เรื่องที่เธอเป็นกังวลจนทำให้มานั่งซึมอยู่ในสวนแบบนี้เธอไม่อยากบอกหรือคุยกับใครให้ไม่สบายใจไปกับเธอด้วยหรอก"ใช่... พี่นิคไปโมร็อกโก แต่ฉันไม่อยากไปด้วย""อ้าว ทำไมละ..." พิรตาถามกลับเพื่อนอย่างแปลกใจ ปกติเธอเห็นทั้งสองตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋ ยิ่งช่วงข้าวใหม่ปลามันแบบนี้ด้วย...แต่จะว่าไปตอนนี้ญะญ๋ากับพี่นิคก็แต่งงานกันได้หลายเดือนแล้วสินะ แถมความรักความเอาใจใส่ที่พี่นิคมีให้เพื่อนของเธอก็ไม่มีท่าทีลดลงไปเลย ไม่เหม
"แด๊ดดี๊ขาาาา... ม๊ามี๊ไปหนายยย"เสียงเล็กๆ เอ่ยถามผู้เป็นบิดาทันทีอย่างสงสัยเมื่อไม่เห็นมารดายืนรอรับเหมือนทุกวัน ปกติหลังจากที่หนูน้อยกลับจากโรงเรียนพร้อมกับผู้เป็นบิดานั้น ม๊ามี๊คนสวยก็จะคอยเดินมารับเธอหน้าบ้านทุกวันเพื่อรอกอดและหอม"ม๊ามี๊น่าจะหลับอยู่ข้างบนมั้งคะ""งั้นเราไปหาม๊ามี๊กันเถอะ เนลล่าคิดถึงม๊ามี๊...""ครับคนเก่ง"ลีอันโดรรับคำบุตรสาวเสร็จก็อุ้มหนูน้อยเนลล่าวัยสี่ขวบเดินขึ้นบันไดเพื่อไปหาเมียสุดที่รักหรือม๊ามี๊คนสวยของเนลล่าทันที... เห้อ นี่เขากับเธอก็อยู่ด้วยกันมาจนเนลล่าสี่ขวบแล้ว แต่ไอ้อาการคลั่งรักเมียและอาการหลงเมียกลับไม่ลดลงเลยสักนิดเดียว ตรงข้าม... นับวันยิ่งรักยิ่งหลงเมียมากขึ้นจนแทบไม่อยากอยู่ห่างนานๆที่สำคัญเด็กน้อยในอ้อมกอดของเขาตอนนี้ก็ยิ่งทำให้เขารักเขาหลงไม่แพ้กัน และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่หลังจากเลิกงานเขาต้องไปรับบุตรสาวเป็นประจำทุกวัน... ความจริงแล้วเขาไม่อยากให้ลูกต้องไปโรงเรียนซะด้วยซ้ำ เพราะเนลล่ายังเด็กมากแล้วที่สำคัญเขาเป็นห่วงกลัวลูกถูกเพื่อนรังแก... เห็นลูกเขาฉลาดและหัวดื้อแบบนี้น่ะ ลูกสาวเขาก็ขี้แงเหมือนเมียเขาไม่มีผิด! แต่เมียเขาก็ไม่ยอมท
3 ปีต่อมา...จุ๊บ!!"จะไปไหนครับที่รัก"ลีอันโดรที่เดินเข้ามาสวมกอดและกดจูบแก้มนุ่มของภรรยาสุดที่รักเอ่ยถามคนที่กำลังนั่งแต่งหน้าทาปากอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัวอย่างสงสัยใคร่รู้เพราะปกติเวลาอยู่บ้านหรือจะออกไปไหนก็ตามน้อยครั้งมากที่เมียเขาจะแต่งหน้าแต่งตา แต่ทำไมวันนี้เธอถึงแต่งหน้าซะสวยผิดหูผิดตา ทำเอาต่อมความหวงเริ่มทำงานทันทีจนต้องก้มหน้าไปฝากรอยรักที่ซอกคอเรียวระหงของเธออย่างหวงแหนจุ๊บ จุ๊บ! ฟอดดดด"อ้ะ อื้ออ พอแล้วค่ะ" พิรตาพยายามดันใบหน้าของผู้เป็นสามีออกห่างซอกคอเล็กเมื่อเขานั้นเอาแต่ซุกไซร้และกดจูบและดูดดึงเนื้อเนียนสวยของเธอไม่ยอมหยุด"ที่รักจะไปไหนครับ" ชายหนุ่มยอมผละใบหน้าและริมฝีปากออกพลางเปลี่ยนมานั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ที่เธอนั่งอยู่ก่อนจะรั้งร่างบางให้นั่งทับลงมาบนตักแกร่งของเขาแทน"ความลับของสาวๆ ค่ะ วันนี้ฝากดูแลเนลล่าด้วยนะคะคุณแด๊ดดี้ แล้วพอใจจะรีบกลับน๊าา ฟอด!"เรียวแขนเล็กยกคล้องกอดคอหนา พลางกดจมูกเล็กเชิดรั้นหอมแก้มสากของสามีไปหนึ่งฟอดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปปัดแก้มต่ออย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆ กับสีหน้าของคนที่เธอนั่งตักอยู่ตอนนี้"งั้นก็ฝันไปเถอะว่าจะได้ออกไปไห