All Chapters of MAFIA BOSS SERIES: THE PRETENDING WIFE [Mr. KING]: Chapter 121 - Chapter 130

(Laxus pov) Hinawakan ko ang kamay ni Kiray. Marahan ko itong pinisil habang nakatingin rito. Tumiim-bagang ako ng mapatingin sa ulo nito na halos mabalot ng benda. Dalawang araw na ang nakakalipas ngunit wala pa rin itong malay. Ayon sa Doctor ay baka abutin pa ng tatlong araw bago ito magising dahil sa pinsalang natamo at gamot na tinurok dito. Kung hindi daw ito agad nadala sa hospital ay baka naubusan na ito ng dugo at hindi maaagapan ang pagputok ng ugat sa ulo nito. "Boss, kanina pa umiiyak si Mumu. Mukhang hinahanap kayo." Lumapit si Jigs sa akin at inabot ang anak namin na umiiyak. Binitiwan ko muna ang kamay ni Kiray bago kinandong si Mumu. Napangiti ako ng bigla itong ngumiti ng makita ang mommy nito. "M-Myyy! M-Myyy!" Tila may nagbara sa lalamunan ko ng marinig ang tawag nito sa ina nito. Tumingala ako at nagsimulang manlabo ang mata ko. 'This is all my fault. Kung dumating ako ng maaga ay hindi mahihiga dito si Kiray.' Hindi ko mabilang kung ilang beses kong sinisi a

“Nangako ka sa akin—“ hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng yakapin niya ako. “I don’t care whoever you are, Queen. Si Kiray ka man o si Rayana ay wala na ‘yung halaga. Basta ikaw ang gusto kong makasama at magiging ina ng mga anak ko. Handa akong protektahan kayong dalawa.” Alam ko ‘yon… simula ng patawarin ko siya at pinapasok sa buhay namin ni Mumu ay pinadama niya sa amin kung gaano niya kami kamahal. Sinapo niya ang mukha ko at malamlam ang mata na tumingin sa akin. “But I do happy to see you again, kid. Ang lakas mo sa taas. Dati pangarap mo lang ako, pero ngayon abot kamay mo na ako.” Kumikislap ang mata sa luha na biro nito. Parehong luha ng kaliagayahan ang luhang pumapatak sa mata naming dalawa. Natawa ito ng irapan ko. Kid kasi ang tawag nito sa akin noon. “Ang yabang mo naman. Bata pa ako noon ‘noh. Saka kasalanan mo ang gwapo mo kasi.” Oo, pinangarap ko siya noong bata pa ako. Nagustuhan ko siya noong unang araw na nakita ko siya. Ang nakakatawa ay sampong tao

(Kiray pov) Dahan-dahan kong inalis ang benda sa mukha ni Laxus. Mas excited pa ako sa kanya habang inaalis ang benda sa buong niya. Ito kasi ay parang wala lang kung mabalik sa dati ang mukha niya. Ang dahilan nito, gwapo naman daw si Mumu, katibayan daw iyon na walang papantay sa kagwapuhan niya. Napailing nalang ako habang natatawa ng maalala ang biro nito. “Woah! Kingkong, ang gwapo mo na ulit!” Napapalakpak pang sabi ko ng makita ko na bumalik na sa dati ang mukha nito. “Ulit?” Nakasimangot na tumingin siya sa akin. “So, nagsinungaling ka sa akin na gwapo ako sa paningin mo in these few months?” Daig pa ang bata na turan nito. Hindi ko mapigilan na matawa ng paningkitan niya ako ng mata. “Gwapo ka, okay. Pero mas gwapo ka na lalo ngayon.” Nginuso ko ang mukha niya sa salamin kung saan naro’n ang napakakisig at napakagwapo niyang repleksyon. “Para ka ng Hollywood actor ulit… kamukhang-kamukha mo na ulit si Mumu!” “Tsk. Gusto mo lang yata akong pakasalan dahil gwapo na

Magandang araw po sa inyong lahat! Gusto ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa love story nila Laxus at Kiray. Maraming salamat din po GEMS 💎 at RATE niyo🫶 Sa mga nahabaan po, pasensya na po. Hindi ko po kasi mai-execute ng maayos ang story ko kung mamadaliin ko. So bear with me guys🫰At saka ganito po talaga ako gumawa ng story, may pagka mahaba po talaga. Sa susunod pong CHAPTER ay isisingit ko pa rin sila Laxus at Kiray. Mamimiss ko kasi sila. Sana po ay subaybayan niyo rin ang story ng mga anak nila. THANK YOU PO ULIT‼️ Ang susunod po na CHAPTERS ay Love Story na nila Morgan at Saddie. Blurb of book 2🍀 Nagsara ang Dance Studio kung saan nagtatrabaho si Saddie. Dahil may kanya-kanya ng pamilya ang magulang niya, pinili niyang umuwi sa dati nilang bahay. Ayaw niya kasi magpabigat sa mga ‘to. At saka alam niya na hindi siya gusto ng bagong kinakasama ng mga magulang niya. Tumira siya sa dati nilang bahay—kung saan siya lumaki at nagkaisip. Sa kanyang

Napamura ako sa sobrang inis. “Ma-flat sana ang gulong mong bwisit ka!” Inis na sigaw ko. Walang modo! Katatapos lang ng ulan pero hindi ito marunong magdahan-dahan sa pagpapatakbo. Buti sana kung perpekto ang mga kalsada dito sa Pinas. Bulag ba siya para hindi mapansin ang mga butas sa daan? Mangiyak-ngiyak na pinahid ko ang mukha ko na may putik. Pati ang maleta ko ay puro putik na. Ahhh! Ang malas naman ng araw na ‘to! NAPAHAWAK ako sa tiyan ko pagkatapos kumain. Mabuti nalang at nakahanap ako ng affordable restaurant dito sa malapit. Sa sobrang dami kong iniisip ay hindi na ako nakapag umagahan kanina. Nanginginig tuloy ako sa gutom. Kinuha ko ang cellphone ko ng magring ito. Si Navy! “Uhmm hello, Nav—“ “Nasaan ka? Kanina pa ako naghihintay sa’yo sa labas ng Dorm pero sarado. Don’t tell me gumala ka ng hindi nagpapaalam sa akin?” “H-ha? Bakit hindi mo naman sinabi na darating ka?” Eh di sana hindi kao umalis! Paano kung malaman niya na nagsara na ang Studio? Nata