All Chapters of MAFIA BOSS SERIES: THE PRETENDING WIFE [Mr. KING]: Chapter 101 - Chapter 110

“Hindi naging masaya? Nagpapatawa ka ba?” Inis na hinarap niya ito. “Ano ang gusto mong palabasin ngayon? Na ako pa ang dahilan kaya hindi ka sumaya?” Puno ng sakit at hinanakit na tiningnan ko siya. “Hindi ba ‘yon naman ang gusto mo? Ang iwan ka namin ng anak mo at maglaho sa buhay mo? Kung hindi ka naging masaya, sisihin mo ang sarili mo. It’s your fault anyway.” Tinalikuran ko siya dahil baka ano pa ang masabi ko sa kanya. Ayoko naman na palaging kaming ganito, nag aaway sa harap ng bata. “Wala akong anak na halimaw!” Uminit na naman ang ulo ko ng maalala ‘yon. Hindi siya naging masaya kasi hindi sila nakasal ni Rayana? Well karma na iyon sa kanya. Kinabukasan akala ko ay hindi na tatayo si Laxus para lapitan ako dahil sa mga sinabi ko sa kanya kahapon pero mali ako. Tumayo siya buhat si Mumu, pero this time ay tumikim lang siya at hindi nagkomento. Hanggang sa umabot ang huling araw ng contest hindi na kami nakapag usap. Kapag sinusubukan nitong lapitan ako ay umiiwa

(Kiray pov) Napanganga ako ng makita ang napakaraming gamit sa tapat ng bahay ko. Paranh may maglilipat bahay. Teka kanino kaya ang mga ‘to? Hindi ko naman natandaan na nagpapaupa ako. “Manong, sandali lang ho. Baka nagkamali kayo ng pinagdeliveran nitong mga ‘to, wala po akong natandaan na may lilipat sa bahay ko ngayon.” Saka kung meron man dapat ay alam ko. Tumingin ang driver sa hawak nitong papel bago tumingin sa akin. “Tama naman ang address na nakalagay dito, ma’am. Kung gusto mo tawagan mo nalang si Sir. Siya nalang ang kausapin mo. Papunta na rin naman siya dito ngayon.” Ani nito bago umalis kasama ang limang paynante. Sir? Pagkalapag ko kay Mumu sa crib ay nakarinig ako ng busina sa labas. Akala ko ay bumalik ang truck para kumpirmahin na tama ang sinabi ko kanina. Pero laking gulat ko ng makita ang isang malaking van sa labas. Mula rito ay bumaba si Laxus na nakapormal attire pa. Suot ang dark blue coat na pinailaliman ng white polo, black pants at black leather

Nagmamadali akong magluto para makakain na kami. Alam ko kasing pagod ito. Napahinto ako sa paghalo ng niluluto ko ng maramdaman ang titig nito. Paglingon ko ay tama ako, nakatingin ito. Ang mas kinagulat ko ay nasa harapan ko na ito. Hindi ko man lang namalayan ang paglapit nito. “I’m sorry…” Hindi ako kumibo. Sa loob ng isang linggo ay walang araw na hindi siya humihingi ng tawad sa akin. Alam kong sincere siya pero may parte sa puso ko na natatakot at ayaw maniwala. Masakit kasing umasa at sa huli ay masasaktan ka lang pala. “Kiray…” Isa pa ‘to. Sa tuwing tatawagin niya ako sa pangalan ko ay nanlalambot ako. Pinipilit ko lang na wag ipahalata na apektado ako. “Bakit kapag pinatawad ba kita aalis ka na?” Natigilan ito. “So hindi pa rin pala—“ “I’m not here just because i want you to forgive me.” Natigilan ako. Gusto kong iiwas ang mata ko sa malamlam na titig niya at wag magpaapekto sa nakikita kong lungkot sa mata niya pero hindi ko magawa. Si Laxus—kaya niyan

(Kiray pov) Pagkatapos maligo ay nagwisik ako ng pabango. Gabi na at nagpasya kami na matulog sa iisang kwarto ni Laxus kasama si Mumu. “Hmm… ang bango ko na.” Katatapos ko lang maligo at magpaganda. Talagang naghilod ako ng maayos at sinigurong malinis at mabango ako para sa kanya. ‘Sinabi ko naman, di’ba? Kakainin ko siya mamaya.’ Napahagikgik ako sa isip ko habang naglalagay ng lipstick sa labi ko. Hindi ko mapigilang matawa sa sarili ko. Gabi na at patulog nalang ay nagpapaganda pa rin ako. Ilang araw na akong nagpipigil, kaya magpipigil pa ba ako? Siyempre hindi na. Saka alam kong pareho naman kami ni Laxus na sabik sa isa’t isa. Eh kanina nga halos ayaw na ako nitong lubayan ng tingin. Kulang nalang ay lapain ako nito sa lagkit ng titig nito sa akin. Bago lumabas ng banyo ay kumindat pa ako sa salamin. Natawa ako. Para na akong baliw. Paglabas ko ay napahawak ako sa dibdib. “L-Laxus naman, wag ka naman manggulat. Aatakihin ako sa ginagawa mo, eh.” “Oh, I’m sorry.” Mahi

“Wag ka na magselos, patay na kaya yung tao. Saka sandali nga muna—“ tinulak ako ni Kitay. “Bago mo ako kainin, pwede bang sabihin mo muna sa akin kung saan galing ‘to?” Tanong nito sabay haplos ng tatlong bagong pilat sa dibdib ko. “N-nabaril ka na naman ba?” Nanubig ang mata nito ng hindi ako sumagot. “Isa lang ang hiling ko, Laxus. Alam mo naman ‘yon di’ba? Ang gusto ko ay palagi kang ligtas. Alam kong delikado ang uri ng trabaho mo. K-kahit ayaw ko na ipagpatuloy mo ang pagiging Mafia mo, tinanggap ko kasi mahal kita. I-isa lang ang hiling ko, wag mo sanang akong hayaan na mamatay ako sa pag aalala. W-wag mong hayaan na masaktan ka.” Isa ito sa rason kaya hindi agad ako bumalik sa mag ina ko—inayos ko ang lahat bago ko binitiwan ang magulong mundo na ayaw ni Kiray Masuyo ko itong tiningnan sa mata. “From now on, you don't have to worry, Queen. This is the last scar you will see on my body. There's no more dangerous work from now on, no more illegal businesses to attend to, an