MAFIA BOSS SERIES: THE PRETENDING WIFE [Mr. KING] のすべてのチャプター: チャプター 81 - チャプター 90

Nang makita ko ang nakalarawang awa sa mata ni mommy Nissa para sa akin ay kinain ng malaking takot ang dibdib ko. H-hindi… sana mali ang iniisip ko. “Gusto ng bawiin ng anak ko ang posisyon niya, Kiray. Gusto na nang anak ko na bawiin ang buhay niya na pinahiram ko sayo. Patawad, Kiray, pero hindi kita matutulungan sa pagkakataong ito. Mahal ko ang anak ko at bilang ina, gusto kong makabawi sa kanya at ibigay ang lahat ng gusto niya. Sana maintindihan mo ako.” Makikita ang paghingi ng tawad sa mata ng matanda, paghingi ng tawad sa pagpili sa sarili nitong anak. Umiling-iling ako. “M-mommy Nissa, nagmamakaawa ako…” yumakap ako sa binti nito. “N-noong kailangan niyo ng tulong ko ay pumayag ako. K-kahit kapalit nito ay kalayaan ko at mabuhay sa totoong pagkatao ay pumayag ako. Kaya nakikiusap ako parang awa mo na tulungan mo ako na mabalik sa akin ang asawa ko. M-mahal na mahal ko po siya, hindi ko kayang mabuhay ng hindi siya kasama.” Humahagulhol na hinawakan ko ang tiyan ko..

“Kung may halimaw man sa inyong dalawa, ikaw ‘yon at hindi anak ko!” Puno ng pait at pagkamuhi akong tumingin sa kanya. “Oo, Laxus… oo napakalaki ng kasalanan ko. Pero hindi kasalanan ang pagiging panget! Hindi ko ginusto ang nangyari sa akin! At lalong hindi kasalanan ng anak ko ang naging kasalanan ko para tawagin mo siyang halimaw at talikuran mo siya. N-napakasama mo, Laxus… napakasama mo!” Sobrang sakit. Sa sobrang sakit parang hindi ako makahinga. Akala ko ang anak namin ang magpapatibag sa galit niya pero hindi pala. Hindi lang nito tinalikuran ang anak naming dalawa, sinuka at nilait pa niya. Nang mapagod sa pagsuntok sa dibdib at pagsampal sa kanya ay lumayo ako sa kanya. Nang makita ko ang boteng naroon ay dali ko itong binasag at dumampot ng bubog mula sa basang na piraso nito. “Kiray!” Natigilan ako… sa kauna-unahang pagkakataon ay tinawag ako ni Laxus sa totoong pangalan ko. Noon ko pa pinangarap ito. Gusto kong makilala at tawagin ako ng asawa ko sa tu

“I-iha…” “Pakiusap, Mrs. Solante. Wala ng dahilan para mag usap pa tayo. Kung binabagabag ka man ng konsensya mo, kasalanan mo na ‘yon. Wag mong hilingin sa akin na patawarin ka dahil wala kang mapapala sa akin. Makakaalis ka na!” Wala itong nagawa, bakas ang kalungkutan na umalis ito habang bagsak ang balikat. Nang makaalis ito ay kumuyom ang kamao ko. May konsensya pa pala ang matandang iyon? Mapait akong ngumiti. Pagkatapos ng panlilinlang nito sa akin ay may kapal pa ito ng mukha na magpakita sa akin. Hinimas ko ang tiyan ko ng kumirot ito. “Relax ka lang, anak… hindi na galit si mama. Tumaas lang ang dugo ko dahil may hindi ako inaasahang bisita.” Nakangusong sinundan ni Mariz ng tingin ang ina ni Rayana. “Mukhang sincere naman ang mommy ni Rayana, Kiray.” “Sincere? Eh ganyan din siya noong nakiusap siya sa akin noon. Akala ko tutulungan niya talaga ako na mapakulong sila Joffrey. Pero wala siyang ginawa..” hindi lang ‘yon, nilihim nito sa akin ang tungkol sa totoong

Pinanlisikan ko ng mata ang matandang babae na nakataas ang kilay na nakatingin sa akin. Hindi ko talaga nagustuhan ang matandang ‘to kahit kailan. Ang gaspang ng ugali at trato sa akin, kung umasta akala mo ay kung sino. Eh isa lang naman itong mutchacha. Bago sumakay ng kotse at umupo sa tabi ni Laxus ay nagpaskil ako ng magiliw na ngiti sa labi ko. Umabrasyite ako sa braso nito ng makaupo sa tabi nito. “Thank you, Laxus ha. Akala ko hindi mo ako sasamahan ngayon at walang halaga sayo ang paghahanda sa kasal nating dalawa. I’m sorry dahil pinag isipan kita ng masama.” Malambing na sabi ko sabay sandal ng ulo ko sa matigas na braso nito nito. Sinadya ko pang idaiti ang dibdib ko sa kanya. Kahit na hindi ko makitaan ng excitement si Laxus habang sinusukatan kami ay binalewala ko nalang. Ang mahalaga ay sinamahan niya ako at matutuloy ang aming kasal. Marami pa namang panahon na magkakasama kami. Sigurado ako na magbubunga din ang pagsisikap ko na mahalin niya. Ang panget na ‘yon

“Ate Kiray, dumadami na ang mga customers natin. Sigurado po ako na lalaki pa itong Mumu’s bakery!” Napangiti ako. “Magdilang anghel ka sana, Nene.” “Sinasama talaga namin sa dasal namin ang pag ahon mo, ate Kiray. Para marami ka pang matulungan na kagaya namin!” Dagdag ni Ren. Mga working students kasi ang mga kinuha kong makakasama. Gusto ko kasing makatulog sa mga kagaya nila na gustong makapag aral at makapagtapos. Nakikita ko kasi ang sarili ko sa kanila. Tumingala ako sa mataas na gusaling pinaghintuan namin. Hindi ko akalain na sa ganito kalaking gusali kami magdedeliver. Mukha itong abandonado at walang tao. Nakakatakot tuloy na pumasok. Bukod kasi sa parang pundi na ang mga ilaw na patay-sindi pa ay mukha itong haunted house. Napakapit tuloy kaming tatlo kay Larry na wala sa oras. Nakahinga kami ng maluwag ng makakita ng gwardiya sa loob ng makapasok kami. Mukhang ito ang bantay at nag iisang tao na narito. “Kayo ba ang magdedeliver ng mga cupcakes?” “Kami ng