Magandang araw po sa inyong lahat!
Gusto ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa love story nila Laxus at Kiray. Maraming salamat din po GEMS 💎 at RATE niyo🫶 Sa mga nahabaan po, pasensya na po. Hindi ko po kasi mai-execute ng maayos ang story ko kung mamadaliin ko. So bear with me guys🫰At saka ganito po talaga ako gumawa ng story, may pagka mahaba po talaga. Sa susunod pong CHAPTER ay isisingit ko pa rin sila Laxus at Kiray. Mamimiss ko kasi sila. Sana po ay subaybayan niyo rin ang story ng mga anak nila. THANK YOU PO ULIT‼️ Ang susunod po na CHAPTERS ay Love Story na nila Morgan at Saddie. Blurb of book 2🍀 Nagsara ang Dance Studio kung saan nagtatrabaho si Saddie. Dahil may kanya-kanya ng pamilya ang magulang niya, pinili niyang umuwi sa dati nilang bahay. Ayaw niya kasi magpabigat sa mga ‘to. At saka alam niya na hindi siya gusto ng bagong kinakasama ng mga magulang niya. Tumira siya sa dati nilang bahay—kung saan siya lumaki at nagkaisip. Sa kanyang pagbabalik ay maraming alaala at damdamin ang nanumbalik sa kanya. Paano kung magkrus ang landas nila ng anak ng may ari ng bakery na kinamumuhian niya? May mabuo kayang pag ibig sa pagitan nila ng sikat na Basketball Player na si Morgan King gayong pareho na silang committed sa iba?“I’M REALLY SORRY, SADDIE. Kahit ako ay ayaw ipasara ang Studio na ‘to. Pero wala na kaming choice. Baon na nga kami sa utang, hindi pa kumikita ang Studio. Wala na kaming ipapasahod sa inyo.” Laglag ang balikat ang balikat na lumabas ako ng office ng boss namin. Hindi lang ako ang parang pinagbagsakan ng langit at lupa, pati na din ang mga kasama ko. Naging tahanan namin ang Studio sa loob ng tatlong taon kaya mabigat sa loob namin na lisanin ito. Mabait ang mag asawang amo namin dito. Sa loob ng tatlong taon na pagtatrabaho ay wala kami naging problema sa kanila. Sa katunayan ay malaki ang naging tulong nila sa katulad ko na walang matatawag na tahanan, o pamilyang uuwian dahil mayro’n silang dorm para sa mga katulad namin, libre sa lahat, sa tubig, sa kuryente, at upa, tanging pagkain lang ang gastos namin. Kaya karamihan sa amin ay nakaipon talaga. The best amo sila! Malakas naman ang naunang dalawang taon na pagbubukas nito. Pero ng dumami ang naglabasan na kakumpetensya
Napamura ako sa sobrang inis. “Ma-flat sana ang gulong mong bwisit ka!” Inis na sigaw ko. Walang modo! Katatapos lang ng ulan pero hindi ito marunong magdahan-dahan sa pagpapatakbo. Buti sana kung perpekto ang mga kalsada dito sa Pinas. Bulag ba siya para hindi mapansin ang mga butas sa daan? Mangiyak-ngiyak na pinahid ko ang mukha ko na may putik. Pati ang maleta ko ay puro putik na. Ahhh! Ang malas naman ng araw na ‘to! NAPAHAWAK ako sa tiyan ko pagkatapos kumain. Mabuti nalang at nakahanap ako ng affordable restaurant dito sa malapit. Sa sobrang dami kong iniisip ay hindi na ako nakapag umagahan kanina. Nanginginig tuloy ako sa gutom. Kinuha ko ang cellphone ko ng magring ito. Si Navy! “Uhmm hello, Nav—“ “Nasaan ka? Kanina pa ako naghihintay sa’yo sa labas ng Dorm pero sarado. Don’t tell me gumala ka ng hindi nagpapaalam sa akin?” “H-ha? Bakit hindi mo naman sinabi na darating ka?” Eh di sana hindi kao umalis! Paano kung malaman niya na nagsara na ang Studio? Nata
(Saddie pov) Tagaktak ang pawis ko pagkatapos linisin ang buong bahay. Halos isang buong araw din niyang nilinis ang buong baba, hindi pa kasama ro’n ang taas. Aabutin yata ako ng tatlong araw kasama ang mga banyo at kwarto sa taas. Dahil nauuhaw ay lumabas muna ako ng bahay para bumili ng tubig sa labas. Naubos na kasi ang mineral water na binili ko kanina. Napatingin ako sa bakery na nasa tapat ng bahay namin. Hanggang ngayon ay pala ay narito parin ‘to. “Miss, taga di’yan ka?” Napahawak ako sa dibdib ng biglang may matandang sumulpot sa harapan ko. Titig na titig ito sa mukha ko kaya medyo nailang ako. Teka. Pamilyar siya sa akin. Kung hindi ako nagkakamali, siya si Aling Marites—ang isa sa tsismosa dito sa barangay namin, ang isa sa nagpakalat ng tsismis na maghihiwalay na ang magulang ko. Hindi ko makakalimutan ang mukha niya dahil siya lang naman ang bukod tanging may mahabang nguso dito sa lugar namin. “Kaano-ano mo sila Marilou? Kamusta na sila? Hiwalay na ba tal
“H-hindi naman siguro niya ako mamumukhaan di’ba?” Naalala ko kung paano ko siya noon binato ng itlog at pinakyuhan. Paano kung mamukhaan niya ako? T-tapos gumanti siya? Mukha pa naman itong nakakatakot. Pero bata pa ako no’n at walang muwang. “Miss!” Nanigas ako sa kinatatayuan ko ng tawagin ako ng babaeng kausap nito. N-namukhaan nila ako? Naku wag naman sana. “Ang mga supot na dala mo! Tinangay ng aso!” Saka lang ako natauhan ng makita ang supot ng pinamili ko na tangay ng asong gala. “Bwisit kang aso ka! Ibalik mo ‘yan ‘ulam ko ‘yan!” Nakipaghabulan ako sa aso. Pero dahilan ko lang ‘yon para makalayo ako sa kanila. Hinihingal na huminto ako sa pagtakbo a nilingon sila. Nakahinga ako ng maluwag ng hindi ko na sila natanaw sa labas ng bahay namin. Wala naman akong dapat ikatakot, bata pa naman ako noon at saka matagal na ‘yon. Pero narinig ko kasi ang sinabi ng babae kanina. Mukhang hindi maka-move ang lalaking ‘yon. Grabe naman magtanim ng galit ang isang ‘yo
(Saddie pov) Pagkatapos kong mamili ay naglibot muna ako. Mamayang pa naman nila idedeliver ang mga appliances na binili ko sa bahay. Napahinto ako sa paglalakad ng makita ko ang grupo nila Aling Marites. Naku naman! Bakit nandito sila? Patakbo na sana ako ng makita ako ng mga 'to. "Sabi na nga ba at ikaw yan!" Napangiwi ako ng tig-isang hawakan ng dalawang matanda ang braso ko. Mukhang wala na akong takas sa kanila ngayon. Tuwang-tuwa ang matatanda dahil para daw akong artista na pinagtitinginan ng mga tao sa paligid. "Wala ka bang balak mag artista? Aba kay ganda-ganda mong bata, Miss!" "Wala po. Tawagin niyo nalang pong Saddie." Miss kasi sila ng Miss sa akin. "Mukhang may lakad po kayo ngayon. Mauuna na po ako sa inyo— "Naku wala naman. Manonood lang kami ng sine. Tara, sumama ka sa amin. Wag kang mag alala dahil libre ka namin," "Wag na ho, nakakahiya naman. Saka may bibilhin pa ho kasi ako—" Wala siyang nagawa ng hilahin siya ng mga 'to. Hindi ako makapagfocu
‘Sa kaba lang siguro ‘to.’ Tama, sa kaba lang ‘to sigurado ako. Bakit kasi panay ang tingin nito sa akin? Sabihin na natin na may kasalanan ako. Tama ba na manakot siya sa pamamagitan ng tingin? O baka hindi nito alam ang epekto ng titig nito? Tumingin ako sa kamay nito na nakapatong sa hita. Ang laki at maugat. Magaling nga kaya ito humawak ng bola? Ayon sa mga narinig ko ay palagi daw itong MVP. So, magaling nga siya? Tumingin ako sa kamay ko. Napakaputi ko tapos ang liit pa. Mukhang isang suntok lang ako dito pagnagkataon. ‘Lord, wag naman sanang magtanim ng galit ang lalaking ‘to. Hindi makatarungan na magtanim siya ng galit sa bata. Di’ba po?’ Piping dasal ko. Sobra ang pasasalamat ko ng huminto na ang L3 sa harap ng bakery nila. Kulang nalang ay takbuhin ko ang daan palabas makalayo lang sa presensya ni Morgan. Nag unahan sa pagbaba sila Aling Marites habang naghahalakhakan, naghampasan pa ang mga ‘to. Pakiramdam ko ay umabot ng siyam-siyam bago sila makababa.
Kanina pa ako palakas-lakad habang iniisip ang sinabi ni Morgan bago umalis. Bayaran ko daw ang tsinelas nito na sinira ko. Tiningnan ko ang cellphone ko. Kanina ko pa pinag iisipan kung tatawagan ko ba ang nobyo ko para humingi ng payo. Wala naman talaga akong nasira. Hindi ko alam kung paano ito nasira, eh no'ng tingnan ko ang tsinelas nito ay ayos pa 'yon. Nagpakawala ako ng buntong-hininga. Hindi ko alam kung itutuloy ko bang tawagan si Navy o hindi. Kapag tinawagan ko kasi ito ay malalaman nito na wala na ako sa dorm. Paano ko ipapaliwag sa kanya na wala na akong trabaho? Sigurado na pagmumulan ng away namin 'to. Malaki-laki pa naman ang pera ko sa banko. Pero kung babayaran ko siya ng buo, malaki na naman ang malalagas sa pera ko. Malakas na tumunog ang tiyan ko. Alas diyes ng gabi na pero hindi pa ako kumakain. Nawalan ako ng gana. Napatingin ako sa kare-kare na nasa food container. Parang gusto ko tuloy isisi dito ang kamalasan ko ngayong gabi. Naningkit ang mata ko
Inis na nilapag ko sa harapan ni Morgan ang pancake na niluto ko. Ang sabi nila, wag hayaan na masira ang umaga para maging maganda anh buong araw mo—pero mukhang hindi na gaganda ang umaga ko dahil sirang-sira na ito ng lalaking ‘to. Wala itong modo, nakakainis! Mabuti nalang at may chocolate syrup at fresh milk ako na binili. Pero ang lintik, powdered milk pa ang gusto! Mabuti nalang at may tira pa akong bear brand swakto pa ako na tira galing sa dorm ko. Naku, subukan lang nito na magreklamo, papaliguan ko talaga siya ng mainit na tubig sa ulo. Pinaningkitan ko ito ng mata habang kumakain. Sarap na sarap ang hudyo. Ang alam ko sa mga lalaki ay matapang na kape ang gusto sa umaga, pero ang lalaking ito ay gatas. Kaya siguro lumaki ito na parang kapre dahil rito. Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kanya. Naubos nito ang lahat ng niluto kong pancake, parang nakulangan pa nga. Pagkaubos ko sa almusal ko ay nahuli ko itong nakatingin sa akin. Mukhang hindi din makapaniwala
“Salde, halika ka, anong oras na.” Madilim na ang langit kaya tinawag na ni Letty ang asawang si Salde, na ngayon ay nakatanaw sa lumang bahay nilang mag asawa. Bumuntonghininga ang ginang. “Wala na tayong magagawa pa, Salde. Kasalanan natin ‘to. Kung hindi tayo naging ganid ay hindi masisira ang pamilya natin. Hindi rin sana magagalit sayo ang mga anak mo.” Nang muntik ng makunan si Saddie at nalaman ni Stephanie ang ginawa nilang mag asawa ay nasuklam ito. Lalo na nang malaman nito na noon ay naging kabet siya ni Salde at dahilan ng pagkasira ng pamilya nito. All this time, buong akala ng kanilang anak ay anak lamang sa pagkabinata ni Salde si Saddie. Nagsingaling si Letty at hindi naman siya itinama ni Salde. Kaya lumaki ang kanilang panganay na hindi alam ang totoo. Nakadama ng kalungkutan si Letty ng maalala ang anak, maging si Salde ay puno ng pagsisisi na naluha. “Wag mo akuin ng mag isa ang kasalanan, Letty. Bilang ama ay napakalaki ang pagkakamaling nagawa ko. Hindi lang
(Morgan pov) “Wala pa rin nahuling driver! Hindi ba nakapagtataka? Apat na beses ka ng muntik maaksidente pero wala naman driver ang mga sasakyan na muntik makabangga sayo. Aksidente ba talaga ‘to o sinadya? Saka lahat ng sasakyan na ginamit ay unidentified at hindi kilala kung sino ang may ari!” “The cctv footages? Did you check it?” “Oo, pero katulad no’ng nauna ay blindspot at hindi naabot ng cctv ang mga nangyari.” Pinigilan ko ang magmura ng malakas. Ayoko kasing magising si Saddie ngayon na mahimbing na natutulog. “Mag imbestiga ka. Sigurado na may maiiwang butas ang may pakana ng ito. Ireport mo agad sa akin ang malalaman mo.” Utos ko rito bago binaba ang tawag. I clenched my fist. Tama si Jerome. Nakapagtataka na apat na beses itong nangyari. Sa una ay iisipin mong aksidente ang lahat. Pero ng marinig ko ang huling sinabi nito ay napaisip na ako. This is not a fvcking incident —plano ito at sinadya. Ngunit sino ang gagawa nito? Naningkit ang mata ko ng may hin
(Saddie pov) Hinaplos ko ang sugat ni Morgan sa kilay habang nagpapasalamat sa diyos dahil ligtas ito. Buti nalang at hindi malubha ang tinamo nito. Kundi ay baka hindi lang gasgas ang natamo nitong mga sugat. Nang masiguro kong tulog na ito ay saka ako tumayo para kunin ang ointment na nireseta ng doktor para sa sugat nito. Pagkatapos lagyan ng ointment ang sugat nito ay kinumutan ko ito bago lumabas ng kwarto. “Masakit pa rin ba ang tiyan mo, iha?” Tanong ni mommy Kiray ng masalubong ko ito. May dala itong gatas para sa buntis. Dahil tulog si Morgan ay sa sala muna kami tumuloy. “Pasensya ka na sa nangyari, iha. Dapat ay nakinig ako kay Morgan. Hindi ka sana mawawalan ng malay kung sinunod ko ang sinabi ng anak ko.” Puno ng pagsisisi na sabi nito. Pagkalapag nito ng gatas ay hinawakan ko ang kamay nito. “Mommy, hindi mo kailangan humingi ng tawad, wala ka pong kasalanan. Ang totoo nga po ay nagpapasalamat ako dahil sinabi niyo sa akin. Dahil kung hindi ay baka hindi ko nalam
(Saddie pov) Halatang kinakabahan si Stephanie na makaharap si mama kaya hinawakan ko ito sa kamay. “Wag kang matakot, hindi nangangagat si mama.” Biro ko dito. Natawa ito ng bahagya. Pagkabukas ng pinto ay nakangiting sinalubong kami ni mama. Halatang nagulat pa si Stephanie dahil sa mainit na pagsalubong dito ng mama ko. “M-magandang hapon po, tita. P-para nga po pala sa inyo, herbal tea. Nalaman ko po kasi na kagagaling niyo lang sa sakit.” “Maraming salamat, iha. Nag abala ka pa. Halika maupo muna kayo ng kapatid mo.” Sumunod kami kay mama ng magpatiuna ito sa paglalakad. Habang naglalakad kami ay panay ang siko sa akin ni Stephanie. Halatang kabado pa rin ito na harapin ang mama ko. Hindi ko ito masisisi. Kasi kung ako ang nasa kalagayan nito ay baka gano’n din ako. Pagdating namin sa sala ay umupo kami. Naabutan pa nga namin na naglalaro ang mga stepbrother ko. Wala si tito ngayon dahil nasa trabaho ito kaya sila lang ang nasa bahay ngayon. “N-naku tita maraming s
“Hindi mo ba sasagutin?” Tanong ko kay Stephanie. Nandito kami ngayon sa isang restaurant at kumakain. Bigla nalang kasi ito nag alok na ililibri ako ng lunch. Gusto daw nito makabonding ako kahit minsan sa labas. Hindi na ako nagpasama kay mommy Kiray at mama dahil sinundo naman ako nito kanina sa bahay. Bumuntonghininga ito. Kanina pa kasi nagriring ang cellphone nito sa tawag nila papa at tita Letty. Mukhang hanggang ngayon ay wala itong balak makipag usap sa magulang nito. “Saddie, hindi kasi madaling gawin ‘yon. Hindi pa sa ngayon. Teka nga pala. Diba may lakad ka ngayon? Samahan na kita.” “Ah oo nga pala. Sigurado ka ba? Baka kasi mamaya makaistorbo ako sa pasok mo.” “Naku hindi. Day off ko ngayon. Saka naboboring ako sa inuupahan ko eh. Kaya sasamahan na kita.” Kinawit nito ang kamay sa braso ko. “May gwapo ba sa pupuntahan natin? Baka meron, single ako at pwedeng-pwede ireto.” “Lokoloko ka. May dadalawin lang ako. Saka may kukunin ako sa bahay.” Tingnan mo ‘tong bab
“Happy birthday, Mumu!” Natawa kami nila mommy ng sumimangot ito. Paano ay sinuprise namin ito gamit ang kids party. Eh wala kasi kaming ibang maisip ni mommy Kiray. Kaya ito ang naisip namin para maiba naman. “Happy birthday, Mumu… happy birthday, Mumu… happy birthday happy birthday… happy birthday to you!!!” Sabay naming kanta ni Mommy, habang sila daddy Laxus at Kirl ay natatawang umiiling sa gilid. “Hipan mo na ang kandila anak. Pero bago ‘yon ay mag wish ka muna.” “Mom!” “Oh bakit? Sasabihin mo na naman na hindi totoo ‘yon? Aba tingnan mo, nakapag asawa ka ng katulad ni Saddie dahil ‘yon anh wish mo noong bata ka. Hindi lang maganda ang naging asawa mo, mabait at mapagmahal pa. Kaya sige na, magwish ka na.” Pamimilit dito ng mommy nito. Napapailing nalang na sumunod ito. Wala din kasi kaming balak na tigilan ito. Nakangiting lumapit ako sa kanya at nilagay sa ulo niya ang birthday hat na may character pa ni Mickey mouse. “Ano ang winish mo, Mumu? Hindi naman
(Saddie pov) bumuntong hininga ako habang nakangalumbaba na nakatingin sa cake na ginawa ko. Dalawang aras na akong nagpapractice na gumawa ng cake pero hindi ako natututo. Sinunod ko naman ang mga binilin sa akin ni mommy Kiray. Tumatawang nilapitan ako ni mama. “Anak, isang linggo pa naman ang birthday ng asawa mo. May pitong araw ka pa para mag aral.” “Paano kung hindi pa rin masarap ang gawa ko?” Ngumuso ako ng tumawa ito. Nawawalan na kasi ako ng pag asa na sasarap ang gawa ko. “Masarap man ‘yan o hindi ang mahalaga anak ay nag effort ka. Sigurado ako na magugustuhan ni Morgan anuman ang ibigay mo sa kanya. Saka sa palagay ko ay wala na siyang hihilingin pa ngayon dahil dito.” Sabay himas nito sa nakaumbok kong tiyan. Napangiti ako. Tama si mama. Sigurado na kahit ano ang ibigay ko ay maa-appreciate ng asawa ko. Nandito ngayon si mama dahil wala si mommy Kiray para samahan ako. Saka gusto nito na maalagaan din ako habang buntis ako dahil nga maselan ako. Malaki na
(Saddie pov) Tumingin ako sa salamin. Medyo nahahalata na ang tiyan ko. Mag aapat na buwan na rin pala ang pinagbubuntis ko. Lumapit si Morgan sa akin at hinapit ako. “Are you ready?” “Medyo. Pero kinakabahan pa rin ako.” First time ko kasi na dadalo sa isang Business event na kasama si Morgan. Annual party kasi ng kumpanya kaya kinakailangan na dumalo ang mga King. Ayoko sanang sumama dahil hindi naman ako sanay na dumalo sa malaking pagtitipon na gaya no’n. Pero mapilit si Morgan. “Relax, my love. Isa ka na ngayong King kaya madalas na tayong pupunta sa mga event na kagaya nito ng magkasama. Don’t be nervous… nasa tabi mo lang ako. Saka wala namang kakain sa’yo do’n.” Tawang biro nito. Ngumuso ako. “Alam mo naman na hindi ako marunong makipag socialize.” Sagot ko rito. Naglakbay ang asul nitong mata sa kabuohan ko. Nakasuot kasi ako ngayon ng Peplum Blue dress na halos umabot sa talampakan ang haba. Kahit medyo bukol na ang tiyan ko ay napakaganda ko pa rin sa suot ko.
Nagulat si Morgan pagdating dahil sinabi ko dito na nagluto ako para sa kanya. “Niluto mo ang lahat ng ito?” Gulat na tanong nito. Nang tumango ako ay nag isang linya ang kilay nito. “Hindi ba sinabi ko na sayo na huwag mong pagurin ang sarili mo?” “Ngayon lang naman, Mumu. Matagal na rin kasi no’ng pinagluto kita kaya nagluto ako para sayo. Wag ka ng magalit please…” Sobrang saya ko kasi matapos mapanood ang interview rito. Kaya naisip ko na paglutuan ito. Kahit man lang dito ay makabawi ako sa ginawa nito. Malambing na yumakap ako rito at nagpapacute na tumingala rito. Nahihiya man akong magpacute dahil ang tanda ko na ay kailangan kong gawin. Epektib naman ang ginawa ko dahil bumuntonghininga ito at gumanti sa akin ng isang mahigpit na yakap. “May nangyari ba? You look happy…” puna nito ng mapansin na hindi mawala ang ngiti sa labi ko. “Kasi ano… napanood ko ‘yung interview sayo. Ikaw ha, hindi mo man lang sinabi sa akin na magpapa interview ka. Kung hindi pa nabanggit ng mo