บททั้งหมดของ กรงรักในมือซาตาน: บทที่ 1 - บทที่ 10

กรงรักในมือซาตานตอนที่ 2(ตอกย้ำ)...เสียงครวญของหญิงอื่นที่บ่งบอกว่ากำลังทำอะไร ดังเล็ดลอดเข้ามาในส่วนของการรับฟังชัดเจน ผนังกั้นที่เป็นบานกระจกหนาระหว่างห้องหับสวยหรูที่ฟาตินเรียกว่ากรงขัง ผ้าม่านผืนหนาสีทองถูกเปิดออกอย่างตั้งใจ เธอเห็นสองร่างกายที่กำลังเริงรักอย่างเร่าร้อน การตอกย้ำดวงจิตที่น้อยนิดของเธอ ก็แค่นางบำเรอที่เขาใช้เศษเงินซื้อมาสนองตัณหาความใคร่ไม่รู้แน่ว่าการซื้อตัวเธอมาแอบแฝงอะไร แต่ที่ค่อนข้างแน่ใจคือท่านเชคฮอานัสผู้นี้บาดหมางกับชายที่เธอปันใจให้เพียงแรกเจอ...ฟาตินยืนมองการกระทำที่แสนหฤหรรษ์ของคนทั้งสอง ด้วยแววตาเศร้า ดวงตาคละเคล้าด้วยม่านน้ำตาสีใส ดวงใจเหมือนถูกฝ่าเท้าเหยียบจมผืนพสุธา ใบหน้าของชายหนุ่มหันมองมาทางเธอและยกยิ้มมุมปากดั่งเย้ยหยัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกันถึงต้องทำให้เธอเห็น แม้หัวใจดวงน้อยของฟาตินจะยังไม่มีเขา แต่เขาก็ใช้ร่างกายเธอบำเรอตัวเอง ไม่คิดจะยำเกรงเธอเพียงสักนิด หัวจิตหัวใจของเขาทำด้วยอะไร ประดุจดั่งซาตานร้ายก็ไม่ปาน"คนใจร้าย" แม้จะเจ็บปวดต่อภาพที่เห็น ความเย็นชาจากสายตาที่มองมายังเธอ ยิ่งย้ำคุณค่าที่มีในตัวให้ต่ำลง เธอดั่งกับถูกปมเชือกหนามัดแน่

กรงรักในมือซาตานตอนที่ 4(ทับถม)...คนที่ถูกใช้งานทางร่างกายอย่างหนักในการเริงรักตัณหานอนจมกับที่นอนด้วยพิษไข้ ร่างกายอ่อนล้าโรยแรง ลำแสงจากฟากฟ้าส่องสว่างจ้าเข้ามาในห้องหับที่ประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา...ดวงตาคมค่อย ๆ กะพริบปรับรับแสง เรี่ยวแรงแขนอ่อนแรงยกขึ้นไม่ไหว ฟาตินทำได้เพียงลืมตาตื่นเมื่อรู้สึกตัว เพดานห้องสีทองเธอจ้องมองอย่างคนเหม่อลอย แววตาดั่งคนที่ไร้จิตวิญญาณ เธอทอดถอนสายตามองรอบด้านก่อนจะบรรจบพบกับชายหนุ่มล่ำสันที่ย่ำยีเธอในที่ผ่านมาที่กำลังนั่งจ้องเธอด้วยแววตาที่ดุร้าย"ก็ยังไม่ตาย รีบหายแล้วมาทำหน้าที่ของตัวเองซะ!" คนที่ปากหนักเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกร้าว คำพูดที่ได้ยินทำให้ฟาตินปวดร้าวอยู่ในอก ดวงตากลมสั่นระริกดั่งคนกำลังจะร้องไห้ เมื่อชายตรงหน้าไร้เมตตาต่อหญิงร่างเล็กอย่างเธอเสียจริง จะประวิงอย่างไรให้เขานั้นใจดีเพียงเสี้ยวแก่เธอ ไม่ต้องมากมายแค่เสี้ยวของเมตตาก็นับว่าดีมากแล้วถ้าเทียบกับตอนนี้ที่ฟาตินประสบพบเจอ"................" เธอนิ่งเงียบไม่เปิดปากพูดโต้ตอบ ทำเพียงนอนนิ่งมองหน้าเขาเท่านั้นด้วยหัวใจที่เจ็บร้าว"ไม่ต้องมาหน้าเราด้วยแววตาเช่นนั้น หึ...คงอยากจะบีบคอ

...หญิงร่างเล็กที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ ร่างกายที่อ่อนล้าถูกหมอจัดการต่อสายน้ำเกลือที่เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงช่วยเหลือร่างกายให้มีแรง พิษไข้ที่ได้รับการรักษาในโรงพยาบาลแถวหน้าทำให้เธอเริ่มมีอาการดีขึ้นมากกว่าเดิม เพียงแค่ยังไม่ได้สติลืมตาตื่นเท่านั้นคนที่เฝ้ามองจ้องไม่ห่างสายตา ใบหน้าสวยที่ยังคงมีรอยช้ำ อานัสนั่งเฝ้าระวังไม่ห่างไกลไปไหน นั่งเคียงข้างขอบเตียงไม่ห่างกายสาว เพราะลึกในก้นบึ้งของหัวใจนั้นห่วงใยเธอ แต่บางอย่างที่บดบังครอบงำทำให้เขานั้นทำร้ายเธอด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง เรื่องราวที่ยังไม่ใครรู้แจ้งนอกจากเขาคนเดียวที่ยังเก็บไว้ในใจ ความเจ็บปวดที่เขาได้รับทับถมจนหัวใจของชายหนุ่มผู้ที่ดูแข็งแกร่งนั้นระบมชอกช้ำแทบไม่เหลือชิ้นดี"อื้อ" เสียงแผ่วเบาเค่นในลำคอ หญิงร่างบางเริ่มรู้สึกตัว กลิ่นของโรงพยาบาลคละคลุ้งกระทบกับการได้กลิ่น สายตาที่พร่าเบลอสอดส่ายสายตามองโดยรอบอย่างไม่ชัดเจน มือบางจับหัวเพราะรู้สึกปวดหนึบ พิษไข้เริ่มเจือจางห่างหายไปบ้าง ทุกอย่างเริ่มรู้สึกดีกว่าเดิม"..............." แม้จะเห็นอากัปกิริยาของฟาติน คนหน้านิ่งขรึมก็ยังคงวางท่า ใช้เพียงสายตาจ้องมองกิริยาของเธอเท่านั้น"อ่า ปว

กรงรักในมือซาตานตอนที่ 8(หลุดพ้น2)เลือดสีแดงสดไหลซึมไม่หยุดยั้ง เสียงเข้มตะโกนดังเรียกขานด้วยความสั่นกลัว ร่างกายบอบบางของฟาตินเริ่มซีดเซียวเพราะเสียเลือดมาก คนที่ต้องใจกับภาพตรงหน้าที่เห็น ผู้หญิงที่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ในอ้อมแขนทำให้คนกระด้างอย่างเชคฮอานัสกลัวว่าเธอจะไม่มีลมหายใจอยู่ต่อ"หมอ! อัมกาส! ตามหมอให้เราที ตอนนี้!" เสียงเข้มตะโกนลั่นสั่งการ ไม่ยอมออกห่างร่างเสลาไปไหน"ฟาติน ได้ยินเราไหม? ฟาติน ลืมตาสิ ฟาติน!" มือที่สั่นเทาไม่แม้แต่จะกล้าจับร่างกายของเธอแรง เสียงเข้มสั่นพยายามเรียกขานให้เธอได้มีสติ แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นสัญญาณให้เขาได้ดีใจสักนิดเดียว เธอยังคงแน่นิ่งหลับตาพร้อมกับลมหายใจที่เริ่มแผ่วเบา"อัมกาส! หูแตกหรือไงวะ...บอกให้ตามหมอฟาตินจะไม่ไหว!" คนที่กังวลเริ่มโวยวายเมื่อเหล่าลูกน้องเริ่มไม่ได้ดั่งใจ"มีอะไรครับท่าน" อัมกาสที่ได้ยินเสียงเรียกขานผู้เป็นนายวิ่งเข้ามายังห้องพักอย่างร้อนรนใจ "ท่านครับ ทำเป็นคุณฟาตินถึง...""อย่าเพิ่งถามเรียกหมอเร็ว" อานัสออกคำสั่งเมื่อดูแล้วสภาพของฟาตินกำลังย่ำแย่"ครับท่าน" อัมกาสรีบร้อนวิ่งจากห้องไป เมื่อสิ้นคำสั่งการของนายเหนือหัว...คน

กรงรักในมือซาตานตอนที่ 10(หลุดปาก)...เหล่าการ์ดมากหน้าหลายตาที่มีเลือดกรุ๊ปเอถูก เชคฮ อานัส เกณฑ์มารวมตัวที่โรงพยาบาลเพื่อบริจาคเลือดให้แก่ฟาตินที่รอการรักษาเธอยังไม่พ้นขีดอันตรายหรือเธอแค่อยากตายไม่ได้พึงต้องการมีชีวิตอยู่ ชีวิตที่ต้องพบเจอแต่ความทุกข์ทรมานเจียนตายกันแน่ ชีวิตที่เป็นมีลมหายใจแต่ก็เหมือนกับตายตกนรก"ทำไมเราไม่เลือดกรุ๊ปเดียวกันกับนางนะ" อานัสร้อนรนเดินวนไปมาหน้าห้องฉุกเฉิน เดินเวียนจนเหล่าลูกน้องแทบตาลาย"ท่านเดินวนแบบนั้นก็ช่วยเธอไม่ได้หรอกครับ...อย่ากังวลไปเลยนั่งพักสักหน่อยเถอะครับ" อัมกาสเอ่ยขึ้น"ก็เราห่วง....เอ่อคือ เราหมายถึงนางยังชดใช้สิ่งที่เกิดขึ้นไม่เพียง...นางยังต้องมีชีวิตอยู่ต่อ" อานัสพูดขึ้นด้วยความรู้สึกลึก ๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ทันท่วงทีแล้วรีบเฉไฉเบี่ยงเบนทันใด ยิ่งสายตาของลูกน้องจ้องมอง ยิ่งทำให้ท่านเชคฮผู้เคร่งขรึมละอาย"แบบนั้นหรือครับ" อัมกาสเอ่ยขึ้นอย่างไม่คิดเชื่อ"ก็เออสิ...พูดมากเสียจริง เราเริ่มรำคาญแล้วนะ!" อานัสเบี่ยงเบนหลบเลี่ยงสายตาของลูกน้องที่จ้องมองอย่างจับพิรุธ"ขอโทษครับท่าน...ว่าแต่...ท่านคิดแบบนั้นจริงหรือครับ" อัมกาสยังคงยียวนต่อ