บททั้งหมดของ You got me good : แค่เธอเท่านั้น : บทที่ 1 - บทที่ 10

คีตะ"ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านได้ล่ะครับคุณลูกชาย"ผมหันไปมองพ่อตัวเองที่เดินมานั่งลงข้างๆ ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อนเลยแล้วกัน ผมชื่อคีตะอายุ21ปี ผมเป็นลูกชายคนเดียวของคุณคีรินและคุณน้อยหน่าคนสวย และตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี3คณะบริหารธุรกิจ ส่วนที่ผมโดนพ่อตัวเองประชดเมื่อกี้ก็เพราะวันนี้ผมกลับบ้านในรอบสองเดือนไง"กลัวพ่อลืมตะหน้าไง"ผมรีบตอบพ่อตัวเองไป"นึกว่าติดสาวจนลืมพ่อกับแม่แล้วสะอีก"พ่อผมเอ่ยแซว"ยังไม่เจอคนที่ถูกใจครับ"ผมบอกไปผมเองยังไม่มีแฟนหรอกนะ อาจจะยังไม่เจอใครที่ทำให้ใจผมเต้นแรงหรือไม่ก็ทำให้ผมร้อนใจจนนั่งไม่ติด ส่วนเรื่องผู้หญิงมันก็มีบ้างตามประสาผู้ชายโสด"จำคำที่พ่อสอนได้ใช่มั้ยคีตะ"พ่อผมพูดเสียงดุ"จำได้ครับ"เรื่องที่พ่อผมสอนตั้งแต่ผมจำความได้คือให้เกียรติผู้หญิง ถ้ามีแฟนหรือมีคนรักอย่านอกใจเธอซื่อสัตย์และเชื่อใจ เรื่องราวของพ่อกับแม่พวกท่านก็เป็นคนเล่าให้ผมฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างกว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน แน่นอนผมจำและทำตามที่พ่อกับแม่สอนอยู่แล้วเมื่อผมมีคนรัก"เชื่อพ่อนะคีตะ ความไว้ใจและเชื่อใจเป็นสิ่งสำคัญ"โดยส่วนตัวนิสัยผมไม่ใช่คนเจ้าชู้จึงไม่มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้ปวด

คีตะ"ทะเลาะอะไรกับน้องอีกล่ะเรา ไม่เบื่อบ้างหรือไงกันกับเจ้าขาก็อีกคน"ตอนนี้ผมกำลังหัวเสียกับไอ้จอมพลเพราะมันไม่รับสายผม แถมยังให้ผู้หญิงที่ไหนมารับสายแทนด้วยไง นี่ถ้าผมกำลังจะตายผมคงพึ่งมันไม่ได้เถอะ"มันผิดนัดตะอ่ะแม่ สองรอบแล้วนะ"ผมบอกแม่ไป ทั้งที่มันเป็นคนนัดผมจะไปดูคอมเล่นเกมส์ซึ่งผมก็รอจนอยากจะฆ่ามันตายอยู่แล้ว และที่สำคัญผมไม่ชอบคนที่พูดแล้วไม่เป็นคำพูด"น้องมีธุระด่วนหรือเปล่า""มันอยู่กับผู้หญิงครับนั่นแหละธุระของมัน ทั้งที่มันนัดตะแล้วนะแม่"ผมบอกแม่ไปครืด ครืดผมหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะดูชื่อที่โชว์อยู่ ตายยากก็มันนี่แหละ"ถ้าคำตอบไม่ประทับใจ กูฆ่ามึงแน่ไอ้จอมพล"(อยู่ข้างล่างลงมาดิ)ผมเดินลงมาข้างล่างแล้วมองน้องชายตัวเองที่นั่งเล่นมือถืออยู่ก่อนที่มันจะหันมามองผมแล้วยิ้มให้ นี่ถ้าไม่ใช่น้องของเจ้าขานะผมจะสั่งคนมาเก็บมันสะ"อ่ะของฝาก และหวังว่าจะไม่โกรธเรื่องที่น้องคนนี้ผิดนัดนะครับ"ไอ้จอมพลยื่นถุงให้ผม"ใครรับสายแทนมึง"ผมถาม"คนที่แบ่งขนมมาให้ และเป็นเพื่อนของผมเอง น่ารัก นิสัยดีมาก"ผมเปิดกล่องแล้วมองขนมที่อยู่ด้านในก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้จอมพลที่นั่งอยู่ข้างๆ ขนมอันนี้ไม่

คีตะเมื่อเช้าเธอเดินชนผมเมื่อเช้า แต่ตอนนี้เธอกลับมาถามผมว่าเคยเจอกันมาก่อนคืออะไรวะ สมองเสื่อมใช่มั้ยถึงได้ถามผมแบบนี้ให้ตายเถอะ นอกจากผมจะอารมณ์เสียกับไอ้จอมพลแล้วผมยังมาอารมณ์เสียกับคนที่ยืนตรงหน้าผมอีก"ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท ทานขนมให้อร่อยนะคะ"เธอรีบบอกผมก่อนจะเลื่อนจานขนมให้ผม"เดี๋ยว""คะ...คุณเรียกฉันหรอคะ"ผมหลับตาลงก่อนจะถอนหายใจ"ขนมนี่ที่ร้านทำเองหรอครับ"ผมถามเพราะขนมที่อยู่ตรงหน้าผมมันเป็นขนมที่ผมชอบกินไง"ขนมอันนี้ฉันทำเองค่ะ และที่ร้านไม่ได้มีขาย"เธอบอกผมก่อนจะยิ้มให้ทำเองอย่างนั้นหรออายุน่าจะรุ่นเดียวกับจอมพลไม่น่าเชื่อว่าจะทำขนมไทยโบราณแบบนี้เป็น ผมหยิบขนมขึ้นมาก่อนจะชิมและรสชาติมันเป็นรสชาติเดียวกันกับที่ผมกินเมื่อวาน"ทำเอง"ผมถาม"ใช่ค่ะขนมพระพายฉันทำเอง ส่วนอย่างอื่นคุณยายฉันเป็นคนทำค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะคะ"เธอพูดเสร็จก็เดินลงไปชั้นล่างโดยที่ไม่รอให้ผมถามต่อ ผู้หญิงของไอ้จอมพลสินะถ้าผมเดาไม่ผิด หลังจากที่กินขนมหมดผมก็เดินลงมาด้านล่างเพราะตอนนี้จะบ่ายสองแล้ว"ขอบคุณสำหรับขนม อร่อยมากครับ"ผมเดินมาบอกเจ้าของร้าน"มีแค่วันนี้แหละค่ะ เพราะคนทำไม่ค่อยได้มา"พี่เจ

คีตะ"หายโกรธหรือยัง"ผมถามคนที่ยืนยิ้มอยู่ คือแม่งนอกจากซื่อบื้อแล้วยังต่อปากต่อคำเก่งอีก มีอย่างที่ไหนบอกวิธีง้อตัวเองให้คนอื่นรู้ เพราะแบบนี้สินะเธอถึงได้ไม่เคยโกรธคนอื่นเลย"หายแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ"เธอบอกผม"จะไปไหนไปขึ้นรถเดี๋ยวไปส่ง"ผมรีบจับสายเป้ก่อนจะลากเธอมานั่งที่รถ"ขอบคุณค่ะที่จะไปส่ง ว่าแต่คุณคีตะผิดนัดทำไมคะ ถ้าไม่ว่างก็ควรจะโทรบอกฉันหน่อยก็ได้เบอร์ฉันคุณคีตะก็มี"นี่ถ้าผมตอบไปคิดว่ายัยเด็กนี่จะทำยังทำขนมให้ผมกินมั้ยวะ"ขอโทษ พอดีเล่นเกมส์เพลินไปหน่อย"ผมบอกไป"ไม่เป็นไรค่ะ คุณคีตะง้อฉันแล้วฉันไม่โกรธแล้วค่ะ ส่วนขนมฉันจะทำให้กินนะคะ"ผมก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าเธอไม่น่าเกิดมาเลยอ่ะคือคนอะไรแม่งซื่อเกิน มิน่าไอ้จอมพลถึงได้หวงนักหวงหนา"วันหยุดค่อยทำ พรุ่งนี้ต้องทำกิจกรรมอีก"ผมบอกไป"ก็ได้ค่ะ ถ้าทำเสร็จเดี๋ยวฉันโทรบอกนะคะ"หลังจากนั้นผมก็ขับรถมาส่งยัยเด็กซื่อบื้อ และตลอดทางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมก็เอาแต่มองออกนอกรถแล้วยิ้ม ผมล่ะอยากรู้จริงๆ เลยว่าเธอเคยโมโหหรือโกรธใครเป็นบ้างหรือเปล่า"ถามจริงนะ เคยโกรธหรือโมโหใครคนเป็นมั้ย"ผมถาม"เคยค่ะโกรธและโมโหมากเลยจนอ

เอสเทล'ก็เธอไง' ฉันนั่งคิดคำพูดของคุณคีตะตั้งแต่เมื่อคืนจนมาถึงตอนนี้ฉันก็ยังสงสัยอยู่เลย เธอไหนแล้วเธอคือใครกันเนี่ย และรู้มั้ยว่าตั้งแต่เมื่อคืนที่คุณคีตะพูดจบหลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง พอส่งฉันเสร็จคุณคีตะก็ขับรถออกไปเลย ฉันโทรหาก็ไม่รับสายด้วย โกรธคนอื่นแล้วมาลงกับฉันมันใช่หรอเนี่ย.."ต่อไปเราคงปล่อยเอสอยู่คนเดียวไม่ได้แล้ว"องศาพูดเสียงดุ"นั่นดินี่มาเรียนแค่ไม่กี่วันยังโดนแกล้ง อยากจะรู้จริงๆ เลยว่าเอสไปทำอะไรให้ถึงได้ถูกแกล้งอยู่คนเดียว"ตังเมกับองศาพูดพลางจ้องหน้าฉัน ฉันโดนพี่มายแกล้งอย่างนั้นหรอ แล้วพี่เขาจะแกล้งฉันไปเพื่ออะไรกันในเมื่อเราก็ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว"นี่ถ้าพี่คีตะไม่ถามหาเอสเมื่อวานนะ ป่านนี้เอสยังไม่ได้ออกจากตึกเลยเถอะ""นี่ภาพที่พี่คีตะตอนทำหน้าดุโคตรจะน่ากลัวเลยอ่ะ ยังติดตาอยู่เลยเนี่ย"ตังเมหันมาบอกฉัน"คอยดูเถอะแกล้งเพื่อนกู กูจะเอาคืนให้สาสมเลย"องศากัดฟันพูดจนฉันต้องขยับหนี"ไม่ต้องถึงองศาหรอกค่ะ เพราะแค่จอมพลพวกนั้นก็รับมือไม่ไหวแล้ว"ฉันรีบหันไปเมื่อตังเมชี้จอมพลที่กำลังเดินเข้ามาหาฉันและสีหน้าก็คงจะรู้เรื่องแล้ว"เอสมีอะไรเล่ามาให้หมดเลยนะ เพรา