เข้าสู่ระบบแชร์
Episode 3 : เขาคนนั้น
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 17:48:03คีตะ
"ทะเลาะอะไรกับน้องอีกล่ะเรา ไม่เบื่อบ้างหรือไงกันกับเจ้าขาก็อีกคน"
ตอนนี้ผมกำลังหัวเสียกับไอ้จอมพลเพราะมันไม่รับสายผม แถมยังให้ผู้หญิงที่ไหนมารับสายแทนด้วยไง นี่ถ้าผมกำลังจะตายผมคงพึ่งมันไม่ได้เถอะ
"มันผิดนัดตะอ่ะแม่ สองรอบแล้วนะ"
ผมบอกแม่ไป ทั้งที่มันเป็นคนนัดผมจะไปดูคอมเล่นเกมส์ซึ่งผมก็รอจนอยากจะฆ่ามันตายอยู่แล้ว และที่สำคัญผมไม่ชอบคนที่พูดแล้วไม่เป็นคำพูด
"น้องมีธุระด่วนหรือเปล่า"
"มันอยู่กับผู้หญิงครับนั่นแหละธุระของมัน ทั้งที่มันนัดตะแล้วนะแม่"ผมบอกแม่ไป
ครืด ครืด
ผมหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะดูชื่อที่โชว์อยู่ ตายยากก็มันนี่แหละ
"ถ้าคำตอบไม่ประทับใจ กูฆ่ามึงแน่ไอ้จอมพล"
(อยู่ข้างล่างลงมาดิ)
ผมเดินลงมาข้างล่างแล้วมองน้องชายตัวเองที่นั่งเล่นมือถืออยู่ก่อนที่มันจะหันมามองผมแล้วยิ้มให้ นี่ถ้าไม่ใช่น้องของเจ้าขานะผมจะสั่งคนมาเก็บมันสะ
"อ่ะของฝาก และหวังว่าจะไม่โกรธเรื่องที่น้องคนนี้ผิดนัดนะครับ"ไอ้จอมพลยื่นถุงให้ผม
"ใครรับสายแทนมึง"ผมถาม
"คนที่แบ่งขนมมาให้ และเป็นเพื่อนของผมเอง น่ารัก นิสัยดีมาก"
ผมเปิดกล่องแล้วมองขนมที่อยู่ด้านในก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้จอมพลที่นั่งอยู่ข้างๆ ขนมอันนี้ไม่ค่อยมีคนทำและหากินยากด้วย ตามจริงผมก็อยากจะถามมันต่อนะแต่ดูท่าแล้วผมคงไม่ได้คำตอบอะไรจากมันหรอก
"มึงคงไม่อยากเป็นแค่เพื่อนหรอกมั้งจอมพล"ผมเอ่ยแซวเพราะนิสัยไอ้เวรนี่แม่งเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งสะอีก
"แล้วใครมันจะไปอยู่คนเดียวได้ตลอดวะ ไม่ต้องถามอะไรต่อนะเพราะผมไม่บอกอยู่แล้ว"ไอ้จอมพลรีบพูดตัดบทผม
"กูถามมึงหรือยังกูบอกมึงตอนไหนว่ากูอยากรู้จักผู้หญิงของมึง"ผมย้อนถาม
"คนที่เหมือนป้าหน่าคนที่คุณคีตะตั้งสเปคไว้สะจนคิดว่าชาตินี้จะไม่มีผู้หญิงแบบนั้นแล้ว แต่เธอกลับมีทุกอย่างที่พี่ต้องการคิดว่ายังไง"
อย่างที่จอมพลบอกผมตั้งสเปคผู้หญิงไว้ค่อนข้างสูง และมันไม่ใช่แค่เหมือนแม่ของผมอย่างเดียวหรอกเพราะผู้หญิงที่จะเข้ามาในชีวิตผมต้องรับกับนิสัยของผมให้ได้
"แล้วยังไงกูต้องตามหาเธอ"ผมถามก่อนที่ไอ้จอมพลจะมองหน้า
"หึ...ถึงพี่ตามเธอก็ใช่ว่าเธอจะยอมคุยกับพี่"
ผมเลิกสนใจไอ้น้องเวรก่อนจะหันมากินขนมของโปรดที่มันเอามาฝาก และผมก็ไม่สนใจมันจริงๆ จนมันกลับบ้านโดยที่ไม่คิดจะบอกผมเลยสักคำ
"พรุ่งนี้ไปวัดกับแม่มั้ยคีตะ"แม่ผมเดินเข้ามานั่งก่อนจะถาม
"ได้ครับ"
.
.
"แม่เข้าไปรอข้างใน จอดรถเสร็จตามแม่เข้าไปนะ"
ตอนนี้ผมอยู่ที่วัดและที่สำคัญผมยังไม่ได้นอนเลย แต่เพราะผมรับปากแม่ไว้แล้วผมก็เลยต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อมาวัดแต่เช้า
"เดี๋ยวผมช่วยถือครับคุณยาย"ผมรีบลงจากรถแล้วเข้ามาหาคุณยายที่ถือของอยู่
"ขอบใจมากลูก"
"คุณยายจะไปตรงไหนครับ เดี๋ยวผมไปส่ง"ผมถาม
ผมเดินเข้าวัดมากับคุณยายและสิ่งที่ผมถืออยู่คือขนมไทยหลากหลายชนิด ผมมองคุณยายที่เดินอยู่ข้างๆ ก่อนที่คุณยายจะหันมามองผมเช่นกัน
"คุณยายทำขนมเองหรอครับ"ผมตัดสินใจถาม
"ใช่ลูกยายทำเอง ขอบใจมากเลยนะลูก"คุณยายตอบผม
"คุณยายมาคนเดียวหรอครับ"
"ยายมากับหลานสาว แต่ยายลืมของไว้หลานยายก็เลยกลับไปเอาให้ แต่อีกเดี๋ยวก็คงจะมาแล้ว ยายขอบใจอีกครั้งนะลูก"คุณยายยิ้มให้ผม
หลังจากนั้นผมก็รีบเดินมาหาแม่ที่รออยู่ แต่ก็ต้องมาสะดุดกับผู้หญิงที่ยืนคุยกับแม่ของผมอยู่
"แม่คุยกับใคร"ผมรีบเดินเข้ามาถามแต่เธอก็ไม่อยู่สะแล้ว
"เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ะหรอ เธอช่วยแม่ยกของน่ะเธอน่ารักมากเลยนะคีตะ พูดจาอ่อนหวาน"
ผมมองแม่อย่างจับผิดเพราะปกติแม่ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชมใครง่ายๆ ผมมองเธอคนนั้นที่กำลังวิ่งไปอีกทาง
เอสเทล
"ใครช่วยยายถือมาคะ"
ฉันถามยายตัวเองที่นั่งอยู่เพราะยายลืมของไว้ที่บ้านฉันก็เลยกลับไปเอา แล้วก็รีบวิ่งกลับมาจะมาช่วยยายถือของ แต่พอมาถึงยายคือนั่งรอแล้ว
"พ่อหนุ่มคนนั้นช่วยยายถือมา"ยายชี้ไปที่ผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่กับคุณน้าคนที่ฉันช่วยท่านยกของนี่
"เขาคนนั้นหรอคะ"ฉันถามแล้วชี้ไปที่เขา
วันนี้วันเป็นครบรอบวันที่แม่ของฉันเสีย วันนี้ของทุกๆ ปีฉันจะตื่นมาเตรียมของไว้ทำบุญและฉันไม่เคยเหนื่อยเลยที่จะทำมัน
"เอสคิดถึงแม่นะคะ แม่สบายดีใช่มั้ยส่วนเอสกับยายสบายดีนะคะ"
หลังจากทำบุญเสร็จยายก็กลับไปพักผ่อนส่วนฉันก็รีบมาหาแม่ ชีวิตของฉันมีความสุขกับสิ่งที่เป็นฉันไม่เคยน้อยใจในโชคชะตาเลยสักครั้ง
"เอสกลับก่อนนะคะไว้เอสจะมาคุยกับแม่ใหม่"
ฉันเดินออกมาจากวัดตอนนี้จะสิบโมงกว่าแล้ว และวันนี้ฉันว่างไม่ได้ไปไหนแต่เพื่อนรักของฉันดันไม่ว่างเลยสักคน
ตุ้บ!!
"ขอโทษค่ะ ขอโทษที่เดินไม่ระวังค่ะ"ฉันรีบยกมือขอโทษเมื่อฉันเดินชนผู้ชายคนนึง
"ไม่เป็นไร"
"ขอโทษอีกครั้งนะคะ"ฉันรีบพูดอีกรอบก่อนจะมองหน้าคนที่ยืนอยู่
ทำไมแค่มองหน้าใจฉันมันถึงได้เต้นผิดจังหวะแบบนี้กันล่ะ และไม่ใช่แค่ฉันที่มองหน้าแต่เขาเองก็จ้องหน้าฉันกลับด้วยสีหน้าและแววตาทำไมมันดูอบอุ่นจัง
"ขอตัวนะคะ"ฉันรีบบอกก่อนจะวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
บ้าไปแล้ว ทำไมใจฉันยังไม่หยุดเต้นแรงกันล่ะ หรืออาจจะเพราะฉันตื่นเช้าเกินไปมันต้องใช่แหละ ไม่ได้เกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นสักหน่อยเพราะเราไม่ได้รู้จักกัน
"ฉันเป็นโรคหัวใจแน่ๆ เลย"
บทที่เกี่ยวข้อง
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 4 : ขี้ลืม
คีตะผมยืนมองเด็กผู้หญิงที่ชนผมและกำลังวิ่งไปอีกฝั่งของถนน เสียงของเธอเมื่อกี้เหมือนผมเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนแต่ผมคิดไม่ออก"มองอะไรลูก"ผมหันไปมองแม่ตัวเองที่เดินเข้ามาถาม"มีคนวิ่งมาชนตะครับ"ผมบอกไปตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในรถแต่ยังไม่ได้ขยับไปไหนหรอก เพราะผมยังสงสัยเสียงของผู้หญิงคนเมื่อกี้อยู่ ทำไมผมเป็นคนขี้ลืมได้ขนาดนี้กัน"ใจเต้นแรงไปแล้วคีตะ เป็นอะไรหรือเปล่าลูก"แม่ผมพูดขึ้น"เต้นแรงหรอครับ"ใจผมเต้นแรงอย่างที่แม่ผมบอก"จะทะลุออกมาข้างนอกแล้วลูก"แม่ผมบอกแล้วยิ้มให้"เพราะตะยังไม่ได้นอนครับคุณน้อยหน่า"ผมรีบบอกไป"แม่ก็นึกว่าเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นสะอีก"แม่ผมเอ่ยแซว"ตะจะใจเต้นแรงเพราะเธอได้ยังไงกัน เธอเป็นใครตะก็ยังไม่รู้จักเลย"ผมบอกไปผมขับรถกลับบ้านเพราะตอนนี้ผมอยากจะนอนมาก คือไม่น่ารับปากแม่ว่าจะไปวัดด้วยเลย ทันทีที่ผมถึงบ้านผมก็รีบเดินเข้าห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนอนครืด ครืด"กูจะนอนไอ้จอมพล"ผมตะคอกใส่ปลายสาย(แค่จะถามว่าจะกินอีกมั้ยขนม จะเอาไปฝาก)ผมดีดตัวขึ้นมานั่งเมื่อเป็นไอ้จอมพลที่โทรมาแต่สิ่งที่ผมสนใจคือคำถามที่มันถามผม ผมล่ะอยากเห็นหน้าคนที่มันตามจีบอยู่จริงๆ(จะเอาหรือไม่เอา)
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 5 : อยากเจอ
คีตะเมื่อเช้าเธอเดินชนผมเมื่อเช้า แต่ตอนนี้เธอกลับมาถามผมว่าเคยเจอกันมาก่อนคืออะไรวะ สมองเสื่อมใช่มั้ยถึงได้ถามผมแบบนี้ให้ตายเถอะ นอกจากผมจะอารมณ์เสียกับไอ้จอมพลแล้วผมยังมาอารมณ์เสียกับคนที่ยืนตรงหน้าผมอีก"ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท ทานขนมให้อร่อยนะคะ"เธอรีบบอกผมก่อนจะเลื่อนจานขนมให้ผม"เดี๋ยว""คะ...คุณเรียกฉันหรอคะ"ผมหลับตาลงก่อนจะถอนหายใจ"ขนมนี่ที่ร้านทำเองหรอครับ"ผมถามเพราะขนมที่อยู่ตรงหน้าผมมันเป็นขนมที่ผมชอบกินไง"ขนมอันนี้ฉันทำเองค่ะ และที่ร้านไม่ได้มีขาย"เธอบอกผมก่อนจะยิ้มให้ทำเองอย่างนั้นหรออายุน่าจะรุ่นเดียวกับจอมพลไม่น่าเชื่อว่าจะทำขนมไทยโบราณแบบนี้เป็น ผมหยิบขนมขึ้นมาก่อนจะชิมและรสชาติมันเป็นรสชาติเดียวกันกับที่ผมกินเมื่อวาน"ทำเอง"ผมถาม"ใช่ค่ะขนมพระพายฉันทำเอง ส่วนอย่างอื่นคุณยายฉันเป็นคนทำค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะคะ"เธอพูดเสร็จก็เดินลงไปชั้นล่างโดยที่ไม่รอให้ผมถามต่อ ผู้หญิงของไอ้จอมพลสินะถ้าผมเดาไม่ผิด หลังจากที่กินขนมหมดผมก็เดินลงมาด้านล่างเพราะตอนนี้จะบ่ายสองแล้ว"ขอบคุณสำหรับขนม อร่อยมากครับ"ผมเดินมาบอกเจ้าของร้าน"มีแค่วันนี้แหละค่ะ เพราะคนทำไม่ค่อยได้มา"พี่เจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 6 : ง้อ
คีตะ"พ่อไม่เคยเห็นแกยิ้มแบบนี้เลยนะคีตะ"พ่อผมถาม"ก็แค่แกล้งคนแล้วมันสนุกดีเท่านั้นเองครับ"ผมบอกไปผมโทรหายัยเด็กซื่อบื้อและที่ผมถาม ผมก็แค่อยากลองใจเธอดูว่าเธอซื่อจริงเหมือนที่ไอ้จอมพลบอกผมหรือเปล่า ถามว่าผมเชื่อมั้ยไม่รู้สิผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่เท่าที่ผมเห็นยัยเด็กนี่ไม่น่าเกิดมาเลย"พ่อชักอยากจะเห็นหน้าคนที่แกกำลังแกล้งแล้วสิ"พ่อผมถามก่อนจะมองหน้าอย่างจับผิด"งั้นๆ ครับ""ไม่งั้นแล้วมั้งพ่อว่า คนนั้นต้องมีอะไรพิเศษแน่ ถึงทำให้คนอย่างคีตะยิ้มได้แบบนี้"เนี่ยแล้วพ่อก็เป็นสะแบบนี้อ่ะ"เพื่อนของจอมพลครับ"ผมบอกไปตามตรง"อย่าให้มันมากเกินไปเพราะยังไงน้องก็เป็นผู้หญิง แกล้งไปแกล้งมาระวังจะตกหลุมรักน้องเข้าล่ะ"ตกหลุมรักยัยเด็กซื่อบื้อเนี่ยนะฝันไปเถอะ"เธอไม่มีอะไรที่เหมือนแม่เลยสักนิด"ผมบอกไป"ไม่มีใครเหมือนกันหมดหรอกนะคีตะ ทุกคนมีข้อดีข้อเสียกันทั้งนั้น ถ้าแกตั้งสเปคผู้หญิงที่จะเข้ามาว่าต้องเหมือนแม่ แล้วรู้หรือเปล่าว่าเวลาแม่โกรธมันน่ากลัวขนาดไหน"พ่อผมถามพรางชี้ไปในครัวผมไม่รู้หรอกนะว่าเวลาแม่โกรธเป็นยังไง เพราะคุณน้อยหน่าที่ผมเห็นคือเป็นผู้หญิงที่มีแต่รอยยิ้มแสนดีแถมยังฉลาดซึ่งต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 7 : ผู้โชคร้าย
คีตะ"หายโกรธหรือยัง"ผมถามคนที่ยืนยิ้มอยู่ คือแม่งนอกจากซื่อบื้อแล้วยังต่อปากต่อคำเก่งอีก มีอย่างที่ไหนบอกวิธีง้อตัวเองให้คนอื่นรู้ เพราะแบบนี้สินะเธอถึงได้ไม่เคยโกรธคนอื่นเลย"หายแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ"เธอบอกผม"จะไปไหนไปขึ้นรถเดี๋ยวไปส่ง"ผมรีบจับสายเป้ก่อนจะลากเธอมานั่งที่รถ"ขอบคุณค่ะที่จะไปส่ง ว่าแต่คุณคีตะผิดนัดทำไมคะ ถ้าไม่ว่างก็ควรจะโทรบอกฉันหน่อยก็ได้เบอร์ฉันคุณคีตะก็มี"นี่ถ้าผมตอบไปคิดว่ายัยเด็กนี่จะทำยังทำขนมให้ผมกินมั้ยวะ"ขอโทษ พอดีเล่นเกมส์เพลินไปหน่อย"ผมบอกไป"ไม่เป็นไรค่ะ คุณคีตะง้อฉันแล้วฉันไม่โกรธแล้วค่ะ ส่วนขนมฉันจะทำให้กินนะคะ"ผมก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าเธอไม่น่าเกิดมาเลยอ่ะคือคนอะไรแม่งซื่อเกิน มิน่าไอ้จอมพลถึงได้หวงนักหวงหนา"วันหยุดค่อยทำ พรุ่งนี้ต้องทำกิจกรรมอีก"ผมบอกไป"ก็ได้ค่ะ ถ้าทำเสร็จเดี๋ยวฉันโทรบอกนะคะ"หลังจากนั้นผมก็ขับรถมาส่งยัยเด็กซื่อบื้อ และตลอดทางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมก็เอาแต่มองออกนอกรถแล้วยิ้ม ผมล่ะอยากรู้จริงๆ เลยว่าเธอเคยโมโหหรือโกรธใครเป็นบ้างหรือเปล่า"ถามจริงนะ เคยโกรธหรือโมโหใครคนเป็นมั้ย"ผมถาม"เคยค่ะโกรธและโมโหมากเลยจนอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 8 : คนที่ทำให้ร้อนใจ
คีตะให้ตายเถอะแม่ง นี่ถ้าผมไม่เจอเพื่อนรักของยัยเด็กซื่อบื้อเที่ยงคืนเธอก็คงไม่ได้กลับบ้านหรอก และผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะเอาเอกสารอะไรไปให้อาจารย์ในเมื่อเธอยังไม่ได้เข้าเรียนเลยสักคาบ"เอสเทลไปทำอะไรที่ตึกห้าวะ อีกไม่ถึงสิบนาทีประตูก็จะปิดแล้ว"ไอ้หมอกหันมาบอกผม(อยู่ตรงนั้นเดี๋ยวฉันไปหา ห้ามเดินไปไหนเด็ดขาด) ผมพูดเสียงดุก่อนจะวิ่งไปที่อาคาร"ดะ..ได้ค่ะ แต่ตอนนี้ไฟกำลังดับจะหมดแล้วนะคะ"(อย่าวางสายเข้าใจมั้ย)"ชั้นไหนวะ ตึกห้าแม่งใหญ่จะตายห่า"ไอ้คิมถามผม"เป็นห่วงเป็นใย"ไอ้หมอกเอ่ยแซวผม"ปกติไอ้จอมพลไม่ค่อยปล่อยน้องมัน แล้ววันนี้มันไปไหน""ไปรับเจ้าขา"ผมบอกเพื่อนไปผมกับเพื่อนรีบวิ่งมาที่ตึกห้าก่อนจะแยกย้ายกันไปตามหา ตอนนี้ผมเองก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ชั้นไหน อย่าให้เจอนะจะด่าให้หายโง่เลยคอยดู(อยู่ตรงไหน) ผมถามคนที่อยู่ในสาย"ชั้นที่ห้าค่ะ"(กลัวมั้ย)"กลัวค่ะ คุณคีตะรีบมานะ"ผมวิ่งขึ้นมาชั้นที่ห้าก่อนจะมองหายัยเด็ดซื่อบื้อ ชั้นที่ห้าของเธอมันอยู่ฝั่งไหนของอาคารวะแม่ง"ฉันอยู่ชั้นที่ห้า เดินออกมาได้แล้ว"ผมบอกไปแต่เหมือนว่าจะไม่มีเสียงตอบรับจากเธอ ผมมองมือถือตัวเองที่ตอนนี้สายหลุดไปแล้ว ให้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 9 : โกรธ
เอสเทล'ก็เธอไง' ฉันนั่งคิดคำพูดของคุณคีตะตั้งแต่เมื่อคืนจนมาถึงตอนนี้ฉันก็ยังสงสัยอยู่เลย เธอไหนแล้วเธอคือใครกันเนี่ย และรู้มั้ยว่าตั้งแต่เมื่อคืนที่คุณคีตะพูดจบหลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง พอส่งฉันเสร็จคุณคีตะก็ขับรถออกไปเลย ฉันโทรหาก็ไม่รับสายด้วย โกรธคนอื่นแล้วมาลงกับฉันมันใช่หรอเนี่ย.."ต่อไปเราคงปล่อยเอสอยู่คนเดียวไม่ได้แล้ว"องศาพูดเสียงดุ"นั่นดินี่มาเรียนแค่ไม่กี่วันยังโดนแกล้ง อยากจะรู้จริงๆ เลยว่าเอสไปทำอะไรให้ถึงได้ถูกแกล้งอยู่คนเดียว"ตังเมกับองศาพูดพลางจ้องหน้าฉัน ฉันโดนพี่มายแกล้งอย่างนั้นหรอ แล้วพี่เขาจะแกล้งฉันไปเพื่ออะไรกันในเมื่อเราก็ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว"นี่ถ้าพี่คีตะไม่ถามหาเอสเมื่อวานนะ ป่านนี้เอสยังไม่ได้ออกจากตึกเลยเถอะ""นี่ภาพที่พี่คีตะตอนทำหน้าดุโคตรจะน่ากลัวเลยอ่ะ ยังติดตาอยู่เลยเนี่ย"ตังเมหันมาบอกฉัน"คอยดูเถอะแกล้งเพื่อนกู กูจะเอาคืนให้สาสมเลย"องศากัดฟันพูดจนฉันต้องขยับหนี"ไม่ต้องถึงองศาหรอกค่ะ เพราะแค่จอมพลพวกนั้นก็รับมือไม่ไหวแล้ว"ฉันรีบหันไปเมื่อตังเมชี้จอมพลที่กำลังเดินเข้ามาหาฉันและสีหน้าก็คงจะรู้เรื่องแล้ว"เอสมีอะไรเล่ามาให้หมดเลยนะ เพรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 10 : ทำโทษ
เอสเทลฉันไม่เข้าใจคุณคีตะจริงๆ เลยนะว่าจะเอายังไงกับฉันกันแน่ เมื่อคืนนี่แทบจะกินหัวแต่พอมาวันนี้จะมาง้อฉัน วันนี้ฉันโกรธจริงๆ นะ โกรธจนแทบอยากจะฆ่าเขาเลย ฉันซื่อฉันโง่แล้วทำไมต้องว่าฉันด้วยล่ะ"งั้นเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลยนะคะ"ฉันบอกคนที่ยืนหน้าบึ้งอยู่"อยากทำอะไรก็ทำเลย"แล้วดูเขาสิจะไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไงกัน"เริ่มวันนี้เลยแล้วกัน"ฉันพูดเสียงดุหลังจากนั้นฉันก็เดินมารอรถกับเพื่อนรักเพื่อจะกลับบ้านโดยไม่สนใจคุณคีตะ ฉันเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นและถ้าคุณคีตะยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองผิด ฉันจะเปลี่ยนจากห้าวันเป็นหนึ่งเดือนหรือไม่เราก็ไม่ต้องมาคุยกันอีกเลย"ยังไม่หายโกรธพี่คีตะอีกหรอเอส"ตังเมถามฉัน"เขาว่าเอสนะ เขานิสัยไม่ดี"ฉันบอกเพื่อนไป"แต่อย่างน้อยเขาก็รีบไปช่วยเอสนะ"องศาบอกฉัน"เอสไม่อยากฟัง และตอนนี้เอสกำลังทำโทษคุณคีตะอยู่ ไว้ครบห้าวันเมื่อไหร่ค่อยมาคุย""งอนเหมือนคนเป็นแฟนกันเลย"องศาพูดแล้วยิ้มให้ฉัน"ไม่ใช่สักหน่อย คุณคีตะเขามีคนของเขาอยู่แล้ว อีกอย่างเขาไม่มีวันที่จะมาชอบผู้หญิงอย่างเอสหรอก"ฉันบอกเพื่อนไปผู้หญิงอย่างฉันไม่มีใครชอบหรอก อาจจะเพราะฉันซื่อเกินไปแหละมั้งแถมยังไม่สวยอีกต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 11 : น้อยใจ
คีตะผมขับรถมาที่ร้านกาแฟก่อนจะรีบเข้ามาในร้าน ไม่รู้ว่ายัยเด็กซื่อบื้อกลับบ้านไปหรือยัง ผมเข้ามาก่อนจะมองหาเธอทันทีแต่ก็ไม่เจอ ให้ตายเถอะนี่โกรธจริงใช่มั้ยวะ"นั่งอยู่ชั้นสองค่ะ แต่หน้าตาไม่รับแขกเลย"พี่เจ้าของร้านเดินมากระซิบผม"ปกติเวลาโกรธเธอเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ"ผมถาม"ปกติเอสเทลไม่เคยเป็นแบบนี้นะ นี่ครั้งแรกเลยที่พี่เห็น"ผมควรจะดีใจใช่มั้ยวะที่โดนยัยเด็กซื่อบื้อโกรธเป็นคนแรก"เธอโกรธผมครับและโกรธมากด้วย"ผมบอกพี่เจ้าของร้านไปตามตรง"งั้นก็โชคดีนะคะ พี่เอาใจช่วย"พี่เจ้าของร้านพูดแล้วยิ้มให้ผมผมเดินขึ้นมาชั้นสองของร้านก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ คนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ ผมว่ายัยเด็กซื่อบื้อติดนิสัยของไอ้จอมพลแล้วนะเรื่องการมองคนด้วยหางตา"ขอบคุณที่แบ่งขนมให้นะ"ผมบอกเธอไปไม่ได้สนใจกูเลยเถอะ นี่เธอกำลังเอาคืนกับสิ่งที่ผมทำกับเธอไว้สินะ ผมว่าเธอไม่ได้ซื่อหรอกเธอแค่กวนตีนผมเท่านั้นเองแหละ"จะไม่คุยด้วยจริงๆใช่มั้ย"ผมถามเสียงเบาก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหนีอย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน คอยดูเถอะจะเอาคืนให้ร้องไห้กลับบ้านเลย ผมนั่งจ้องหน้าไอ้คนที่เล่นมือถืออยู่คือยอมแพ้เลยว่ะ และผมก็ไม่เคยอดทนอะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
บทล่าสุด
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 38 : แค่เธอเท่านั้น END
เอสเทล"ถึงเวลาที่เราจะแต่งงานกันได้หรือยังเอสเทล"นี่เป็นคำพูดที่ฉันได้ยินเกือบทุกวันตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมา แน่นอนว่าฉันยังไม่ตอบรับการขอแต่งงานของพี่คีตะ และฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าการแต่งงานไม่ได้เป็นตัวตัดสินว่าชีวิตคู่ของเราจะไปกันรอด ฉันเองเรียนจบปริญญาโทและเข้าทำงานที่บริษัทของพี่คีตะเต็มตัวแล้ว"ไม่แต่งค่ะ"ฉันบอกพี่คีตะไป"เหลือหรือรออะไรไม่ทราบ จะเรียนต่ออีกมั้ยล่ะ"พี่คีตะพูดประชดฉัน"ก็คิดอยู่เหมือนกันนะคะ"ฉันบอกพรางยกยิ้มใส่"อยากทำอะไรก็เชิญ"เรื่องความรักของเราสองคนมันดีขึ้นตามลำดับค่ะ อาจจะเพราะเราสองคนโตขึ้นด้วย ฉันนั่งมองพี่คีตะที่งอนแบบนี้อยู่ทุกวันจนฉันชินแล้วล่ะ"วันเสาร์นี้ไปเที่ยวหัวหินกันมั้ยคะ"ฉันเดินมานั่งลงตรงข้ามคนหน้าบึ้ง"ไม่ไป ขี้เกียจ""ถ้าขยันก็ตามไปเจอเอสที่หัวหินนะคะ"ฉันบอกไป"เอสเทลจะให้พี่รอถึงเมื่อไหร่วะ ไม่มั่นใจพี่ตรงไหนบอกมาดิ"พี่คีตะพูดเสียงเบา"เอสมั่นใจในตัวพี่คีตะเสมอค่ะ แต่เอสเคยบอกเหตุผลไปแล้วนะคะ""มั่นใจ"พี่คีตะถามย้ำฉัน"ทุกวันนี้เราก็ใช้ชีวิตเหมือนคนที่แต่งงานกันอยู่แล้วไม่ใช่หรอคะ"ฉันถามพี่คีตะ"แต่พี่อยากทำอะไรให้มันถูกต้อง""มันไม่ถูก
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 37 : ไปไหนไม่ได้แล้ว
เอสเทลฉันนิ่งไปพักใหญ่เมื่อได้ยินสิ่งที่พี่คีตะพูด น้ำเสียงและสายตาของพี่คีตะคือไม่ได้ล้อเล่นเลย"แต่งค่ะ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้"ฉันบอกพี่คีตะไป"ทำไมอ่ะเอส ก็เรารักกัน""เราสองคนพึ่งกลับมาคบกัน ใช่ค่ะพี่คีตะโตขึ้นเอสโตขึ้น และการโตขึ้นมันทำให้เอสต้องคิดอะไรให้รอบคอบกว่านี้"ฉันบอกแล้วยิ้มให้แฟนตัวเอง"ไม่มั่นใจในตัวพี่หรอ""ถ้าเอสไม่มั่นใจเอสคงไม่นอนอยู่แบบนี้ค่ะ แต่การใช้ชีวิตคู่มันเป็นเรื่องใหญ่มากนะคะ เพราะฉะนั้นเอสจะไม่รีบเร่งกับเรื่องนี้เด็ดขาด"ฉันพูดเสียงดุ"แล้วพี่ทำอะไรได้มั้ยล่ะ"พี่คีตะถามฉัน"ตอนนี้ทั้งกายทั้งใจเอสให้พี่คีตะไปหมดแล้ว และการแต่งงานมันก็ไม่ได้เป็นตัวตัดสินว่าเราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนี่ค่ะ"ฉันอธิบายแต่ดูเหมือนว่าพี่คีตะจะไม่ยอมเข้าใจเลย"ไม่มีวันที่พี่จะยอมเสียเอสไปอีกแน่"พี่คีตะพูดเสียงดุ"แค่เราเข้าใจกัน ยอมรับข้อดีข้อเสียของอีกฝ่ายได้เอสว่าการแต่งงานมันไม่จำเป็นเลยค่ะ เอสไม่ได้ให้ความสำคัญกับการแต่งงานมากมายขนาดนั้นหรอกนะคะ เอสแค่อยากอยู่อยากใช้ชีวิตกับพี่คีตะ เอสว่าแค่นั้นมันก็เพียงพอแล้ว"ฉันบอกพี่คีตะไป ความฝันของผู้หญิงส่วนมากคือการได้ใส่ชุดแต่งงานสวยๆ แต
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 36 : ชดเชยเวลาที่เสียไป NC++
เอสเทลพี่คีตะโตขึ้นและเปลี่ยนไปเยอะก็จริง แต่มีอยู่เรื่องเดียวที่พี่คีตะไม่เคยเปลี่ยนเลยคือรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และจะให้ฉันทำยังไงกับแฟนตัวเองดีล่ะในเมื่อบอกไปแล้วว่าฉันไม่ได้รีบกลับบ้าน"แล้วทำไมเอสต้องไปคอนโดกับพี่คีตะคะ"ฉันถามตามตรง"ก็พี่อยากอยู่กับแฟน""ตอนแรกเอสว่าง แต่ตอนนี้เอสไม่ว่างแล้วค่ะ"ฉันบอกพลางเอามือถือให้ดูเพราะว่ายายของฉันโทรมาฉันรีบรับสายยายพลางมองพี่คีตะที่หน้าเศร้าจนฉันอดยิ้มให้ไม่ได้ ฉันวางสายยายก่อนจะเก็บกระเป๋าเพราะตอนนี้เลิกงานแล้ว"เอสต้องรีบกลับบ้านค่ะ"ฉันบอกไป"เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ"พี่คีตะพูดเสียงอ่อยพลางเดินตามหลังฉันออกจากห้อง"ไปกันเอส"องศารีบเข้ามาเกาะแขนฉันไว้"ไม่ได้เว้ย วันนี้พี่จะไปส่งแฟนพี่ ส่วนน้องอย่างองศาก็กลับเองนะครับ"พี่คีตะรีบจับฉันแยกออกจากองศาหลังจากนั้นพี่คีตะก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน รู้มั้ยคะว่าคุณชายเขาขับรถเหมือนเต่าคลานเลยอ่ะ แถมยังทำหน้าเศร้าตั้งแต่ออกจากบริษัทด้วย"พรุ่งนี้ก็เจอกันนี่คะ"ฉันบอกไป"ก็คงงั้นแหละ"ฉันส่ายหน้าให้กับแฟนตัวเอง และที่ฉันรีบกลับบ้านเพราะว่าฉันต้องมาช่วยยายจัดกระเป๋า ยายจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดห้าวัน ฉันไม่ได้ซื่อจนไม
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 35 : ของขวัญวันเกิด
เอสเทลตอนนี้ฉันไม่สนว่าใครจะพูดก่อน เพราะความรู้สึกของฉันมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย สามปีที่ผ่านมาฉันทำตามที่พี่คีตะขอร้องไว้ทุกอย่างถึงแม้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมันจะเหมือนเดิมหรือไม่ก็ตาม "พี่คีตะจะนิ่งอยู่ทำไมคะ ที่เอสขอ พี่คีตะให้เอสได้หรือเปล่า"ฉันถามเสียงดุเพราะพี่คีตะเอาแต่ยืนจ้องหน้าฉันไม่พูดไม่จาฉันยืนยิ้มให้กับคนที่อยู่ตรงหน้า พี่คีตะคงไม่คิดว่าฉันจะกล้าพูดอะไรแบบนี้สินะ สามปีมานี้ฉันเรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างจากเพื่อนรักของตัวเองและคนรอบข้าง มันไม่ใช่เฉพาะเรื่องความรักหรอกนะแต่มันยังมีเรื่องการใช้ชีวิตเมื่อเจอคนหมู่มากและการรู้จักปฏิเสธคน"เอสคงคิดไปเองคนเดียวสินะคะ"ฉันถามเสียงสั่นเมื่อพี่คีตะเอาแต่นิ่งพรึ่บ"อย่าบอกเลิกพี่อีกนะเอส ไม่เอาแล้วนะเว้ย ฮึก"พี่คีตะเดินเข้ามากอดฉันก่อนที่จะร้องไห้ออกมา ความกลัวของฉันมันก็ยังมีอยู่แต่ถ้ามันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้ฉันขอแค่เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมเท่านั้นเอง เพราะการนับหนึ่งใหม่กับใครอีกคนฉันขี้เกียจแล้ว"ขอบคุณนะเอส ขอบคุณที่ยังรอพี่"พี่คีตะพูดเสียงเบา"ถ้าวันนั้นเอสวางสายไปก่อนเราสองคนจะยังกลับมา
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 34 : อย่าหายไปไหน
สามปีผ่านไปเอสเทล"เอสเดี๋ยววันนี้ตอนห้าโมงเย็นเราฝากไปรับเจ้าขาที่สนามบินด้วยนะ เรามีคุยงานกับลูกค้า"ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปีสี่แล้วนะ และฉันเองก็กำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทของคุณพ่อคุณแม่พี่คีตะ ตอนแรกฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาฝึกที่นี่แต่คุณแม่ของพี่คีตะเป็นคนทำเรื่องและฉันเองก็ขัดไม่ได้ และสามปีที่ผ่านมาฉันไม่ได้เจอหน้าไม่ได้พูดกับพี่คีตะเลย"พี่เจ้าขาพึ่งไปสองวันเองนะ"ฉันรีบบอกจอมพล เพราะพี่เจ้าขาไปคุยงานที่ต่างประเทศและไปตั้งเป็นอาทิตย์ด้วย"งานยกเลิก โทรถามมันได้เอส"จอมพลบอกฉันเสียงดุ"แล้วมีคุยงานอะไรที่นี่ไม่ทราบ"ฉันถามสามปีที่ผ่านมาฉันว่าฉันโตขึ้นมาเลยนะ ฉันขับรถยนต์เป็นแล้วด้วยซึ่งจอมพลเป็นคนสอนให้ ฉันสามารถไปไหนมาไหนคนเดียวได้โดยไม่ต้องรอคนอื่น ฉันว่าฉันเก่งขึ้นมาก"มีคุยงานกับเพื่อนเอสน่ะ แล้วนี่องศาไปไหน"มาหาองศานี่เองฉันกับองศามาฝึกงานที่นี่ส่วนมอสกับตังเมไปฝึกงานที่บริษัทของคุณพ่อของมอสและจอมพลก็ฝึกงานที่บริษัทของครอบครัว"ไปหาลูกค้า"ฉันรีบบอก"หึ...ทำผิดมาน่ะสิถึงได้รีบออกไป"จอมพลกับองศาจนมาถึงวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม เพื่อนรักของฉันสองคนปากแข็งกันทั้งคู่จนฉันไม่รู้จะช่วยใครก่อนด
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 33 : ได้หรือเปล่า
เอสเทล"จะไปส่งมั้ยเดี๋ยวเราพาไป เพราะกว่าจะขึ้นเครื่องก็สามทุ่ม"จอมพลบอกฉันว่าวันนี้พี่คีตะจะไปต่างประเทศและไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ และที่พี่คีตะไปเหตุผลทุกอย่างมันมาจากฉันทั้งหมด ฉันไม่ได้อยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เลยนะแต่จะให้ฉันทำยังไง"ไม่ดีกว่า ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้น่ะดีแล้ว"ฉันบอกไปฉันเคารพในการตัดสินใจของพี่คีตะเสมอ ถ้ามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นและฉันเองก็ไม่มีสิทธิ์จะไปห้ามอะไรพี่คีตะด้วย ฉันหวังแค่ว่าพี่คีตะจะคิดอะไรได้มากขึ้นเมื่อเราไกลกัน"พี่คีตะโทรหาหรือเปล่า"จอมพลถามฉัน"ไม่ได้โทร"ฉันพูดเสียงเบา"โอเคนะเอส""เอสต้องโอเคสิ"ฉันรีบบอกไปหลังจากนั้นฉันก็เดินมาทำขนมช่วยยาย เพราะตอนบ่ายองศากับตังเมชวนไปที่ร้านกาแฟ หน้าที่ของฉันตอนนี้คือตั้งใจเรียนหนังสืออย่างเดียวเท่านั้น ส่วนเรื่องความรักฉันคงต้องพักยาวเลย รักครั้งแรกมันทำให้ฉันกลัวทุกอย่างไปหมด"ทำไมมองหน้าเอสแบบนั้นล่ะ"ฉันถามจอมพลที่เอาแต่จ้องมองฉัน"อีกนานเลยนะเอส"จอมพลบอกฉัน"แล้วเอสจะเอาอะไรไปห้ามพี่คีตะ เราสองคนเลิกกันแล้วนะจอมพล"ฉันรีบบอกไป"ก็ยังรักเขาไม่ใช่"จอมพลถามแล้วยิ้มให้ฉัน"เวลาเท่านั้นแหละที่จะให้คำตอบเอสได้
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 32 : ระยะทำใจ
เอสเทลฉันยืนมองรถของพี่คีตะที่ขับออกไปจนลับตา เฮ้อ...มันไม่ง่ายเลยนะที่ต้องทำเป็นเข้มแข็งทั้งๆ ที่ตอนนี้ข้างในของฉันมันร้องไห้จนจะไม่ไหวอยู่แล้ว"เอสอยากให้เรากลับมาเดินข้างกันเหมือนเดิมค่ะ แค่มันไม่ใช่ตอนนี้"ฉันพูดกับตัวเอง"พี่คีตะมาส่ง"ทันทีที่ฉันเดินเข้าบ้านมาเสียงดุของจอมก็ลอยมาเลย"เอสอยากร้องไห้ ฮึก"วันนี้ฉันกลั้นมันไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันยืนร้องไห้จนจอมพลเดินเข้ามากอดฉันไว้ ฉันยังไม่รู้วิธีรับมือกับการจากลาแต่ที่ฉันทำเป็นเข้มแข็ง ก็เพราะฉันอยากจะให้พี่คีตะรู้ว่าฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ต้องคอยให้คนอื่นมาปกป้อง"พี่คีตะไม่ได้ทำอะไรเอสใช่มั้ย"จอมพลถามฉันเสียงดุ"ฮึก เอสไม่ได้อยากให้เราสองคนเป็นแบบนี้""เราถามเอส""พี่คีตะไม่ได้ทำอะไรเอส"ฉันรีบบอกไปหลังจากที่ฉันร้องไห้อยู่นาน ตอนนี้ฉันกำลังโดนจอมพลจ้องหน้าอย่างเอาเรื่องเพราะจอมพลถามหาองศากับตังเม ถ้าฉันโกหกฉันต้องโดนจอมพลจับหักคอแน่ๆ"องศาไปไหนเอส""เอ่อ...องศากลับบ้านไปดูซีรีส์แล้ว"ฉันพูดเสียงเบา"ไม่ใช่ว่าองศาไปแก้แค้นพวกนั้นหรอเอส"จอมพลพูดเสียงดังจนฉันสะดุ้ง"จอมพล""มันเป็นอะไรนักหนาวะ ทั้งที่บอกแล้วว่าเดี๋ยวจัดการให้ก็ไม่เคยจะฟ
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 31 : สบายดีใช่มั้ย
คีตะ"มันไม่ง่ายเลยใช่มั้ยคีตะเรื่องความรักน่ะ คนที่คิดว่าตัวเองเก่งสุดท้ายก็ต้องมานั่งคอตกแบบนี้"เสียงแม่ผมถามผมยื้อทุกอย่างยื้อทุกทางแต่คำตอบที่ได้จากปากเอสเทลก็คือไม่ ตอนนี้ผมกับเอสเลิกกันแล้วและผมเองก็ไม่กล้าไปเจอหน้าเธอด้วย ความรู้สึกที่ผมได้รับตอนนี้มันมีแค่ความเจ็บปวดที่ผมเป็นคนสร้างมันขึ้นมา"เลิกกันก็ไม่ใช่ว่าจะกลับมารักกันไม่ได้ ตอนนี้น้องยังเด็กตะไม่รอให้น้องโตกว่านี้ล่ะแล้วค่อยเริ่มต้นใหม่"แม่ผมพูดก่อนจะนั่งลงข้างผม"เธอเกลียดตะครับ"ผมบอกแม่เสียงสั่นในชีวิตนี้ผมไม่เคยคิดว่าจะเสียน้ำตาให้กับความรักแต่พอมาวันนี้ผมกลับกลืนน้ำลายตัวเอง เพราะตั้งแต่ผมรู้ว่าผมยื้อเอสเทลไว้ไม่ได้น้ำตาของผมมันก็ไหลออกมาตลอด"จำไว้เป็นเรียน สิ่งที่ตะเจอสิ่งที่ตะได้รับมันยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่พ่อเจอเลยสักนิด"ผมหันไปมองพ่อตัวเองที่พูดอยู่ตรงประตู"ความอดทนของคนเรามันไม่เท่ากัน ตะเห็นน้องซื่อเห็นน้องเชื่อคนง่าย แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่ง่ายเลยใช่มั้ยล่ะ"แม่ผมถาม"น้องใจแข็งกว่าที่คิดครับ ถ้าตะเชื่อจอมพลตั้งแต่แรกตะก็ไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้""ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเวลา และพ่อขอเตือนไว้เลยนะอย่าใช้วิธีส
You got me good : แค่เธอเท่านั้น Episode 30 : เจ็บแล้วจำ
คีตะตอนนี้ผมกำลังนั่งมองแฟนตัวเองอยู่ที่โซฟาในห้องพักของโรงพยาบาล เอสเทลแค่โกรธผมเท่านั้นเองเธอก็เลยพูดอะไรแบบนั้นออกมา เราสองคนไม่มีทางเลิกกันแน่ๆ"กูบอกกูเตือนมึงแล้ว เป็นยังไงล่ะทีนี้"ไอ้หมอกกระซิบถามผม"เอสแค่โกรธกูเธอก็เลยพูดอะไรแบบนั้นออกมา เธอแค่โกรธกู"ผมรีบบอกเพื่อนไป"มึงกำลังกลัวใช่มั้ยล่ะคีตะ สายตาของเอสเทลไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิดใช่หรือเปล่า"เจ้าขาถามผม"มึงหุบปากเจ้าขา"ผมชี้หน้าดุพี่ตัวเองผมนั่งมองไอ้จอมพลกับเอสเทลที่คุยกันซึ่งคนที่นั่งตรงนั้นมันควรจะเป็นผม ทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรจะปล่อยให้เอสเทลโดนทำร้ายแบบนี้ และที่เจ้าขาพูดมันเป็นความจริงทุกอย่าง ผมกำลังกลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้"ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับเอส ผมเคยบอกพี่แล้วใช่มั้ยถ้ามีครั้งต่อไปผมจะขอเอสคืน"ไอ้จอมพลเดินมานั่งลงข้างผมก่อนที่มันจะพูด"อย่าแย่งเอสไปจากกูได้มั้ย ขอร้อง"ผมบอกน้องเสียงเบา"ตั้งนานทำไมไม่คิดไม่เปลี่ยนวะ พอมาวันนี้จะเปลี่ยนผมบอกเลยนะว่ามันสายไปแล้ว ผมบอกแล้วไงว่าผมรู้จักเอสเทลดีกว่าพี่ และวันนี้พี่เองก็คงจะรู้จักเอสเทลเพิ่มขึ้นแล้วใช่มั้ย"ไอ้จอมพลถามผม"ทุกอย่างมันขึ้นอยู่
