All Chapters of You got me good : แค่เธอเท่านั้น : Chapter 11 - Chapter 20

คีตะผมขับรถมาที่ร้านกาแฟก่อนจะรีบเข้ามาในร้าน ไม่รู้ว่ายัยเด็กซื่อบื้อกลับบ้านไปหรือยัง ผมเข้ามาก่อนจะมองหาเธอทันทีแต่ก็ไม่เจอ ให้ตายเถอะนี่โกรธจริงใช่มั้ยวะ"นั่งอยู่ชั้นสองค่ะ แต่หน้าตาไม่รับแขกเลย"พี่เจ้าของร้านเดินมากระซิบผม"ปกติเวลาโกรธเธอเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ"ผมถาม"ปกติเอสเทลไม่เคยเป็นแบบนี้นะ นี่ครั้งแรกเลยที่พี่เห็น"ผมควรจะดีใจใช่มั้ยวะที่โดนยัยเด็กซื่อบื้อโกรธเป็นคนแรก"เธอโกรธผมครับและโกรธมากด้วย"ผมบอกพี่เจ้าของร้านไปตามตรง"งั้นก็โชคดีนะคะ พี่เอาใจช่วย"พี่เจ้าของร้านพูดแล้วยิ้มให้ผมผมเดินขึ้นมาชั้นสองของร้านก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ คนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ ผมว่ายัยเด็กซื่อบื้อติดนิสัยของไอ้จอมพลแล้วนะเรื่องการมองคนด้วยหางตา"ขอบคุณที่แบ่งขนมให้นะ"ผมบอกเธอไปไม่ได้สนใจกูเลยเถอะ นี่เธอกำลังเอาคืนกับสิ่งที่ผมทำกับเธอไว้สินะ ผมว่าเธอไม่ได้ซื่อหรอกเธอแค่กวนตีนผมเท่านั้นเองแหละ"จะไม่คุยด้วยจริงๆใช่มั้ย"ผมถามเสียงเบาก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหนีอย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน คอยดูเถอะจะเอาคืนให้ร้องไห้กลับบ้านเลย ผมนั่งจ้องหน้าไอ้คนที่เล่นมือถืออยู่คือยอมแพ้เลยว่ะ และผมก็ไม่เคยอดทนอะ

คีตะผมคงไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอีกแน่ ผมมองหน้าคนที่ยืนอยู่คือยัยเด็กซื่อบื้อวันนี้หน้าตาแม่งเอาเรื่องมาก แต่ก็ยังดีที่เธอไม่โกหกผมเพราะถ้าเป็นแบบนั้นผมจะจับเธอหักคอ"ขอบคุณค่ะ""ดูท่าแล้วพวกนั้นไม่ยอมจบหรอกค่ะ"องศาพูดแล้วมองหน้าผม"ทำไมเอสไม่สู้บ้างล่ะ จะไปยอมพวกนั้นทำไม เขาทำไม่ดีกับเรานะเอสเทล"ไอ้หมอกพูดเสียงดุ"ไม่ค่ะ ในเมื่อเอสมีคุณคีตะอยู่ข้างๆ ทำไมเอสต้องสู้ด้วยล่ะคะ อีกอย่างหน้าที่ของเอสคือเรียนหนังสือค่ะ"ยัยเด็กบ้านี่เอาอีกแล้วนะ พักหลังมานี้เธอทำผมใจสั่นไปไม่รู้กี่รอบแล้ว และถ้าผมยิ้มไอ้สองตัวที่นั่งอยู่ข้างผมมันต้องล้อผมอีกแน่"แล้วเอสไม่คิดจะมีแฟนเลยหรอ เรียนไปมีแฟนไปก็ได้คนอื่นเขาก็ทำกันนะ"ไอ้คิมถามก่อนที่มันจะเตะขาผม"นั่นสิเอส พี่คิมพูดถูกนะ"ตังเมรีบพูดแทรกก่อนจะยิ้มให้ผม"ก็จอมพลบอกว่าแฟนมีตอนไหนก็ได้ไม่ใช่หรอคะ หน้าที่เราคือเรียนหนังสือ"ไอ้เวรจอมพล"พี่ว่าจอมพลพูดถูกแล้วแหละ ไว้เอสเรียนจบแล้วค่อยมีเนาะ"เอาเข้าไป"เอสยังไม่มีดีกว่า อยู่ให้คุณคีตะดูแลแบบนี้ดีจะตาย"ยัยเด็กซื่อบื้อพูดแล้วเอานิ้วจิ้มหลังผม"พูดมากว่ะ ไปเรียนได้แล้วไป"ผมพูดเสียงดุ"งั้นพวกเ

คีตะคำถามแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นถ้าไม่มีใครบอกเธอ และถ้าผมคิดไม่ผิดคงเป็นไอ้จอมพลอีกแน่ ไอ้เวรนี่แม่งจะเล่นผมให้ได้เลยเถอะ แล้วผมควรจะตอบเธอยังไงดีล่ะ แล้วถ้าผมตอบเธอไปตามตรงเธอจะเป็นยังไง"แล้วเธอคิดว่ายังไง"ผมถามเสียงดุ"ไม่ทราบค่ะ ฉันไม่อยากรู้แล้วก็ได้ถ้าคุณคีตะไม่อยากตอบ"อย่างนี้ก็ได้หรอวะ"ไม่คิดจะถามกันบ้างเลยหรือไงว่าเป็นยังไงบ้าง"ผมถามคนที่เอาแต่นั่งมองนอกรถ"แล้วคุณคีตะได้ผลัดไหนคะ"แล้วแม่งดูยัยเด็กบ้านี่ถามผมดิ"ทำไมอยากให้ฉันไปขนาดนั้นเลย"ผมถามเสียงดุ"เปล่าสักหน่อยฉันไม่ได้อยากให้คุณคีตะไปไหนนะคะ ฉันอยากให้คุณคีตะอยู่ข้างฉันเพราะฉันรู้สึกปลอดภัย"คำพูดที่เธอพูดออกมาเธอคงไม่ได้คิดอะไรหรอกแต่เป็นผมเองที่กำลังยิ้มอยู่ในใจ"แต่ถึงเธออยากจะให้ฉันไป แต่เสียใจด้วยนะฉันได้ใบดำ"ผมบอกไปทั้งผมและเพื่อนรักของผมได้ใบดำกันหมด พอเสร็จธุระผมก็รีบมาหาเลยเพราะตอนนี้แม่งจะค่ำแล้วด้วย ตามจริงผมจะพาเธอไปเที่ยวหัวหินแต่คงต้องไว้วันหลัง"วันนี้จอมพลบอกว่าชอบฉันค่ะ"อยู่ๆ ยัยเด็กซื่อบื้อก็หันมาพูดกับผมทั้งน้ำเสียงทั้งแววตาคือจริงจัง ผมจอดรถข้างทางก่อนจะหันมองหน้าเธอ ไอ้จอมพลนี่มันจะเอายังไงของมั

คีตะ"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ พี่คีตะเป็นอะไรหรือเปล่า"เปียโนเอ่ยถาม ผมไปรับเปียโนตั้งแต่เช้าก่อนจะพามากินข้าวที่ห้าง ส่วนเรื่องที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้แม่งก็มีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละ เหมือนความอดทนที่ผมมีมันจะเริ่มลดลงทุกวันแล้ว"พี่ทะเลาะกับคนนี้"ผมชูมือถือตัวเองให้เปียโนดู"แฟนหรอคะ น่ารักจัง""พี่จีบเธอ และตอนนี้เราทะเลาะกันอยู่"ผมบอกน้องไป"แล้วทำไมไม่ง้อล่ะคะ""แต่พี่ไม่ได้ทำผิดนะโน และที่สำคัญเธอไม่อยากคุยกับพี่"ยัยเด็กซื่อบื้อนั่นเป็นแค่กับผมคนเดียวนั่นแหละ ถึงผมจะดีใจที่เธอหวงแต่เธอก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไร ผมโกรธจริงๆ นะเรื่องเมื่อวานมีอะไรก็แทนที่จะบอกกันตรงๆ"จะผิดหรือไม่ผิด พี่คีตะก็ควรจะขอโทษนะคะ หรือพี่คีตะจะยอมเสียเธอไปล่ะ"ผมมองหน้าน้องสาวตัวเองก่อนจะยกยิ้มให้"รู้ดีเหมือนคนมีความรัก"ผมถามเสียงดุ"โนแค่พูดตามสิ่งที่มันควรจะเป็นค่ะ"เปียโนเป็นเด็กซื่อแต่ฉลาดมากครับ คือซื่อพอๆ กับเอสเทลเลย เปียโนเรียนอยู่ต่างประเทศเพราะลุงโบ๊ทไปทำธุรกิจที่นั่นก็เลยย้ายไปกันทั้งครอบครัว"วันพุธโนต้องกลับแล้วนะคะ"น้องบอกผม"ทำไมรีบกลับล่ะ ไหนบอกมาเป็นอาทิตย์"ผมถามน้อง"ก็เหลือเวลาให้พี่คีต

คีตะ"จุ้บ ว่ายังไง จะเป็นอะไรตอบพี่มา"ผมถามเสียงดุในเมื่อขอดีๆ แล้วไม่ได้ผลผมเองก็ต้องบังคับแล้ว ความอดทนของผมมันก็ยังมีแต่เพราะคำพูดของยัยเด็กซื่อบื้อที่พูดออกมาแต่ละคำมันทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้"ฉันพึ่งรู้ว่าคุณคีตะหน้าไม่อาย"หึ...เพราะผมถือคติด้านได้อายอดไงล่ะ"ฉันให้เวลาเธอแค่ถึงวันเสาร์เท่านั้น"ผมพูดเสียงดุ"มันไม่เร็วไปหน่อยหรอคะ""มันช้าไปด้วยซ้ำ เธอคิดทบทวนให้ดีก่อนจะให้คำตอบฉันด้วยนะ"ผมชี้หน้าขู่เธอ"นี่มันบังคับแล้วนะคะ ถ้าแบบนี้คุณคีตะจะถามฉันเพื่ออะไร"ยัยเด็กซื่อบื้อพูดเสียงเบา"ก็ใช่ไง ฉันบังคับเธอแต่ฉันก็อยากได้ยินจากปากเธอด้วย"ผมบอกไปตามตรงและถ้าวันเสาร์เธอยังให้คำตอบผมไม่ได้นะผมจะจับเธอโยนทะเลทิ้งสะ ที่จริงผมไม่ได้อยากบังคับอะไรเธอเลยนะแต่ดูเหมือนว่าการพูดจาดีๆ มันคงใช้ไม่ได้กับเธอ"ถ้ายังจะอ้าปากเถียงฉันอีก ฉันจะจูบเธอ"ผมบอกก่อนจะยื่นหน้าเข้าใกล้"ต่อให้ฉันไม่เถียง คุณคีตะก็หาเหตุผลอื่นมาใช้อยู่ดีนั่นแหละค่ะ"ยัยเด็กซื่อบื้อพลางผลักผมออก"ทีเรื่องแบบนี้น่ะฉลาดเหลือเกินเนาะ"ผมพูดประชด"ฉันโง่ในเรื่องที่ควรโง่ค่ะ แล้วคุณคีตะคิดว่าตัวเองฉลาดเป็นคนเดียวหรือไงคะ"เหมือน