All Chapters of Carrying The Zillionaire Triplets: Chapter 51 - Chapter 60

PABAGSAK NA UMUPO si Kath sa kanyang swivel chair pagdating niya sa kanyang opisina at pagkatapos ay napasapo sa kanyang noo. Sumasakit ang kanyang ulo dahil sa mga nangyari. Mabuti na lang at hindi bumagsak sa sahig si Thirdy kanina. Ang sabi naman ng family doctor ng mga ito ay hindi pa daw nakakabawi ang katawan nito kaya kailangan pa nitong magpahinga. Pagod lang daw iyon at dahil doon ay hindi niya maiwasang hindi sisihin ang sarili niya.Pakiramdam niya ay kasalanan niya na naman kung bakit nangyari iyon kay Thirdy at dahil doon ay mas lalo pa siyang nanggagalaiti na mahuli ang may pakana ng aksidenteng iyon. May dahilan talaga siya na hindi sumuko sa paghahanap ng hustisya lalo pa at kahit na hindi nagsalita ang Daddy ni Thirdy kanina ay alam niyang sinisisi siya nito. Hindi pa kasi ito nakakaalis kanina at paalis pa lang sana nang mangyari ang insidente.Napabuntong-hininga na lang siya. Napakarami niyang dapat gawin kaya hindi siya pwedeng maapektuhan. Tiyak na maaapektuhan d

Pagdating na pagdating palang ni Kath sa may kumpanya ay kaagad na niyang napansin ang tila ba komusyon. May ilang mga tao na pilit na pumpasok sa loob ngunit pinipigilan naman ito guard. May nakita din siyangmga empleyadoniya ang pilit na nakkikipag-usap sa mga tao ngunit patuloy na sumisigaw ang mga ito.“Ilabas niyo siya!” sigaw ng isa.“Kailangan namin siyang makausap, dahil kasalanan niya ang nangyari! Kasalanan niya! Kailangan niyang bayaran ang danyos dahil sa palpak na pagpapatayo niya ng building ko!” sigaw pa ng isa.Kaagad naman na nagsalubong ang kilay ni Kath nang marinig niya ang sinabi nito. Malinaw niyang narinig na palpak daw diumano ang pagtatayo ng building nito ngunit kung tutuusin ay ilan pa lang ang nakuha nilang project simula nang dumating siya sa kumpanya kaya wala siyang kaalam-alam sa sinasabi nito.Hindi nga nagtagal ay nagulat na lang siya nang bigla na lang may humila sa kaniya sa isang tabi. Nang lingunin niya ito ay nakita niya si Shaira na palingon-li

TATLUMPONG MINUTO pa ang lumipas ngunit hindi pa rin napatahan ni Noah ang si ALexa kaya nagpasya na siyang dalhin na ito sa ospital. Kung kanina pa ito iyak ng iyak ay sigurado siya na may problema na ito at pagdating nga sa ospital ay nalaman nila na may kabag lang ito kaya iyak ito ng iyak.Habang pinapaunod niya si Alexa na nakahiga sa kama ay hindi niya maiwasang hindi isipin ang sinabi sa kaniya ni Auring tungkol nga kay Lindy. Napabuntung-hininga siya at pagkatapos ay lumabas ng silid nito. Eksakto namang paglabas na paglabas niya ay nakita niya ang humahangos na si Lindy papunta sa kaniya. Puno ng pag-aalala ang mukha nito. “Nasaan ang anak natin? Kamusta siya? Okay lang ba siya?” sunod-sunod na tanong nito at sa mga mata nito ay nakita niya ang pangingilid ng mga luha nito.Dahil sa itsura nito ay hindi niya napigilan ang sarili niya na yakapin ito ng mahigpit. Sa puntong iyon ay humagulgol na ito habang yakap-yakap niya. Bigla siyang napabuntong-hininga ng wala sa oras at na

NAGMAMADALI NAMANG lumabas ng opisina niya si Shaira na nang hindi na nagpapaalam sa kaniya. Binati lang nito sandali si Noah at kumaripas ng lumabas. Marahil ay natakot ito sa itsura nito dahil maging siya ay hindi niya maiwasang bumilis ang tibok ng puso niya. Ni ibuka niya ang bibig ay hindi niya magawa at nakatitig lang dito. Pinanuod niya lang ito na naglakad patungo sa kaniya na may mabangis na ekspresyon habang nakatingin sa kaniya na para bang lalamunin siya nito ng buhay. Napalunok na lang siya bigla. “A-anong ginagawa mo rito?” halos nauutal na tanong niya. Hindi niya nga akalain na sa paglipas ng ilang taon ay mauutal pa siya sa harap nito idagdag pa na hindi naman ito ang unang pagkikita nila pagkalipas ng mga taon. Pero kasi pakiramdam niya simula nang pumasok ito sa loob ng opisina niya ay para bang sumikip bigla ang paligid at hindi siya makahinga.“Ano sa tingin mo ha?” malamig na tanong nito dahilan para magtayuan ang mga balahibo ni Kath. sa tono pa lang ng boses ni

“YO-HOO!” sabi ni Alec at iwinagayway pa ang kamay nito sa harap niya dahilan para mahila siya mula sa kanyang pag-iisip. Wala sa sariling napatingin siya rito.“Ano nga ulit yung sinasabi mo?” tanong niya rito.Napabuntong-hininga naman ito. “Alam mo, siguro ay pagod ka lang. Why don’t you go home and rest?” tanong nito sa kaniya.Sa puntong iyon ay ibinaba naman niya ang kanyang mga hawak na papel at napasandal sa kanyang kinauupuan. “Tutal ay alas tres na ng hapon, maaga man pero okay na iyon. Umuwi ka na at magpahinga.” sabi nito sa kaniya.Kinusot niya naman ang kanyang mga kilay at tiningnan ang kanyang suot na relo. Alas tres na nga ng hapon. Hindi niya akalain na napakabilis ng paglipas ng oras at hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin siyang kumakain. Nalipasan na siya ng gutom o mas tamang sabihin na sa dami ng kanyang iniisip ay hindi na siya nakaramdam pa ng gutom.Napabuntong-hininga na lamang siya. “Siguro nga tama ka. Uuwi na muna ako.” sabi na lamang niya lalo pa