NAKAUWI NA SI Kath sa bahay nang maalala niyang buksan na ang kanyang cellphone para tawagan na ang kanyang mga anak dahil miss na miss na niya ang mga ito sa totoo lang. Pagkabukas niya ng kanyang cellphone at bigla na lang may nag-pop up na message sa kanyang chat box. Nang buksan niya iyon ay galing pala iyon kay Auring at kaninang umaga pa nito isinend iyon ngunit dahil sa kanyang busy sa maghapon ay hindi na niya napagtuunan pa iyon ng pansin.Agad niyang binasa ito at nagulat siya sa kanyang nabasa. Paano ba naman ayon sa chat nito ay alam na daw diumano ng asawa ni Lindy at nang ina nito na may anak sila ni Noah at narinig niya daw na pinag-uusapan ng mga ito na dapat ay hindi malaman ni Noah ang tungkol sa mga ito.Tumaas ang sulok ng kanyang mga labi. Panigurado na gagawin ang lahat ng mga ito para hindi malaman ni Noah na may anak sila pero ngayon, paano kung siya mismo ang magsabi rito na may anak sila? Lalo pa at para makaganti siya sa dati niyang biyenan na ginawa siyang
TINANGGAP na lamang ni Kath ang bulaklak na inabot sa kaniya ni Thirdy. “Salamat.” sabi na lamang niya at hindi na pinansin pa ang sinabi nito. “Siya nga pala, anong ginagawa mo rito?” tanong niya pagkalapag ng bulaklak sa kanyang mesa.Napasimangot naman ito at humawak sa dibdib nito na para bang nasaktan ito ng sobra dahil sa sinabi niya. “Para namang ayaw mo na akong makita. Hindi mo ba alam na nakakasakit ka.” sabi nito at umarte pa.Napailing-iling na lamang siya at napangiti. Inaasar na naman siya nito alam niya. “Hindi nga kase? Bakit nga?” ulit niyang tanong dito. Ang alam niya kasi ay nagpapagaling pa ito kaya hindi pa ito nagpupunta sa kung saan-saan kaya laking pagtataka niya nang bigla na lang itong sumulpot doon.Sumeryoso naman ang mukha nito at pagkatapos ay napabuntong-hininga. “Well, nag-aalala lang ako sayo dahil sa mga nangyari.” sabi nito at tumingin sa kaniya. “Ayos ka lang ba?”Nagulat naman siya sa tanong nito at pagkatapos ay ngumiti. “Oo naman, ano ka ba. Huwa
HUMAHANGOS na tumakbo si Kath patungo sa ospital at doon na nga niya nakita ang umiiyak na kapatid pala ni Auring sa labas ng morgue. Nang makita niya ito ay dali-dali niya itong nilapitan at sinubukang aluhin mula sa pag-iyak nito sa pamamagitan ng paghaplos niya sa likod nito.Napakarami niyang tanong na gustong tanungin ngunit nagdadalawang isip siya kung magtatanong ba siya rito o ano pero sa huli ay ibinuka niya rin naman ang kanyang bibig dahil gusto niyang malaman kung ano nga ba talaga ang nangyari. “Kung hindi mo mamasamain, pwede ko bang malaman kung ano ang nangyari?” maingat na tanong niya rito. Kailangan niyang mag-ingat dahil alam niya na nagluluksa pa rin ito dahil sa pagkawala ng kapatid nito.Suminghot ito. “Noong isang araw ay aksidente raw siyang nadulas sa may hagdan dahilan para mabagok ang ulo niya at nahulog nga siya sa coma. Akala ko ay okay na ngunit hindi pa rin pala. Nagulat na lang ako kanina paglabas ko dahil tinawagan ako ni Ma’am Lindy na kuhanin ang mg
Pabagsak na binitawan ni Noah ang isang envelop sa kaniyang harapan. Hindi niya alam kung ano ang laman nito. Kadadating lamang nito galing sa opisina nito ng mga oras na iyon at kanina pa niya ito hinihintay. Balak niyang kausapin ito na kailangan na nilang lumipat ng bahay. Kasalukuyan silang nakatira sa bahay ng pamilya ni Noah kung saan ay kabahay niya ang byanan niya. Dalawang taon na ang nakakaraan simula nang makasal sila ni Noah at ni minsan ay hindi siya itinuring na manugang ng byanan niya. Mas tamang tawagin siyang kasambahay ng mga ito dahil simula nang magpakasal sila ay pinaalis nito ang lahat ng kasambahay ng mga ito at siya ang ipinalit sa mga ito. Ang pagpapakasal sa isang taong katulad ni Noah ay wala sa hinagap niya at kailanman ay hindi niya naman pinangarap. Isa siyang graduating student sa kurso niyang accountancy nang malaman niya ang nakatakdang pagpapakasal niya kay Noah. noong una ay wala naman talaga siyang balak na magpakasal rito. Ngunit nang tumutol si
Walang emosyon si Kath habang bitbit ang maliit na bag habang pababa ng hagdan. Alas- syete na ng mga oras na iyon at katatapos niya lang ipunin lahat ng gamit niya. Isang maliit lang na bag ang pinagkasiyahan ng kaniyang mga gamit dahil wala naman siyang masyadong gamit.Sa baba ng hagdan ay naroon na si Donya Elsa, ang ina ni Noah na demonyita at nang makita siya na pababa ng hagdan ay bigla itong napatayo. Isang ngiti ang sumilay sa mga labi nito ng makita siya. Ngiting tagumpay.Hindi niya itinago ang iritasyon at disgusto na nakaguhit sa kaniyang mukha. Wala nang dahilan pa para irespeto niya ito. Isa pa ay hindi nito deserve ang respeto niya dahil sa pag- uugali nito.“I told you…” masayang saad nito na halos humalakhak pa dahil tila ba sa pakiramdam nito ay tila nanalo sa isang pustahan.Ang mga katulad nitong tao ay hindi niya dapat pag- aksayahan ng oras. Akmang lalampasan na sana niya ito ng bigla na lamang siya nitong harangin. Tinapunan niya ito ng masamang tingin. Ano pa
HINGAL na hingal at halos lumabas na ang kaniyang dila sa magkahalong uhaw at pagod. Halos magdadalawang oras na yata siyang naglalakad at ramdam na rin niya ang matinding sikat ng araw sa kaniyang balat. Mabuti na lamang at sa wakas ay nasa tapat na siya ng gate ng bahay na kinalakihan niya. Dali- dali siyang lumapit sa gate kung saan siya nag- doorbell. Pagkatapos ng ilang doorbell ay kaagad naman binuksan ng guard ang gate at pagkatapos ay sumilip. Nang makita siya nito ay halos magulat pa ito. Mabilis siya nitong pinagbuksan nang makita niya at pagkatapos ay binitbit nito ang bag niya. Kulang na lamang at mahihimatay na siya sa sobrang pagod ng mga oras na iyon. Dali- dali siyang pumasok sa loob ng bahay kung saan nang makita siya ng mga kasambahay ang nagunot ang mga noo ng mga ito. Maging siya ay napakunot rin ang kaniyang noo dahil ang mga kasambahay na kaharap niya ng mga oras na iyon ay mga hindi niya kilala. Wala na ang mga dating kasambahay at napalitan na ng mga bago. M
Napatingala sa langit si Kath ng wala sa oras at pagkatapos ay napapikit at napasabi na, bakit parang ang lupit naman ng mundo sa akin? Sa mga oras na iyon ay hindi niya maiwasan ang hindi mapaisip. Ano bang kasalanan ang nagawa niya sa buhay niya para parusahan siya ng ganito? Hindi niya maiwasan ang magdamdam sa nasa itaas ng mga oras na iyon dahil pakiramdam niya ay tila ba hindi niya maramdaman ang pagkalinga nito sa kaniya. Saan siya nito ngayon pupunta? Wala siyang ibang kamag- anak na kilala kundi tanging ang lolo niya lang at ngayon ay pinalayas pa siya ng Auntie niya sa mismong bahay ng lolo niya na animo’y hindi sila magkadugo. Nalasahan niya ang maalat na likido na nagmumula sa kaniyang mga mata. Pagod na pagod siya sa kaniyang ginawang paglalakad kanina at halos hindi pa niya nababawi ang lakas niya, tapos heto siya ngayon nakasalampak na naman sa kalsada. Tirik na tirik ang araw nang mga oras na iyon, ngunit hindi niya iyon alintana dahil pakiramdam niya ay namanhid an
Ramdam na ramdam na ni Kath ang pamamaltos ng paa niya dahil sa kalalakad niya. Halos ilang oras na siyang naglalakad at halos padilim na rin nang mga oras na iyon. Ramdam na ramdam na rin niya ang pagkalam ng sikmura niya dahil halos kaninang umaga pa siya walang kain. Hindi niya naman naharap na kumain kanina nang dumating siya sa bahay ng kaniyang lolo dahil mas inuna niyang hanapin ito at pumunta sa silid nito. Nagugutom na siya at wala siyang dalang pera, idagdag pa na wala din siyang alam na pupuntahan niya. Napatingala siya sa papadilim na kalangitan. Saan siya pupunta? Saan siya matutulog? Bigla siyang napadaan sa isang establisyemento kung saan ay isang restaurant at mas lalo lamang siyang nagutom nang makita niya ang mga kumakain sa loob. Hindi niya tuloy naiwasan ang hindi mapabulong sa hangin na ang swerte- swerte nang mga tao sa loob dahil wala silang mga problema samantalang siya ay tila ba siya binagsakan ng langit at lupa dahil sa dinaranas niya. Sa mga oras na iyon
HUMAHANGOS na tumakbo si Kath patungo sa ospital at doon na nga niya nakita ang umiiyak na kapatid pala ni Auring sa labas ng morgue. Nang makita niya ito ay dali-dali niya itong nilapitan at sinubukang aluhin mula sa pag-iyak nito sa pamamagitan ng paghaplos niya sa likod nito.Napakarami niyang tanong na gustong tanungin ngunit nagdadalawang isip siya kung magtatanong ba siya rito o ano pero sa huli ay ibinuka niya rin naman ang kanyang bibig dahil gusto niyang malaman kung ano nga ba talaga ang nangyari. “Kung hindi mo mamasamain, pwede ko bang malaman kung ano ang nangyari?” maingat na tanong niya rito. Kailangan niyang mag-ingat dahil alam niya na nagluluksa pa rin ito dahil sa pagkawala ng kapatid nito.Suminghot ito. “Noong isang araw ay aksidente raw siyang nadulas sa may hagdan dahilan para mabagok ang ulo niya at nahulog nga siya sa coma. Akala ko ay okay na ngunit hindi pa rin pala. Nagulat na lang ako kanina paglabas ko dahil tinawagan ako ni Ma’am Lindy na kuhanin ang mg
TINANGGAP na lamang ni Kath ang bulaklak na inabot sa kaniya ni Thirdy. “Salamat.” sabi na lamang niya at hindi na pinansin pa ang sinabi nito. “Siya nga pala, anong ginagawa mo rito?” tanong niya pagkalapag ng bulaklak sa kanyang mesa.Napasimangot naman ito at humawak sa dibdib nito na para bang nasaktan ito ng sobra dahil sa sinabi niya. “Para namang ayaw mo na akong makita. Hindi mo ba alam na nakakasakit ka.” sabi nito at umarte pa.Napailing-iling na lamang siya at napangiti. Inaasar na naman siya nito alam niya. “Hindi nga kase? Bakit nga?” ulit niyang tanong dito. Ang alam niya kasi ay nagpapagaling pa ito kaya hindi pa ito nagpupunta sa kung saan-saan kaya laking pagtataka niya nang bigla na lang itong sumulpot doon.Sumeryoso naman ang mukha nito at pagkatapos ay napabuntong-hininga. “Well, nag-aalala lang ako sayo dahil sa mga nangyari.” sabi nito at tumingin sa kaniya. “Ayos ka lang ba?”Nagulat naman siya sa tanong nito at pagkatapos ay ngumiti. “Oo naman, ano ka ba. Huwa
NAKAUWI NA SI Kath sa bahay nang maalala niyang buksan na ang kanyang cellphone para tawagan na ang kanyang mga anak dahil miss na miss na niya ang mga ito sa totoo lang. Pagkabukas niya ng kanyang cellphone at bigla na lang may nag-pop up na message sa kanyang chat box. Nang buksan niya iyon ay galing pala iyon kay Auring at kaninang umaga pa nito isinend iyon ngunit dahil sa kanyang busy sa maghapon ay hindi na niya napagtuunan pa iyon ng pansin.Agad niyang binasa ito at nagulat siya sa kanyang nabasa. Paano ba naman ayon sa chat nito ay alam na daw diumano ng asawa ni Lindy at nang ina nito na may anak sila ni Noah at narinig niya daw na pinag-uusapan ng mga ito na dapat ay hindi malaman ni Noah ang tungkol sa mga ito.Tumaas ang sulok ng kanyang mga labi. Panigurado na gagawin ang lahat ng mga ito para hindi malaman ni Noah na may anak sila pero ngayon, paano kung siya mismo ang magsabi rito na may anak sila? Lalo pa at para makaganti siya sa dati niyang biyenan na ginawa siyang
LINGGO NG gabi, katatapos lang ni Kath na makipag-usap sa mga anak niya at patulog na sana nang biglang tumunog ang kanyang cellphone at may nag-notif doon. Nang tingnan niya ito ay may nag-add friend sa kaniya sa kanyang social media account at nang tingnan niya ang pangalan ay tila ba pamilyar ito sa kaniya. Hindi siya basta-basta nag-aaccept ng mga request kaya ang ginawa niya ay inistalk niya muna ito at nakita niya na ang account pala na iyon ay kay Auring, ang kasambahay nila Noah.Dahil medyo naging mabait naman ito sa kaniya noong mga panahong nasa bahay pa siya nila Noah ay hindi siya nagdalawang isip na pindutin ang accept button bago tuluyang matulog.KINABUKASAN, maagad siyang bumangon para gumayak sa pagpasok niya sa kanyang opisina. Idagdag pa na sa araw na iyon ay iyon na ang groundbreaking para sa project nila na building ni Mr. Montemayor at bilang CEO ng D.A Builders ay kailangan niyang magpakita doon dahil kasali siya sa seremonya. Para maging komportable siya sa ka
“YO-HOO!” sabi ni Alec at iwinagayway pa ang kamay nito sa harap niya dahilan para mahila siya mula sa kanyang pag-iisip. Wala sa sariling napatingin siya rito.“Ano nga ulit yung sinasabi mo?” tanong niya rito.Napabuntong-hininga naman ito. “Alam mo, siguro ay pagod ka lang. Why don’t you go home and rest?” tanong nito sa kaniya.Sa puntong iyon ay ibinaba naman niya ang kanyang mga hawak na papel at napasandal sa kanyang kinauupuan. “Tutal ay alas tres na ng hapon, maaga man pero okay na iyon. Umuwi ka na at magpahinga.” sabi nito sa kaniya.Kinusot niya naman ang kanyang mga kilay at tiningnan ang kanyang suot na relo. Alas tres na nga ng hapon. Hindi niya akalain na napakabilis ng paglipas ng oras at hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin siyang kumakain. Nalipasan na siya ng gutom o mas tamang sabihin na sa dami ng kanyang iniisip ay hindi na siya nakaramdam pa ng gutom.Napabuntong-hininga na lamang siya. “Siguro nga tama ka. Uuwi na muna ako.” sabi na lamang niya lalo pa
BIGLANG KUMUNOT ang noo ni Kath at hindi makapaniwala sa mga pinagsasasabi sa kaniya ni Noah ng mga oras na iyon. “Pwede ba Noah. Umalis ka na ngayon din kung ayaw mong ipakaladkad kita palabas dito sa kumpanya ko.” mabilis na sabi niya rito.Napatawa naman ito habang nakatingin sa kaniya. “Ang tapang mo na talaga ngayon.” malamig na sabi nito habang nakatingin sa kaniya. Hindi naman siya nagpatalo rito at sinalubong niya nang walang takot ang mga mata nito. Wala siyang dahilan para matakot dito lalo pa at nasa teritoryo niya ito. Kung ang dating siya ang kaharap nito ng mga oras na iyon ay tiyak na nagsusumiksik na siya sa gilid sa labis na takot ngunit ibang-iba na siya ngayon kaya hinding-hindi na siya matatakot dito ngayon.“Dahil ba ikaw na ang CEO ngayon nitong kumpanya na itinayo ng lolo mo at pinaghirapan ng Tita mo?” tanong nito sa kaniya at base sa tono ng boses nito ay punong-puno iyon ng pangungutya na mas lalo pang nagpakuyom sa mga kamay niya. “O dahil naakit mo na si Th
NAGMAMADALI NAMANG lumabas ng opisina niya si Shaira na nang hindi na nagpapaalam sa kaniya. Binati lang nito sandali si Noah at kumaripas ng lumabas. Marahil ay natakot ito sa itsura nito dahil maging siya ay hindi niya maiwasang bumilis ang tibok ng puso niya. Ni ibuka niya ang bibig ay hindi niya magawa at nakatitig lang dito. Pinanuod niya lang ito na naglakad patungo sa kaniya na may mabangis na ekspresyon habang nakatingin sa kaniya na para bang lalamunin siya nito ng buhay. Napalunok na lang siya bigla. “A-anong ginagawa mo rito?” halos nauutal na tanong niya. Hindi niya nga akalain na sa paglipas ng ilang taon ay mauutal pa siya sa harap nito idagdag pa na hindi naman ito ang unang pagkikita nila pagkalipas ng mga taon. Pero kasi pakiramdam niya simula nang pumasok ito sa loob ng opisina niya ay para bang sumikip bigla ang paligid at hindi siya makahinga.“Ano sa tingin mo ha?” malamig na tanong nito dahilan para magtayuan ang mga balahibo ni Kath. sa tono pa lang ng boses ni
PAGDATING PA LANG ni Noah sa kanyang opisina ay agad nang pumasok doon si Alec. dahil doon ay awtomatikong nagsalubong ang kanyang mga kilay habang nakatingin dito. “What? Ang aga-aga.” bungad niya kaagad dito.Masyado pang maagad para ma-stress siya sa ano mang sasabihin nito. “Kanina pa kita hinihintay sir.” mabilis na sabi nito at umupo na sa upuan na nasa harap ng kanyang mesa. Agad niyang naman tinanggal ang suot niyang suit at isinabit ito sa sabitan na nasa gilid.“Ano naman ba kasi ang ibabalita mo? Kamusta na pala yung pinapa-imbestigahan ko sayo?” tanong niya at naupo na rin sa upuan niya.“Well, kaya nga kanina pa kita inaantay dahil tungkol doon ang ibabalita ko.” sabi nito at base sa ekspresyon ng mukha nito ay para bang masaya ito kaya hindi niya maiwasang magtaka at mapakunot ang noo.“Anong tungkol doon?” tanong niya na may interes.“Tama nga ang hinala mo. umamin na ang may ari ng building na sinadya niyang mag-collapse ang building para humingi ng danyos sa kumpanya.
TATLUMPONG MINUTO pa ang lumipas ngunit hindi pa rin napatahan ni Noah ang si ALexa kaya nagpasya na siyang dalhin na ito sa ospital. Kung kanina pa ito iyak ng iyak ay sigurado siya na may problema na ito at pagdating nga sa ospital ay nalaman nila na may kabag lang ito kaya iyak ito ng iyak.Habang pinapaunod niya si Alexa na nakahiga sa kama ay hindi niya maiwasang hindi isipin ang sinabi sa kaniya ni Auring tungkol nga kay Lindy. Napabuntung-hininga siya at pagkatapos ay lumabas ng silid nito. Eksakto namang paglabas na paglabas niya ay nakita niya ang humahangos na si Lindy papunta sa kaniya. Puno ng pag-aalala ang mukha nito. “Nasaan ang anak natin? Kamusta siya? Okay lang ba siya?” sunod-sunod na tanong nito at sa mga mata nito ay nakita niya ang pangingilid ng mga luha nito.Dahil sa itsura nito ay hindi niya napigilan ang sarili niya na yakapin ito ng mahigpit. Sa puntong iyon ay humagulgol na ito habang yakap-yakap niya. Bigla siyang napabuntong-hininga ng wala sa oras at na