Pabagsak na binitawan ni Noah ang isang envelop sa kaniyang harapan. Hindi niya alam kung ano ang laman nito. Kadadating lamang nito galing sa opisina nito ng mga oras na iyon at kanina pa niya ito hinihintay. Balak niyang kausapin ito na kailangan na nilang lumipat ng bahay. Kasalukuyan silang nakatira sa bahay ng pamilya ni Noah kung saan ay kabahay niya ang byanan niya. Dalawang taon na ang nakakaraan simula nang makasal sila ni Noah at ni minsan ay hindi siya itinuring na manugang ng byanan niya. Mas tamang tawagin siyang kasambahay ng mga ito dahil simula nang magpakasal sila ay pinaalis nito ang lahat ng kasambahay ng mga ito at siya ang ipinalit sa mga ito. Ang pagpapakasal sa isang taong katulad ni Noah ay wala sa hinagap niya at kailanman ay hindi niya naman pinangarap. Isa siyang graduating student sa kurso niyang accountancy nang malaman niya ang nakatakdang pagpapakasal niya kay Noah. noong una ay wala naman talaga siyang balak na magpakasal rito. Ngunit nang tumutol si
Walang emosyon si Kath habang bitbit ang maliit na bag habang pababa ng hagdan. Alas- syete na ng mga oras na iyon at katatapos niya lang ipunin lahat ng gamit niya. Isang maliit lang na bag ang pinagkasiyahan ng kaniyang mga gamit dahil wala naman siyang masyadong gamit.Sa baba ng hagdan ay naroon na si Donya Elsa, ang ina ni Noah na demonyita at nang makita siya na pababa ng hagdan ay bigla itong napatayo. Isang ngiti ang sumilay sa mga labi nito ng makita siya. Ngiting tagumpay.Hindi niya itinago ang iritasyon at disgusto na nakaguhit sa kaniyang mukha. Wala nang dahilan pa para irespeto niya ito. Isa pa ay hindi nito deserve ang respeto niya dahil sa pag- uugali nito.“I told you…” masayang saad nito na halos humalakhak pa dahil tila ba sa pakiramdam nito ay tila nanalo sa isang pustahan.Ang mga katulad nitong tao ay hindi niya dapat pag- aksayahan ng oras. Akmang lalampasan na sana niya ito ng bigla na lamang siya nitong harangin. Tinapunan niya ito ng masamang tingin. Ano pa
HINGAL na hingal at halos lumabas na ang kaniyang dila sa magkahalong uhaw at pagod. Halos magdadalawang oras na yata siyang naglalakad at ramdam na rin niya ang matinding sikat ng araw sa kaniyang balat. Mabuti na lamang at sa wakas ay nasa tapat na siya ng gate ng bahay na kinalakihan niya. Dali- dali siyang lumapit sa gate kung saan siya nag- doorbell. Pagkatapos ng ilang doorbell ay kaagad naman binuksan ng guard ang gate at pagkatapos ay sumilip. Nang makita siya nito ay halos magulat pa ito. Mabilis siya nitong pinagbuksan nang makita niya at pagkatapos ay binitbit nito ang bag niya. Kulang na lamang at mahihimatay na siya sa sobrang pagod ng mga oras na iyon. Dali- dali siyang pumasok sa loob ng bahay kung saan nang makita siya ng mga kasambahay ang nagunot ang mga noo ng mga ito. Maging siya ay napakunot rin ang kaniyang noo dahil ang mga kasambahay na kaharap niya ng mga oras na iyon ay mga hindi niya kilala. Wala na ang mga dating kasambahay at napalitan na ng mga bago. M
Napatingala sa langit si Kath ng wala sa oras at pagkatapos ay napapikit at napasabi na, bakit parang ang lupit naman ng mundo sa akin? Sa mga oras na iyon ay hindi niya maiwasan ang hindi mapaisip. Ano bang kasalanan ang nagawa niya sa buhay niya para parusahan siya ng ganito? Hindi niya maiwasan ang magdamdam sa nasa itaas ng mga oras na iyon dahil pakiramdam niya ay tila ba hindi niya maramdaman ang pagkalinga nito sa kaniya. Saan siya nito ngayon pupunta? Wala siyang ibang kamag- anak na kilala kundi tanging ang lolo niya lang at ngayon ay pinalayas pa siya ng Auntie niya sa mismong bahay ng lolo niya na animo’y hindi sila magkadugo. Nalasahan niya ang maalat na likido na nagmumula sa kaniyang mga mata. Pagod na pagod siya sa kaniyang ginawang paglalakad kanina at halos hindi pa niya nababawi ang lakas niya, tapos heto siya ngayon nakasalampak na naman sa kalsada. Tirik na tirik ang araw nang mga oras na iyon, ngunit hindi niya iyon alintana dahil pakiramdam niya ay namanhid an
Ramdam na ramdam na ni Kath ang pamamaltos ng paa niya dahil sa kalalakad niya. Halos ilang oras na siyang naglalakad at halos padilim na rin nang mga oras na iyon. Ramdam na ramdam na rin niya ang pagkalam ng sikmura niya dahil halos kaninang umaga pa siya walang kain. Hindi niya naman naharap na kumain kanina nang dumating siya sa bahay ng kaniyang lolo dahil mas inuna niyang hanapin ito at pumunta sa silid nito. Nagugutom na siya at wala siyang dalang pera, idagdag pa na wala din siyang alam na pupuntahan niya. Napatingala siya sa papadilim na kalangitan. Saan siya pupunta? Saan siya matutulog? Bigla siyang napadaan sa isang establisyemento kung saan ay isang restaurant at mas lalo lamang siyang nagutom nang makita niya ang mga kumakain sa loob. Hindi niya tuloy naiwasan ang hindi mapabulong sa hangin na ang swerte- swerte nang mga tao sa loob dahil wala silang mga problema samantalang siya ay tila ba siya binagsakan ng langit at lupa dahil sa dinaranas niya. Sa mga oras na iyon
Napahinga ng maluwag si Silvia nang sabihin sa kaniya ng doktor na wala naman daw injury ang babaeng dinala nila sa ospital. Nawalan lamang daw ito ng malay marahil daw sa pagod. Mabuti na lamang at walang masamang nangayri rito dahil kung hindi, paniguradong masesermonan siya ng amo niya. Ilang sandali pa nga ay nagpaalam na ang doktor sa kaniya. Naiwan siyang mag- isa sa silid kung nasaan ito. Napatitig siya sa natutulog na dalaga. Tuyong- tuyo ang mga labi nito at tila ba namumutla ito. Napalingon siya sa dala nitong bag at hindi naiwasan ang mapatanong sa sarili kung saan ito pupunta. Dahil sa bag na dala nito ay nasisiguro niya na naglayas ito sa kanila, pero ang hindi niya lubos maisip ay kung bakit ito nasa kalsada ng madilim na at naglalakad. Hindi ba ito natatakot sa mga adik? Nagkalat pa naman ngayon ang mga masasamang loob sa kalye. Mabuti na lamang at kahit papano ay sila ang dumaan nang mawalan ito ng malay. Habang nakatitig sa natutulog nitong mukha ay hindi niya maiw
Hindi na nga nagtagal pa si Kath sa pananatili sa ospital. Kinabukasan rin ay tuluyan na siyang pinayagan ng doktor upang umuwi dahil wala namang nakitang injury sa kaniya. Sadyang nawalan lang talaga siya ng malay dahil sa pinaghalong gutom at pagod. Nang mga oras nga na iyon ay patungon na sila ni Silvia sa bahay nito. Naging seryoso nga ito sa pagkupkop sa kaniya dahil marahil ay naawa ito sa kalagayan niya dahil sino ba naman ang hindi maawa sa kaniya kung sariling pamilya niya mismo ay itinakwil na siya ng tuluyan at wala na rin talaga siyang iba pan mapuntahan. Hindi naman siya pumayag na basta na lamang kupkupin ni Silvia, syempre kahit papano ay tumatanaw siya ng utang na loob rito kaya ipinangako niya rito na siya na ang bahala sa lahat ng gawaing bahay kapalit ng pagpapakain at pagpapatira nito sa kaniya sa bahay nito. Sobra pa sa sobra ang pasalamat niya rito dahil kahit hindi sila magkaano- ano ay hindi ito nagdalawang isip na tulungan siya. Ngayon niya lang napatunayan
Napalingon si Silvia sa bukana ng kusina nang makita niya si Nina na tila ba nag- aalangan na lumapit sa kaniya. Agad namang tumaas ang kaniyang kilay dahil rito. Itinigil niya ang paghahalo ng kaniyang kape at pagkatapos ay humarap rito. “Ano yun?” magkasalubong ang mga kilay na tanong niya rito. Agad naman itong nag- alangan dahil sa tanong niya at pagkatapos ay dali- daling lumapit sa kaniya. Sabi na e, nasisiguro niyang may sasabihin ito sa kaniya dahil sa tingin nito. “Pwede po bang magtanong ate Silvia?” tanong nito sa kaniya. “Hindi ka pa ba nagtatanong sa lagay na yan Nina?” seryosong balik niyang tanong rito na ikinakamot lamang nito ng ulo. “Ang ibig kong sabihin e, sino ba yung babaeng dinala niyo rito? Kamag- anak mo ba?” tanong nitong muli sa kaniya. Napapikit naman siya at pagkatapos ay napabuntung- hininga. Oo nga pala, nakalimutan nga pala niyang may pagka- tsimosa si Nina at hindi talaga ito titigil hanggat hindi niya sasagutin ang mga tanong nito. Muli niyang i
NAPAHAWAK SI KATH sa kanyang ulo nang magkaroon siya nang malay. Masakit ang ulo niya. Ilang sandali pa ay bigla na lamang siyang napabangon bigla nang maalala niya ang huling tagpo bago siya tuluyang mawalan ng malay. Halos mapasabanot siya sa kanyang buhok at nang imulat niya ang kanyang mga mata ay nakita niya si Noah na nakasandal sa pader at madilim ang mukha na nakatingin sa kaniya.Bigla niyang niyuko ang sarili niya at tiningnan ang suot niya at suot pa rin naman niya ang kanyang gown. Hindi niya alam kung ano ang nangyari. Nang ilibot niya ang kanyang tingin sa loob ay agad niyang nalaman na nasa hotel siya. “A-anong nangyari?” nauutal na tanong niya at pagkatapos ay napahawak sa kanyang leeg dahil pakiramdam niya ay natuyuan ito bigla.Nakita niya ang paggalaw ng panga nito at doon pa lang ay alam na niyang galit ito ng mga oras na iyon. Pero bakit naman sana ito magagalit sa kaniya? Wala naman siyang ginagawa rito?Napaatras na lamang siya at napasandal sa kama nang makita
MABUTI NA LANG at hindi na nahirapan pa si Noah na pagsalitain ang lalaking nakita niya kanina. Sinabi nito kaagad kung saan dadalhin si Kath. pagdating niya sa Hotel room kung saan ito dinala ay agad niyang binuksan ang pinto gamit ang susi na nakuha niya mula sa staff ng hotel mismo.Pagpasok niya sa loob ng silid ay nakita niya si Kath na nakahiga at wala pa ring malay na nakahiga sa kama habang ang matandang lalaki ay wala ng damit pang-itaas kung saan ay nakalabas na ang malaki nitong tiyan. Sa kanyang galit ay mabilis niyang hinila ito at pinagsusuntok hanggang sa halos magmakaawa na ito sa kaniya.Kaagad niyang nakilala ang matanda na isa sa mga walang kwentang tao para sa kaniya. “Hindi mo ba alam kung sino ako para gawin mo ito sa akin?” pagbabanta pa nito sa kaniya pagkatapos niyang paulanan ito ng suntok.Kahit na may dugo na ang sulok ng mga labi nito ay nagagawa pa rin nitong magyabang sa kaniya na mas lalo pang ikinagalit niya. “Sa tingin niyo matatakasan niyo itong gina
“Thank you…” sabi ni Kath kay Clyde pagkalipas ng ilang sandali.Awtomatiko namang napataas ang kilay ni Clyde nang marinig niya ang pagpapasalamat nito. “Thank you for what?” “For accompanying me.” sabi ni Kath at ngumiti rito. “I really enjoyed chatting with you.” dagdag pa niya. Ilang sandali pa ay bigla na lang tumunog ang cellphone ni Kath at nang tingnan niya kung sino ang tumatawag ay nakita niyang si Nina iyon. Dahil dito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala dahil dito kaya nagpaalam na muna siya kay Clyde at tumango lang naman ito.Wala siyang iniwang gamit niya sa mesa at dinala na rin niya ang kanyang purse dahil wala na siyang balak pang bumalik sana. Pagkalayo niya ay nagpunta siya sa garden at doon niya sinagot ang tawag ni Nina. “nina…” bungad niya kaagad.“Kamusta ka na diyan ma’am Kath?” puno ng pag-aalalang tanong nito.“Okay lang ako ano ka ba. Isa pa ay pauwi na rin ako.” sabi niya rito.“Ah sige po.” sabi naman nito. “Mag-ingat kayo. Hihintayin ko na kayo.” sa
DALI-DALING binawi ni Kath ang kanyang kamay mula rito ng wala sa oras at dahil na rin sa matinding gulat. Buong akala niya kasi ay makikipagkamay lamang ito sa kaniya ngunit laking gulat niya nang halikan nito ang kamay niya. “I’m sorry…” dali rin naman nitong paghingi ng paumanhin sa kaniya.Sa totoo lang, noong unang magkakilala rin sila ni Thirdy ay hinalikan din nito ang kamay niya ngunit hindi naman naging ganun kalala ang reaksyon niya. Masyado kasing estranghero si Clyde para sa kaniya. “Okay lang, medyo nagulat lang ako.” sabi na lamang niya.Mabuti na lamang at dumating na ang mga nagse-serve ng mga pagkain kaya hindi na sila nakapag-usap pa na labis na ipinagpapasalamat niya. Ang plano niya ay kakain lang siya ng kaunti at magpapakita sa may birthday para pagkatapos nun ay tatakas na siya. Wala din naman siyang kakilala sa mga taong naroon. Bigla niya tuloy naisip na sana pala ay pumayag na lamang siyang samahan siya ni Nina e di sana ay hindi siya parang kawawa ng mga oras
Pagdatiing na pagdating ni Kath sa Venue ng party ay kaagad na bumungad sa kaniya ang napakarangyang set up sa paligid. Ginanap ang party sa isang private resort na ay pool area. Ang punction hall ay napapalamutian ng napakagandang mga design na angkop na angkop sa edad ng may birthday.May live band din doon at marami na ring tao ng mga oras na iyon nguinit kahit na napakarami nang tao ay wala ni isa siyang kilala doon kaya hindi niya alam kung paano siya makikipagkilala sa mga ito. idagdag pa na ang mga nakikita niya ay mga pares at parang siya lang ang walang kapartner. Bigla niya tuloy naisip si Thirdy ng wala sa oras. Tiyak n kung nandito lang ito ay paniguradong hindi ito papayaga na pumunta siya doong mag-isa.Ilang sandali pa nga ay nag-umpisa na ang birthday party, naghanap na lang siya ng mauupuan niya sa pinakagilid at medyo malayo sa stage kung saan ay maraming tao. Sa na-pwestuhan niya ay wala siyang kasama sa isang mesa na para bang napaka-loner niya ngunit wala siyang p
ILANG ARAW NA naging tahimik ang buhay ni Kath. trabaho bahay lang siya at nauubos ang kanyang oras sa mga paperworks sa kanyang opisina at pakikipag-usap sa mga anak niya ngunit isang hapon ay nakatanggap siya ng isang imbitasyon. Isa iyong birthday party ng isa sa mga kilalang tao sa lipunan. Dahil nga isa siya sa inimbitahan ay alam niya na mapapahiya siya kapag hindi siya dumalo doon kaya wala siyang pagpipilian. Ayaw man niya na dumalo ay wala siyang magagawa. Kung ang pagdalo sa party na iyon ang magiging daan para magkaroon siya ng mga koneksyon sa mundo ng negosyo ay handa niyang gawin para sa ikalalago pa ng kumpanya ng lolo niya.Mabilis nga na lumipas ang isang araw at nang mga oras na iyon ay dumating na ang oras para maghanda siya. Nasa harap siya ng salamin at nakatitig sa kanyang sarili. Nakapaglagay na siya ng light makeup sa kanyang mukha at maging ng kanyang mga alahas. Nakasuot nga lang pala siya ng isang kulay silver na gown na may slit sa kanyang mga hita at medyo
MABILIS NA LUMIPAS ang araw at libing na nga ni Auring. Dahil galing pa siya sa kanyang opisina ay sa simbahan na lamang siya dumiretso lalo pa at may misa pa namang ginaganap doon ngunit nagulat siya nang akmang papasok na sana siya sa loob ng simbahan ay may humawak bigla sa kamay niya.Nang lumingon siya sa kanyang likuran ay nakita niya doon ang nakatayong asawa ni Noah na nag-aapoy ang mga mata. “Ang lakas talaga ng loob mo na magpakita rito kahit na alam mong hindi ako komportable na makita ka!” sigaw nito bigla. Dahil sa lakas ng tinig nito, maging ang ibang nasa loob na ng simbahan ay napalingon na sa kanila.“Bitawan mo ako.” mahinahon pa rin niyang sabi rito sa kabila ng paghihisterya nito. “Wala akong alam sa sinasabi mo at isa pa, narito ako para makipaglibing at hindi ng katulad ng nasa isip mo.” malamig na dagdag niya pa rito.Tumaas lamang ang sulok ng mga labi nito habang nakatingin sa kaniya. “Sa tingin mo ba ay maniniwala ako sayo na wala kang binabalak na masama?” n
HUMAHANGOS na tumakbo si Kath patungo sa ospital at doon na nga niya nakita ang umiiyak na kapatid pala ni Auring sa labas ng morgue. Nang makita niya ito ay dali-dali niya itong nilapitan at sinubukang aluhin mula sa pag-iyak nito sa pamamagitan ng paghaplos niya sa likod nito.Napakarami niyang tanong na gustong tanungin ngunit nagdadalawang isip siya kung magtatanong ba siya rito o ano pero sa huli ay ibinuka niya rin naman ang kanyang bibig dahil gusto niyang malaman kung ano nga ba talaga ang nangyari. “Kung hindi mo mamasamain, pwede ko bang malaman kung ano ang nangyari?” maingat na tanong niya rito. Kailangan niyang mag-ingat dahil alam niya na nagluluksa pa rin ito dahil sa pagkawala ng kapatid nito.Suminghot ito. “Noong isang araw ay aksidente raw siyang nadulas sa may hagdan dahilan para mabagok ang ulo niya at nahulog nga siya sa coma. Akala ko ay okay na ngunit hindi pa rin pala. Nagulat na lang ako kanina paglabas ko dahil tinawagan ako ni Ma’am Lindy na kuhanin ang mg
TINANGGAP na lamang ni Kath ang bulaklak na inabot sa kaniya ni Thirdy. “Salamat.” sabi na lamang niya at hindi na pinansin pa ang sinabi nito. “Siya nga pala, anong ginagawa mo rito?” tanong niya pagkalapag ng bulaklak sa kanyang mesa.Napasimangot naman ito at humawak sa dibdib nito na para bang nasaktan ito ng sobra dahil sa sinabi niya. “Para namang ayaw mo na akong makita. Hindi mo ba alam na nakakasakit ka.” sabi nito at umarte pa.Napailing-iling na lamang siya at napangiti. Inaasar na naman siya nito alam niya. “Hindi nga kase? Bakit nga?” ulit niyang tanong dito. Ang alam niya kasi ay nagpapagaling pa ito kaya hindi pa ito nagpupunta sa kung saan-saan kaya laking pagtataka niya nang bigla na lang itong sumulpot doon.Sumeryoso naman ang mukha nito at pagkatapos ay napabuntong-hininga. “Well, nag-aalala lang ako sayo dahil sa mga nangyari.” sabi nito at tumingin sa kaniya. “Ayos ka lang ba?”Nagulat naman siya sa tanong nito at pagkatapos ay ngumiti. “Oo naman, ano ka ba. Huwa