Lahat ng Kabanata ng Kakaibang Tikim: Kabanata 81 - Kabanata 90

Keilani POVIsang linggo na ang lumipas mula nang simulang aralin ko ang mga librong binigay ni Sylas. Punung-puno ng technical terms ang bawat pahina—mga bagay na noon ay hindi ko man lang naisip na magiging bahagi ng buhay ko. Pero ngayon, hindi ko maikakailang unti-unti akong nahuhulog sa mundo ng Merritt AeroWorks.Tuwing may libreng oras si Sylas, lagi niyang sinisiguradong matututo ako. Minsan, sa kalagitnaan ng pag-aaral ko, bigla siyang lalapit sa akin na may dalang kape o tsaa. Pagkatapos, ilalapag niya ito sa mesa at mauupo sa tabi ko.Habang nakaupo kami sa sofa sa study room, may dala siyang isang makapal na folder. Binuksan niya ito at inilabas ang mga dokumentong mukhang mula sa opisina.“Let me explain how this works,” sabi niya habang itinuturo ang isang diagram na puno ng arrows at labels.Napakunot ang noo ko. “It looks complicated.”“It is, at first,” sabi niya na parang kampanteng magturo kasi ang iniisip ko ay parang ang hirap nun. “But once you understand the flo

Keilani POVTahimik akong nakaupo sa gilid ng kama, pinaglalaruan ang laylayan ng aking robe habang hinihintay ang oras ng aking appointment sa OB-GYN. Minsan, hindi ko pa rin lubos maisip na unti-unti na akong nasasanay dito sa Canada. Noong una, tila ang hirap ng bawat galaw—bagong lugar, bagong kultura, bagong mga tao. Ngunit ngayon, natutunan ko na kung paano mag-navigate nang mag-isa.Napabuntong-hininga ako habang iniisip kung paano nagbago ang buhay ko. Kung dati’y laging kailangan si Sylas para samahan ako, ngayon ay kaya ko nang mag-isa. Nakakapagpa-checkup na ako sa sarili kong obygne nang hindi niya kailangang sumama, lalo na kapag busy siya sa opisina. Alam ko na ang mga lugar na pupuntahan ko at kahit papaano, kampante na akong gumalaw nang mag-isa dito.Habang nasa kotse ako, tahimik akong nakatingin sa labas ng bintana. Ang driver ko ay naging pamilyar na rin sa akin. Siya ang laging naka-assign sa tuwing kailangan kong lumabas ng mansiyon. Sabi rin kasi ni Sylas ay kap

Keilani POVNapansin ko nang magising ako ay ang kakaibang katahimikan sa loob ng kuwarto. Karaniwan, kapag nagising ako, maririnig ko na ang tunog ng shower o ang mahihinang galaw ni Sylas habang nag-aayos ng damit niya para sa trabaho. Pero ngayong umagang ito, wala akong naririnig. Agad akong bumangon, naglakad palabas ng kuwarto namin, at dumiretso sa guest room kung saan natulog si Sylas kagabi kasi may tinapos siyang work kagabi, doon siya nakatulog na siguro. Ayaw niya kasi akong napupuyat kaya doon siya gumawa ng trabaho.Binuksan ko ang pinto nang dahan-dahan at tumambad sa akin ang lalaking hindi ko inasahang makikitang ganito kahina. Nakahiga si Sylas, balot ng makapal na kumot, ngunit halata sa mukha niya ang init ng lagnat. Pula ang kanyang pisngi at may bahagyang pawis sa noo niya. Ang kanyang kilay ay bahagyang nakakunot at mukhang nahihirapan siya sa kanyang pakiramdam.Lalong lumamig ang paligid dahil sa lakas ng snowstorm sa labas at alam kong ang lamig na iyon ay hi

Keilani POVAng paglalakad sa niyebe ay parang isang panaginip para sa akin na hanggang ngayon ay hindi pa rin makapaniwala na nakakakita na ng snow sa personal—ang buong paligid ay nababalot sa malambot at makinis na puting snow, habang ang mga snowflakes ay marahang bumabagsak mula sa langit. Ang malamig na hangin ay dumadampi sa balat ko, ngunit hindi ko ito gaanong nararamdaman dahil mahigpit ang pagkakahawak ni Sylas sa kamay ko.Dinala niya ako rito bilang reward, ayon sa kanya, dahil sa pag-aalaga ko sa kanya noong nagkasakit siya. Magaling daw akong nurse kasi.“You deserve something beautiful,” bulong niya sa tenga ko habang pinapatuloy niya akong akayin sa makapal na niyebe.Napatingin ako sa paligid. Nasa Lake Louise kami sa Alberta, Canada—isa sa pinakamagandang lugar tuwing taglamig. Ang lawa ay nagyelo na at maraming magkasintahan ang nag-iisketing sa ibabaw nito, habang ang mga ilaw sa paligid ay nagdadagdag ng romantikong liwanag sa puting paligid. Sa malayo, makikita

Keilani POVNapangiti ako habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Ang tanawin sa labas ay parang isang perpektong winter wonderland—puno ng malalaking pine trees na nababalot ng niyebe, habang ang sinag ng papalubog na araw ay nagbibigay ng gintong sinag sa buong paligid. Ang Canada sa winter season ay parang isang larawang iginuhit mula sa papel at hindi ko talaga maiwasang humanga sa ganda nito. Kahit ilang linggo na akong nandito, napapa-amaze pa rin ako ng mga tanawin dito.“Are you excited?” tanong ni Sylas mula sa tabi ko habang ang boses niya ay may halong saya. Napansin ko na sobrang good mood niya ngayon. Saka, nag-absent siya sa work ngayong araw. Pero kabit absent, panay naman ay kausap niya sa phone maghapon. Nag-absent nga pero parang busy din. Ewan ko kung bakit.Tiningnan ko siya nang may pagtataka. “Excited for what? Hindi mo naman sinasabi kung saan tayo pupunta.”Ngumisi lang siya at inabot ang kamay ko, hinawakan niya iyon ng mahigpit habang ang hintuturo niya ay