Keilani POVPumasok na ako sa pinto ng grocery store, halos hindi alintana ang lamig ng hangin sa labas. Ang makapal na coat na suot ko ay hindi sapat para protektahan ako sa matinding lamig ng Canada ngayong winter season, pero wala akong pakialam. Mas gusto kong unahin ang paghahanda para sa anniversary surprise ko kay Sylas ngayong dinner namin."Spaghetti, pancit, palabok, at cake," bulong ko sa sarili habang tinitingnan ang listahan ko. Kahit nasa ibang bansa ako, hindi ko hahayaang hindi maging espesyal ang unang buwang selebrasyon namin. Kahit alam kong hindi ito kasing bongga ng mga ginagawa ni Sylas para sa akin, gusto kong iparamdam sa kanya na kaya ko rin siyang surpresahin sa simpleng paraan.Matapos ang halos isang oras ng pamimili, natapos ko rin ang lahat ng kailangan ko. Dumaan na rin ako sa isang bakery supply store para makakuha ng magagandang cake decorations. Pagkauwi ko sa mansiyon, sinalubong ako ng isa sa mga kasambahay namin na agad napansin ang dami ng bitbit
Sylas POVGrabe, ang malamig na simoy ng hangin mula sa labas ay dumaan sa bahagyang nakabukas na bintana ng opisina ko, pero hindi nito nabawasan ang init ng tensyon sa loob ng silid dahil sa mga ilan sa mga staff ko na absent dahil sa fever. Uso ang sakit ngayon, pero naintindihan ko naman dahil sobrang lamig ngayon dito sa Canada.Nakatutok ako ngayon sa screen ng laptop ko, binabasa ang mga financial reports ng kumpanya, nang biglang tumunog ang cellphone ko.Pagtingin ko, isang tawag mula sa isa sa mga staff ko sa Pilipinas. Kinuha ko agad ang telepono at sinagot ito."Sir Sylas, good afternoon po. May balita ako sa inyo."Tinaas ko ang kilay. "Go on.""Lumabas na po sa media, engage na po sina Braxton at Davina. Magpapakasal na sila soon."Napahinto ako sa pagbabasa at bahagyang umikot sa swivel chair ko. Hindi ako nagulat sa balitang iyon. Wala na akong pake dahil masaya na ako ngayon sa Keilani ko. Isa pa, bagay na bagay naman silang parehong loser."Tanggap na rin daw ng pami
Keilani POV Hindi ako makapaniwala na mangyayari na ito. Tahimik ang paligid, maliban sa mahinang pag-agos ng tubig mula sa fountain sa gitna ng malawak na hardin dito. Ang ginintuang sinag ng papalubog na araw ay nagbigay ng malambot at mainit na liwanag sa paligid, dumadampi sa marmol na flooring at sa eleganteng bulaklak na nakapalibot sa venue. Isang private wedding. Simple, pero hindi matipid. Tahimik, pero hindi kulang. Nakatayo ako sa harap ng isang malaking glass pavilion, ang puting belo ko ay bahagyang nilalaro ng malamig na hangin ng Canada. Sa harapan ko, nandoon si Sylas—nakasuot ng custom-made tuxedo, ang postura niya ay walang bahid ng kaba, pero sa mga mata niya, nababasa ko ang kakaibang sigla kasi siya itong excited na talagang makasal kami. "Are you ready, Keilani?" bulong niya sa akin nang dahan-dahan niyang kunin ang kamay ko. Pinisil ko iyon nang nakangiti. "I wouldn’t be here if I wasn’t." Tumawa siya at lumabas na naman ang nakapogi niyang ng
Keilani POVBago ko isubö ang kaniyang titë, ginalit ko muna ito nang ginalit. Nilaro at hinimäs para magalit lalo ang mga ugat. Bukäkang-bukäka si Sylas, tanggal na rin ang lahat ng suot niyang saplot.Nasa mood nga akong gumawa ng eksena kaya kumuha pa ako ng organic na langis at saka ko pinahid sa katawan niya.Tinigilan ko muna ang paglalaro sa pagkalalakë niya. Minassage ko muna ang katawan niya habang nakaibabaw ako sa kaniya. Hinimäs at pinahiran ko ng langis ang balikat niya hanggang pababa sa bycep at mga braso niya. Ang ganda ng muscle niya kaya lalo akong naaakit sa kaniya.Nakita ko pa ang halos pawisan na niyang kilikili na sobrang mabuhok. Lumapit ako roon at saka ko inamoy. Ang bango, hindi ko napigilang ang sarili kong dilaan at himudin iyon.“Love, nakakakiliti ka naman,” sabi niya habang natatawa, pero hindi ako nagpapigil, lumipat pa ako sa kabilang kilikili at iyon naman ang inamoy at hinimod ko.Hindi naman mabaho o maasim, ang sarap nga e.Pagkatapos, tuloy laro
Keilani POVIlang buwan na ang lumipas at ngayon, mas lumalaki na ang tiyan ko. Ramdam ko na talaga ang bigat, pero kasabay nito, ang kasabikan na nararamdaman ko kasi ilang linggo na lang, makikita ko na ang anak namin ni Sylas.Hindi ko akalaing darating ako sa puntong ito—hindi lang bilang isang magiging ina, kundi bilang isang babae na lumalawak na rin ang pananaw sa buhay. Kung dati, kontento na ako sa simpleng pangarap, ngayon, unti-unting bumubukas sa akin ang mundo ng negosyo.At lahat ng iyon ay dahil kay Sylas. Pero nakakatuwa kasi napag-aaralan ko kung ano ang mga sikreto sa pagnenegosyo, mukhang madali pero kailangan dapat pag-aralan. At kapag napag-aralan mo na, doon mo masasabi na madali lang pala.**Kada umaga, bago magsimula ang araw ko, nakaugalian ko nang magbasa ng mga business reports at market trends. Noon, hindi ko inakala na magiging interesado ako sa ganitong bagay, pero dahil sa mga itinuturo ni Sylas, natutunan kong unawain ang galaw ng negosyo.Kailangan k
Keilani POVSa kalagitnaan ng mahimbing kong pagtulog, bigla akong nagising. May kakaibang pakiramdam na sa tiyan ko, doon palang ay alam ko nang ito na ang oras. Kaya maya-maya lang din ay isang matinding pagkirot ang naramdaman ko. Napasinghap ako nang may maramdaman akong mainit na likidong dumaloy pababa.OMG! Pumutok na ang panubigan ko.Mabilis kong ginising si Sylas. "Sylas...!" hinawakan ko ang braso niya kasi halos hindi na ako makahinga sa sakit na nagsisimulang kumalat sa katawan ko.Pagdilat ng mga mata niya, agad niyang napansin ang nangyayari sa akin. Nag-panic siya, pero mabilis ding bumangon, parang biglang nawala ang antok niya. "Shit! Wait here, love. I’ll get the doctor!"At bago ko pa siya mapigilan, nagmamadali siyang tumakbo palabas ng kuwarto, tinatawag ang private doctor na nakahanda na sa mansion namin dito sa Canada.Sa sobrang yaman ni Sylas, wala nang kailangang ambulansya o ospital na dapat naming puntahan o sakyan dahil may sarili siyang clinic na pinagaw
Keilani POVMabilis akong naka-recover pagkatapos kong manganak. Normal lang naman ang naging panganganak ko, kaya ilang araw lang akong nagpahinga at nagpalakas.Ngayon, mas nagiging conscious na ako sa katawan ko. At dahil doon, nagsimula na akong mag-low-carb diet at hindi na rin ako nagra-rice.Suportado naman ako ni Sylas. Sa totoo lang, siya pa mismo ang nag-encourage sa akin."You know I love you, no matter what," sabi niya habang nakahiga kami sa kama isang gabi, hinihimas ang buhok ko habang mahimbing na natutulog si Keilys sa crib malapit sa amin. "But I won’t deny that I’m excited to see you back in your best shape. Pero, ayos lang din naman kung mataba, kahit ano ka pa, tanggap kita at mahal kita, pero kung ano ang gusto mo, support lang ako, Love.”Napangiti ako at tinapik ang dibdib niya. "So, you mean I’m not in my best shape now?" biro ko, pero kita ko sa mukha niya ang sinseridad."You just had a baby, love. You're beautiful in every way. But I know you—you’ll feel ev
Keilani POVNgayon ang unang araw ko bilang opisyal na sa loob ng kumpanya ni Sylas. Hindi lang bilang asawa niya, kundi bilang magiging kanang kamay niya sa negosyo.Isa ito sa pinakamalaking Merritt AeroWorks companies sa Canada—isang industriya na hindi ko akalaing papasukin ko. Pero sa mga nakaraang buwan, natutunan ko na ang negosyo ay hindi lang tungkol sa kung anong linya ng produkto ang hawak mo, kundi kung paano mo ito patatakbuhin. At iyon ang gusto kong matutunan mula kay Sylas.Kaya ngayong araw, habang naglalakad kami sa mahahabang hallways ng kumpanya, pinagmamasdan ko ang lahat ng nangyayari sa paligid ko. Mga empleyadong abala sa pagpasok at paglabas ng meeting rooms, executives na may hawak na makakapal na folders at malalaking screens na nagpapakita ng production status ng iba't ibang aircraft parts.“Handa na ba ako rito?”"Of course, you are.” Napalingon ako kay Sylas nang bigla niyang sagutin ang tanong na nasa isip ko lang pero dahil medyo tensionado ako ay nasab
Sylas POVNasa terrace ako ng mansiyon habang hawak ang isang basong whiskey. Sa harapan ko, tanaw ko ang maliwanag na buwan. Maliwanag ito, tila ba nanonood din sa akin. Tahimik ang paligid. Tahimik ang gabi. Pero ang isipan ko, kanina pa talaga hindi mapakali.“They crossed the line,” bulong ko sa sarili. “Now, I’ll have to remind them who I am.”Matagal ko nang isinara ang madilim na bahagi ng buhay ko dati. Nang pakasalan ko si Keilani, nang isilang si Keilys, pinili kong iwan ang lahat. Ang mga kasunduan sa dilim, ang mga utos na may kasamang dugo, ang mga gabi ng pag-aabang at pagtugis sa mga kumakalaban sa akin. Inilihim ko ang lahat sa kaniya. Sa kanila. Hindi dahil sa takot kundi dahil ayokong madungisan ang katahimikang pinili ko para sa amin.Pero hindi lahat ng katahimikan ay panghabambuhay pala. At hindi lahat ng tao, marunong rumespeto.Nang marinig ko ang banta ni Beatrice, una kong inisip na baka dala lang ng galit. Pero mukhang hindi kasi kadugo niya si Braxton, kung
Keilani POVSabi ni Sylas, huwag na raw akong pumunta sa lamay ng mama ni Braxton, gulo lang daw tiyak ang mangyayari. Tama naman siya, sure na ‘yon, pero kung hindi ako pupunta at magpapakita, baka mas maniwala ang mga taong malapit kina Beatrice na ako ang naging dahilan ng pagkamatay nito. Gusto kong ipakita sa kanila na malinis ang loob ko. Na hindi ko kasalanan kung bakit namatay ang mama nila. Gusto kong ipamukha sa kanila na sila ang dahilan ng mga hindi magandang nangyayari sa buhay nila.Ilang beses ko pang pinilit na payagan ako ni Sylas, hanggang sa magbigay siya gn kundisyon, payag siya basta may kasama akong bodyguard at kasama ko rin daw si Celestia. Para na lang payagan ako, pumayag na rin ako.“Are you ready?” tanong ni Celestia habang nasa tabi ko. Suot niya ang isang simpleng itim na bestida, gaya ko. Nandito na kami ngayon sa gilid ng simbahan kung saan may burulan.“Let’s just get this over with.” Bahala na, alam kong may mangyayari talaga pero tutuloy ako. Magpapa
Keilani POVNamuo ang tawa ng anak kong si Keilys sa sala habang pinapalabas sa TV ang commercial ng Merritt Luxury Motor Company ko. Kitang-kita ang saya sa mukha niya, litaw na litaw ang maliliit na dimples niya sa magkabilang pisngi habang sabay niyang itinuro ang screen kung saan naka-feature ako at ang asawa kong si Sylas.“Mama!” sigaw niya habang palakpak nang palakpak.Ramdam ko ang gigil niya sa tuwa. Nakaupo siya sa tabi ko habang kinakain ang ice cream niya.“Yes, baby. That’s Mama,” sabi ko habang kinikiliti siya sa tagiliran. “And that’s Daddy Sylas, too. We’re both in the commercial. Cool, right?”Tumawa lang si Keilys at yumakap sa akin. Hinalikan ko siya sa ulo habang ginulo ang buhok niya. Wala akong ibang plano sa araw na ito kundi ang magpahinga at makipag-bonding sa anak ko. Si Sylas ay nasa opisina, busy sa meetings para sa expansion ng company na hawak niya, pero ako, wala akong dapat intindihin. Lahat ng kailangan ay maayos na. Panatag na ako sa lahat ng kailang
Keilani POVWala naman talaga kaming dapat na puntahan at gawin ngayon ni Sylas, pero dahil nabanggit sa akin ng staff ko, na ngayon na lalabas ang lahat ng ads ko, heto, nagpunta kami sa highway kahit wala naman kaming dapat na lakarin ngayon.Mula sa loob ng sasakyan, tumigil muna ako saglit sa gilid ng highway. Tiningala ko ang malalaking billboard na halos tatlong magkakahiwalay na poste, pero iisang tema. Grabe, hindi ako makapaniwala na ganito kaganda ang kinalabasan. Nakakahiya lang makita na kami ni Sylas na magkasama na bihis na bihis sa all-black attire habang nakasandal sa isa sa mga pinakamahal na motor ng company ko.“Babe, ang laki pala talaga,” sabi ni Sylas habang binababa ang shades niya. Nakatitig siya sa billboard na para bang art exhibit ito. Ang guwapo ni Sylas sa mga kuha niya, parang binatang sobrang hot pa rin. Tapos ako, parang hindi pa nagkakaanak, ang galing nang kinalabasan. Akala mo ay mga professional na kaming mga model, kahit hindi naman talaga.“We rea
Keilani POVHalos isang linggo na ang nakalipas mula nang dukutin ako ni Braxton. Ngayon, maayos na ako, magaling na ang mga gasgas o sugat na natamo ko. Kalmado na rin si Sylas dahil nagawa na niya ang dapat niyang gawin.Sinampa na namin sa kaniya ang lahat ng kaso na puwedeng isampa sa kaniya, isama pa ang lahat ng mga taong ginawan nila ng kasalanan.Si Davina, nakakulong na, pero si Braxton ay nasa ospital pa nitong mga nagdaang araw dahil nagpapagaling pa dahil sa ginawa ko sa kaniya. Pero sure na raw na hindi na ito makakalakad pa dahil sa ginawa kong pagbaril sa kaniyang mga tuhod. Deserve naman niya iyon.Ngayon, napakasarap sa pakiramdam na alam kong nanalo na kami ni Sylas, na nabigay ko na sa mga kontrabida sa buhay namin ang nararapat na mangyari sa kanila.Nasa veranda ako ngayon ng bahay namin ni Sylas, habang may mainit na tsaa sa aking mga kamay. Habang umiinom, isang good news ang natanggap ko. Narinig ko mismo mula sa abogado namin ang napakasayang balita na sinabi n
Keilani POVNang sa wakas ay matanggal na ang tali sa kamay ko, doon na lumitaw ang nakakalokong ngiti ko. Oras na para ako naman ang maghasik ng gulo sa lugar na kung saan nila ako dinala. Sa totoo lang, ngayon ko lang gagawin ito, pero wala na akong pakelam. Ginawan nila ako ng mali kaya magsisisi sila.Nang alam kong tanggal na ang tali, mabilis akong kumilos gaya nang mga napag-aralan ko sa training ko.“Hey—”Hindi na niya natapos ang sasabihin niya. Tumalon ako mula sa pagkakaupo at mabilis na sinunggaban ang baril mula sa gilid ng pantalon ni Braxton. Nagulat siya. Nag-panic. Pero mas mabilis ako.sa isip-isip ni Braxton ay para siyang nasa action movie. Sa ilang sandali lang kasi ay sunod-sunod kong pinatamaan ng baril ang mga ugok niyang tauhan, pero hindi ako mamamatay-tao, pinatamaan ko sila sa mga katawan nila na alam kong mabubuhay pa sila pero ‘yung hindi na rin sila makakakilos para matulungan si Braxton na mahuli ulit ako.Napaatras si Braxton habang nanlilisik ang mga
Keilani POVNakatali ako sa isang upuang kahoy, kanina pa mahapdi ang kamay ko dahil sa pagkakakiskis ko ng lubid na nakatali sa akin. Ngunit kahit sa ganitong kalagayan, hindi ko hinayaan ang sarili kong matakot. Sa dami na nang nagyari sa buhay ko, ngayon pa ba ako matatakot. Handa na ako sa mga ganitong pangyayari dahil oo, inaasahan kong may mga ganitong gagawin ang mga kalaban sa buhay ko. Pero this time, handa ako, marami na akong napag-aralan at kung sa pakikipag-away lang ng pisikilan, handang-handa na rin ako.Pero kahit na ganoon, alam kong hindi ako pababayaan ni Sylas, may gagawin pa rin siya para puntahan ako pero habang wala siya, dapat din na may gawin ako.Tatlong lalaking mukhang tambay lang sa kanto ang kasama ni Braxton ngayon. Armado, oo, pero halatang hindi naman mga bihasa. Ang mga kilos kasi nila na nakita ko ay parang mga batang naglalaro ng baril-barilan, hindi mga sanay sa tunay na laban. Ang pagkakatali sa akin, bagamat mukhang mahigpit sa paningin ay may lu
Sylas POVNakaupo lang ako sa harap ng laptop ko para sana i-review ang mga contracts na kailangang pirmahan sa board meeting bukas, pero may naabutan akong maliit na package sa ibabaw ng desk ko. Wala itong label, walang pangalan, walang kahit anong palatandaan kung sino ang nagpadala. Ngunit sa loob nito ay may nakita akong isang itim na USB.Napakunot ang noo ko. “What the hell is this?” tanong ko sa sarili ko habang inikot-ikot sa daliri ang USB. Hindi ko alam kung dapat ba akong kabahan o ma-curious. Pero sa huli, sinubukan ko pa ring tignan kung anong laman ng USB.Sinaksak ko ang USB sa gilid ng laptop ko. Pagbukas ng folder na lumitaw, iisang video lang ang laman. May label itong “CONFIDENTIAL - PLAY THIS FIRST.”“Alright... Let’s see what this is about,” bulong ko.Pag-click ko ng play, agad lumitaw sa screen ang isang madilim na kuwarto. Nasa loob si Braxton, nakaupo sa isang leather armchair, nakasigarilyo at kaharap ang isang lalaking hindi ko kilala. Malinaw ang audio, ka
Keilani POVTahimik akong nakaupo sa loob ng aking sasakyan habang pinagmamasdan ang labas ng bahay ni Maria Cruz. Isa siya sa mga nabuntis ng hayop na si Braxton na natagpuang patay kamakailan, tama ng bala sa ulo ang ikinamatay niya. Ilang buwan pa lang ang lumilipas mula nang mangyari ito, ngunit wala pa ring konkretong sagot kung sino ang may kagagawan.“Wala pa rin ba kayong nakuha?” tanong ko sa aking tauhan sa kabilang linya ng phone ko.“Wala po, Ma’am Keilani. Ayon sa mga kapitbahay, wala silang narinig na putok ng baril noong gabing iyon. At wala rin silang napansin na kakaibang kilos maliban sa isang itim na sasakyang ilang beses nilang nakitang dumaan sa kalsada.”Napabuntong-hininga ako. “Itim na sasakyan? May plaka ba?” Baka kahit manlang sa sasakyan ay may makuha kaming ebidensya. Gustong-gusto kong malaman kung si Braxton ba ang dahilan ng pagkamatay nila para dumami pa nang dumami ang kasong maisampa sa kaniya.“Wala po kaming nakuhang malinaw na impormasyon tungkol d