Keilani POVNapansin ko nang magising ako ay ang kakaibang katahimikan sa loob ng kuwarto. Karaniwan, kapag nagising ako, maririnig ko na ang tunog ng shower o ang mahihinang galaw ni Sylas habang nag-aayos ng damit niya para sa trabaho. Pero ngayong umagang ito, wala akong naririnig. Agad akong bumangon, naglakad palabas ng kuwarto namin, at dumiretso sa guest room kung saan natulog si Sylas kagabi kasi may tinapos siyang work kagabi, doon siya nakatulog na siguro. Ayaw niya kasi akong napupuyat kaya doon siya gumawa ng trabaho.Binuksan ko ang pinto nang dahan-dahan at tumambad sa akin ang lalaking hindi ko inasahang makikitang ganito kahina. Nakahiga si Sylas, balot ng makapal na kumot, ngunit halata sa mukha niya ang init ng lagnat. Pula ang kanyang pisngi at may bahagyang pawis sa noo niya. Ang kanyang kilay ay bahagyang nakakunot at mukhang nahihirapan siya sa kanyang pakiramdam.Lalong lumamig ang paligid dahil sa lakas ng snowstorm sa labas at alam kong ang lamig na iyon ay hi
Keilani POVDahan-dahan akong dumilat, ramdam ko ang init ng katawan ni Sylas sa tabi ko. Hindi ko planong matulog nang mahaba, pero malamang ay napagod din ako sa pag-aalaga sa kanya kanina.Marahan akong gumalaw, iniwasang magising siya. Nilapat ko ang kamay ko sa noo niya at kahit may bahagya pang init, mas mababa na ito kumpara kaninang umaga. Mabuti naman. Hindi ko rin kasi matitiis na makita siyang naghihirap sa sakit.Tahimik akong bumangon, inilapag ang kumot niya nang maayos sa katawan niya para hindi siya lamigin. Malamig pa rin sa labas, kita ko mula sa bintana ang puting snow na bumalot sa paligid ng mansiyon. Wala akong naririnig kundi ang mahihinang huni ng heater sa loob ng kuwarto at ang mahinang paghinga ni Sylas."I'll be back, Sylas," mahinang bulong ko kahit alam kong hindi niya maririnig.Tahimik akong lumabas ng kuwarto at bumaba papunta sa kusina.Pagdating ko sa kusina, naroon ang dalawang kasambahay na abala sa paghahanda ng lunch para sa lahat. Lumapit ako sa
Keilani POVPagdilat ng mata ko sa umaga, wala na akong karapatang tumunganga pa dahil kailangan kong ipagluto ng almusal ang mahal kong asawa. May pasok kasi ito araw-araw sa pinagtatrabahuhan niyang Merritt wine company. Masaya ako kasi maganda-ganda na ang trabaho niya ngayon. Hindi na niya kailangang magtiis pa sa pagiging waiter sa isang maliit na restuarant na ang liit nang kinikita niya kasi dati, madalas kaming magtipid para lang mabayaran ang mga bills namin dito sa bahay.Tatlong taon na kaming nagsasama ni Braxton. Kasal na kami, pero hanggang ngayon ay wala pa rin kaming nagiging anak. Nagpapa-check up naman kami, okay ako, pero siya, simula nung unang check up, hindi na nasundan kasi sobrang busy niya palagi sa trabaho niya. Isa siyang sales manager sa Merritt wine companu kaya madalas siya talaga siyang busy.“Oh babe, maaga ka palang nakagayak ngayon, tamang-tama, luto na ang almusal natin, kumain ka muna bago ka umalis,” sabi ko sa kaniya nang makita kong lumabas na s
Keilani POVHabang nag-iinuman kami ng bestfriend kong si Fletcher, siya ang taga-stalk ko sa mga katrabaho ni Braxton sa Merritt Wine Company. Sinabi ko sa kaniya na hanapin at ipakita sa akin ang mga babaeng ka-work ni Braxton, para malaman ko kung sino iyon at kung ano ang pangalan ng buwisit niyang kabit.“Sandali, lahat ata ng mga babaeng katrabaho niya ay nakita na natin, baka naman hindi niya ka-workmate ang nakita mong kahalikan niya sa coffee shop kanina,” sabi ni Fletcher na tila tinatamad nang maghanap at mag-imbestiga.“Hanapin mong mabuti, kahit ‘yung mga may matataas na posisyon sa Merritt Wine Company, mukhang napakayaman kasi nung babaeng nakita ko kanina. Kahit ako, nung makita ko siya, nainggit ako at nasabi ko talaga na wala akong binatbat sa babaeng iyon,” sabi ko sa kaniya kaya tinapunan ako nang tingin ni Fletcher.Ngumisi siya. “Maganda ka naman at hugis bote pa rin ng gaya sa softdrinks ang katawan mo, hindi ka pa nagkakaanak kaya sexy ka pa rin. Alam mo kung a
Keilani POVTinitigan lang ako ni Sylas. Ang buong akala ko ay magagalit siya. Kaya lang seryoso siya, walang pinakitang emosyon sa akin. Parang wala lang. Naghintay ako sa sasabihin niya, siguro mga dalawang minuto siyang tahimik at nakatingin lang sa akin kaya ako na ulit ang nagsalita.“So, anong masasabi mo, Sir Sylas? Hindi ka manlang ba magagalit sa kanila, sa asawa mo? Wala ka manlang bang gagawin para pigilan si Ma’am Davina. Kasi, mahal na mahal ko po ‘yung asawa ko!”Iba talaga ang nagagawa ng alak. Kung hindi ako nakainom, hindi ko naman masasabi ito. Mabuti na lang at naaya ko si Fletcher na uminom ng alak kanina. Kung hindi, wala, baka kung sumugod ako dito ng walang tama ng alak ay baka pipi at hindi manlang ako nagsasalita.“Don’t cause a scene here in my office. Let’s talk some other day. I’m not the type of person to chase after someone who doesn’t want me. And if you want to know my plans, fine, pag-usapan natin sa ibang araw. Ang gusto ko kapag nakausap kita, ‘yung
Keilani POVMainit ang araw nang lumabas ako ng bahay, dala-dala ko ang basket para sa pamamalengke ko, ubos na ang stock ng pagkain sa fridge. Medyo lata at masakit pa rin ang ulo ko. Na-stress ako kakaintindi sa mama ni Braxton, inabot kasi ito ng hating gabi kagabi sa kakahintay sa taksil niyang anak, ang nangyari ay hindi naman pala ito umuwi kagabi. Ang dahilan ay need niya raw mag-overtime, pero sure ako, doon siya natulog sa kabit niya at baka nagpakasasa na sa sarap sa kama habang kasama ang Davina na ‘yon. Habang naghihintay ako kagabi sa pagdating niya, hindi ko mapigilang mapaluha kasi naiisip ko na hindi talaga imposible na hindi nagtitikiman ang dalawa sa kama. Tangina ni Braxton, nakakadiri siya, sobra.Habang naglalakad ako, ramdam ko ang init na parang tumatagos sa balat ko. Habang naglalakad ako sa sementadong daan, may mga batang naglalaro ng habulan sa gilid, at ang ingay nila ay parang musika sa umaga. Ang palengke ang laging destinasyon ko tuwing Sabado, para maka
Keilani POVWarning SPG“Anong final na sagot mo, Keilani?” tanong ulit ni Sylas. Humarap ako sa kaniya, napangiwi ako nang makitang hawak na niya ang matigas niyang titë at hinihimas-himas pa. Hindi manlang siya nahihiya sa akin at sa harap ko pa nag-jaköl. “Ipapakulong ko na ba si Braxton at handa ka na bang masira at ma-bully ni Davina?”Bumuntong-hininga ako bago sumagot. “Oo na, papayag na ako sa gusto mo. Kung maglalandian sila, maglandian na rin tayo kung ito ang mas tamang piliin ko.”Ngumiti siya sa naging desisyon ko. “Very good! Ganiyan nga, Keilani. Maging matalino ka. Dapat naman ganiyan talaga. Hindi tayo dapat magpatalo sa mga asawa natin. Kung nagsasaya sila at nagpapakasasa sa sarap sa kama, dapat tayo rin.” Lumapit siya sa akin kaya umatras ako nang dahan-dahan. Nadikit na lang ako sa salamin kaya doon ako nahinto, hanggang sa makalapit siya sa akin. Sinadya niyang idikit ang matigas ng ulo ng titë niya sa gitnang bahagi talaga ng panty na suot ko. Ramdam ko ang kati
Keilani POVPagdating ni Braxton sa pintuan ng bahay, ramdam ko na agad ang bigat ng kaniyang presensya. Oo, ganoon na agad ang napi-feel ko, lalo na’t alam ko na ang ginagawa niyang mali.Sa totoo lang, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip na gagawin niya ito sa akin. Hindi ako makapaniwala na sa aming dalawa, siya pala ang unang sumuko, siya ang unang gagawa ng kasalanan. Ngayon, nawala tuloy ang pagmamahal na pinanghahawakan ko sa loob ng tatlong taon na pagsasama namin. Nawala iyon nang makita kong may kalandian siya.Galit ako pero hindi galit na galit kasi may kasalanan na rin ako, may ibang lalaki na rin na nakatikim sa pagkababaë ko.Pagpasok niya ay nakita kong may kaunting alikabok pa sa kanyang sapatos, tanda ng pagod sa maghapong trabaho. Oh, baka pagod sa kakakangkang sa kabit niya. Pero ako? Nakaupo lang sa sofa, ini-scroll ang bago kong phone na bigay ni Sylas. Dapat mapansin niya ito, oo, dapat lang, aba, siya lang ba ang may karapatang magkaroon ng ganito.
Keilani POVDahan-dahan akong dumilat, ramdam ko ang init ng katawan ni Sylas sa tabi ko. Hindi ko planong matulog nang mahaba, pero malamang ay napagod din ako sa pag-aalaga sa kanya kanina.Marahan akong gumalaw, iniwasang magising siya. Nilapat ko ang kamay ko sa noo niya at kahit may bahagya pang init, mas mababa na ito kumpara kaninang umaga. Mabuti naman. Hindi ko rin kasi matitiis na makita siyang naghihirap sa sakit.Tahimik akong bumangon, inilapag ang kumot niya nang maayos sa katawan niya para hindi siya lamigin. Malamig pa rin sa labas, kita ko mula sa bintana ang puting snow na bumalot sa paligid ng mansiyon. Wala akong naririnig kundi ang mahihinang huni ng heater sa loob ng kuwarto at ang mahinang paghinga ni Sylas."I'll be back, Sylas," mahinang bulong ko kahit alam kong hindi niya maririnig.Tahimik akong lumabas ng kuwarto at bumaba papunta sa kusina.Pagdating ko sa kusina, naroon ang dalawang kasambahay na abala sa paghahanda ng lunch para sa lahat. Lumapit ako sa
Keilani POVNapansin ko nang magising ako ay ang kakaibang katahimikan sa loob ng kuwarto. Karaniwan, kapag nagising ako, maririnig ko na ang tunog ng shower o ang mahihinang galaw ni Sylas habang nag-aayos ng damit niya para sa trabaho. Pero ngayong umagang ito, wala akong naririnig. Agad akong bumangon, naglakad palabas ng kuwarto namin, at dumiretso sa guest room kung saan natulog si Sylas kagabi kasi may tinapos siyang work kagabi, doon siya nakatulog na siguro. Ayaw niya kasi akong napupuyat kaya doon siya gumawa ng trabaho.Binuksan ko ang pinto nang dahan-dahan at tumambad sa akin ang lalaking hindi ko inasahang makikitang ganito kahina. Nakahiga si Sylas, balot ng makapal na kumot, ngunit halata sa mukha niya ang init ng lagnat. Pula ang kanyang pisngi at may bahagyang pawis sa noo niya. Ang kanyang kilay ay bahagyang nakakunot at mukhang nahihirapan siya sa kanyang pakiramdam.Lalong lumamig ang paligid dahil sa lakas ng snowstorm sa labas at alam kong ang lamig na iyon ay hi
Keilani POVAng katahimikan ng mansiyon ay tila lalo pang nagpapalalim ng aking iniisip ngayon. Sa bawat araw na lumilipas, habang patuloy na lumalaki ang tiyan ko at patuloy din anb amin pagsasama ni Sylas sa lugar na ito, hindi ko mapigilang magtanong sa sarili ko—ano na ba talaga ang plano niya?Hindi naman ako tanga para hindi mapansin kung paano siya mag-alala sa akin, kung paano niya ako inaalagaan at kung paano niya tinitiyak na wala akong magiging problema sa buhay. Pero bakit parang walang nangyayari? Hindi ba normal na kung may nararamdaman siya para sa akin, dapat ay may gawin na siya? O baka naman… wala talaga?Masyado lang akong umaasa. Masyado lang akong nag-iisip na gaya ng nararamdaman ko ay ganoon din siya?Nasa sofa ako ngayon dito sa living area ng malaming mansiyon, balot na balot na naman ng makakapal na jacket kasi ang lamig na lalo dito sa Canada. Hinihimas ko ang tiyan ko habang nakatingin sa malalaking bintana ng mansiyon. Napakaganda ng tanawin sa labas—putin
Keilani POVTahimik akong nakaupo sa gilid ng kama, pinaglalaruan ang laylayan ng aking robe habang hinihintay ang oras ng aking appointment sa OB-GYN. Minsan, hindi ko pa rin lubos maisip na unti-unti na akong nasasanay dito sa Canada. Noong una, tila ang hirap ng bawat galaw—bagong lugar, bagong kultura, bagong mga tao. Ngunit ngayon, natutunan ko na kung paano mag-navigate nang mag-isa.Napabuntong-hininga ako habang iniisip kung paano nagbago ang buhay ko. Kung dati’y laging kailangan si Sylas para samahan ako, ngayon ay kaya ko nang mag-isa. Nakakapagpa-checkup na ako sa sarili kong obygne nang hindi niya kailangang sumama, lalo na kapag busy siya sa opisina. Alam ko na ang mga lugar na pupuntahan ko at kahit papaano, kampante na akong gumalaw nang mag-isa dito.Habang nasa kotse ako, tahimik akong nakatingin sa labas ng bintana. Ang driver ko ay naging pamilyar na rin sa akin. Siya ang laging naka-assign sa tuwing kailangan kong lumabas ng mansiyon. Sabi rin kasi ni Sylas ay kap
Keilani POVHabang nakaupo ako sa kama, nakatingin sa laptop at sinusubukang tapusin ang isang pahina mula sa librong binigay ni Sylas, bigla kong naalala si Celestia. Matagal na rin simula nang huli kaming mag-usap, kaya’t napagdesisyunan kong tawagan siya. Isa pa, gusto ko rin malaman ang updates tungkol sa coffee shop ko sa Pilipinas. Kinuha ko ang phone ko at agad na tinawagan ang number ni Celestia. Ilang ring pa lang, sinagot na niya ang tawag.“Keilani! Napatawag ka?” tanong niya na halata ang saya sa boses niya.“Hi, Celestia. Kumusta naman ang coffee shop? May problema ba?” tanong ko sabay ilipat ng laptop sa gilid. Actually, hindi talaga ako tumatawag sa kaniya kasi may usapan naman talaga kami na tatawag lang siya kung may problema, pero dahil hindi naman siya tumatawag ay alam kong walang problema.“Okay naman ang coffee shop. Pero, girl, may gusto akong sabihin sa’yo,” sabi niya na biglang bumaba ang tono ng boses niya na tila may seryosong balita.“Ano ‘yun?”“Si Beatric
Keilani POVIsang linggo na ang lumipas mula nang simulang aralin ko ang mga librong binigay ni Sylas. Punung-puno ng technical terms ang bawat pahina—mga bagay na noon ay hindi ko man lang naisip na magiging bahagi ng buhay ko. Pero ngayon, hindi ko maikakailang unti-unti akong nahuhulog sa mundo ng Merritt AeroWorks.Tuwing may libreng oras si Sylas, lagi niyang sinisiguradong matututo ako. Minsan, sa kalagitnaan ng pag-aaral ko, bigla siyang lalapit sa akin na may dalang kape o tsaa. Pagkatapos, ilalapag niya ito sa mesa at mauupo sa tabi ko.Habang nakaupo kami sa sofa sa study room, may dala siyang isang makapal na folder. Binuksan niya ito at inilabas ang mga dokumentong mukhang mula sa opisina.“Let me explain how this works,” sabi niya habang itinuturo ang isang diagram na puno ng arrows at labels.Napakunot ang noo ko. “It looks complicated.”“It is, at first,” sabi niya na parang kampanteng magturo kasi ang iniisip ko ay parang ang hirap nun. “But once you understand the flo
Keilani POVMakalipas ang ilang araw ng pag-inom ng gamot na inireseta ng ob-gyn, naramdaman kong bumalik na rin ang sigla ng katawan ko. Hindi na barado ang ilong ko at wala na rin ang mabigat na pakiramdam sa ulo. Sa wakas, pakiramdam ko ay kaya ko na ulit gawin ang mga bagay na gusto ko.Isang umaga, habang nakaupo ako sa kusina at iniinom ang mainit na tsaa, lumapit si Sylas. May hawak siyang isang kahon na balot ng eleganteng packaging at isang pile ng mga libro.“Good morning,” bati niya habang inilalapag ang mga ito sa lamesa.“What’s this?” tanong ko na medyo nagtataka pero excited din.“It’s for you,” sagot niya. “I want you to start preparing for Merritt AeroWorks. Once you give birth and are ready, I’ll officially bring you into the company. We’re expanding fast, and I need someone I trust to be part of it.”Napatingin ako sa kaniya, hindi sigurado kung dapat ba akong matuwa o ma-pressure. Pero grabe, parang gusto kong kasal muna ang mauna bago ito. Joke, baka lang naman. P
Keilani POVSimula nung dumating ako sa Canada, pakiramdam ko ay isang panibagong yugto ng buhay ang naghihintay sa akin. Bagong bansa, bagong simula, bagong pag-asa. Pero sa kabila ng excitement at saya, napansin kong unti-unting nagbabago ang pakiramdam ng katawan ko.Halos araw-araw, barado ang ilong ko at parang mabigat ang ulo ko. Akala ko noong una, simpleng jet lag lang ito, pero habang tumatagal, parang hindi nawawala. May mga gabing napapabalikwas ako sa kama dahil hindi ako makahinga nang maayos.“Are you okay?” tanong ni Sylas minsang makita niya akong naghahanap ng tissue sa kalagitnaan ng gabi.“Yeah, I’m fine. Just a little cold,” sagot ko habang pilit na ngumingiti para hindi siya mag-alala.Pero hindi siya naniwala. Lalo na nang mapansin niyang mas madalas na akong mapagod, kahit hindi naman ako gaanong gumagalaw. Nagiging paborito ko na ang kama at kumot, habang nawawalan na ako ng gana sa mga bagay na dati’y nagpapasaya sa akin.**“Keilani,” sabi niya isang umaga ha
Keilani POVPagbagsak ko sa malambot na kama sa loob ng napakalaking kuwarto ko, parang nawala lahat ng bigat sa dibdib ko. Tahimik ang paligid, walang alingawngaw ng ingay mula sa labas na dati ay bahagi na ng buhay ko. Sa wakas, naramdaman kong payapa ang isip ko at ang puso ko. Sa loob ng mga nakaraang buwan, halos hindi ako makatulog ng maayos dahil sa dami ng iniisip. Pero ngayon, sa unang pagkakataon, ang bigat ng mga problema ko ay parang nawala na lang sa ere.Bumangon ako mula sa kama at tumingin sa paligid. Ang laki talaga ng kuwarto ko, parang isang maliit na mundo na ginawa para lang sa akin. Para na talaga akong princessa.“Thank you, Sylas,” bulong ko sa sarili ko bago ko pumikit. Napakaaliwalas ng pakiramdam. Ganitong buhay ang dati ko pa gustong maranasan. **Pagmulat ng mga mata ko kinabukasan, naramdaman kong lalo pang lumamig. Kahit nakakumot ay ramdam na ramdam ko ang lamig. Tumihaya ako at napansin kong may liwanag nang tumatagos sa bintana mula sa labas. Iniunat