บททั้งหมดของ รักลับสัมพันธ์สวาท: บทที่ 21 - บทที่ 30

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 21 - อยากลองอะไรใหม่ ๆ(อารียา)บางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจกับการที่เขาเรียกฉันเข้าไปพบ แต่แล้วก็เหมือนจะจบเอาง่าย ๆ ทั้งที่ดูแล้วเขาเหมือนจะมีอะไรพูดคุยกับฉันมากมาย สายตาที่เขามองมาก็แอบซ่อนบางสิ่งเอาไว้ แต่ดันไม่พูดมันออกมา ฉันก็ได้แต่สงสัยไม่ถามเขามากมาย เดี๋ยวจะหาว่าฉันไปวุ่นวายเขาอีก ไม่อยากจะผิดเงื่อนไขที่เขายื่นให้และฉันก็ได้รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะด้วยความมุ่งมั่น ฉันจะไม่มีวันทำผิดเจตนารมณ์ของตัวเองเด็ดขาด เพราะนั่นจะทำให้เขาดูถูกฉันอย่างเต็มปากเต็มคำและคงหนำใจเขาไม่น้อย"เอ่อ คุณอารียาครับพอดีผมลืมไปว่าวันนี้มีประชุมตอนบ่ายสอง ผมว่าคุณน่าจะต้องเข้าร่วมด้วยนะครับจะได้เรียนรู้งานในจุดนี้ พอจะไหวไหมครับ" ฉันเดินมานั่งเก้าอี้ไม่ทันไร คุณเชรคก็เดินมาพูดคุยและบอกกล่าวให้รับรู้ ฉันไม่มีปัญหาที่จะเรียนรู้งานแค่สั่งการมาฉันก็พร้อมที่จะฝึกฝน"ได้ค่ะ แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง" ฉันยินดีมากกับการที่คุณเชรคจะมอบหมายงานเพื่อการเรียนรู้ จะทำให้เขาดูว่าคนอย่างฉันก็มีศักยภาพพอทที่จะทำงาน เขาจะได้มองฉันในทางที่ดีขึ้นและเลิกดูถูกดูแคลน"ตามผมมาเลยครับ" คุณเชรคพยักหน้ารับและเอ่ยขึ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 23 - ขยี้ให้หมดฤทธิ์(อารียา)"ฮึ!" ฉันแค่นเสียงในลำคออย่างนึกตลก เมื่อจู่ ๆ เขาก็จูบฉันอย่างหนักหน่วง อยากหลบหนีแต่หลบไม่ทันจึงทำเพียงสบตาเขาในระยะใกล้อย่างเย้ยหยัน นั่นจึงทำให้เขาผละริมฝีปากออก แล้วจ้องหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ มีแต่ฉันที่กำลังมองเขาแล้วยกยิ้มมุมปากให้“อาไม่ค่อยกินเด็ก แต่เห็นว่าหนูคนนี้เด็ด อาเลยจะกินอย่างนั้นเหรอคะ?” ฉันพูดออกไปอย่างท้ายทาย ในเมื่อเขาล้ำเส้นตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องวางท่า ยังไงก็อยู่ในห้องที่ไม่มีใครเห็นอยู่แล้ว“เหอะ~เสืออย่างอา ไม่กินผู้หญิงซ้ำหน้าและคนใกล้ตัวหรอก” เขาขยับตัวออกห่าง เดินไปพิงกับโต๊ะทำงานยืนมือกอดอกแล้วเอ่ยขึ้น“ทำไมคุณอาถึงเรียกตัวเองว่าเสือล่ะคะ ... ทั้ง ๆ ที่ก็เอาไม่เลือกฤดูเหมือนกับหมา หนูว่าไม่น่าจะใช่เสือนะจากที่เคยเห็น”“อารียา!”“หึ...อีกอย่างอาก็ยังไม่ได้กินหนูนี่คะและคงไม่มีทางได้กินง่าย ๆ ด้วย" ฉันพูดทิ้งท้ายแล้วหันหลังหวังเดินออกมา เจ็บใจนักที่ชอบขโมยจูบฉันโดยไม่ทันตั้งตัว ไอ้แก่ชั่วช้า!กึก!"ปากดีขนาดนี้คิดว่าจะด่าแล้วหนีไปง่าย ๆ งั้นเหรอหลานรัก"ฉันกำลังเปิดประตูออกมา แต่ว่าต้องถูกปิดลงพร้อมล็อกก

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 25 - ประสาท(อารียา)สิ่งที่ฉันสูญเสียให้กับผู้ชายมักง่ายสร้างความเสียใจและตราติดในความรู้สึกจนยากที่จะลืมหาย เขาย่ำยีร่างกายฉันอย่างคนไร้สามัญสำนึก ทั้งที่ปากบอกว่าไม่มีทางมาพิศวาสคนแบบฉัน แล้วนี่มันอะไรกัน!? สิ่งที่เขาทำโคตรย้อนแย้งและที่ทำให้ฉันจุกจนพูดไม่ออก ก็คือคำที่เขาบอกว่าไร้สาระ ประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินในวันนั้นหลังจากที่ปิดประตูห้องนอนของเขา มันทำเอาฉันแทบก้าวขาเดินไม่ไหว น้ำตารินไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บใจ กับการที่ต้องมาเจอคนเลวแบบนิโคลไล ฟรานเดเรกฉันเกลียดจนแทบไม่อยากมองหน้า แต่ว่ามันยากที่จะหลีกเลี่ยงเพราะเราต้องทำงานด้วยกัน ฉันเลยเลือกที่จะปะทะกับเขาให้น้อยที่สุด"ถึงเวลาทานมื้อเที่ยงแล้วครับรีย่า" ฉันนั่งทำงานอยู่หน้าห้องผู้บริหารต้องละสายตาจากคอมพิวเตอร์ เมื่อเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น คุณเชรคเจ้าประจำที่มักมาชวนไปทานข้าวทุกครั้งที่เขาไม่ได้ออกไปข้างนอก"ค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบรับพร้อมกับฉีกยิ้มอ่อน แม้ตอนนี้ฉันจะเศร้าเสียใจ แต่ก็พยายามซ่อนมันเอาไว้ข้างใน เรื่องที่เกิดขึ้นมันจะต้องเป็นความลับ เพราะหากคนอื่นรู้เข้าฉันคงถูกมองในแง่ลบ แม้จะอธิบายยังไงก

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 27 - แค่อยากมา(อารียา)แม้ว่าจะตกใจกับคำขอโทษที่มันออกมาจากปากของเขา แต่ฉันก็ต้องบังคับสีหน้าให้เป็นปกติ ไม่คิดว่าจะเป็นบุญหูได้ฟังคำนี้ออกมาจากปากผู้ชายเช่นเขา ฉันคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ"คุณคงพูดมันจนชิน แค่ทำอะไรมาแล้วพูดขอโทษคิดว่ามันคงจบ" ฉันย้อน"ฉันไม่พูดบ่อยหรอก แค่กับบางคนเท่านั้นแหละ"เขาตอบแบบไม่ยี่หระก่อนจะขับรถยนต์ออกมา โดยได้พูดอะไรต่อหลังจากนี้ แค่กับบางคนอย่างนั้นเหรอ จากที่ฉันได้ฟังเหมือนจะรู้สึกดี แต่เมื่อหวนคิดอีกทีในสิ่งที่เขาทำไว้ มันก็ยากที่ฉันจะให้อภัยต่อการกระทำของเขาในตอนนี้รถยนต์จอดสนิทที่หน้าบ้านหลังจากเราสองคนไปคุยงานเสร็จสิ้น จวนได้เวลาเลิกงานพอดีเลยตรงดิ่งกลับบ้าน ฉันปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วกำลังเอื้อมมือเปิดประตูลงจากรถก็ต้องหยุดชะงัก แล้วหันกลับไปมองเมื่อเขาจับแขนฉันรั้งไว้"มีอะไรกับฉันอย่างนั้นเหรอคะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย เพราะคิดว่าหน้าที่วันนี้จบสิ้นลงแล้ว คงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก"ขอโทษอีกครั้ง" เขาพูดคำเดิมก่อนหน้า แต่ว่าครั้งนี้มันน่าฟังและแววตาที่เขามองมามันเปล่งประกายความเศร้า หรือว่าเขาจะสำนึกผิดแล้วจริง ๆ แต่คงไม่หรอกคนที่เ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 29 - จีบทางอ้อม(อารียา)"อ้าวคุณไมค์มาซื้อของเหมือนกันเหรอคะ?" ฉันเอ่ยทักเมื่อเห็นคุณไมค์คู่ค้ารายใหม่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต วันนี้เป็นวันหยุดฉันเลยอยากออกมาเปิดหูเปิดตา การเดินทางไปทำงานด้วยตัวเองทำให้ฉันเริ่มคุ้นชินกับเส้นทางบ้างแล้ว"บังเอิญจังเลยนะครับ ไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณอารียาวันนี้" คุณไมค์ทักทายฉันด้วยรอยยิ้ม ผู้ชายมาซื้อของนี่ดูอบอุ่นจังเลยแฮะ"นั่นสิคะ ฉันก็ไม่คาดคิดมาก่อน""เอ่อ...ยังไงก็เจอกันแล้วทานมื้อเที่ยงกับผมได้ไหม" คุณไมค์เอ่ยชวน"ได้สิคะ วันนี้วันหยุดฉันไม่มีธุระอะไรอยู่แล้ว แต่ว่าขอซื้อของใช้ก่อนได้ไหมคะ?" ฉันตอบรับอย่างง่ายดาย ก็ฉันไม่มีอะไรต้องรีบไปทำถือซะว่าวันนี้มาเที่ยวแถมได้เพื่อนเดินเล่นอีกต่างหาก"ได้ครับ มาครับผมช่วยเข็นรถ""ไม่เป็นไรค่ะ คุณไมค์ก็ถือตะกร้าของตัวเองก็หนักพอแล้ว ฉันเกรงใจค่ะ""ผมยินดีครับ แค่นี้เองของที่ผมซื้อก็ไม่มีอะไรมาก""โอเค...ขอบคุณนะคะ""ครับ"คุณไมค์อาสาซึ่งฉันเห็นว่าเขาก็ถือตะกร้าของตัวเองเช่นกัน รู้สึกเกรงใจเลยรีบปฏิเสธเขาไป แต่เขาก็ยังดึงดันจะช่วยเหลือฉันให้ได้ ฉันจึงปล่อยมือจากรถเข็นและปล่อยให้เขาทำในสิ่