All Chapters of รักลับสัมพันธ์สวาท: Chapter 1 - Chapter 10

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 2 - การมาเยือน(นิโคลไล)สองสัปดาห์ต่อมา"อีกไม่กี่ชั่วโมงเราคงได้พบกัน อารียา" ผมนั่งจิบไวน์สีแดงรสชาติดี ที่สั่งตรงจากอิตาลี กลิ่นไวน์แดงที่ผมชื่นชอบ ผมจะดื่มมันในทุกวัน จนตอนนี้ติดมันไปแล้ว และขาดมันไม่ได้ด้วยครับใบหน้าจิ้มลิ้ม รอยยิ้มที่น่ารัก ภาพถ่ายที่เชรคส่งมาให้ ไม่คิดว่าผู้หญิงไทยจะมีเสน่ห์ได้ขนาดนี้ ผมนั่งดูรูปของอารียาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูจนติดตาจดจำในหัวสมอง ก็ไม่เข้าใจจะมองทำไมนักหนา แค่เพียงนึกขึ้นได้ก็เป็นต้องหยิบมาดู ดูแล้วก็จินตนาการและยิ้มคนเดียว ทั้งที่ผมไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหน ตลอดชีวิตที่ครองโสดก็เจอคนสวยมากมาย แต่อารียามันเหมือนมีแรงดึงดูดอย่างไรอย่างนั้น"แต่เธอมันจะเด็ดปะวะ ดูหน้าแล้วใสซื่อซะเหลือเกิน ก็คงเด็กเมื่อวานซืนทั่วไป...หึ"ผมนั่งควงแก้วไวน์ที่ชื่นชอบตรงระเบียงห้องทำงาน แล้วบ่นพึมพำตามที่สมองจินตนาการ นึกไปยังสิ่งที่ไม่ได้สัมผัส จากใบหน้านั้นของอารียา ว่าเธอนั้นคงอ่อนหัดแน่ ๆ แล้วแบบนี้จะช่วยงานผมได้แค่ไหนเชียวก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะห้องที่ผมรู้ดีว่าเป็นใครที่มาเยือน นางแบบแถวหน้าที่ทำตัวไม่ต่างไปจากผู้หญิงขายบริการ อีกด้านขอ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 4-ตาต่อตา(นิโคลไล)ผมระเริงรักกับคู่ขา ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะจบสิ้น เรื่องแบบนี้ผมทำจนกลายเป็นความเคยชินแล้ว และผมก็ขาดมันไม่ได้ติ่งเสียงข้อความดังขึ้น หน้าจอแจ้งเตือนเป็นของคนสนิทของผมที่ส่งเข้ามา(คุณอารียามาถึงเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วครับ...ตอนนี้เธอนั่งอ่านหนังสือที่ห้องนั่งเล่นด้านล่าง)"ไอ้เชรค!! ทำไมเพิ่งบอกวะ!"ข้อความที่ส่งมา ที่บ่งบอกว่าเด็กในอุปการะของพ่อมาถึงนานแล้ว มันทำให้ผมอารมณ์เสีย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน หรืออาจจะเป็นเพราะผม เฝ้ารอเจอหน้าเธออย่างใจจดใจจ่อจนเกินไป"อารมณ์เสียอะไรเหรอคะ"นาตาลีที่เดินออกจากห้องน้ำทักขึ้น เป็นจังหวะเดียวกันกับผมตะเบ็งเสียงหงุดหงิดพอดี"ผมมีธุระต่อ วันนี้พอแล้ว...คุณกลับไปได้ละ เรื่องนั้นเดี๋ยวผมให้คนจัดการให้นะครับ""ค่ะ"ผมหันไปบอกกับคู่ขา ที่เรียกมาบริการถึงที่ และเธอก็รู้ดีว่าคนอย่างผมเป็นแบบไหนเมื่อบอกว่าไม่! นั่นต้องรู้ความหมายและขอบเขตของตัวเอง เพราะหาล้ำเส้นจนผมเกิดรำคาญ ความสัมพันธ์ที่ผมมีให้จะถูกยุติลงทันที จะว่าผมเขี่ยทิ้งก็ย่อมได้(ทำไมเพิ่งบอกวะ!) ผมพิมพ์ข้อความตอบกลับไปอย่างตำหนิลูกน้อง(ตอนแรกผมจะพ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 6-หมดสภาพ(อารียา)"อี๋ ไอ้ผู้ชายบ้า ทำไมฉันต้องมาเจอคนทุเรศ ๆ แบบนี้ด้วยนะ.....คุณท่านไม่น่ามีลูกชายแบบนี้เลย ไอ้บ้า! กล้ามาจูบปากของฉัน เบ้าหน้าอย่างกับเทพบุตร แต่นิสัยนี่เลวสุด ๆ ไปเลย" นึกแล้วก็เจ็บใจกับการที่ผู้ชายคนนั้นกล้าขโมยจูบของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต อยากจะด่าให้หลังคากระเจิง แต่ฉันก็เกรงใจคุณเชรคที่ยืนอยู่ตรงนั้น ฝากไว้ก่อนแล้ววันหลังฉันจะเอาคืน รู้จักคนอย่างอารียาน้อยไปซะแล้ว"แล้วถ้าฉันต้องมาอยู่ร่วมชายคากับเขา จะไม่ตีกันตายหรือไงวะเนี่ย...โอ๊ย!! ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอกับผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ด้วยนะ แถมยังหน้าหม้ออีกต่างหาก นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณท่านดีกับฉันอุปภัมภ์ส่งฉันเรียนนะ ฉันจะไม่อดทนกับคนแบบนายขนาดนี้หรอก" ฉันก็ได้แต่บ่น ๆ แล้วก็บ่น เพราะคนอย่างฉันจะไปทำอะไรได้ในตอนนี้ เพิ่งมาถึงวันแรกและไม่คุ้นเคยกับสถานที่ และนี่ก็ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนที่จะไปไหนตามอำเภอใจได้ อดทนไว้อารียาอดทนเอาไว้ "เฮ้อ ถ้าฉันเก็บเงินได้มากพอ รับรองเลยว่าฉันจะย้ายไปอยู่ข้างนอก ไอ้แก่ลามก!""อาบน้ำดีกว่า จะได้ดับอารมณ์หัวร้อนของฉันลงบ้าง" ฉันคิดได้ดังนั้นอย่างทำใจ แม้จะรู้สึกเห

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 8(ไปแน่!)(อารียา)"คุณหลอกฉันใช่ไหม" ฉันเหมือนกับหยุดหายใจเมื่อคุณนิโคลไลพูดออกมา ถึงผู้อุปการะที่ฉันเฝ้ารอว่าสักวันจะได้มาพบหน้า แต่ว่าวันนี้เหมือนฝันนั้นของฉันสลายไป เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน ฉันได้แต่ยืนนิ่งมองหน้าเขาอย่างไม่คิดเชื่อ น้ำตาเริ่มเอ่อคลอในดวงตา เพราะว่าสิ่งที่ได้ยินมันดับฝันที่ฉันเฝ้ารอ"พ่อผมเสียแล้วจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคุณจะมาอยู่ในปกครองผมได้ยังไง" เขาพูดขึ้นอย่างคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งที่ใจของฉันมันกำลังเจ็บปวดและโศกเศร้า อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินจนแทบหยุดหายใจลงตรงนี้"ทำไมคุณไม่บอกฉัน ทำไมไม่มีใครบอกฉันบ้าง ฮือ~~คุณมันใจร้าย ฉันรอมานานแค่ไหนไม่รู้หรือไง ฉันหวังว่าสักวันจะได้เจอคุณท่าน ไม่ใช่เพียงเจอกันผ่านตัวหนังสือในอีเมล์ ฮือ..." สุดท้ายฉันก็เก็บกลั้นความเสียใจไม่ไหว ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาพรั่งพรูอย่างไม่คิดอายผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทุบอกของเขาระบายความเศร้าที่ถาโถมอย่างไม่ทันตั้งตัว"ใจร้ายอะไร ผมแค่เห็นว่าไม่สำคัญขนาดนั้น พ่อผมตายนะไม่ใช่พ่อของคุณตายซะหน่อย"เปี้ยะ!เขาพูดหน้าตาเฉย มันเลยทำให้ฉันเสียยิ่งใจหนักขึ้น จนฟาดฝ่ามือกระแทบใ

รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 10(อย่าบอก...)(อารียา)ฉันเดินลากกระเป๋าออกมาทั้งที่ขาก็เจ็บคอก็เคล็ด เรียกแท็กซี่เพื่อตั้งท่าจะไปสนามบิน แต่ฉันลืมนึกไปว่าเงินที่มีติดตัวมันไม่พอที่จะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับประเทศไทย นึกได้อย่างนั้นก็เลยลงจากแท็กซี่กลางทาง คนเดียวที่ฉันจะพึ่งพาได้ตอนนี้คือคุณเชรค เพราะหากจะให้ฉันขอความช่วยเหลือจากผู้ชายไม่มีหัวใจคนนั้นฉันยอมนอนข้างถนนดีกว่า"ขอโทษนะคะที่รบกวนเวลานี้ แต่ฉันไม่รู้จะพึ่งใครจริง ๆ ค่ะ" ฉันรีบยกมือไหว้หลังจากที่คุณเชรคไปรับฉันที่ป้ายรถเมล์ และพามายังห้องพักที่เขาบอกว่าเคยซื้อไว้แต่ไม่ได้มาอยู่ เพราะต้องดูแลคนที่บ้าน ที่นี่มันเลยว่างเปล่า นั่นจึงทำให้ฉันได้มีที่ซุกหัวนอนรอดตายอย่างหวุดหวิด"ไม่เป็นไรครับ...แล้วคุณอารียาต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม ผมจะได้จัดการให้คุณคงไม่สะดวกที่จะออกไปซื้อเอง" คุณเชรคเสนอเขาคนเดียวนี่แหละมั้งที่ดีกับฉันที่สุดในตอนนี้ ถ้าหากเป็นเจ้านายของเขาไม่คิดแยแสฉันแบบนี้หรอก"แค่นี้ก็รบกวนคุณเชรคมากพอแล้วค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ นะคะ เดี๋ยวฉันจะลองหางานพาร์ทไทม์ทำเก็บเงินได้จะหามาคืน" ฉันยกมือไหว้เขารอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ หากไม่มีเขาป